|
Kad ir kas tai būtų, tai tikrai nėra genų veiklos skirtumai. Darren teigia: „Ne genai pasako, kad tu esi lyderis, o tu sekėjas. Genai suteikia visoms ląstelėms receptorius, o tada jau viską lemia „tarpusavio kova“.
|
|
Wenn aber nicht alle sensiblen Zellen zu Anführern werden, was macht einige von ihnen dazu? Egal woran es liegt, unterschiedliche Genaktivität scheint nicht die Ursache zu sein. „Die Gene bestimmen nicht, wer Anführer und wer Nachfolger ist. Eher ist es so, dass die Gene alle Zellen mit demselben Rezeptor ausstatten. Danach ist es ein Kampf unter Gleichen“, sagt Darren. Er und seine Mitarbeiterin Petra Haas denken, dass Führung eher durch die Instabilität der wandernden Zellgruppe definiert werden muss. Durch die Zufallsbewegung der Zellen erlangen einige von ihnen zeitweise einen Vorteil gegenüber anderen, indem sie mehr Signale empfangen können. Sie orientieren sich am Signal und bewegen sich an das vordere Ende, wenn sie die Aktivierung des Rezeptors beibehalten können. Das ist aber bei weitem noch nicht alles.
|
|
No obstante, si no todas las células sensitivas se convertían en guías, ¿qué caracteriza a una líder? Sea lo que sea, no parece haber diferencias en la actividad de los genes. “No es que los genes digan tú eres la líder, la guía,” comenta Darren. “Más bien, los genes equipan a todas las células con el receptor, y después de eso es cuestión de ‘luchad entre vosotras mismas’.” Él y su colaboradora Petra Haas opinan que el liderazgo se determina probablemente con la naturaleza inestable del grupo migratorio. El movimiento aleatorio de caída de las células confiere a éstas prejuicios momentáneos sobre las demás, según la proximidad a la fuente de la señal. Es entonces cuando la captan y, si son capaces de mantener activo su receptor, se mueven hacia el frente. Sin embargo, esto no es el final de la historia, de ningún modo.
|
|
Fin qui tutto bene, ma la storia si fa più complicata ancora, perché in realtà non tutte le cellule gregarie si comportano nello stesso modo. Negli esperimenti di microscopia in vivo, Darren e il suo gruppo hanno notato che, quando la parte anteriore del primordio si spinge in avanti, le cellule che stanno nella parte posteriore rallentano, causando così un allungamento del tessuto. Il dottorando Guillaume Valentin ha identificato un altro recettore, espresso dalle cellule posteriori, che risponde anch’esso al segnale chimico di SDF1a, ma che produce una risposta diversa da quella di Cxcr4b– fornendo così alle cellule posteriori una certa indipendenza da quelle anteriori, che invece esprimono Cxcr4b.
|
|
Mas se nem todas as células sensoriais se transformam em líderes, o que define uma líder? Seja o que for, não parece ser diferenças na actividade dos genes. ”Não são os genes que determinam, tu és a líder e tu és a que obedece,” diz Darren. Pelo contrário, os genes equipam todas as células com o receptor, e depois é uma questão de ‘luta entre elas’.” Ele e a sua colaboradora Petra Haas acham que a liderança é mais provavelmente definida pela natureza instável do grupo migratório. O movimento desordenado das células dá a algumas uma propensão temporária sobre as outras, em termos da sua proximidade à origem do sinal. Depois agarram-se a isso, e se forem capazes de manter a activação do seu receptor, avançam. Contudo, isso não é de modo nenhum o fim da história.
|