|
|
Later, some publishing houses, like “Keraunos & Pallas Athina”, “A. Gelantalis kai Sia”, “Saravanos – Vouniseas”, “D. Deli”, “Agyra” and others, started the massive (for the time) publication of plays.
|
|
|
Cuando en 1921, Louis Roussel publicó la obra “Un poco de todo” de Antonis Molas, seguramente no podía imaginar que sería el comienzo de la época de la comercialización de obras pertenecientes al repertorio del teatro de sombras griego. Dos o tres años más tarde, Markos Xanthos y A. Molas también publicaron algunas de sus propias obras en folletos de 32 páginas, y pronto siguieron su ejemplo otros como Kostas Ganios, Kostas Manos y Yannis Roulias. Algunas casas editoriales como “Keravnós & Palas Atenea”, “A. Gelantalis & Cia”, “Saravanos – Vouniseas”, “D. Delis” o “Ankyra” y otras, comenzaron la publicación masiva, para la época, de obras. Cabe destacar que muchas de estas obras no fueron escritas por Karaguiosopektes sino por diversos autores que, a menudo, presentaban historias inexistentes para el repertorio tradicional del teatro de sombras. Su ejemplo no tardaron en seguirlo diversas revistas, muchas de las cuales empezaron a incluir en sus tiradas historias del repertorio del teatro de sombras, de manera íntegra o por entregas.
|
|
|
Όταν το 1921 ο Louis Roussel εξέδωσε το «Λίγο απ΄όλα» του Αντώνη Μόλλα, σίγουρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι άνοιγε την εποχή της εμπορευματοποίησης των έργων του ρεπερτορίου του ελληνικού θέατρου σκιών. Δύο ή τρία χρόνια αργότερα, ο Μάρκος Ξάνθος και ο Α. Μόλλας εξέδιδαν επίσης έργα τους σε φυλλάδια των 32 σελίδων, ενώ σύντομα τους μιμήθηκαν οι Κώστας Γανιός, Κώστας Μάνος και Γιάννης Ρούλιας. Εκδοτικοί οίκοι, όπως οι «Κεραυνός & Παλλάς Αθηνά», «Α. Γελαντάλης και Σία», «Σαραβάνος - Βουνησέας», «Δ. Δελή», «΄Αγκυρα» κ.ά., άρχισαν την μαζική, για την εποχή, έκδοση έργων. Πολλά όμως από αυτά δεν ήταν γραμμένα από καραγκιοζοπαίκτες αλλά από διάφορους άλλους συγγραφείς, οι οποίοι παρουσίαζαν συχνά ιστορίες ανύπαρκτες στο παραδοσιακό ρεπερτόριο του θεάτρου σκιών. Το παράδειγμά τους σύντομα ακολούθησαν και διάφορα περιοδικά, πολλά από τα οποία άρχισαν να συμπεριλαμβάνουν στα τεύχη τους ιστορίες του ρεπερτορίου του θεάτρου σκιών σε αυτοτελή μορφή ή σε συνέχειες.
|
