azo – Übersetzung – Keybot-Wörterbuch

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Français English Spacer Help
Ausgangssprachen Zielsprachen
Keybot 60 Ergebnisse  www.food-info.net  Seite 6
  Food-Info.net : Azo dyes  
Azo dyes are much more stable than most of the natural food dyes. Azo dyes are stable in the whole pH range of foods, are heat stable and do not fade when exposed to light or oxygen. This makes azo dyes applicable in nearly all foods.
Azokleurstoffen zijn veel stabieler dan de meeste natuurlijke kleurstoffen. Azokleurstoffen zijn stabiel bij alle pH waardes die in levensmiddelen voorkomen, zijn hitte stabiel en zijn niet gevoelig voor licht of zuurstof. Hierdoor zijn azokleurstoffen in vrijwel alle levensmiddelen toe te passen. Het enige nadeel is dat ze vrijwel niet oplosbaar zijn in vet of olie. Alleen wanneer ze gekoppeld worden aan vet-oplosbare moleculen of toegevoegd worden als een bijzonder fijn poeder, kunnen ze olie-achtige producten kleuren.
Trwałość barwników azowych jest większa niż naturalnych barwników żywności. Barwniki azowe są trwałe w pełnym zakresie pH charakterystycznym dal żywności, są niewrażliwe na ciepło i nie blakną pod wpływem światła lub tlenu. Cechy te czynią je przydatne do barwienia prawie każdego produktu żywnościowego. jedyną wadą jest to, że barwniki azowe są nierozpuszczalne w tłuszczu. W ten sposób olej można zabarwić tylko wtedy, gdy barwniki azowe zostaną przyłączone do cząsteczki tłuszczu, lub gdy zostaną rozdyspergowane w postaci bardzo małych cząstek.
  Food-Info.net : Azo dyes  
Azo dyes used in food
Azokleurstoffen in levensmiddelen
Barwniki azowe stosowane w żywności
  Food-Info.net : E-numbe...  
Synthetic azo-colour, contains aluminium and calcium ions. See here for a background on azo dyes.
Synthetische azokleurstof, die aluminium en calcium ionen bevat.
Syntetyczny barwnik azowy, zawierający jony glinu i wapnia.
  Food-Info.net : E-numbe...  
Tartrazine is an azo dye. No side effects are known for pure tartrazine, except in people who are intolerant to salicylates (aspirin, berries, fruits); in that case tartrazine also induces intolerance symptoms.
Tartrazine is een azokleurstof. Tartrazine op zich geeft geen bijwerkingen, met uitzondering bij mensen die intolerant zijn tegen salicylaten (aspirine, bessen), waarbij tartrazine ook intolerantieverschijnselen opwekt. In combinatie met benzoaten (E210-215) wordt tartrazine in verband gebracht met een groot aantal gevallen van ADHD (hyperactiviteit) bij kinderen. Tartrazine is een bekende histamine vrijmaker en kan bij mensen met asthma ook klachten geven.
Tartrazyna jest barwnikiem azo. Nie odnotowano efektów ubocznych po spożyciu czystej tartrazyny. Wyjątek stanowią osoby z nietolerancja salicylanów (aspiryna, jagody, owoce); w tych przypadkach tartrazyna wzmaga objawy nietolerancji. W połączeniu z benzoesanami (E210-215), tartrazyna jest często odpowiedzialna za wystąpienie syndromu ADHD (nadpobudliwość) u dzieci. Barwnik ten jest także czynnikiem uwalniającym histaminę, dlatego po jego spożyciu astmatycy mogą odczuć wzmożone objawy choroby.
  Food-Info.net : Cochine...  
This is the name of an azo dye, E124, which bears no resemblance with cochineal, but produces a similar colour, hence the (confusing) name.
Dit is een (oude) naam voor de synthetische kleurstof, E124, die een vergelijkbare kleur heeft, maar verder chemisch niet lijkt op karmijnzuur.
Nazwę tę nosi syntetyczny barwnik azow y, E124, który nie ma nic wspólnego z koszenilą, choć ma podobną barwę i stąd też podobną, (ale mylącą) nazwę.
  Food-Info.net : Azo dyes  
Azo food dyes do not cause allergic reactions as such. Many azo textile dyes can cause skin hypersensitivity and allergy, but these are not used as food dyes.
Azokleurstoffen zijn niet allergeen en geven geen allergische reacties. Wel zijn veel textielkleurstoffen verdacht voor contactallergie, maar deze worden niet gebruikt in levensmiddelen.
Barwniki azowe stosowane w żywności nie powodują reakcji alergicznych. Wiele barwników azowych używanych w przemyśle tekstylnym może wywoływać nadwrażliwość skóry i alergię, lecz nie są one stosowane w przetwórstwie żywności.
  Food-Info.net : Azo dyes  
Azo dyes are much more stable than most of the natural food dyes. Azo dyes are stable in the whole pH range of foods, are heat stable and do not fade when exposed to light or oxygen. This makes azo dyes applicable in nearly all foods.
Azokleurstoffen zijn veel stabieler dan de meeste natuurlijke kleurstoffen. Azokleurstoffen zijn stabiel bij alle pH waardes die in levensmiddelen voorkomen, zijn hitte stabiel en zijn niet gevoelig voor licht of zuurstof. Hierdoor zijn azokleurstoffen in vrijwel alle levensmiddelen toe te passen. Het enige nadeel is dat ze vrijwel niet oplosbaar zijn in vet of olie. Alleen wanneer ze gekoppeld worden aan vet-oplosbare moleculen of toegevoegd worden als een bijzonder fijn poeder, kunnen ze olie-achtige producten kleuren.
Trwałość barwników azowych jest większa niż naturalnych barwników żywności. Barwniki azowe są trwałe w pełnym zakresie pH charakterystycznym dal żywności, są niewrażliwe na ciepło i nie blakną pod wpływem światła lub tlenu. Cechy te czynią je przydatne do barwienia prawie każdego produktu żywnościowego. jedyną wadą jest to, że barwniki azowe są nierozpuszczalne w tłuszczu. W ten sposób olej można zabarwić tylko wtedy, gdy barwniki azowe zostaną przyłączone do cząsteczki tłuszczu, lub gdy zostaną rozdyspergowane w postaci bardzo małych cząstek.
  Food-Info.net : Azo dyes  
The acute toxicity of azo dyes, as defined by the EU criteria for classification of dangerous substances, is rather low. Direct toxic levels of azo dyes will never be reached by consuming azo dye coloured food.
De acute toxiciteit van azokleurstoffen, volgens de door de EU vastgelegde criteria, is erg laag. Een acute toxische dosis aan azokleurstoffen zal nooit iemand binnenkrijgen door het eten van met azokleurstoffen gekleurd voedsel. Het overgrote deel van de azokleurstoffen (zowel die in textiel als voorlevensmiddelen) heeft een zogeheten LD50 waarde in de orde van grootte van 250-2000 mg/kg lichaamsgewicht, wat voor een normaal persoon een dosis van enkele grammen zou inhouden. Omdat de kleuren zo sterk zijn, zijn de concentraties laag. Om een dodelijke dosis te krijgen, zou iemand op één dan meer dan 100 kilo met azokleurstoffen gekleurd voedsel moeten eten. Azokleurstoffen lossen zeer goep op in water en worden daarom makkelijk in de urine uitgescheiden. Ze hopen niet op in het lichaam.
Ostre zatrucia barwnikami azowymi według definicji zawartej w przepisach Unii Europejskiej, należą do rzadkości. Spożywając produkty żywnościowe zawierające barwniki azowe nie ma ryzyka przekroczenia bezpośredniej, toksycznej dawki tych związków. Większość barwników azowych (stosowanych w żywności i wyrobach tekstylnych) posiada wielkość LD 50 mieszczącą się w zakresie 250-2,000 mg/kg masy ciała. Spożyta jednorazowo, śmiertelna dawka barwników azowych wynosi zatem kilkaset gramów. Ponieważ barwniki azowe rozpuszczają się w wodzie, nie akumulują się w organizmie, lecz są metabolizowane w wątrobie i wydalane w moczu. Barwniki azowe mają bardzo dużą intensywność zabarwienia i w barwionej żywności ich zawartość nie przekracza mg/kg produktu. Aby nastąpiło zatrucie, przeciętny dorosły konsument musiałby spożyć ponad 100 kg produktów barwionych barwnikami azowymi w ciągu jednego dnia.
  Food-Info.net : Azo dyes  
The acute toxicity of azo dyes, as defined by the EU criteria for classification of dangerous substances, is rather low. Direct toxic levels of azo dyes will never be reached by consuming azo dye coloured food.
De acute toxiciteit van azokleurstoffen, volgens de door de EU vastgelegde criteria, is erg laag. Een acute toxische dosis aan azokleurstoffen zal nooit iemand binnenkrijgen door het eten van met azokleurstoffen gekleurd voedsel. Het overgrote deel van de azokleurstoffen (zowel die in textiel als voorlevensmiddelen) heeft een zogeheten LD50 waarde in de orde van grootte van 250-2000 mg/kg lichaamsgewicht, wat voor een normaal persoon een dosis van enkele grammen zou inhouden. Omdat de kleuren zo sterk zijn, zijn de concentraties laag. Om een dodelijke dosis te krijgen, zou iemand op één dan meer dan 100 kilo met azokleurstoffen gekleurd voedsel moeten eten. Azokleurstoffen lossen zeer goep op in water en worden daarom makkelijk in de urine uitgescheiden. Ze hopen niet op in het lichaam.
Ostre zatrucia barwnikami azowymi według definicji zawartej w przepisach Unii Europejskiej, należą do rzadkości. Spożywając produkty żywnościowe zawierające barwniki azowe nie ma ryzyka przekroczenia bezpośredniej, toksycznej dawki tych związków. Większość barwników azowych (stosowanych w żywności i wyrobach tekstylnych) posiada wielkość LD 50 mieszczącą się w zakresie 250-2,000 mg/kg masy ciała. Spożyta jednorazowo, śmiertelna dawka barwników azowych wynosi zatem kilkaset gramów. Ponieważ barwniki azowe rozpuszczają się w wodzie, nie akumulują się w organizmie, lecz są metabolizowane w wątrobie i wydalane w moczu. Barwniki azowe mają bardzo dużą intensywność zabarwienia i w barwionej żywności ich zawartość nie przekracza mg/kg produktu. Aby nastąpiło zatrucie, przeciętny dorosły konsument musiałby spożyć ponad 100 kg produktów barwionych barwnikami azowymi w ciągu jednego dnia.
  Food-Info.net : Azo dyes  
The acute toxicity of azo dyes, as defined by the EU criteria for classification of dangerous substances, is rather low. Direct toxic levels of azo dyes will never be reached by consuming azo dye coloured food.
De acute toxiciteit van azokleurstoffen, volgens de door de EU vastgelegde criteria, is erg laag. Een acute toxische dosis aan azokleurstoffen zal nooit iemand binnenkrijgen door het eten van met azokleurstoffen gekleurd voedsel. Het overgrote deel van de azokleurstoffen (zowel die in textiel als voorlevensmiddelen) heeft een zogeheten LD50 waarde in de orde van grootte van 250-2000 mg/kg lichaamsgewicht, wat voor een normaal persoon een dosis van enkele grammen zou inhouden. Omdat de kleuren zo sterk zijn, zijn de concentraties laag. Om een dodelijke dosis te krijgen, zou iemand op één dan meer dan 100 kilo met azokleurstoffen gekleurd voedsel moeten eten. Azokleurstoffen lossen zeer goep op in water en worden daarom makkelijk in de urine uitgescheiden. Ze hopen niet op in het lichaam.
Ostre zatrucia barwnikami azowymi według definicji zawartej w przepisach Unii Europejskiej, należą do rzadkości. Spożywając produkty żywnościowe zawierające barwniki azowe nie ma ryzyka przekroczenia bezpośredniej, toksycznej dawki tych związków. Większość barwników azowych (stosowanych w żywności i wyrobach tekstylnych) posiada wielkość LD 50 mieszczącą się w zakresie 250-2,000 mg/kg masy ciała. Spożyta jednorazowo, śmiertelna dawka barwników azowych wynosi zatem kilkaset gramów. Ponieważ barwniki azowe rozpuszczają się w wodzie, nie akumulują się w organizmie, lecz są metabolizowane w wątrobie i wydalane w moczu. Barwniki azowe mają bardzo dużą intensywność zabarwienia i w barwionej żywności ich zawartość nie przekracza mg/kg produktu. Aby nastąpiło zatrucie, przeciętny dorosły konsument musiałby spożyć ponad 100 kg produktów barwionych barwnikami azowymi w ciągu jednego dnia.
  Food-Info.net : Azo dyes  
The general formula for making an azo dye requires two organic compounds- a coupling component and a diazo component. Since these can be altered considerably, an enormous range of possible dyes are available, especially as the starting molecules are readily available and cheap.
Voor het maken van een azokleurstof zijn maar twee chemische stoffen nodig, een diazo-verbinding en een te koppelen verbinding. Aangezien er zowel van de diazo- als de andere verbinding vele mogelijkheden zijn, kan er theoretisch een enorm aantal azokleurstoffen gevormd worden. Aangezien de meeste grondstoffen erg goedkoop zijn, is productie van de azokleurstoffen ook goedkoop. De benodigde reacties vinden meestal plaats bij temperaturen rond kamertemperatuur, wat ook de kosten laag houdt. Andere factoren die een rolspelen zijn dat door de eenvoud de processen ook makkelijk op te schalen zijn en dat alles in water plaatsvindt, wat makkelijker gereinigd kan worden.
Do wytworzenia barwnika azowego wymagane są dwa związki organiczne – składnik diazo i składnik wiążący. Ponieważ oba składniki mogą być znacząco modyfikowane, w rezultacie można uzyskać ogromną liczbę barwników, szczególnie wtedy, gdy cząsteczki wyjściowe są łatwo dostępne i tanie. Ponadto, prostota reakcji sprawia, że łatwo jest powiększyć skalę procesu otrzymywania barwnika. Niewielkie jest także zapotrzebowanie energii reakcji, gdyż zachodzi ona w temperaturze zbliżonej do otoczenia. Szkodliwość procesu na środowisko jest niewielka, ponieważ reakcje zachodzą w wodzie, która jest dostępna, tania, łatwa do oczyszczenia i pozbycia się. Wymienione czynniki powodują, że wytwarzanie barwników azowych jest bardzo tanie.
  Food-Info.net : Azo dyes  
The acute toxicity of azo dyes, as defined by the EU criteria for classification of dangerous substances, is rather low. Direct toxic levels of azo dyes will never be reached by consuming azo dye coloured food.
De acute toxiciteit van azokleurstoffen, volgens de door de EU vastgelegde criteria, is erg laag. Een acute toxische dosis aan azokleurstoffen zal nooit iemand binnenkrijgen door het eten van met azokleurstoffen gekleurd voedsel. Het overgrote deel van de azokleurstoffen (zowel die in textiel als voorlevensmiddelen) heeft een zogeheten LD50 waarde in de orde van grootte van 250-2000 mg/kg lichaamsgewicht, wat voor een normaal persoon een dosis van enkele grammen zou inhouden. Omdat de kleuren zo sterk zijn, zijn de concentraties laag. Om een dodelijke dosis te krijgen, zou iemand op één dan meer dan 100 kilo met azokleurstoffen gekleurd voedsel moeten eten. Azokleurstoffen lossen zeer goep op in water en worden daarom makkelijk in de urine uitgescheiden. Ze hopen niet op in het lichaam.
Ostre zatrucia barwnikami azowymi według definicji zawartej w przepisach Unii Europejskiej, należą do rzadkości. Spożywając produkty żywnościowe zawierające barwniki azowe nie ma ryzyka przekroczenia bezpośredniej, toksycznej dawki tych związków. Większość barwników azowych (stosowanych w żywności i wyrobach tekstylnych) posiada wielkość LD 50 mieszczącą się w zakresie 250-2,000 mg/kg masy ciała. Spożyta jednorazowo, śmiertelna dawka barwników azowych wynosi zatem kilkaset gramów. Ponieważ barwniki azowe rozpuszczają się w wodzie, nie akumulują się w organizmie, lecz są metabolizowane w wątrobie i wydalane w moczu. Barwniki azowe mają bardzo dużą intensywność zabarwienia i w barwionej żywności ich zawartość nie przekracza mg/kg produktu. Aby nastąpiło zatrucie, przeciętny dorosły konsument musiałby spożyć ponad 100 kg produktów barwionych barwnikami azowymi w ciągu jednego dnia.
  Food-Info.net : Azo dyes  
Azo dyes are much more stable than most of the natural food dyes. Azo dyes are stable in the whole pH range of foods, are heat stable and do not fade when exposed to light or oxygen. This makes azo dyes applicable in nearly all foods.
Azokleurstoffen zijn veel stabieler dan de meeste natuurlijke kleurstoffen. Azokleurstoffen zijn stabiel bij alle pH waardes die in levensmiddelen voorkomen, zijn hitte stabiel en zijn niet gevoelig voor licht of zuurstof. Hierdoor zijn azokleurstoffen in vrijwel alle levensmiddelen toe te passen. Het enige nadeel is dat ze vrijwel niet oplosbaar zijn in vet of olie. Alleen wanneer ze gekoppeld worden aan vet-oplosbare moleculen of toegevoegd worden als een bijzonder fijn poeder, kunnen ze olie-achtige producten kleuren.
Trwałość barwników azowych jest większa niż naturalnych barwników żywności. Barwniki azowe są trwałe w pełnym zakresie pH charakterystycznym dal żywności, są niewrażliwe na ciepło i nie blakną pod wpływem światła lub tlenu. Cechy te czynią je przydatne do barwienia prawie każdego produktu żywnościowego. jedyną wadą jest to, że barwniki azowe są nierozpuszczalne w tłuszczu. W ten sposób olej można zabarwić tylko wtedy, gdy barwniki azowe zostaną przyłączone do cząsteczki tłuszczu, lub gdy zostaną rozdyspergowane w postaci bardzo małych cząstek.
  Food-Info.net : Azo dyes  
Azo dyes are much more stable than most of the natural food dyes. Azo dyes are stable in the whole pH range of foods, are heat stable and do not fade when exposed to light or oxygen. This makes azo dyes applicable in nearly all foods.
Azokleurstoffen zijn veel stabieler dan de meeste natuurlijke kleurstoffen. Azokleurstoffen zijn stabiel bij alle pH waardes die in levensmiddelen voorkomen, zijn hitte stabiel en zijn niet gevoelig voor licht of zuurstof. Hierdoor zijn azokleurstoffen in vrijwel alle levensmiddelen toe te passen. Het enige nadeel is dat ze vrijwel niet oplosbaar zijn in vet of olie. Alleen wanneer ze gekoppeld worden aan vet-oplosbare moleculen of toegevoegd worden als een bijzonder fijn poeder, kunnen ze olie-achtige producten kleuren.
Trwałość barwników azowych jest większa niż naturalnych barwników żywności. Barwniki azowe są trwałe w pełnym zakresie pH charakterystycznym dal żywności, są niewrażliwe na ciepło i nie blakną pod wpływem światła lub tlenu. Cechy te czynią je przydatne do barwienia prawie każdego produktu żywnościowego. jedyną wadą jest to, że barwniki azowe są nierozpuszczalne w tłuszczu. W ten sposób olej można zabarwić tylko wtedy, gdy barwniki azowe zostaną przyłączone do cząsteczki tłuszczu, lub gdy zostaną rozdyspergowane w postaci bardzo małych cząstek.
  Food-Info.net : Azo dyes  
The general formula for making an azo dye requires two organic compounds- a coupling component and a diazo component. Since these can be altered considerably, an enormous range of possible dyes are available, especially as the starting molecules are readily available and cheap.
Voor het maken van een azokleurstof zijn maar twee chemische stoffen nodig, een diazo-verbinding en een te koppelen verbinding. Aangezien er zowel van de diazo- als de andere verbinding vele mogelijkheden zijn, kan er theoretisch een enorm aantal azokleurstoffen gevormd worden. Aangezien de meeste grondstoffen erg goedkoop zijn, is productie van de azokleurstoffen ook goedkoop. De benodigde reacties vinden meestal plaats bij temperaturen rond kamertemperatuur, wat ook de kosten laag houdt. Andere factoren die een rolspelen zijn dat door de eenvoud de processen ook makkelijk op te schalen zijn en dat alles in water plaatsvindt, wat makkelijker gereinigd kan worden.
Do wytworzenia barwnika azowego wymagane są dwa związki organiczne – składnik diazo i składnik wiążący. Ponieważ oba składniki mogą być znacząco modyfikowane, w rezultacie można uzyskać ogromną liczbę barwników, szczególnie wtedy, gdy cząsteczki wyjściowe są łatwo dostępne i tanie. Ponadto, prostota reakcji sprawia, że łatwo jest powiększyć skalę procesu otrzymywania barwnika. Niewielkie jest także zapotrzebowanie energii reakcji, gdyż zachodzi ona w temperaturze zbliżonej do otoczenia. Szkodliwość procesu na środowisko jest niewielka, ponieważ reakcje zachodzą w wodzie, która jest dostępna, tania, łatwa do oczyszczenia i pozbycia się. Wymienione czynniki powodują, że wytwarzanie barwników azowych jest bardzo tanie.
  Food-Info.net : Azo dyes  
Azo dyes are much more stable than most of the natural food dyes. Azo dyes are stable in the whole pH range of foods, are heat stable and do not fade when exposed to light or oxygen. This makes azo dyes applicable in nearly all foods.
Azokleurstoffen zijn veel stabieler dan de meeste natuurlijke kleurstoffen. Azokleurstoffen zijn stabiel bij alle pH waardes die in levensmiddelen voorkomen, zijn hitte stabiel en zijn niet gevoelig voor licht of zuurstof. Hierdoor zijn azokleurstoffen in vrijwel alle levensmiddelen toe te passen. Het enige nadeel is dat ze vrijwel niet oplosbaar zijn in vet of olie. Alleen wanneer ze gekoppeld worden aan vet-oplosbare moleculen of toegevoegd worden als een bijzonder fijn poeder, kunnen ze olie-achtige producten kleuren.
Trwałość barwników azowych jest większa niż naturalnych barwników żywności. Barwniki azowe są trwałe w pełnym zakresie pH charakterystycznym dal żywności, są niewrażliwe na ciepło i nie blakną pod wpływem światła lub tlenu. Cechy te czynią je przydatne do barwienia prawie każdego produktu żywnościowego. jedyną wadą jest to, że barwniki azowe są nierozpuszczalne w tłuszczu. W ten sposób olej można zabarwić tylko wtedy, gdy barwniki azowe zostaną przyłączone do cząsteczki tłuszczu, lub gdy zostaną rozdyspergowane w postaci bardzo małych cząstek.
  Food-Info.net : Azo dyes  
The acute toxicity of azo dyes, as defined by the EU criteria for classification of dangerous substances, is rather low. Direct toxic levels of azo dyes will never be reached by consuming azo dye coloured food.
De acute toxiciteit van azokleurstoffen, volgens de door de EU vastgelegde criteria, is erg laag. Een acute toxische dosis aan azokleurstoffen zal nooit iemand binnenkrijgen door het eten van met azokleurstoffen gekleurd voedsel. Het overgrote deel van de azokleurstoffen (zowel die in textiel als voorlevensmiddelen) heeft een zogeheten LD50 waarde in de orde van grootte van 250-2000 mg/kg lichaamsgewicht, wat voor een normaal persoon een dosis van enkele grammen zou inhouden. Omdat de kleuren zo sterk zijn, zijn de concentraties laag. Om een dodelijke dosis te krijgen, zou iemand op één dan meer dan 100 kilo met azokleurstoffen gekleurd voedsel moeten eten. Azokleurstoffen lossen zeer goep op in water en worden daarom makkelijk in de urine uitgescheiden. Ze hopen niet op in het lichaam.
Ostre zatrucia barwnikami azowymi według definicji zawartej w przepisach Unii Europejskiej, należą do rzadkości. Spożywając produkty żywnościowe zawierające barwniki azowe nie ma ryzyka przekroczenia bezpośredniej, toksycznej dawki tych związków. Większość barwników azowych (stosowanych w żywności i wyrobach tekstylnych) posiada wielkość LD 50 mieszczącą się w zakresie 250-2,000 mg/kg masy ciała. Spożyta jednorazowo, śmiertelna dawka barwników azowych wynosi zatem kilkaset gramów. Ponieważ barwniki azowe rozpuszczają się w wodzie, nie akumulują się w organizmie, lecz są metabolizowane w wątrobie i wydalane w moczu. Barwniki azowe mają bardzo dużą intensywność zabarwienia i w barwionej żywności ich zawartość nie przekracza mg/kg produktu. Aby nastąpiło zatrucie, przeciętny dorosły konsument musiałby spożyć ponad 100 kg produktów barwionych barwnikami azowymi w ciągu jednego dnia.
  Food-Info.net : Azo dyes  
It is claimed that some food colours increase, or even cause, hyperactivity in children. This is especially claimed for azo dyes. Since the late 1970s the effects of azo dyes on hyperactivity have been studied.
Het wordt wel gesteld dat levensmiddelenkleurstoffen hyperactiviteit in kinderen stuimuleren, of zelfs induceren. Dat zou dan speciaal gelden voor azokleurstoffen. Sinds het einde van de 70er jaren is hier veel onderzoek naar gedaan. De meeste studies kwamen niet ot een éénduidige conclusie en diverse studies gaven tegenstrijdige resultaten. Het grootste probleem bij dit soort studies is dat er geen definitie is van hyperactiviteit en dat meestal werd uitgegaan van wat de ouders rapporteerden. De rapportage van ouders is meestal erg bevooroordeeld, hetgeen interpretatie van de gegevens moeilijk en mogelijk onbetrouwbaar maakt. Een ander probleem is dat gerapporteerd gedrag vaak niet overeen kwam met gemeten lichaams- en bloedparameters. Een typisch voorbeeld daarvan is het in de literatuurlijst onderaan dit artikel aangehaalde artikel van Bateman et al. uit 2004 en de daarop volgende commentaren. In vrijwel alle studies hadden de kleurstoffen op zich geen effect, maar werd hyperactiviteit geconstateerd als een combinatie van de kleurstoffen met benzoëzuur (ook in het meest recente artikel uit 2007).
Istnieje pogląd, że niektóre barwniki żywności zwiększają, a nawet powodują nadpobudliwość u dzieci. Pogląd ten dotyczy szczególnie barwników azowych. Badania nad wpływem barwników azowych na nadpobudliwość trwają od 1970 roku. W większości tych badań nie postawiono wniosków, a kilka z nich było sprzecznych. Główną wadą wykonanych badań był brak jasnych wyróżników nadpobudliwości, oraz to, że w wielu przypadkach korzystano z opinii rodziców. Opinie rodziców są często stronnicze, co utrudnia interpretację wyników. Ponadto, w kilku badaniach wskazujących na nadpobudliwość w oparciu o opinie rodziców, nie przedstawiono żadnych wyników bazując na wskaźnikach fizjologicznych. Typowym przykładem jest ostatnia publikacja Bateman et al. (patrz spis literatury poniżej) z 2004 roku, oraz reakcja na ten artykuł opublikowana w czasopiśmie Lancet (spis literatury poniżej). W większości badań nie wykazano wpływu czystych barwników azowych, zaś najsilniejsze skutki obserwowano u dzieci, którym podawano barwniki azowe i kwas benzoesowy.
  Food-Info.net : Azo dyes  
It is claimed that some food colours increase, or even cause, hyperactivity in children. This is especially claimed for azo dyes. Since the late 1970s the effects of azo dyes on hyperactivity have been studied.
Het wordt wel gesteld dat levensmiddelenkleurstoffen hyperactiviteit in kinderen stuimuleren, of zelfs induceren. Dat zou dan speciaal gelden voor azokleurstoffen. Sinds het einde van de 70er jaren is hier veel onderzoek naar gedaan. De meeste studies kwamen niet ot een éénduidige conclusie en diverse studies gaven tegenstrijdige resultaten. Het grootste probleem bij dit soort studies is dat er geen definitie is van hyperactiviteit en dat meestal werd uitgegaan van wat de ouders rapporteerden. De rapportage van ouders is meestal erg bevooroordeeld, hetgeen interpretatie van de gegevens moeilijk en mogelijk onbetrouwbaar maakt. Een ander probleem is dat gerapporteerd gedrag vaak niet overeen kwam met gemeten lichaams- en bloedparameters. Een typisch voorbeeld daarvan is het in de literatuurlijst onderaan dit artikel aangehaalde artikel van Bateman et al. uit 2004 en de daarop volgende commentaren. In vrijwel alle studies hadden de kleurstoffen op zich geen effect, maar werd hyperactiviteit geconstateerd als een combinatie van de kleurstoffen met benzoëzuur (ook in het meest recente artikel uit 2007).
Istnieje pogląd, że niektóre barwniki żywności zwiększają, a nawet powodują nadpobudliwość u dzieci. Pogląd ten dotyczy szczególnie barwników azowych. Badania nad wpływem barwników azowych na nadpobudliwość trwają od 1970 roku. W większości tych badań nie postawiono wniosków, a kilka z nich było sprzecznych. Główną wadą wykonanych badań był brak jasnych wyróżników nadpobudliwości, oraz to, że w wielu przypadkach korzystano z opinii rodziców. Opinie rodziców są często stronnicze, co utrudnia interpretację wyników. Ponadto, w kilku badaniach wskazujących na nadpobudliwość w oparciu o opinie rodziców, nie przedstawiono żadnych wyników bazując na wskaźnikach fizjologicznych. Typowym przykładem jest ostatnia publikacja Bateman et al. (patrz spis literatury poniżej) z 2004 roku, oraz reakcja na ten artykuł opublikowana w czasopiśmie Lancet (spis literatury poniżej). W większości badań nie wykazano wpływu czystych barwników azowych, zaś najsilniejsze skutki obserwowano u dzieci, którym podawano barwniki azowe i kwas benzoesowy.
  Food-Info.net : Azo dyes  
It is claimed that some food colours increase, or even cause, hyperactivity in children. This is especially claimed for azo dyes. Since the late 1970s the effects of azo dyes on hyperactivity have been studied.
Het wordt wel gesteld dat levensmiddelenkleurstoffen hyperactiviteit in kinderen stuimuleren, of zelfs induceren. Dat zou dan speciaal gelden voor azokleurstoffen. Sinds het einde van de 70er jaren is hier veel onderzoek naar gedaan. De meeste studies kwamen niet ot een éénduidige conclusie en diverse studies gaven tegenstrijdige resultaten. Het grootste probleem bij dit soort studies is dat er geen definitie is van hyperactiviteit en dat meestal werd uitgegaan van wat de ouders rapporteerden. De rapportage van ouders is meestal erg bevooroordeeld, hetgeen interpretatie van de gegevens moeilijk en mogelijk onbetrouwbaar maakt. Een ander probleem is dat gerapporteerd gedrag vaak niet overeen kwam met gemeten lichaams- en bloedparameters. Een typisch voorbeeld daarvan is het in de literatuurlijst onderaan dit artikel aangehaalde artikel van Bateman et al. uit 2004 en de daarop volgende commentaren. In vrijwel alle studies hadden de kleurstoffen op zich geen effect, maar werd hyperactiviteit geconstateerd als een combinatie van de kleurstoffen met benzoëzuur (ook in het meest recente artikel uit 2007).
Istnieje pogląd, że niektóre barwniki żywności zwiększają, a nawet powodują nadpobudliwość u dzieci. Pogląd ten dotyczy szczególnie barwników azowych. Badania nad wpływem barwników azowych na nadpobudliwość trwają od 1970 roku. W większości tych badań nie postawiono wniosków, a kilka z nich było sprzecznych. Główną wadą wykonanych badań był brak jasnych wyróżników nadpobudliwości, oraz to, że w wielu przypadkach korzystano z opinii rodziców. Opinie rodziców są często stronnicze, co utrudnia interpretację wyników. Ponadto, w kilku badaniach wskazujących na nadpobudliwość w oparciu o opinie rodziców, nie przedstawiono żadnych wyników bazując na wskaźnikach fizjologicznych. Typowym przykładem jest ostatnia publikacja Bateman et al. (patrz spis literatury poniżej) z 2004 roku, oraz reakcja na ten artykuł opublikowana w czasopiśmie Lancet (spis literatury poniżej). W większości badań nie wykazano wpływu czystych barwników azowych, zaś najsilniejsze skutki obserwowano u dzieci, którym podawano barwniki azowe i kwas benzoesowy.
  Food-Info.net : Azo dyes  
The acute toxicity of azo dyes, as defined by the EU criteria for classification of dangerous substances, is rather low. Direct toxic levels of azo dyes will never be reached by consuming azo dye coloured food.
De acute toxiciteit van azokleurstoffen, volgens de door de EU vastgelegde criteria, is erg laag. Een acute toxische dosis aan azokleurstoffen zal nooit iemand binnenkrijgen door het eten van met azokleurstoffen gekleurd voedsel. Het overgrote deel van de azokleurstoffen (zowel die in textiel als voorlevensmiddelen) heeft een zogeheten LD50 waarde in de orde van grootte van 250-2000 mg/kg lichaamsgewicht, wat voor een normaal persoon een dosis van enkele grammen zou inhouden. Omdat de kleuren zo sterk zijn, zijn de concentraties laag. Om een dodelijke dosis te krijgen, zou iemand op één dan meer dan 100 kilo met azokleurstoffen gekleurd voedsel moeten eten. Azokleurstoffen lossen zeer goep op in water en worden daarom makkelijk in de urine uitgescheiden. Ze hopen niet op in het lichaam.
Ostre zatrucia barwnikami azowymi według definicji zawartej w przepisach Unii Europejskiej, należą do rzadkości. Spożywając produkty żywnościowe zawierające barwniki azowe nie ma ryzyka przekroczenia bezpośredniej, toksycznej dawki tych związków. Większość barwników azowych (stosowanych w żywności i wyrobach tekstylnych) posiada wielkość LD 50 mieszczącą się w zakresie 250-2,000 mg/kg masy ciała. Spożyta jednorazowo, śmiertelna dawka barwników azowych wynosi zatem kilkaset gramów. Ponieważ barwniki azowe rozpuszczają się w wodzie, nie akumulują się w organizmie, lecz są metabolizowane w wątrobie i wydalane w moczu. Barwniki azowe mają bardzo dużą intensywność zabarwienia i w barwionej żywności ich zawartość nie przekracza mg/kg produktu. Aby nastąpiło zatrucie, przeciętny dorosły konsument musiałby spożyć ponad 100 kg produktów barwionych barwnikami azowymi w ciągu jednego dnia.
  Food-Info.net : Azo dyes  
The acute toxicity of azo dyes, as defined by the EU criteria for classification of dangerous substances, is rather low. Direct toxic levels of azo dyes will never be reached by consuming azo dye coloured food.
De acute toxiciteit van azokleurstoffen, volgens de door de EU vastgelegde criteria, is erg laag. Een acute toxische dosis aan azokleurstoffen zal nooit iemand binnenkrijgen door het eten van met azokleurstoffen gekleurd voedsel. Het overgrote deel van de azokleurstoffen (zowel die in textiel als voorlevensmiddelen) heeft een zogeheten LD50 waarde in de orde van grootte van 250-2000 mg/kg lichaamsgewicht, wat voor een normaal persoon een dosis van enkele grammen zou inhouden. Omdat de kleuren zo sterk zijn, zijn de concentraties laag. Om een dodelijke dosis te krijgen, zou iemand op één dan meer dan 100 kilo met azokleurstoffen gekleurd voedsel moeten eten. Azokleurstoffen lossen zeer goep op in water en worden daarom makkelijk in de urine uitgescheiden. Ze hopen niet op in het lichaam.
Ostre zatrucia barwnikami azowymi według definicji zawartej w przepisach Unii Europejskiej, należą do rzadkości. Spożywając produkty żywnościowe zawierające barwniki azowe nie ma ryzyka przekroczenia bezpośredniej, toksycznej dawki tych związków. Większość barwników azowych (stosowanych w żywności i wyrobach tekstylnych) posiada wielkość LD 50 mieszczącą się w zakresie 250-2,000 mg/kg masy ciała. Spożyta jednorazowo, śmiertelna dawka barwników azowych wynosi zatem kilkaset gramów. Ponieważ barwniki azowe rozpuszczają się w wodzie, nie akumulują się w organizmie, lecz są metabolizowane w wątrobie i wydalane w moczu. Barwniki azowe mają bardzo dużą intensywność zabarwienia i w barwionej żywności ich zawartość nie przekracza mg/kg produktu. Aby nastąpiło zatrucie, przeciętny dorosły konsument musiałby spożyć ponad 100 kg produktów barwionych barwnikami azowymi w ciągu jednego dnia.
  Food-Info.net : Azo dyes  
The acute toxicity of azo dyes, as defined by the EU criteria for classification of dangerous substances, is rather low. Direct toxic levels of azo dyes will never be reached by consuming azo dye coloured food.
De acute toxiciteit van azokleurstoffen, volgens de door de EU vastgelegde criteria, is erg laag. Een acute toxische dosis aan azokleurstoffen zal nooit iemand binnenkrijgen door het eten van met azokleurstoffen gekleurd voedsel. Het overgrote deel van de azokleurstoffen (zowel die in textiel als voorlevensmiddelen) heeft een zogeheten LD50 waarde in de orde van grootte van 250-2000 mg/kg lichaamsgewicht, wat voor een normaal persoon een dosis van enkele grammen zou inhouden. Omdat de kleuren zo sterk zijn, zijn de concentraties laag. Om een dodelijke dosis te krijgen, zou iemand op één dan meer dan 100 kilo met azokleurstoffen gekleurd voedsel moeten eten. Azokleurstoffen lossen zeer goep op in water en worden daarom makkelijk in de urine uitgescheiden. Ze hopen niet op in het lichaam.
Ostre zatrucia barwnikami azowymi według definicji zawartej w przepisach Unii Europejskiej, należą do rzadkości. Spożywając produkty żywnościowe zawierające barwniki azowe nie ma ryzyka przekroczenia bezpośredniej, toksycznej dawki tych związków. Większość barwników azowych (stosowanych w żywności i wyrobach tekstylnych) posiada wielkość LD 50 mieszczącą się w zakresie 250-2,000 mg/kg masy ciała. Spożyta jednorazowo, śmiertelna dawka barwników azowych wynosi zatem kilkaset gramów. Ponieważ barwniki azowe rozpuszczają się w wodzie, nie akumulują się w organizmie, lecz są metabolizowane w wątrobie i wydalane w moczu. Barwniki azowe mają bardzo dużą intensywność zabarwienia i w barwionej żywności ich zawartość nie przekracza mg/kg produktu. Aby nastąpiło zatrucie, przeciętny dorosły konsument musiałby spożyć ponad 100 kg produktów barwionych barwnikami azowymi w ciągu jednego dnia.
  Food-Info.net : Azo dyes  
It is claimed that some food colours increase, or even cause, hyperactivity in children. This is especially claimed for azo dyes. Since the late 1970s the effects of azo dyes on hyperactivity have been studied.
Het wordt wel gesteld dat levensmiddelenkleurstoffen hyperactiviteit in kinderen stuimuleren, of zelfs induceren. Dat zou dan speciaal gelden voor azokleurstoffen. Sinds het einde van de 70er jaren is hier veel onderzoek naar gedaan. De meeste studies kwamen niet ot een éénduidige conclusie en diverse studies gaven tegenstrijdige resultaten. Het grootste probleem bij dit soort studies is dat er geen definitie is van hyperactiviteit en dat meestal werd uitgegaan van wat de ouders rapporteerden. De rapportage van ouders is meestal erg bevooroordeeld, hetgeen interpretatie van de gegevens moeilijk en mogelijk onbetrouwbaar maakt. Een ander probleem is dat gerapporteerd gedrag vaak niet overeen kwam met gemeten lichaams- en bloedparameters. Een typisch voorbeeld daarvan is het in de literatuurlijst onderaan dit artikel aangehaalde artikel van Bateman et al. uit 2004 en de daarop volgende commentaren. In vrijwel alle studies hadden de kleurstoffen op zich geen effect, maar werd hyperactiviteit geconstateerd als een combinatie van de kleurstoffen met benzoëzuur (ook in het meest recente artikel uit 2007).
Istnieje pogląd, że niektóre barwniki żywności zwiększają, a nawet powodują nadpobudliwość u dzieci. Pogląd ten dotyczy szczególnie barwników azowych. Badania nad wpływem barwników azowych na nadpobudliwość trwają od 1970 roku. W większości tych badań nie postawiono wniosków, a kilka z nich było sprzecznych. Główną wadą wykonanych badań był brak jasnych wyróżników nadpobudliwości, oraz to, że w wielu przypadkach korzystano z opinii rodziców. Opinie rodziców są często stronnicze, co utrudnia interpretację wyników. Ponadto, w kilku badaniach wskazujących na nadpobudliwość w oparciu o opinie rodziców, nie przedstawiono żadnych wyników bazując na wskaźnikach fizjologicznych. Typowym przykładem jest ostatnia publikacja Bateman et al. (patrz spis literatury poniżej) z 2004 roku, oraz reakcja na ten artykuł opublikowana w czasopiśmie Lancet (spis literatury poniżej). W większości badań nie wykazano wpływu czystych barwników azowych, zaś najsilniejsze skutki obserwowano u dzieci, którym podawano barwniki azowe i kwas benzoesowy.
Arrow 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Arrow