|
|
Most of the huts were demolished, it meant walking between blocks of brick, Furniture remains, wood and clothes. With the Indian wind hitting my face I tried to imagine the sound of the water to reach land, cries, confusion, while the waters sentenced, many struggle useless.
|
|
|
Une heure plus tard, nous avons atteint le lieu. Nous avons marché à pied quelques mètres et a commencé à observer le panorama de la désolation. La plupart des cabanes ont été détruites, cela signifiait marcher entre les blocs de briques, Meubles reste, bois et les vêtements. Avec le vent frapper mon visage indien a essayé d'imaginer le bruit de l'eau d'atteindre le sol, cris, la confusion, alors que la lutte sentenciaban eaux futile d'un grand nombre. J'ai parlé à un homme qui m'a montré ce qu'il avait sauvé de sa maison. Il y avait deux petites pièces. Je pouvais à peine voir un matelas, un ventilateur, certains casseroles, un sac de riz, certains légumes et noix de coco. Enfants apprécié ma visite et n'a pas cesser de s'interroger; déchets et de la misère, même parmi les yeux des enfants répandre la joie. Le père, montrant mon appareil photo, Je l'ai dit: Lorsque vous retournerez dans votre pays, photos montre. Vous arriverez à l'aide de quelqu'un, puis? No lo sé, Je ne sais pas. – Et je ne pouvais pas en dire plus.
|
|
|
Eine Stunde später, erreichten wir den Ort. Wir gingen ein paar Meter zu Fuß und begann, um das Panorama der Verwüstung beobachten. Die meisten Hütten wurden abgerissen, es bedeutete, zu Fuß zwischen den Blöcken aus Backstein, Möbel bleibt, Holz-und Bekleidungsindustrie. Mit der Wind schlägt mir ins Gesicht indischen versuchte sich vorzustellen, das Rauschen des Wassers den Boden erreicht, schreit, Die Verwirrung, während das Wasser sentenciaban vergeblichen Kampf vieler. Ich sprach mit einem Mann, der mir zeigte, was er aus seinem Haus gerettet. Es gab zwei kleine Räume. Ich konnte kaum sehen, eine Matratze, ein Fan, Einige Pfannen, Ein Sack Reis, einige Kokosnüsse und Gemüse. Kinder freuten sich über meinen Besuch und nicht aufhört zu fragen; Abfall und Elend sogar unter den Augen der Kinder zu verbreiten Freude. Der Vater, zeigt meine Kamera, mit Dijon: Wenn Sie in Ihr Land zurückkehren, zeigt Fotos. Wird er kommen, um jemandem zu helfen dann? No lo sé, Ich weiß nicht,. – Und ich konnte nicht mehr sagen.
|
|
|
Un'ora più tardi, siamo arrivati a. Abbiamo camminato a pochi metri a piedi e si mise a osservare il panorama di desolazione. La maggior parte delle baracche sono state demolite, significava camminare blocchi di laterizio, Mobili rimane, legno e vestiti. Con il vento indiano colpire la mia faccia ho cercato di immaginare il suono di acqua per raggiungere terra, piange, confusione, mentre le acque condannato lotta inutile di molti. In conversazione con un uomo che mi ha fatto vedere quello che lui aveva salvato dalla sua casa. C'erano due piccole stanze. Riuscivo a malapena a vedere un materasso, un fan, alcune pentole, un sacco di riso, alcune noci di cocco e verdure. Bambini gustato la mia visita e non si fermò in discussione; rifiuti e la miseria diffusa anche tra i bambini la gioia gli occhi. Il padre, indicando la mia macchina fotografica, Ho detto: Quando si torna al tuo paese, mostra le foto. Si arriva ad aiutare qualcuno poi? No lo sé, Non lo so. – E io non potevo dire di più.
|
|
|
Uma hora mais tarde, chegamos. Andamos alguns metros a pé e começou a observar o panorama de desolação. A maioria dos barracos foram demolidos, isso significava andar blocos de tijolo, Móveis permanece, madeira e roupas. Com o vento batendo indiana minha cara eu tentei imaginar o som da água para chegar a terra, chora, confusão, enquanto as águas condenado luta inútil de muitos. Em conversa com um homem que me mostrou o que ele tinha guardado em sua casa. Havia dois pequenos quartos. Eu mal podia ver um colchão, um ventilador, algumas panelas, um saco de arroz, alguns cocos e produtos hortícolas. As crianças desfrutaram da minha visita e não parar de questionar; resíduos e da miséria, mesmo entre a alegria das crianças espalhados olhos. O pai, apontando para a minha câmera, Eu disse:: Quando você retornar ao seu país, fotos mostra. Você virá para ajudar alguém, então? No lo sé, Eu não sei. – E eu não podia dizer mais.
|
|
|
Een uur later, kwamen we aan bij. We liepen een paar meter lopen en begon het panorama van verlatenheid in acht. Het merendeel van de hutten werden afgebroken, het betekende lopen blokken van baksteen, Meubelen blijft, hout en kleding. Met de Indiase wind slaan mijn gezicht heb ik geprobeerd om het geluid van water voor te stellen het land te bereiken, huilt, verwarring, terwijl de wateren veroordeeld nutteloze strijd van vele. In gesprek met een man die heeft me laten zien wat hij had gered van zijn huis. Er waren twee kleine kamers. Ik kon nauwelijks zien van een matras, een fan, een aantal pannen, een zak rijst, een aantal kokosnoten en fruit. Kinderen genoten van mijn bezoek en hield niet op verhoor; afval en ellende, zelfs onder de ogen van kinderen verspreid vreugde. De vader, wees mijn camera, Ik zei: Wanneer u terugkeert naar uw land, toont foto's. U komt vervolgens iemand helpen? Ik weet het niet, weet het niet. – En ik kon niet meer zeggen.
|
|
|
一時間後に, 我々は場所に到達し. 我々は、数メートル歩いて歩いて、荒廃のパノラマを観察し始めた. 小屋のほとんどが破壊された, それはレンガのブロック間の歩行を意味し, 家具のまま, 木材や衣類. 風が私の顔、インドを打つ水の音が地上に到達する想像してみた, 叫ぶ, 混乱, 一方、多くの水sentenciaban無益な争い. 私は彼が彼の家から保存されていたものを見せてくれた人に話を聞いた. 二つの小さな部屋があった. 私はかろうじてマットレスを見ることができました, ファン, いくつかのパン, 米俵, いくつかのココナッツや野菜. 子供たちは私の訪問を楽しんだと疑問を持つのをやめませんでした; でも、子供の目の間で無駄と不幸、喜びを広げる. 父, 私のカメラを向ける, 前記: あなたの国に戻ったときに, 写真を示しています。. 彼が誰かを助けるために来る? 知らない, 私は知らない. – と私はもっと言うことができませんでした.
|
|
|
Una hora més tard, vam arribar al lloc. Caminem a peu uns metres i vaig començar a observar el panorama de la desolació. La major part de les barraques estaven derruïdes, caminar significava fer-ho entre blocs de maó, restes de mobles, fustes i robes. Amb el vent de l'Índic colpejant el rostre vaig tractar d'imaginar el so de les aigües en arribar a terra, els crits, la confusió, mentre les aigües sentenciaven inútil la lluita de molts. Entaular conversa amb un home que em va mostrar el que havia salvat de la seva llar. Eren dues petites cambres. Només podia veure sense matalàs, un ventilador, unes cassoles, un sac d'arròs, uns cocos i verdures. Als nens els divertia la meva visita i no paraven d'interrogar-; fins i tot entre escombraries i misèria les mirades infantils contagien alegria. El pare, assenyalant la meva càmera fotogràfica, em va dir: Quan tornis al teu país, ensenya les fotos. ¿Vindrà algú llavors a ajudar-nos? No ho sé, no ho sé. – I no vaig poder dir més.
|
|
|
Sat vremena kasnije, smo stigli na. Hodali smo nekoliko metara hoda i počeo promatrati panoramu pustoši. Većina shacks su razorene, to je značilo hodanje blokova od opeke, Namještaj ostaje, drvo i odjeću. Sa Indijska vjetar udaranje moje lice sam pokušao zamisliti zvuk vode do zemljišta, plače, zbunjenost, dok voda osuđen beskoristan borba mnogih. U razgovoru s čovjekom koji mi je pokazao ono što je spasio iz svoje kuće. Postojale su dvije male sobe. Jedva sam mogao vidjeti madrac, ventilator, neke posude, vreća riže, neke kokosi i povrća. Djeca uživala moj posjet i ne zaustaviti ispitivanje; otpada i bijede čak i među dječjim očima širiti radost. Otac, pokazuje moj fotoaparat, , rekao je: Kada se vratite u svoju zemlju, pokazuje fotografije. Doći ćete pomoći nekome onda? No lo sé, Ne znam. – A ja ne mogu reći više.
|
|
|
Через час, мы добрались до места. Мы прошли несколько метров ходьбы и стал наблюдать панораму запустение. Большинство из хижины были снесены, это означает, ходьба между блоками из кирпича, Мебель остается, древесина и одежды. С ветром ударился лицом индийского попытался представить себе шум воды достигают земли, кричит, путаницу, в то время как вода sentenciaban бесполезной борьбой многих. Я разговаривал с человеком, который показал мне, что он спас от его дома. Существовали две небольшие комнаты. Я едва мог видеть матрас, Вентилятор, некоторые кастрюли, мешок риса, несколько кокосовых орехов и овощей. Детям понравился мой визит и не останавливаться допроса; отходы и страдания даже среди детских глаз поделиться радостью. Отец, указывая моей камеры, сказал: Когда вы вернетесь в свою страну, показывает фотографии. Он придет, чтобы помочь кому-то, то? Не знаю, Я не знаю,. – И я не могу сказать больше.
|
|
|
Ordubete beranduago, iritsi. Metro gutxitara ibilaldi ibili gara eta hondamendia panorama behatzeko hasi. Txabola gehienak bota egin zituzten, oinez ekarri adreiluzko blokeak artean, Altzariak hondarrak, egurrezko eta jantzigintza. Haizea nire aurpegia Indian sakatuz saiatu beheko ur-soinua iritsi imajina, oihukatzen, nahasmena, uretan sentenciaban askoren borroka futile bitartean. , Nork erakutsi zidan gizon bat hitz egiten dut zer egin zuen bere etxetik gordetako. Baziren bi Gela txikiek. Ozta-ozta izan dut ikusi koltxoi bat, fan bat, Zartagin batzuk, arroz poltsa bat, coconuts eta barazkiak batzuk. Haurrak izan da nire bisita, eta ez gelditzeko zalantzan; hondakinak eta miseriak, haurren begiak artean ere poza zabaldu. Aita, Nire kamera seinalatuz, esan zuen: Zure herrialdera itzultzeko, ikuskizunak argazkiak. Izango da, ondoren, norbaitek lagunduko etorri zuen? No lo sé, Ez dakit. – Eta ezin dut esan gehiago.
|
|
|
Unha hora máis tarde, chegamos. Andamos uns metros a pé e comezou a observar o panorama de desolación. A maioría dos tendas foron demolidos, isto significaba andar bloques de ladrillo, Mobles permanece, madeira e roupa. Co vento batendo india miña cara intento imaxinar o son da auga para chegar a terra, chora, confusión, mentres que as augas condenado loita inútil de moitos. En conversa con alguén que me mostrou o que tiña gardado na súa casa. Había dous pequenos cuartos. Eu apenas podía ver un colchón, un fan, algunhas potas, un saco de arroz, algúns cocos e hortalizas. Os nenos gozaron da miña visita e non deixar de cuestionar; residuos e da miseria, mesmo entre a alegría dos nenos espallados ollos. O pai, a apuntar cara a miña cámara, Eu dixen:: Cando retornar ao seu país, fotos mostra. Que virá para axudar a alguén, entón? No lo sé, Eu non sei. – E eu non podía dicir máis.
|
