|
|
De repente, Senti o vento em seu rosto sacudindo. Ele tem um cheiro de terra molhada, terreno para o parto, um céu rasgado. Eu notei na distância foram alguns raios. Eles pareciam perdidos, distante, irrealizável.
|
|
|
Soudain, J'ai senti le vent sur son visage secouant. Il a une odeur de terre humide, mise bas pour, un ciel de nuit déchirée. J'ai remarqué au loin des rayons du soleil étaient. Ils semblaient perdus, lointain, inaccessible. Bientôt, il était également le son. On pouvait entendre le tonnerre de l'horizon. Il est rapidement devenu beaucoup plus proche. La pluie a commencé à décharger avec force. L'air était lourd de l'odeur des entrailles. Et soudain,, au milieu de ces dures journées, difficile, eu lieu sublime, magie.
|
|
|
Plötzlich, Ich spürte den Wind im Gesicht Schütteln. Er bekam einen Geruch von feuchter Erde, Kalben Boden für, a night sky abgerissen. Ich bemerkte in der Ferne waren einige Strahlen. Sie schien verloren, fern, unerreichbar. Bald war es auch der Sound. Man konnte den Donner aus dem Horizont zu hören. Er wurde schnell deutlich näher. Die regen begann, mit Gewalt zu entladen. Die Luft war schwer mit dem Geruch von Eingeweiden. Und plötzlich, in der Mitte jener harten Tag, schwierig, aufgetreten sublime, Magie.
|
|
|
De pronto, noté el viento sacudiéndome en la cara. Se levantó un olor a tierra mojada, a tierra por parir, a noches de cielo despedazado. Me fijé que a lo lejos se veían algunos rayos. Parecían perdidos, lejanos, inalcanzables. Pronto llegó también el sonido. Se escuchaban los truenos partir el horizonte. Lo lejano se hizo rápido cercano. La lluvia comenzó a descargar con fuerza. El aire era pesado con su olor a entrañas. Y de pronto, en medio de aquellas jornadas duras, difíciles, ocurrió lo sublime, la magia.
|
|
|
Improvvisamente, Ho sentito il vento sul viso scuotendo. Ha ottenuto un odore di terra bagnata, parto terreno per, un cielo notturno strappata. Ho notato in lontananza sono stati alcuni raggi. Sembravano perso, lontano, irraggiungibile. Presto anche il suono. Si sentiva il tuono dall'orizzonte. Diventa subito molto più vicino. La pioggia ha iniziato a scaricare con forza. L'aria era pesante, con l'odore di viscere. E a un tratto, in mezzo a quei giorni duri, difficile, si è verificato sublime, magia.
|
|
|
Plotseling, Ik voelde de wind op zijn gezicht te schudden. Hij kreeg een geur van natte aarde, afkalven grond voor, een nachtelijke hemel gescheurd. Ik merkte in de verte waren enkele stralen. Ze leken verloren, ver, onbereikbaar. Al snel was het ook het geluid. Je hoorde de donder van de horizon. Hij werd al snel veel dichter. De regen begon te lossen met geweld. De lucht was zwaar van de geur van ingewanden. En plotseling, in het midden van die dag hard, moeilijk, voorgedaan sublieme, magie.
|
|
|
De sobte, vaig notar el vent sacsejant a la cara. Es va aixecar una olor a terra mullada, a terra per parir, a nits de cel esbocinat. Em vaig fixar que al lluny es veien alguns llamps. Semblaven perduts, llunyans, inabastables. Aviat va arribar també el so. Es escoltaven els trons partir l'horitzó. El llunyà es va fer ràpid proper. La pluja va començar a descarregar amb força. L'aire era pesat amb la seva olor de entranyes. I de sobte, enmig d'aquelles jornades dures, difícils, passar el sublim, la màgia.
|
|
|
Iznenada, Osjećao sam se vjetar na njegovo lice trese. On je dobio miris mokre zemlje, teljenja tlo za, noćno nebo rastrgan. Primijetio sam u daljini su neke zrake. Činilo se izgubio, udaljen, nedostižan. Ubrzo je također zvuk. Ti bi mogao čuti grmljavinu iz vidokruga. On je brzo postao daleko bliže. Kiša je počela iskrcati sa silom. Zrak je bio težak od mirisa iznutrice. I odjednom, u jeku tih teških dana, težak, Došlo uzvišen, magija.
|
|
|
Вдруг, Я чувствовал ветер на лице пожимая. Он получил Запах мокрой земли, отела основанием для, Ночное небо рвется. Я заметила в отдалении были некоторые лучи. Они, казалось, потерял, отдаленный, недостижимый. Вскоре он был также звук. Вы могли услышать гром с горизонта. Он быстро стал гораздо ближе. Дождь начали выгружать с силой. Воздух был напоен запахом недр. И вдруг, В разгар этих тяжелых дней, трудный, произошло возвышенное, магия.
|
|
|
Bat-batean, Haizea sentitu dut bere aurpegia dardarka. Lurra bustita usain bat lortu zuen, Beheko calving for, gaueko zerua urratu. Nabaritu dut distantzia ziren izpi batzuk. Galdu zirudien dute, urrutiko, unattainable. Laster ere izan du soinua. Trumoiak entzuten duzu horizonte. Bihurtu zen azkar, urrun hurbilago. Euria hasi zen indarrean deskargatu. Aire erraiak usain astuna izan zen. Eta bat-batean, horiek egun gogorren erdian, zaila, gertatu sublime, magia.
|
|
|
De súpeto, Sentín o vento no seu rostro sacudindo. El ten un cheiro a terra mollada, terreo para o parto, un ceo rasgado. Eu notei na distancia foron algúns raios. Eles parecían perdidos, distante, irrealizábel. Logo era tamén o son. Podes escoitar o trono no horizonte. El axiña se tornou moito máis preto. A choiva comezou a descargar con forza. O aire estaba pesado co cheiro a entrañas. E, de súpeto, no medio daqueles días difíciles, difícil, ocorreu sublime, maxia.
|
