|
|
I suspect that if by some miracle Europeans ramped up their defence spending to levels allowing them to acquire the whole suite of command, control, communications, computing, intelligence, surveillance and reconnaissance (C4 ISR) capabilities required to conduct major force-projection operations on their own, the response would be to talk of "useless duplication".
|
|
|
La première nuance que je voudrais souligner réside dans le fait que le fossé des capacités entre les membres européens de l'OTAN est proportionnellement beaucoup plus important que celui entre l'Europe et les Etats-Unis. Quelle que soit la méthode d'évaluation, l'écart entre les meilleures pratiques européennes (le Royaume-Uni et la France en premier lieu) et les retardataires (qui se reconnaîtront sans nul doute) est plus important que la division transatlantique. Seconde nuance: certains commentaires américains concernant ledit fossé sont exagérés. Je suspecte que si, par quelque miracle, les Européens portaient leurs dépenses de défense à des niveaux leur permettant de faire l'acquisition de la série complète de capacités de commandement, contrôle, communication, calcul, renseignement, surveillance et reconnaissance (C4 ISR) exigées pour mener par eux-mêmes des opérations majeures de projection de forces, la réponse américaine consisterait à parler de "duplication inutile". C'est d'ailleurs déjà le cas avec le programme Galileo, l'équivalent européen à financement privé du Système de positionnement global des Etats-Unis.
|
|
|
Was Sie über die Kluft zwischen den europäischen und den amerikanischen Fähigkeiten sagen, ist durchaus richtig, aber ich würde einen Punkt noch verdeutlichen und einige andere etwas nuancierter darstellen. Die Kluft hat eine Arbeitsteilung zementiert, die de facto darauf hinausläuft, dass die Vereinigten Staaten "die Türen eintreten" und die Europäer "die Tellerwäscher sind". Dies ist politisch kaum haltbar, auch nicht unter den günstigsten Umständen, d.h. selbst dann nicht, wenn ein hohes Maß an Übereinstimmung bezüglich der Ziele und des politischen Kurses besteht, wie es auf dem Balkan seit 1995 der Fall gewesen ist. Diese Arbeitsteilung wirkt äußerst schädlich, wenn im Bündnis - wie bei der Irakkrise - kein Konsens herrscht. Eine Operation, in der Australien, die Vereinigten Staaten und das Vereinigte Königreich die "Türen eintreten", wird nicht problemlos zu einer "Tellerwäscher"-Friedensoperation nach dem Motto "die Vereinten Nationen ernähren - die EU-Staaten finanzieren" führen können.
|
|
|
La prima sfumatura che desidero sottolineare è che il divario di capacità tra membri europei della NATO è in proporzione assai più grande di quello tra Europa e Stati Uniti. Qualunque sia il grado dello sforzo, la differenza tra quelli con migliore stato di preparazione (in primo luogo Regno Unito e poi Francia) e i ritardatari (che sanno bene di esserlo) è più importante della differenza tra le due sponde dell'Atlantico. L'altro avvertimento: parte della retorica USA riguardo al divario è esagerata. Ho il sospetto che, se per qualche miracolo gli Europei portassero le loro spese per la difesa a livelli che consentano loro di acquisire l'intero insieme di capacità relative al Comando, controllo, comunicazioni, utilizzo del computer, intelligence, sorveglianza e ricognizione (C4 ISR) necessarie per condurre da soli importanti operazioni di invio di corpi di spedizione, il commento sarebbe che si tratta di un "inutile duplicato". Di fatti, questo accade già con Galileo, il programma europeo finanziato con fondi non militari equivalente al Sistema di posizionamento globale degli USA.
|
|
|
A primeira nuance que quero sublinhar é que a diferença de capacidades entre os membros europeus da OTAN é proporcionalmente muito maior do que entre a Europa e os Estados Unidos. Qualquer que seja o método de avaliação, a discrepância entre os melhores europeus (em primeiro lugar o Reino Unido e depois a França) e os atrasados (que sabem quem são) é maior do que a diferença transatlântica. A outra nuance: alguma retórica americana acerca da diferença é exagerada. Suspeito que, se por qualquer milagre, os europeus aumentassem as suas despesas com a defesa para níveis que lhes permitissem adquirir toda a gama de capacidades de comando, controlo, comunicações, informática, informações, vigilância e reconhecimento (C4 ISR) necessárias para conduzirem operações de projecção de força por si próprios, a reacção seria falar de "duplicação desnecessária". Na verdade, é já o que acontece com o programa Galileu, o equivalente europeu, de financiamento privado, do Sistema de Posicionamento Global (GPS) dos Estados Unidos.
|
|
|
Ο πρώτος εννοιολογικός διαχωρισμός που επιθυμώ να τονίσω είναι ότι το άνοιγμα στις δυνατότητες μεταξύ των ευρωπαϊκών μελών του ΝΑΤΟ είναι αναλογικά πολύ μεγαλύτερο από ό,τι μεταξύ της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Οποιοδήποτε και εάν είναι το μέτρο της προσπάθειας, η διαφορά μεταξύ της καλύτερης ευρωπαϊκής πρακτικής (της Βρετανίας εν πρώτοις και της Γαλλίας στη συνέχεια) και των «βραδυκίνητων» χωρών (που γνωρίζουν ποιοι είναι) είναι πολύ μεγαλύτερο από το διατλαντικό διαχωρισμό. Η άλλη προειδοποίηση: μέρος της αμερικανικής ρητορείας γύρω από το άνοιγμα των δυνατοτήτων είναι υπερβολικά έντονο. Υποπτεύομαι ότι αν γινόταν κάποιο θαύμα και ανέβαζαν κατακόρυφα οι Ευρωπαίοι τις αμυντικές τους δαπάνες σε επίπεδα που θα τους επέτρεπαν να αποκτήσουν το πλήρες πακέτο των δυνατοτήτων της διοίκησης, του ελέγχου, των επικοινωνιών, των υπολογιστών, της συλλογής πληροφοριών, της επιτήρησης και αναγνώρισης (C4 ISR) που απαιτείται για να πραγματοποιήσουν από μόνοι τους επιχειρήσεις με σημαντική προβολή δύναμης, η απάντηση θα ήταν ότι μιλάμε για «άχρηστη επανάληψη». Πράγματι, αυτό συμβαίνει με το πρόγραμμα Γαλιλαίος, το πολιτικά χρηματοδοτούμενο ευρωπαϊκό πρόγραμμα, που είναι αντίστοιχο του Παγκοσμίου Συστήματος Καθορισμού Στίγματος (GPS) των Ηνωμένων Πολιτειών.
|
