|
|
Język czeski należy do języków słowiańskich (będących częścią indoeuropejskiej rodziny językowej), które charakteryzują się bogato rozwiniętą fleksją, czyli zasadą odmiany słów. Jedno słowo (np. pies) istnieje w wielu innych formach (psa, psu, psem, psy, psów itd.) w zależności od tego, którą funkcję gramatyczną lub syntaktyczną wyrażają.
|
|
|
Czech belongs to the Slavic languages (which are a part of the Indo-European language family), which are characterized by richly developed flexion, i.e. the principle of "bending" of words. One word (e.g. pes = a dog) exists in a number of other forms (psa, psovi, psem, psi, psy, etc.) depending on its grammatical or syntactical function. Czech has two numbers (singular and plural), in which seven cases are distinguished (one word can have up to 14 different forms, but in reality, many forms are homonyms and the word function is derived from the context). In verbs, there are (like in other Indo-European languages) three personal forms (the first, which refers to the speaker, the second that refers to the listener, and the third, which refers to the subjects that are currently not participating in communication), two numbers (singular and plural), and three tenses (past, present and future).
|
|
|
Das Tschechische gehört zu den slawischen Sprachen (die ein Teil der indoeuropäischen Sprachfamilie sind), die durch eine reich entwickelte Flexion oder das Prinzip der "Beugung" von Wörtern gekennzeichnet sind. Ein Wort (z.B. {I}pes) gibt es in einer Reihe von anderen Formen (psa, psovi, psem, psi, psy usw.), je nachdem, welche grammatische oder syntaktische Funktion es ausgedrückt. Das Tschechische hat zwei Numeri (Singular und Plural), in denen man sieben Fälle unterscheidet (insgesamt kann also ein Wort bis zu 14 verschiedene Formen haben, aber in der Praxis sind viele Formen gleichlautend und die Funktion des Wortes wird aus dem Kontext abgeleitet). Bei den Verben unterscheidet man (wie in den anderen indoeuropäischen Sprachen) drei Personen (die erste, die auf den Sprecher hinweist, die zweite, die auf den Zuhörer hinweist, und die dritte, die auf die Subjekte hinweist, die nicht aktuell aktiv an der Kommunikation teilnehmen), zwei Numeri (Singular und Plural), drei Tempora (Vergangenheit, Gegenwart und Zukunft).
|
|
|
El checo pertenece a las lenguas eslavas (que son parte de la familia lingüística indoeuropea), las cuales destacan por una flexión muy desarrollada, o sea, por el principio de la "declinación" de las palabras. Una palabra (por ejemplo, pes) existe en una serie de formas distintas (psa, psovi, psem, psi, psy etc.) según la función gramatical o sintáctica que desempeña. El checo tiene dos números (singular y plural) en los que distingue siete casos (así, en total una palabra puede tener hasta 14 formas distintas, aunque en la práctica muchas formas son homónimas y la función de la palabra se deduce del contexto). Los verbos distinguen (como en otras lenguas indoeuropeas) tres personas (la 1ª, que se refiere al hablante; la 2ª, que se refiere al oyente; y la 3ª, que se refiere a los sujetos que no participan en la comunicación), dos números (singular y plural) y tres tiempos (pasado, presente y futuro).
|
|
|
اللغة االتشيكية هي واحدة من اللغات السلافية (و التي هي جزء من عائلة اللغوية الهندية الأوروبية) والتي تتميز بالثني المتقدم، أو بمبدأ "انحناء" الكلمات.كلمة واحدة ( على سبيل المثال pes)يوجد في مجموعة متنوعة من الأشكال الأخرى (psa, psovi, psem, psi, psy الخ.) اعتمادا على الوظيفة النحوية التي يعبرون عنها. اللغة التشيكية لها صيغة الجمع و المفرد حيث تميز سبع حالات نحوية ( يعني يمكن للكلمة الواحدة أن تكون لديها 14 شكل مختلف,ولكن في الممارسة العملية هناك أشكال كثيرة متجانسة وتستمد وظيفة الكلمة من السياق).عند الأفعال، فإنه يميز (مثل غيرها من اللغات الهندية الأوروبية) ثلاثة أشخاص (الأول يشير إلى المتكلم، والثاني يشير إلى المستمع، والثالث يشير إلى الموضوعات التي لا تشارك حاليا في الاتصال)، المفرد و الجمع و ثلاث صيغ (الحاضر( المضارع) و الماضي والمستقبل).
|
|
|
Limba cehă aparține limbilor slave (care sunt o parte a familiei lingvistice indoeuropene), care se caracterizează printr-o flexiune bogat dezvoltată/evoluată sau principiul "declinării" cuvintelor. Un cuvânt (de exemplu. {I}pes) există într-o serie de alte forme (psa, psovi, psem, psi, psy samd.), fiecare după ce funcție gramaticală sau sintactică exprimă. Limba cehă are două numere (singular și plural), in care se deosebesc/diferențiază șapte cazuri (în total , un cuvânt poate avea până la 14 forme diferite, dar in practică multe forme sunt identice și funcția cuvântului este derivată din context). La verbe se deosesc trei persoane ( ca la alte limbi indoeuropene), (prima care indică asupra vorbitorului, a doua, care indică asupra ascultătorului, și a treia care indică asupra sibiectelor care nu participă activ la comunicare), două numere (singular și plural), trei timpuri (trecut, prezent și viitor).
|
|
|
Čeština patrí medzi slovanské jazyky (ktoré sú súčasťou indoeurópskej jazykovej rodiny), ktoré sa vyznačujú bohato rozvinutou flexiou, čiže princípom "ohýbania" slov. Jedno slovo (napr. pes) tak existuje v rôznych tvaroch (psa, psovi, psem, psi, psy atď.) podľa toho, akú gramatickú alebo syntaktickú funkciu vyjadrujú. Čeština má dve čísla (jednotné číslo - singulár a množné číslo - plurál), v ktorých rozlišuje sedem pádov (celkom teda jedno slovo môže mať až 14 rôznych tvarov, ale v praxi sú mnohé tvary homonymné a funkcie slov sa odvodzujú z kontextu). U slovies potom čeština rozlišuje (ako iné indoeurópske jazyky) tri osoby (prvá osoba odkazuje na hovorcu, druhá odkazuje na poslucháča a tretia odkazuje na subjekty, ktoré sa aktuálnej komunikácie nezúčastňujú), dve čísla (singulár a plurál), tri časy (minulý, prítomný a budúci).
|
