cruza – Übersetzung – Keybot-Wörterbuch

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Français English Spacer Help
Ausgangssprachen Zielsprachen
Keybot 5 Ergebnisse  www.scienceinschool.org
  Creando eclipses en el ...  
Imágenes sucesivas ( esquina inferior derecha a esquina superior izquierda) de la Luna conforme cruza lentamente por la sombra de la Tierra
Kolejne zdjęcia (od prawej dolnej do lewej górnej strony) Księżyca podczas gdy powoli przechodzi prze cień Ziemi
  Creando eclipses en el ...  
Se puede ver a simple vista cómo la Luna entra en la sombra de la Tierra (umbra) y viaja a lo largo de la misma, adquiriendo un hermoso y tenue brillo rojizow2. Conforme la Luna cruza la umbra, se puede ver la curvatura terrestre oscureciendo parcialmente a la Luna.
Zazwyczaj kiedy Księżyc znajduje się po dalekiej stronie Ziemi od Słońca (rys. 1B), trzy omawiane ciała niebieskie nie leżą w linii prostej. Księżyc znajduje się nieco ponad Ziemią i jest oświetlony przez co możemy obserwować pełnię. Czasami jednak Ziemia przechodzi dokładnie pomiędzy Słońcem i Księżycem przez co Księżyc znajduje się całkowicie w cieniu Ziemi - to zjawisko nazywamy zaćmieniem Księżyca. Można obserwować gołym proces kiedy Księżyc wchodzi w cień Ziemi (umbra) i przechodzi przez niego przybierając piękną ciemno-czerwoną poświatęw2. W momencie kiedy Księżyc wchodzi lub wychodzi z cienia całkowitego (umbra) można nawet zaobserwować jak krzywizna Ziemi częściowo zaciemnia Księżyc. Ten częściowy cień to penumbra.
  Estudiantes en “Atrapa ...  
Durante un eclipse solar los astrónomos pueden observar propiedades del Sol que normalmente son invisibles, como la corona de la cromosfera solar (una capa fina y coloreada de la atmósfera solar), de la que pueden obtener datos acerca de la estructura y composición del Sol. Observando la forma de la Luna cuando cruza el Sol, los científicos pueden llegar a conclusiones acerca de la estructura de la superficie lunar.
Zaćmienie Słońca następuje, gdy trzy ciała niebieskie Słońca, Ziemia oraz Księżyc ustawią się w jednej linii (co zdarza się w czasie nowiu). Księżyc rzuca cień na powierzchnię Ziemi. Ponieważ oglądane z Ziemi, Księżyc i Słońce mają w przybliżeniu te same rozmiary (Księżyc jest w przybliżeniu 400 razy bliżej Ziemi niż Słońce oraz ma średnicę 400 razy mniejszą od Słońca), zatem widziane są pod tym samym kątem. Zatem przy obserwacji z Ziemi Księżyc jest w stanie zasłonić całkowicie Słońce. Podobna sytuacja zachodzi w czasie zaćmień Księżyca, podczas których Księżyc i Ziemia zamieniają się miejscami, tak że teraz Ziemia rzuca cień na Księżyc. Ziemia nie jest wyjątkiem, gdyż zaćmienia zdarzają się również w innych częściach kosmosu: całkowite zaćmienie Słońca można np. obserwować na Jowiszu, gdy jego księżyc Io zajmie miejsce na jednej prostej wraz ze Słońcem i Jowiszem. Również na Saturnie księżyc Tytan powoduje zaćmienia Słońca. Przejście planety na tle Słońca (planeta jest widoczna jako czarny krążek na tarczy Słońca) może być obserwowane z Ziemi. Przejście Wenus jest chyba najważniejsze z tego względu, iż w przeszłości było użyte jako metoda obliczenia odległości Ziemia-Słońce.
În timpul cercetării lor, Jan şi Jan au devenit din ce în ce mai impresionaţi de semnificaţia ştiinţifică a fenomenului. În timpul unei eclipse solare, astronomii pot observa proprietăţi ale Soarelui care în mod normal nu ar putea fi observate, cum ar fi corona sau cromosfera solară (stratul subţire şi colorat al atmosferei Soarelui), de unde pot obţine multe informaţii despre structura şi compoziţia Soarelui. Observând forma Lunii când eclipsează Soarele, ei trag concluzii despre structura suprafeţei selenare. Mai mult, nivelul scăzut de lumină solară din timpul unei eclipse le permite astronomilor să observe stele, asteroizi, comete şi alte obiecte care sunt foarte aproape de discul solar şi care în mod obişnuit nu ar putea fi observate. Nivelul scăzut de lumină afectează şi organismele vii: multe flori îşi închid petalele şi animalele au tendinţa să adoarmă. De aceea, nu numai astronomii, dar şi botaniştii, etnologii şi psihologii sunt interesaţi de efectele unei eclipse de Soare.
  Fusión en el Universo: ...  
La situación era parecida a una persona paseando de noche que ve una luz lejana: ¿es la linterna de alguien que cruza la calle, las luces de un coche lejano, o la tranquilizadora luz de un faro en la lejanía?
Même si elles s’avérèrent cruciales, ces observations ne clôturèrent pas le débat, et à la fin des années 1980, les astronomes étaient toujours divisés en deux camps opposés: les uns pensaient que les sursauts gamma étaient des « événements locaux », comme des comètes tombant sur des étoiles à neutrons, et se trouvaient dans le halo de notre galaxie. L’autre groupe écartait une telle possibilité et soutenait que les sursauts gamma étaient des événements dramatiques, liés à la mort d’étoiles et la naissance de trous noirs, et qu’ils se passent partout dans l’Univers.
Gli astronomi lasciarono spaziare la loro immaginazione. In un attimo, ci furono circa un centonaio di teorie per spiegare il nuovo fenomeno – più del numero degli eventi osservati! Come spesso succede, si fecero dei progressi quando emersero nuove tecnologie, in particolare con il lancio di satelliti scientifici dedicati alla ricerca dei raggi gamma.
Πέρα από τη Μεγάλη Έκρηξη, οι εκλάμψεις ακτινών γάμμα είναι με διαφορά τα πιο ενεργητικά φαινόμενα που γνωρίζουμε στο Σύμπαν. Οι αστρονόμοι έχουν επίσης διαπιστώσει ότι διαταράσσουν μια πολύ μεγάλη περιοχή γύρω τους – σε μια περίπτωση περίπου 5500 έτη φωτός, απόσταση μεγαλύτερη από το ένα πέμπτο της απόστασης του Ήλιου από το κέντρο του Γαλαξία μας. Όλη η ύλη σε αυτή την περιοχή του διαστήματος ιονίζεται: δηλαδή τα άτομα χάνουν τα περισσότερα, αν όχι όλα τους, τα ηλεκτρόνια. Αν υπάρχει οποιαδήποτε μορφή ζωής σε αυτή την περιοχή του Σύμπαντος, το πιο πιθανό θα εξαλειφθεί. Στην πραγματικότητα, μερικοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η μαζική εξαφάνιση ειδών κατά την Ορδοβίσια – Σιλούρια περίοδο, η οποία συνέβει πριν από περίπου 450 εκατομμύρια χρόνια, και κατά την οποία περίπου το 70% των ειδών στη Γη εξαφανίστηκε, προκλήθηκε από κάποια κοντινή έκλαμψη ακτινών γάμμα.
Spór trwał do czasu wystrzelenia w 1996 roku, włosko-holenderskiego satelity BeppoSAXw2, w którym zastosowano kombinację kamer rentgenowskich i detektorów promieniowania gamma w celu wykazania, że rozbłyski gamma pojawiają się w bardzo odległych galaktykach. Od tego czasu, najbardziej odległy rozbłysk gamma zaobserwowano w odległości większej niż 12.8 miliardów lat świetlnych, co oznacza, że pojawił się, gdy Wszechświat miał mniej niż 900 milionów latw3.
Deoarece cativa oameni de stiinta care aveau acces la date (militare) au vrut sa verifice toate aceste detalii, pana in 1973, sase ani dupa prima lor detectie, descoperirea acestor explozii enigmatice a fost anuntata comunitatii stiintifice. Din pacate, detectoarele vechi de raze gama nu puteau localiza foarte precis sursa razelor gama in cer, ducand la o indelungata controversa in ceea ce priveste originea lor.