|
|
De exemplu, nu este clar nici măcar dacă intervenţiile destinate cocainei în mod specific sunt mai eficiente decât includerea persoanelor cu probleme legate de cocaină în programe de tratament mai generale care nu sunt specifice pentru un anumit drog.
|
|
|
Most of the scientific literature on treating cocaine problems is from American studies and therefore may not reflect the European context. Unfortunately, evaluation of treatment for problem cocaine use remains scarce in the EU, in part simply reflecting the fact that, historically, cocaine problems were encountered relatively rarely by treatment services. One European systematic review of literature on cocaine treatment (Rigter et al., 2004) noted that treatment compliance by problem cocaine users is generally low and relapse rates are high. Some evidence exists that psychotherapy could help to reduce consumption, and no strong evidence was found for the effectiveness of acupuncture for treating cocaine problems. However, overall, these findings should be viewed in the context of simply an absence of a strong European evidence base to guide therapeutic interventions in this area. For example, it is not even clearly known whether specific cocaine-targeted interventions are more effective than enrolling those with cocaine problems in more generic non-drug-specific treatment programmes. Furthermore, it remains an open question whether it is possible to develop a pharmacological treatment for problem cocaine users that can become the ‘standard treatment option’ in the way that methadone and buprenorphine have become standard approaches in the treatment of problem opiate use. It should be noted that there are important differences in the mechanisms by which opiate drugs and stimulants such as cocaine act on the body, which means that therapeutic options to treat drug problems are likely to differ. Some interesting work is currently being conducted in the USA to develop interventions that would temporarily block the effect of cocaine use on the user, and it will be interesting to see whether new treatment options become available from this work in the future.
|
|
|
La majeure partie de la littérature scientifique consacrée aux traitements des problèmes liés à la cocaïne sont des études américaines et ne reflètent donc pas le contexte européen. Malheureusement, les évaluations du traitement de l'usage problématique de cocaïne demeurent rares dans l'UE, en partie parce que, historiquement, les centres de traitement rencontraient relativement peu de problèmes liés à la cocaïne. Un examen systématique de la littérature européenne sur le traitement de la dépendance à la cocaïne (Rigter et al., 2004) a relevé que le respect du traitement par les cocaïnomanes à problème est généralement faible et que les taux de rechute sont élevés. Selon certains éléments, la psychothérapie pourrait aider à réduire la consommation, mais aucune preuve solide n'a été produite en ce qui concerne l'efficacité de l'acupuncture pour le traitement des problèmes liés à la cocaïne. Cependant, dans l'ensemble, ces conclusions doivent être examinées dans le contexte d'une absence pure et simple d’éléments solides au niveau européen permettant d'orienter les interventions thérapeutiques dans ce domaine. À titre d'exemple, on ignore même si des interventions spécifiquement axées sur la cocaïne sont plus efficaces que l'intégration des cocaïnomanes dans des programmes de traitement plus généraux et non spécifiques à cette drogue. Par ailleurs, la question reste posée de savoir s'il est possible de mettre au point un traitement pharmacologique pour les usagers de cocaïne à problème, qui soit susceptible de devenir l'«option de traitement standard», comme la méthadone et la buprénorphine le sont dans le traitement de la dépendance aux opiacés. Il convient de souligner qu'il existe des différences importantes dans la manière dont les opiacés et les stimulants tels que la cocaïne agissent sur le corps, ce qui signifie que les options thérapeutiques pour traiter la toxicomanie seront probablement différentes. D’importants travaux sont actuellement menés aux États-Unis pour mettre au point des interventions qui bloqueraient temporairement l'effet de la cocaïne sur l'usager et il sera intéressant de découvrir quels nouveaux traitements résulteront de ces recherches à l’avenir.
|
|
|
Die wissenschaftliche Literatur über die Behandlung von Kokainproblemen stammt größtenteils aus US-amerikanischen Studien und wird daher der Situation in Europa unter Umständen nicht gerecht. Bedauerlicherweise wird in der EU nach wie vor nur sehr wenig für die Entwicklung neuer Behandlungsmethoden für problematischen Kokainkonsum getan, was zum Teil einfach darauf zurückzuführen ist, dass die Behandlungsdienste in der Vergangenheit nur relativ selten mit Kokainproblemen konfrontiert waren. Im Rahmen einer systematischen europäischen Auswertung der vorhandenen Literatur zur Behandlung von Kokainproblemen (Rigter et at., 2004) wurde festgestellt, dass problematische Kokainkonsumenten in der Regel eine geringe Kooperationsbereitschaft bei der Therapie sowie hohe Rückfallquoten aufweisen. Es gibt einige Hinweise darauf, dass Psychotherapien dazu beitragen können, den Konsum zu reduzieren. Für die Effizienz der Akkupunkturbehandlung von Kokainproblemen konnten keine eindeutigen Beweise erbracht werden. Insgesamt sollte bei der Interpretation dieser Ergebnisse jedoch bedacht werden, dass es in Europa schlichtweg keine tragfähigen Evidenzdaten gibt, die als Richtschnur für die Durchführung therapeutischer Maßnahmen in diesem Bereich dienen könnten. So steht beispielsweise nicht einmal eindeutig fest, ob speziell auf Kokain zugeschnittene Maßnahmen effizienter sind als die Überweisung von Patienten mit Kokainproblemen in allgemeinere, nicht drogenspezifische Therapieprogramme. Darüber hinaus ist die Frage nicht geklärt, ob es möglich ist, eine pharmakologische Behandlungsmethode für problematische Kokainkonsumenten zu entwickeln, die zu der „Standardoption für die Behandlung“ werden kann, so wie Methadon und Buprenorphin inzwischen als Standardkonzepte für die Therapie problematischen Opiatkonsums anerkannt sind. Es ist zu beachten, dass hinsichtlich ihrer Wirkung auf den Körper große Unterschiede zwischen Opiaten und anderen Stimulanzien wie Kokain bestehen. Daraus folgt, dass für diese Drogenprobleme wahrscheinlich auch unterschiedliche Therapieformen angezeigt sind. Derzeit werden in den USA einige bemerkenswerte Ansätze verfolgt, um Maßnahmen zu entwickeln, die die Wirkung des Kokains auf den Konsumenten vorübergehend hemmen könnten. Ob aus dieser Arbeit künftig neue Behandlungsoptionen entstehen werden, bleibt abzuwarten.
|
|
|
La mayor parte de la literatura científica sobre el tratamiento de los problemas asociados a la cocaína proviene de estudios estadounidenses y, por lo tanto, es posible que no refleje bien el contexto europeo. Lamentablemente, la evaluación del tratamiento para el consumo problemático de cocaína sigue siendo escasa en la UE, lo cual, en parte, refleja simplemente el hecho de que, históricamente, los servicios de tratamiento raramente se han encontrado este tipo de problemas. Una revisión sistemática de la literatura existente a nivel europeo sobre el tratamiento de la adicción a la cocaína (Rigter y cols., 2004) revela que la observancia del tratamiento por parte de los consumidores de cocaína es por lo general baja, y que las tasas de recaída son elevadas. Existen indicios de que la psicoterapia puede ayudar a reducir el consumo, pero no se han encontrado pruebas claras de que la acupuntura sea eficaz en el tratamiento de los problemas por consumo de cocaína. Sin embargo, en general, estas conclusiones deben juzgarse en el contexto de la ausencia de una base establecida europea que orienten las intervenciones terapéuticas en este ámbito. Por ejemplo, no está del todo claro si las intervenciones dirigidas específicamente a la cocaína son más efectivas que la inclusión de sus consumidores problemáticos en programas de tratamiento más genéricos, no específicos de esta droga. Además, queda pendiente la cuestión de si es posible desarrollar un tratamiento farmacológico para los consumidores problemáticos de cocaína que pueda convertirse en una «opción de tratamiento estándar», al igual que la metadona y la buprenorfina se han convertido en tratamientos estándar para el problema del consumo de opiáceos. Hay que tener en cuenta que los mecanismos de actuación sobre el organismo de los opiáceos y de estimulantes como la cocaína presentan importantes diferencias, lo cual implica que las opciones terapéuticas para el tratamiento de estas drogodependencias han de ser probablemente distintas. Actualmente hay algunos trabajos interesantes en curso en EE.UU para desarrollar tratamientos que bloqueen de forma temporal los efectos del consumo de cocaína sobre el usuario, y será interesante comprobar si aparecen nuevas opciones de tratamiento en el futuro a partir de sus resultados.
|
|
|
La maggior parte della letteratura scientifica sul trattamento dei problemi collegati alla cocaina proviene da studi americani e, di conseguenza, non riflette il contesto europeo. Purtroppo, il trattamento dei pazienti che fanno uso di cocaina è un aspetto ancora poco valutato nell’Unione europea; ciò riflette in parte il fatto che, storicamente, i servizi terapeutici si sono imbattuti in problemi correlati al consumo di questa sostanza soltanto (relativamente) di rado. A livello europeo una revisione sistematica della letteratura sul trattamento dei pazienti cocainomani (Rigter e altri, 2004) ha evidenziato che l’osservanza della terapia da parte dei consumatori di cocaina è generalmente bassa e che le percentuali di ricaduta sono alte. La psicoterapia si è dimostrata utile per ridurre il consumo, mentre non vi sono prove convincenti dell’efficacia dell’agopuntura nel trattamento dei problemi collegati al consumo di cocaina. Tuttavia, in generale, questi risultati andrebbero visti nel contesto semplicemente di un’assenza di una base probante convincente a livello europeo capace di guidare gli interventi terapeutici in questo settore. Per esempio, non si sa nemmeno con chiarezza se gli interventi mirati specificatamente alla cocaina siano più efficaci del reclutamento dei soggetti con problemi di cocaina in programmi terapeutici più generici, aspecifici. Inoltre, rimane aperta la questione se sia possibile elaborare una terapia farmacologica per i consumatori problematici di cocaina che possa diventare un’opzione terapeutica standard come il metadone e la buprenorfina sono divenuti approcci standard nel trattamento del consumo problematico di oppiacei. Si deve tener presente che vi sono differenze importanti nei meccanismi con cui gli oppiacei e gli stimolanti come la cocaina agiscono sull’organismo, tali da rendere probabilmente diverse le opzioni terapeutiche disponibili per il trattamento dei problemi collegati alla droga. Negli Stati Uniti sono in corso alcune attività interessanti per individuare interventi che possano temporaneamente bloccare l’effetto del consumo di cocaina sulla persona che ne fa uso; sarebbe interessante sapere se in futuro, da queste attività, sarà possibile estrapolare nuove opzioni terapeutiche.
|
|
|
A maior parte da literatura científica sobre o tratamento de problemas causados pelo consumo de cocaína provém de estudos americanos e, por isso, poderá não reflectir o contexto europeu. Infelizmente, a avaliação do tratamento do consumo problemático de cocaína continua a escassear na UE, o que em parte se limita a reflectir o facto de, até agora, ser relativamente raro os serviços de tratamento depararem com problemas causados pelo consumo de cocaína. Uma análise europeia sistemática da literatura sobre o tratamento para o consumo de cocaína (Rigter et al., 2004) constatou que a observância do tratamento por parte dos consumidores problemáticos de cocaína é geralmente baixa e as taxas de recaída elevadas. Existem alguns indícios de que a psicoterapia poderá ajudar a reduzir o consumo, não tendo sido encontradas provas sólidas da eficácia da acupunctura no tratamento dos problemas causados pelo consumo de cocaína. No entanto, em termos globais, estas conclusões devem ser consideradas no contexto da ausência de uma sólida fundamentação europeia, baseada em provas, que oriente as intervenções terapêuticas neste domínio. Por exemplo, nem sequer se sabe ao certo se as intervenções especificamente orientadas para a cocaína são mais eficazes do que a inscrição das pessoas com problemas de consumo de cocaína em programas mais genéricos de tratamento da toxicodependência não especificamente relacionados com esta substância. Além disso, ainda está em aberto se é ou não possível desenvolver um tratamento farmacológico para os consumidores problemáticos de cocaína que possa vir a ser a “opção de tratamento normais”, da mesma forma que a metadona e a buprenorfina se transformaram em métodos normais de tratamento do consumo problemático de opiáceos. Note-se que os opiáceos e os estimulantes como a cocaína têm mecanismos de actuação no organismo muito diferentes, sendo por conseguinte normal que as opções terapêuticas para tratar os problemas de toxicodependência também sejam diferentes. Nos EUA está em curso um trabalho interessante tendo em vista desenvolver intervenções que bloqueiem temporariamente o efeito do consumo de cocaína no consumidor, e será interessante ver se este trabalho irá permitir disponibilizar novas opções de tratamento, no futuro.
|
|
|
Η πλειονότητα της επιστημονικής βιβλιογραφίας σχετικά με τη θεραπεία της προβληματικής χρήσης κοκαΐνης προέρχεται από αμερικανικές μελέτες και επομένως ενδέχεται να μην απηχεί τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Δυστυχώς, η αξιολόγηση της θεραπείας της προβληματικής χρήσης κοκαΐνης παραμένει σπάνια στην ΕΕ, απηχώντας εν μέρει απλώς το γεγονός ότι, ιστορικά, οι θεραπευτικές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν σχετικά σπάνια προβληματική χρήση κοκαΐνης. Μία ευρωπαϊκή συστηματική επισκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τη θεραπεία απεξάρτησης από την κοκαΐνη (Rigter κ.ά., 2004) επισημαίνει ότι η συμμόρφωση των προβληματικών χρηστών κοκαΐνης με τη θεραπεία είναι γενικά χαμηλή και τα ποσοστά υποτροπής υψηλά. Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που δείχνουν ότι η ψυχοθεραπεία θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση της κατανάλωσης, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν με βεβαιότητα την αποτελεσματικότητα του βελονισμού για τη θεραπεία της προβληματικής χρήσης κοκαΐνης. Ωστόσο, γενικά, τα πορίσματα αυτά πρέπει να εξετάζονται στο πλαίσιο απλώς της απουσίας μιας ισχυρής αποδεικτικής βάσης στην Ευρώπη, η οποία θα κατευθύνει τις θεραπευτικές παρεμβάσεις στον τομέα αυτό. Για παράδειγμα, δεν είναι καν σαφές κατά πόσον οι παρεμβάσεις που αφορούν ειδικά την κοκαΐνη είναι πιο αποτελεσματικές από τη συμμετοχή των προβληματικών χρηστών κοκαΐνης σε γενικότερα προγράμματα θεραπείας που δεν αφορούν μία συγκεκριμένη ουσία. Επιπλέον, παραμένει ανοικτό το ερώτημα του κατά πόσον είναι δυνατόν να αναπτυχθεί μια φαρμακευτική θεραπεία για τους προβληματικούς χρήστες κοκαΐνης, η οποία θα μπορεί να γίνει η «πρότυπη θεραπευτική επιλογή», όπως η μεθαδόνη και η βουπρενορφίνη έγιναν πρότυπες προσεγγίσεις στη θεραπεία της προβληματικής χρήσης οπιούχων. Πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές στους μηχανισμούς επίδρασης στον οργανισμό των οπιούχων και των διεγερτικών, όπως η κοκαΐνη, πράγμα που σημαίνει ότι οι θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση των δύο προβλημάτων είναι πιθανό να διαφέρουν. Επί του παρόντος διενεργούνται ενδιαφέρουσες έρευνες στις ΗΠΑ για την ανάπτυξη παρεμβάσεων που θα αναστέλλουν προσωρινά τα αποτελέσματα της χρήσης κοκαΐνης στον χρήστη, και είναι ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσον θα προκύψουν στο μέλλον νέες θεραπευτικές επιλογές από την προσπάθεια αυτή.
|
|
|
De meeste wetenschappelijke literatuur over het behandelen van cocaïneproblemen komt van Amerikaanse onderzoeken en de vraag is in hoeverre de situatie daar vergelijkbaar is met die in Europa. Helaas is er nog steeds weinig informatie beschikbaar over resultaten van de behandeling van problematisch cocaïnegebruik in de EU, wat deels een gevolg is van het feit dat de hulpverlening van oudsher relatief weinig geconfronteerd is geweest met cocaïneproblemen. Uit een systematisch Europees literatuuronderzoek naar behandelingen voor cocaïnegebruik (Rigter et al., 2004) is gebleken dat de discipline onder cocaïnegebruikers meestal slecht is en dat de terugvalpercentages hoog zijn. Er zijn enkele aanwijzingen dat het gebruik van cocaïne met behulp van psychotherapie verminderd zou kunnen worden, maar de effectiviteit van acupunctuur bij de behandeling van cocaïneproblemen is nog niet echt overtuigend aangetoond. In het algemeen moet bij deze bevindingen wel bedacht worden dat er eigenlijk geen eenduidig Europees onderzoeksmateriaal beschikbaar is dat als basis voor therapeutische interventies op dit gebied kan dienen. Het is bijvoorbeeld niet eens bekend of specifieke interventies gericht op cocaïnegebruik effectiever zijn dan een participatie van problematische cocaïnegebruikers aan meer algemene, niet specifiek op drugs gerichte therapieën. Daarnaast is het nog steeds de vraag of het mogelijk is om een farmacologische behandeling voor problematische drugsgebruikers te ontwikkelen die als “standaardbehandeling” kan gaan dienen, zoals het gebruik van methadon en buprenorfine als standaardbehandeling voor problematische opiatengebruikers. Daarbij moet aangetekend worden dat er wel grote verschillen zijn in de effecten die opiaten en stimulerende middelen op het lichaam hebben, en die verschillen zullen ook tot uiting moeten komen in de diverse behandelmethoden. Op dit moment vindt er in de Verenigde Staten veelbelovend onderzoek plaats naar de ontwikkeling therapieën die het effect van cocaïne op de gebruiker tijdelijk blokkeren. Afgewacht dient te worden of hier in de toekomst nieuwe therapeutische opties uit kunnen voortvloeien.
|
|
|
Většina vědecké literatury o léčení kokainových problémů se opírá o americké studie, a proto nemusí odrážet evropský kontext. Bohužel hodnocení léčení problémového užívání kokainu v EU je i nadále řídké, a zčásti tak odráží skutečnost, že z historického hlediska se léčebná zařízení s kokainovými problémy setkávala relativně málo. Jeden evropský systematický přehled literatury o léčení kokainové závislosti (Rigter a kol., 2004) zaznamenal, že dodržování léčby problémovými uživateli kokainu je všeobecně na nízké úrovni a míry návratu k droze jsou vysoké. Existují určité důkazy, že by snížení spotřeby mohla napomoci psychoterapie, ale nenašly se žádné přesvědčivé důkazy o účinnosti akupunktury při léčbě kokainových problémů. Celkově je však třeba na tato zjištění pohlížet jednoduše v kontextu absence silné evropské základny podkladů k vedení terapeutických zásahů v této oblasti. Např. není dokonce zcela známo, zda jsou určité zásahy zaměřené na kokain účinnější než zápis osob s kokainovými problémy do programů obecnější, drogově nespecifické léčby. Dále zůstává otevřenou otázkou, zda je možné vyvinout farmakologickou léčbu pro problémové uživatele kokainu, která se může stát „standardní možností léčby“, způsobem, jakým se metadon a buprenorfin staly standardním přístupem při léčení problémového užívání opiátů. Je třeba si povšimnout, že existují důležité rozdíly v mechanismu, jakým opiátové drogy a stimulanty jako kokain působí na tělo, což znamená, že se terapeutické možnosti léčení drogových problémů pravděpodobně liší. Poměrně zajímavá vědecká práce se v současné době věnuje v USA vývoji opatření, které by mohly dočasně blokovat účinek užití kokainu na uživatele. Bude zajímavé pozorovat, zda tato práce přinese do budoucnosti nové možnosti léčby.
|
