jon – Übersetzung – Keybot-Wörterbuch

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Français English Spacer Help
Ausgangssprachen Zielsprachen
Keybot 10 Ergebnisse  www.polarwind-expeditions.com
  Notícias da nossa - Ron...  
Foi um feito extraordinário. Estamos todos muito orgulhosos e contentes que tenha ficado no grupo dos 100 corredores de montanha mais rápidos do mundo e continuamos a torcer por ele!
C’était un exploit magnifique. Nous sommes tous très fiers et heureux qu’il fasse partie des 100 coureurs de montagne les plus rapides au monde et nous continuons à croiser les doigts pour lui!
Das war eine großartige Leistung. Wir sind alle sehr stolz und froh, dass er zu den 100 schnellsten Bergläufern der Welt gehört und drücken ihm auch weiterhin die Daumen!
Esto fue un logro increíble. Todos estamos muy orgullosos y felices de que se encuentre en el grupo de los 100 corredores de montaña más rápidos del mundo y mantenemos los dedos cruzados por él.
È stata una conquista incredibile. Siamo tutti molto orgogliosi e felici che sia rientrato nel gruppo dei 100 corridori di montagna più veloci al mondo e teniamo le dita incrociate per lui!
To byl úžasný úspěch. Všichni jsme na něj velmi hrdí a šťastní, že se dostal do skupiny 100 nejrychlejších horských běžců, a nadále mu budeme držet palce!
Było to niesamowite osiągnięcie. Wszyscy jesteśmy niezmiernie dumni i szczęśliwi, że znalazł się w grupie 100 najszybszych na świecie biegaczy górskich, i dalej trzymamy za niego kciuki!
  A princesa dos camiões,...  
Depois de investigar um pouco constatei que afinal não era uma piada. Nem queria acreditar, chamei o meu chefe e perguntei-lhe se ele podia imaginar. Ele disse sem hesitar que sim e depois tudo seguiu o seu curso.
J’ai rejoint les «Asphalt Cowboys» plutôt par hasard. La société de production a entendu parler de moi et m’a écrit pour me demander si j’aurais envie de participer. D’abord, j’ai cru que c’était une blague. Après de longues recherches, il s’est avéré que ce n’était pas une blague. J’y croyais à peine, j’ai appelé mon chef et j’ai demandé s’il pouvait l’imaginer. Il a répondu oui sans hésiter et tout a suivi son cours.
Ich bin zu den „Asphalt Cowboys“ eher zufällig gekommen. Die Produktionsfirma ist auf mich aufmerksam geworden und hat mich angeschrieben, ob ich Lust hätte, da mitzumachen. Ich dachte erst an einen Witz. Nach langer Recherche stellte sich heraus, dass es aber doch kein Scherz ist. Ich konnte es kaum glauben, rief meinen Chef an und fragte, ob er sich das vorstellen könne. Er sagte ohne zu zögern ja, und dann nahm alles seinen Lauf.
Llegué a «Asphalt Cowboys» por pura casualidad. La empresa de producción se interesó en mí y me escribió si estaba interesada en participar. Primero pensé que se trataba de una broma. Después de una larga investigación resultó que no se trataba de una broma. No lo podía creer, llamé a mi jefe y le pregunté si se podía imaginar algo así. Sin titubar me dijo que sí y luego las cosas siguieron su curso.
Sono arrivata a “Asphalt Cowboys” davvero per caso. La società di produzione ha sentito parlare di me e mi ha scritto per sapere se avevo intenzione di partecipare. All’inizio pensavo ad uno scherzo. Dopo una lunga ricerca ho invece scoperto che non si trattava per niente di uno scherzo. Non ci potevo credere, ho chiamato il mio capo e gli ho chiesto se poteva immaginarselo. Ha risposto di sì, senza nemmeno pensarci ed è andata così.
K pořadu „Asphalt Cowboys“ jsem přišla spíš náhodně. Produkční společnost si mě nějak všimla a napsala mi, jestli bych měla chuť s nimi spolupracovat. Nejdřív mě napadlo, že je to jen vtip. Po dlouhém zjišťování se ale ukázalo, že to nakonec žádný vtip není. Nemohla jsem tomu věřit, zavolala jsem svému šéfovi a zeptala se ho, jestli by si to dokázal představit. On bez váhání odpověděl, že ano, a všechno pak nabralo rychlý spád.
Do „Asphalt Cowboys” trafiłam raczej przypadkowo. Producenci zwrócili na mnie uwagę i napisali, czy nie miałabym ochoty wystąpić w programie. Z początku myślałam, że to żart. Po dłuższym badaniu tematu okazało się, że to jednak nie jest kawał. Nie mogłam w to uwierzyć, zadzwoniłam do szefa i zapytałam, czy mógłby to sobie wyobrazić. On bez wahania odpowiedział tak i później wszystko nabrało tempa.
  A princesa dos camiões,...  
Depois de investigar um pouco constatei que afinal não era uma piada. Nem queria acreditar, chamei o meu chefe e perguntei-lhe se ele podia imaginar. Ele disse sem hesitar que sim e depois tudo seguiu o seu curso.
J’ai rejoint les «Asphalt Cowboys» plutôt par hasard. La société de production a entendu parler de moi et m’a écrit pour me demander si j’aurais envie de participer. D’abord, j’ai cru que c’était une blague. Après de longues recherches, il s’est avéré que ce n’était pas une blague. J’y croyais à peine, j’ai appelé mon chef et j’ai demandé s’il pouvait l’imaginer. Il a répondu oui sans hésiter et tout a suivi son cours.
Ich bin zu den „Asphalt Cowboys“ eher zufällig gekommen. Die Produktionsfirma ist auf mich aufmerksam geworden und hat mich angeschrieben, ob ich Lust hätte, da mitzumachen. Ich dachte erst an einen Witz. Nach langer Recherche stellte sich heraus, dass es aber doch kein Scherz ist. Ich konnte es kaum glauben, rief meinen Chef an und fragte, ob er sich das vorstellen könne. Er sagte ohne zu zögern ja, und dann nahm alles seinen Lauf.
Llegué a «Asphalt Cowboys» por pura casualidad. La empresa de producción se interesó en mí y me escribió si estaba interesada en participar. Primero pensé que se trataba de una broma. Después de una larga investigación resultó que no se trataba de una broma. No lo podía creer, llamé a mi jefe y le pregunté si se podía imaginar algo así. Sin titubar me dijo que sí y luego las cosas siguieron su curso.
Sono arrivata a “Asphalt Cowboys” davvero per caso. La società di produzione ha sentito parlare di me e mi ha scritto per sapere se avevo intenzione di partecipare. All’inizio pensavo ad uno scherzo. Dopo una lunga ricerca ho invece scoperto che non si trattava per niente di uno scherzo. Non ci potevo credere, ho chiamato il mio capo e gli ho chiesto se poteva immaginarselo. Ha risposto di sì, senza nemmeno pensarci ed è andata così.
K pořadu „Asphalt Cowboys“ jsem přišla spíš náhodně. Produkční společnost si mě nějak všimla a napsala mi, jestli bych měla chuť s nimi spolupracovat. Nejdřív mě napadlo, že je to jen vtip. Po dlouhém zjišťování se ale ukázalo, že to nakonec žádný vtip není. Nemohla jsem tomu věřit, zavolala jsem svému šéfovi a zeptala se ho, jestli by si to dokázal představit. On bez váhání odpověděl, že ano, a všechno pak nabralo rychlý spád.
Do „Asphalt Cowboys” trafiłam raczej przypadkowo. Producenci zwrócili na mnie uwagę i napisali, czy nie miałabym ochoty wystąpić w programie. Z początku myślałam, że to żart. Po dłuższym badaniu tematu okazało się, że to jednak nie jest kawał. Nie mogłam w to uwierzyć, zadzwoniłam do szefa i zapytałam, czy mógłby to sobie wyobrazić. On bez wahania odpowiedział tak i później wszystko nabrało tempa.
  RONAL GROUP CEO Yvo Sch...  
“Eu já tinha ouvido dizer que Yvo gostava de carros rápidos e queria mostrar-lhe a minha gratidão pelo seu apoio. É algo de verdadeiramente especial conduzir um carro de corridas GT3 na pista. O interessante foi ele ter sido tão arrojado – tinha tido sentimentos mistos, para ser sincero. Mas estes desapareceram depois das primeiras curvas! Yvo sentiu-se muito confortável e isso viu-se logo como passageiro. Conduzia sempre de forma fiável e constante e melhorava de volta para volta. Por isso não tive qualquer hesitação em o deixar ir sozinho para a pista. Foi espetacular e ele adorou.”
«J’ai entendu dire que Yvo aime les voitures rapides et j’ai voulu montrer ainsi ma gratitude pour son soutien. C’est quelque chose de très spécial que de conduire une voiture de course GT3 sur la piste. Cela a été génial qu’il en ait eu le courage. J’avais des sentiments mitigés auparavant, pour être honnête. Mais ils avaient disparu après les premiers tours! Yvo s’est manifestement bien senti et cela un copilote le note immédiatement. Sa conduite était sûre et constante et s’est améliorée tour après tour. Je n’ai donc pas hésité à le laisser seul sur la piste. Je suis content qu’il l’ait tellement aimé!»
«Ich hatte davon gehört, dass Yvo schnelle Autos mag und wollte ihm damit meine Dankbarkeit für seine Unterstützung zeigen. Es ist halt schon etwas Besonderes, einen GT3 Renner über die Strecke zu bewegen. Toll war, dass er sich das zugetraut hat – ich hatte vorher etwas gemischte Gefühle, um ehrlich zu sein. Aber die waren nach den ersten Kurven verflogen! Yvo hat sich sichtlich wohl gefühlt, und das merkt man auch sofort als Beifahrer. Er war sicher und konstant unterwegs und hat sich von Runde zu Runde gesteigert. Daher hatte ich auch keine Bedenken, ihn allein auf die Strecke zu lassen. Schön, dass es ihm so gut gefallen hat!»
«Había oído que a Yvo le gustan los coches rápidos y quería demostrarle mi agradecimiento por su apoyo. El hecho de conducir un coche de carreras GT3 en pista es algo muy especial. Fue increíble que se haya atrevido a hacerlo. Para ser sincero, al principio tuve sentimientos encontrados. Pero desaparecieron después de las primeras curvas. Evidentemente, Yvo se sentía cómodo y eso se nota de inmediato como pasajero. Él se mostró seguro y constante durante el recorrido y su seguridad fue aumentando con cada vuelta. Por lo tanto, no tuve ninguna duda en dejarlo solo en la pista. Me complace saber que le haya gustado tanto.»
«Avevo sentito dire che a Yvo piacciono le macchine veloci e ho voluto manifestargli la mia gratitudine per il suo supporto. Scendere in pista al volante di una GT3 è qualcosa di straordinario. È stato fantastico che abbia avuto il coraggio: a dirla onestamente, prima della partenza avevo sentimenti contrastanti. Ma sono completamente scomparsi dopo i primi giri! Yvo era visibilmente a suo agio, e lo si capisce subito da passeggero. Era sicuro e costante lungo il percorso e questa sicurezza è aumentata curva dopo curva. Per questo non ho avuto remore a lasciarlo solo in pista. Bello che gli sia piaciuto così tanto!»
«Již předtím jsem slyšel, že Yvo má rád rychlá auta, a chtěl jsem mu tím projevit svůj vděk za jeho podporu. Přece jen to není nic běžného uhánět po dráze v závodním voze GT3. Bylo skvělé, že si na to troufl – abych byl upřímný, měl jsem předtím poněkud smíšené pocity. Ty ale zmizely hned po prvních zatáčkách! Yvo se viditelně cítil dobře, což je něco, co člověk na pozici spolujezdce hned pozná. Jezdil s jistotou a konstantně a zlepšoval se s každým odjetým kolem. Proto jsem neměl také žádné obavy pustit ho na dráhu samotného. Těší mě, že se mu to tak líbilo!»
„Słyszałem, że Yvo lubi szybkie samochody i w ten sposób chciałem mu podziękować za pomoc. Jazda autem wyścigowym klasy GT3 po torze ma w sobie coś niezwykłego. Super, że się na to odważył – choć, szczerze mówiąc, miałem co do tego mieszane uczucia. Ale po pierwszych okrążeniach nie było po nich śladu! Także z perspektywy pilota od razu było widać, że Yvo dobrze się odnalazł. Jechał pewnie i płynnie, z każdym okrążeniem osiągając lepszy rezultat. Dlatego nie miałem obaw przed puszczeniem go na tor samodzielnie. Cieszę się, że tak mu się spodobało!”
  Alessandro «Alex» Zanar...  
Mas não, ele estava a chorar porque pela primeira vez, desde que ela tinha nascido, nesse dia os médicos estavam a experimentar as suas primeiras pernas artificiais e ele apercebeu-se que a sua filha iria precisar de sapatos!
Après le grave accident en Allemagne, je suis rentré en Italie et au cours de l’une de mes premières visites à l’hôpital pour le premier membre artificiel, j’ai vu un homme pleurer. Il m’a dit qu’il était là avec sa fille, 4 ans, née sans jambes et je pensais qu’il pleurait pour ça. Mais non, il pleurait parce que pour la première fois depuis sa naissance, les médecins lui mettaient ses premières jambes artificielles, c’est alors qu’il a réalisé qu’elle avait besoin de chaussures! Cet homme a couru hors de l’hôpital pour en acheter et il a dit que le plus grand bonheur dans sa vie a été ce moment où il est sorti acheter la toute première paire de chaussures pour sa petite fille. Il m’a dit d’être positif car la vie peut toujours vous réserver quelque chose de bon, même quand vous pensez avoir tout perdu.
Nach dem schweren Unfall in Deutschland kam ich nach Italien zurück und sah bei einem Krankenhausbesuch für die erste Beinprothese einen Mann weinen. Er erzählte mir, dass er mit seiner 4-jährigen Tochter dort war, die ohne Beine geboren wurde. Ich dachte, dass er deshalb weinte. Aber nein. An diesem Tag passten die Ärzte die ersten Beinprothesen des Mädchens an. Zum ersten Mal seit ihrer Geburt würde seine Tochter Beine haben und er hatte nicht an Schuhe gedacht! Der Mann rannte aus dem Krankenhaus, um welche zu kaufen, und sagte, dass er noch nie so glücklich gewesen sei wie in dem Moment, als er die allerersten Schuhe für seine kleine Tochter kaufte. Er sagte zu mir, dass ich positiv denken solle, denn das Leben halte immer etwas Positives für uns bereit, auch wenn wir glauben, alles sei verloren.
Después de mi grave accidente en Alemania volví a Italia y durante una de mis primeras visitas al hospital para colocarme la primera prótesis, vi a un hombre llorando. Me dijo que estaba allí con su hija de 4 años que había nacido sin piernas y pensé que estaba llorando por eso. Pero no, estaba llorando porque ese día, por primera vez desde que nació, los médicos le estaban ajustando sus primeras piernas artificiales y entonces se dio cuenta de que necesitaba zapatos. Ese hombre salió corriendo del hospital para comprar unos zapatos y me dijo que la felicidad más grande que sintió en toda su vida fue en ese momento, cuando salió a comprar el primer par de zapatos para su pequeña hija. Me dijo que fuera positivo porque la vida siempre te puede deparar algo bueno, aun cuando pienses que todo está perdido.
In seguito al grave incidente in Germania sono tornato in Italia e durante una delle mie prime visite in ospedale per il primo arto artificiale ho visto un uomo che piangeva. Mi ha raccontato che era lì con sua figlia, di quattro anni, nata senza gambe e ho pensato che stesse piangendo per quel motivo. E invece no, stava piangendo perché per la prima volta da quando era nata i medici le stavano mettendo le sue prime gambe artificiali e quindi ha realizzato che sua figlia aveva bisogno di scarpe! L’uomo era corso via dall’ospedale per comprarne un paio e mi ha detto che la felicità più grande che aveva mai provato nella sua vita era quel momento in cui è uscito a comprare il primissimo paio di scarpe per la sua figlioletta. Mi ha detto di essere positivo perché la vita può riservarci sempre qualcosa di buono anche quando pensi che sia tutto perduto.
Po té vážné nehodě v Německu jsem se vrátil do Itálie a během jedné z mých prvních návštěv v nemocnici, kde mi měli připravovat první umělou nohu, jsem tam viděl plakat nějakého muže. Řekl mi, že je tam se svou dcerou, čtyřletou, která se narodila bez nohou, a já myslel, že to je důvod jeho pláče. Ale nebylo to tak. On plakal, protože poprvé od chvíle, kdy se narodila, jí doktoři nasazovali její první umělé nožičky a tento muž si najednou uvědomil, že bude potřebovat boty! Vyběhl z nemocnice, aby nějaké koupil, a pak mi řekl, že největší štěstí, které v životě pocítil, byl právě ten okamžik, kdy šel koupit tento úplně první pár botiček pro svou dcerku. Řekl mi také, že si mám zachovat pozitivní mysl, protože život si pro každého může schovávat něco dobrého, i když si myslíte, že je vše ztracené.
Po wypadku w Niemczech wróciłem do Włoch i podczas jednej z moich pierwszych wizyt w szpitalu w związku z protezą zobaczyłem płaczącego mężczyznę. Powiedział mi, że był ze swoją 4-letnią córką, która urodziła się bez nóg. Myślałem, że to dlatego płacze. Ale nie, płakał, gdyż po raz pierwszy od jej narodzin lekarze dopasowywali jej pierwsze protezy, a on zrozumiał, że teraz będzie potrzebowała butów! Wybiegł ze szpitala, żeby jakieś kupić, i powiedział, że największą radością w jego życiu był moment, gdy mógł kupić swojej córeczce jej pierwszą parę butów. Powiedział mi, bym myślał pozytywnie, gdyż życie zawsze może dać nam coś dobrego, nawet w chwili, gdy myślimy, że już wszystko stracone.
  Alessandro «Alex» Zanar...  
Mas não, ele estava a chorar porque pela primeira vez, desde que ela tinha nascido, nesse dia os médicos estavam a experimentar as suas primeiras pernas artificiais e ele apercebeu-se que a sua filha iria precisar de sapatos!
Après le grave accident en Allemagne, je suis rentré en Italie et au cours de l’une de mes premières visites à l’hôpital pour le premier membre artificiel, j’ai vu un homme pleurer. Il m’a dit qu’il était là avec sa fille, 4 ans, née sans jambes et je pensais qu’il pleurait pour ça. Mais non, il pleurait parce que pour la première fois depuis sa naissance, les médecins lui mettaient ses premières jambes artificielles, c’est alors qu’il a réalisé qu’elle avait besoin de chaussures! Cet homme a couru hors de l’hôpital pour en acheter et il a dit que le plus grand bonheur dans sa vie a été ce moment où il est sorti acheter la toute première paire de chaussures pour sa petite fille. Il m’a dit d’être positif car la vie peut toujours vous réserver quelque chose de bon, même quand vous pensez avoir tout perdu.
Nach dem schweren Unfall in Deutschland kam ich nach Italien zurück und sah bei einem Krankenhausbesuch für die erste Beinprothese einen Mann weinen. Er erzählte mir, dass er mit seiner 4-jährigen Tochter dort war, die ohne Beine geboren wurde. Ich dachte, dass er deshalb weinte. Aber nein. An diesem Tag passten die Ärzte die ersten Beinprothesen des Mädchens an. Zum ersten Mal seit ihrer Geburt würde seine Tochter Beine haben und er hatte nicht an Schuhe gedacht! Der Mann rannte aus dem Krankenhaus, um welche zu kaufen, und sagte, dass er noch nie so glücklich gewesen sei wie in dem Moment, als er die allerersten Schuhe für seine kleine Tochter kaufte. Er sagte zu mir, dass ich positiv denken solle, denn das Leben halte immer etwas Positives für uns bereit, auch wenn wir glauben, alles sei verloren.
Después de mi grave accidente en Alemania volví a Italia y durante una de mis primeras visitas al hospital para colocarme la primera prótesis, vi a un hombre llorando. Me dijo que estaba allí con su hija de 4 años que había nacido sin piernas y pensé que estaba llorando por eso. Pero no, estaba llorando porque ese día, por primera vez desde que nació, los médicos le estaban ajustando sus primeras piernas artificiales y entonces se dio cuenta de que necesitaba zapatos. Ese hombre salió corriendo del hospital para comprar unos zapatos y me dijo que la felicidad más grande que sintió en toda su vida fue en ese momento, cuando salió a comprar el primer par de zapatos para su pequeña hija. Me dijo que fuera positivo porque la vida siempre te puede deparar algo bueno, aun cuando pienses que todo está perdido.
In seguito al grave incidente in Germania sono tornato in Italia e durante una delle mie prime visite in ospedale per il primo arto artificiale ho visto un uomo che piangeva. Mi ha raccontato che era lì con sua figlia, di quattro anni, nata senza gambe e ho pensato che stesse piangendo per quel motivo. E invece no, stava piangendo perché per la prima volta da quando era nata i medici le stavano mettendo le sue prime gambe artificiali e quindi ha realizzato che sua figlia aveva bisogno di scarpe! L’uomo era corso via dall’ospedale per comprarne un paio e mi ha detto che la felicità più grande che aveva mai provato nella sua vita era quel momento in cui è uscito a comprare il primissimo paio di scarpe per la sua figlioletta. Mi ha detto di essere positivo perché la vita può riservarci sempre qualcosa di buono anche quando pensi che sia tutto perduto.
Po té vážné nehodě v Německu jsem se vrátil do Itálie a během jedné z mých prvních návštěv v nemocnici, kde mi měli připravovat první umělou nohu, jsem tam viděl plakat nějakého muže. Řekl mi, že je tam se svou dcerou, čtyřletou, která se narodila bez nohou, a já myslel, že to je důvod jeho pláče. Ale nebylo to tak. On plakal, protože poprvé od chvíle, kdy se narodila, jí doktoři nasazovali její první umělé nožičky a tento muž si najednou uvědomil, že bude potřebovat boty! Vyběhl z nemocnice, aby nějaké koupil, a pak mi řekl, že největší štěstí, které v životě pocítil, byl právě ten okamžik, kdy šel koupit tento úplně první pár botiček pro svou dcerku. Řekl mi také, že si mám zachovat pozitivní mysl, protože život si pro každého může schovávat něco dobrého, i když si myslíte, že je vše ztracené.
Po wypadku w Niemczech wróciłem do Włoch i podczas jednej z moich pierwszych wizyt w szpitalu w związku z protezą zobaczyłem płaczącego mężczyznę. Powiedział mi, że był ze swoją 4-letnią córką, która urodziła się bez nóg. Myślałem, że to dlatego płacze. Ale nie, płakał, gdyż po raz pierwszy od jej narodzin lekarze dopasowywali jej pierwsze protezy, a on zrozumiał, że teraz będzie potrzebowała butów! Wybiegł ze szpitala, żeby jakieś kupić, i powiedział, że największą radością w jego życiu był moment, gdy mógł kupić swojej córeczce jej pierwszą parę butów. Powiedział mi, bym myślał pozytywnie, gdyż życie zawsze może dać nam coś dobrego, nawet w chwili, gdy myślimy, że już wszystko stracone.
  RONAL GROUP CEO Yvo Sch...  
  Alessandro «Alex» Zanar...  
No início Yvo faz três a quatro voltas, como passageiro de Peter Posavac, na pista do Grande Prémio, primeiramente com “Slicks”. Em seguida foi preciso trocar os pneus do Zetti para pneus de chuva e o nosso CEO pode pilotar ele mesmo a primeira volta, com Peter como passageiro.
Tout a commencé vendredi matin à 9h30 dans le cadre de l’entraînement pour la course de samedi. Au début, Yvo a piloté en tant que co-pilote de Peter Posavac trois à quatre tours sur la piste du Grand Prix, initialement avec des pneus slick. Ensuite, il a été nécessaire de remplacer les pneus de la Zetti par des pneus de pluie, et notre PDG a pu conduire lui-même ses premiers tours, avec Peter comme co-pilote. Après une pause, Yvo était de nouveau au volant, cette fois-ci avec Jörg Müller, pilote de course professionnel et pilote Zetti, sur le siège du passager. «Il m’a donné de bons conseils, par exemple pour les virages. Ensuite, il s’est assis au volant et m’a montré pratiquement comment faire pour le mieux.»
Richtig los ging es dann am Freitagmorgen um 9:30 Uhr im Rahmen des Abstimmungstrainings für das Rennen am Samstag. Yvo fuhr zu Beginn als Beifahrer von Peter Posavac drei bis vier Runden auf der Grand Prix Strecke, zunächst auf Slicks. Dann musste der Zetti auf Regenreifen wechseln – und unser CEO konnte seine ersten Runden selber fahren, mit Peter als Beifahrer. Nach einer Pause ging es für Yvo erneut ans Steuer, dieses Mal mit Jörg Müller – professioneller Renn- und Zettifahrer – auf dem Nebensitz. „Er hat mir gute Tipps gegeben, beispielsweise zum Kurvenfahren. Im Anschluss hat er sich selber ans Lenkrad gesetzt und mir dann auch praktisch gezeigt, wie man das am besten macht.“
La acción comenzó realmente el viernes por la mañana a las 9.30 a.m. con el entrenamiento de afinación para la carrera del sábado. Al comienzo, Yvo estuvo como copiloto de Peter Posavac durante las tres a cuatro vueltas recorridas sobre el trazado Grand Prix, donde primero se utilizaron neumáticos lisos (slicks). Luego, fue necesario colocar neumáticos de lluvia al Zetti. Nuestro CEO pudo conducir sus primeras vueltas con Peter como copiloto. Después de un descanso, Yvo estaba otra vez al volante, esta vez en el asiento de al lado con el piloto de carreras profesional y del Zetti, Jörg Müller. «Él me dio buenos consejos, por ejemplo, sobre cómo desplazarse en las curvas. Luego se sentó al volante y me mostró también en la práctica la mejor manera de hacerlo».
Tutto è cominciato venerdì mattina alle 9:30 nel contesto dei giri di prova per la gara di sabato. Yvo ha effettuato inizialmente tre o quattro giri come co-pilota di Peter Posavac sulla pista del Gran Premio, dapprima sulle slick. Poi la Zetti ha dovuto passare alle gomme da pioggia – e il nostro CEO ha potuto guidare da solo per i suoi primi giri, con Peter come co-pilota. Dopo una pausa, Yvo è tornato di nuovo al volante, questa volta con Jörg Müller, pilota professionista e pilota della Zetti, sul sedile del passeggero. «Mi ha dato buoni consigli, ad esempio per la guida in curva. Poi si è seduto al volante e mi ha mostrato praticamente il modo migliore per affrontarla.»
  RONAL GROUP CEO Yvo Sch...  
Mas não, ele estava a chorar porque pela primeira vez, desde que ela tinha nascido, nesse dia os médicos estavam a experimentar as suas primeiras pernas artificiais e ele apercebeu-se que a sua filha iria precisar de sapatos!
Après le grave accident en Allemagne, je suis rentré en Italie et au cours de l’une de mes premières visites à l’hôpital pour le premier membre artificiel, j’ai vu un homme pleurer. Il m’a dit qu’il était là avec sa fille, 4 ans, née sans jambes et je pensais qu’il pleurait pour ça. Mais non, il pleurait parce que pour la première fois depuis sa naissance, les médecins lui mettaient ses premières jambes artificielles, c’est alors qu’il a réalisé qu’elle avait besoin de chaussures! Cet homme a couru hors de l’hôpital pour en acheter et il a dit que le plus grand bonheur dans sa vie a été ce moment où il est sorti acheter la toute première paire de chaussures pour sa petite fille. Il m’a dit d’être positif car la vie peut toujours vous réserver quelque chose de bon, même quand vous pensez avoir tout perdu.
Nach dem schweren Unfall in Deutschland kam ich nach Italien zurück und sah bei einem Krankenhausbesuch für die erste Beinprothese einen Mann weinen. Er erzählte mir, dass er mit seiner 4-jährigen Tochter dort war, die ohne Beine geboren wurde. Ich dachte, dass er deshalb weinte. Aber nein. An diesem Tag passten die Ärzte die ersten Beinprothesen des Mädchens an. Zum ersten Mal seit ihrer Geburt würde seine Tochter Beine haben und er hatte nicht an Schuhe gedacht! Der Mann rannte aus dem Krankenhaus, um welche zu kaufen, und sagte, dass er noch nie so glücklich gewesen sei wie in dem Moment, als er die allerersten Schuhe für seine kleine Tochter kaufte. Er sagte zu mir, dass ich positiv denken solle, denn das Leben halte immer etwas Positives für uns bereit, auch wenn wir glauben, alles sei verloren.
Después de mi grave accidente en Alemania volví a Italia y durante una de mis primeras visitas al hospital para colocarme la primera prótesis, vi a un hombre llorando. Me dijo que estaba allí con su hija de 4 años que había nacido sin piernas y pensé que estaba llorando por eso. Pero no, estaba llorando porque ese día, por primera vez desde que nació, los médicos le estaban ajustando sus primeras piernas artificiales y entonces se dio cuenta de que necesitaba zapatos. Ese hombre salió corriendo del hospital para comprar unos zapatos y me dijo que la felicidad más grande que sintió en toda su vida fue en ese momento, cuando salió a comprar el primer par de zapatos para su pequeña hija. Me dijo que fuera positivo porque la vida siempre te puede deparar algo bueno, aun cuando pienses que todo está perdido.
In seguito al grave incidente in Germania sono tornato in Italia e durante una delle mie prime visite in ospedale per il primo arto artificiale ho visto un uomo che piangeva. Mi ha raccontato che era lì con sua figlia, di quattro anni, nata senza gambe e ho pensato che stesse piangendo per quel motivo. E invece no, stava piangendo perché per la prima volta da quando era nata i medici le stavano mettendo le sue prime gambe artificiali e quindi ha realizzato che sua figlia aveva bisogno di scarpe! L’uomo era corso via dall’ospedale per comprarne un paio e mi ha detto che la felicità più grande che aveva mai provato nella sua vita era quel momento in cui è uscito a comprare il primissimo paio di scarpe per la sua figlioletta. Mi ha detto di essere positivo perché la vita può riservarci sempre qualcosa di buono anche quando pensi che sia tutto perduto.
  RONAL GROUP CEO Yvo Sch...  
“Eu já tinha ouvido dizer que Yvo gostava de carros rápidos e queria mostrar-lhe a minha gratidão pelo seu apoio. É algo de verdadeiramente especial conduzir um carro de corridas GT3 na pista. O interessante foi ele ter sido tão arrojado – tinha tido sentimentos mistos, para ser sincero. Mas estes desapareceram depois das primeiras curvas! Yvo sentiu-se muito confortável e isso viu-se logo como passageiro. Conduzia sempre de forma fiável e constante e melhorava de volta para volta. Por isso não tive qualquer hesitação em o deixar ir sozinho para a pista. Foi espetacular e ele adorou.”
«J’ai entendu dire que Yvo aime les voitures rapides et j’ai voulu montrer ainsi ma gratitude pour son soutien. C’est quelque chose de très spécial que de conduire une voiture de course GT3 sur la piste. Cela a été génial qu’il en ait eu le courage. J’avais des sentiments mitigés auparavant, pour être honnête. Mais ils avaient disparu après les premiers tours! Yvo s’est manifestement bien senti et cela un copilote le note immédiatement. Sa conduite était sûre et constante et s’est améliorée tour après tour. Je n’ai donc pas hésité à le laisser seul sur la piste. Je suis content qu’il l’ait tellement aimé!»
«Ich hatte davon gehört, dass Yvo schnelle Autos mag und wollte ihm damit meine Dankbarkeit für seine Unterstützung zeigen. Es ist halt schon etwas Besonderes, einen GT3 Renner über die Strecke zu bewegen. Toll war, dass er sich das zugetraut hat – ich hatte vorher etwas gemischte Gefühle, um ehrlich zu sein. Aber die waren nach den ersten Kurven verflogen! Yvo hat sich sichtlich wohl gefühlt, und das merkt man auch sofort als Beifahrer. Er war sicher und konstant unterwegs und hat sich von Runde zu Runde gesteigert. Daher hatte ich auch keine Bedenken, ihn allein auf die Strecke zu lassen. Schön, dass es ihm so gut gefallen hat!»
«Había oído que a Yvo le gustan los coches rápidos y quería demostrarle mi agradecimiento por su apoyo. El hecho de conducir un coche de carreras GT3 en pista es algo muy especial. Fue increíble que se haya atrevido a hacerlo. Para ser sincero, al principio tuve sentimientos encontrados. Pero desaparecieron después de las primeras curvas. Evidentemente, Yvo se sentía cómodo y eso se nota de inmediato como pasajero. Él se mostró seguro y constante durante el recorrido y su seguridad fue aumentando con cada vuelta. Por lo tanto, no tuve ninguna duda en dejarlo solo en la pista. Me complace saber que le haya gustado tanto.»
«Avevo sentito dire che a Yvo piacciono le macchine veloci e ho voluto manifestargli la mia gratitudine per il suo supporto. Scendere in pista al volante di una GT3 è qualcosa di straordinario. È stato fantastico che abbia avuto il coraggio: a dirla onestamente, prima della partenza avevo sentimenti contrastanti. Ma sono completamente scomparsi dopo i primi giri! Yvo era visibilmente a suo agio, e lo si capisce subito da passeggero. Era sicuro e costante lungo il percorso e questa sicurezza è aumentata curva dopo curva. Per questo non ho avuto remore a lasciarlo solo in pista. Bello che gli sia piaciuto così tanto!»
«Již předtím jsem slyšel, že Yvo má rád rychlá auta, a chtěl jsem mu tím projevit svůj vděk za jeho podporu. Přece jen to není nic běžného uhánět po dráze v závodním voze GT3. Bylo skvělé, že si na to troufl – abych byl upřímný, měl jsem předtím poněkud smíšené pocity. Ty ale zmizely hned po prvních zatáčkách! Yvo se viditelně cítil dobře, což je něco, co člověk na pozici spolujezdce hned pozná. Jezdil s jistotou a konstantně a zlepšoval se s každým odjetým kolem. Proto jsem neměl také žádné obavy pustit ho na dráhu samotného. Těší mě, že se mu to tak líbilo!»

No início Yvo faz três a quatro voltas, como passageiro de Peter Posavac, na pista do Grande Prémio, primeiramente com “Slicks”. Em seguida foi preciso trocar os pneus do Zetti para pneus de chuva e o nosso CEO pode pilotar ele mesmo a primeira volta, com Peter como passageiro.
Tout a commencé vendredi matin à 9h30 dans le cadre de l’entraînement pour la course de samedi. Au début, Yvo a piloté en tant que co-pilote de Peter Posavac trois à quatre tours sur la piste du Grand Prix, initialement avec des pneus slick. Ensuite, il a été nécessaire de remplacer les pneus de la Zetti par des pneus de pluie, et notre PDG a pu conduire lui-même ses premiers tours, avec Peter comme co-pilote. Après une pause, Yvo était de nouveau au volant, cette fois-ci avec Jörg Müller, pilote de course professionnel et pilote Zetti, sur le siège du passager. «Il m’a donné de bons conseils, par exemple pour les virages. Ensuite, il s’est assis au volant et m’a montré pratiquement comment faire pour le mieux.»
Richtig los ging es dann am Freitagmorgen um 9:30 Uhr im Rahmen des Abstimmungstrainings für das Rennen am Samstag. Yvo fuhr zu Beginn als Beifahrer von Peter Posavac drei bis vier Runden auf der Grand Prix Strecke, zunächst auf Slicks. Dann musste der Zetti auf Regenreifen wechseln – und unser CEO konnte seine ersten Runden selber fahren, mit Peter als Beifahrer. Nach einer Pause ging es für Yvo erneut ans Steuer, dieses Mal mit Jörg Müller – professioneller Renn- und Zettifahrer – auf dem Nebensitz. „Er hat mir gute Tipps gegeben, beispielsweise zum Kurvenfahren. Im Anschluss hat er sich selber ans Lenkrad gesetzt und mir dann auch praktisch gezeigt, wie man das am besten macht.“
La acción comenzó realmente el viernes por la mañana a las 9.30 a.m. con el entrenamiento de afinación para la carrera del sábado. Al comienzo, Yvo estuvo como copiloto de Peter Posavac durante las tres a cuatro vueltas recorridas sobre el trazado Grand Prix, donde primero se utilizaron neumáticos lisos (slicks). Luego, fue necesario colocar neumáticos de lluvia al Zetti. Nuestro CEO pudo conducir sus primeras vueltas con Peter como copiloto. Después de un descanso, Yvo estaba otra vez al volante, esta vez en el asiento de al lado con el piloto de carreras profesional y del Zetti, Jörg Müller. «Él me dio buenos consejos, por ejemplo, sobre cómo desplazarse en las curvas. Luego se sentó al volante y me mostró también en la práctica la mejor manera de hacerlo».
Tutto è cominciato venerdì mattina alle 9:30 nel contesto dei giri di prova per la gara di sabato. Yvo ha effettuato inizialmente tre o quattro giri come co-pilota di Peter Posavac sulla pista del Gran Premio, dapprima sulle slick. Poi la Zetti ha dovuto passare alle gomme da pioggia – e il nostro CEO ha potuto guidare da solo per i suoi primi giri, con Peter come co-pilota. Dopo una pausa, Yvo è tornato di nuovo al volante, questa volta con Jörg Müller, pilota professionista e pilota della Zetti, sul sedile del passeggero. «Mi ha dato buoni consigli, ad esempio per la guida in curva. Poi si è seduto al volante e mi ha mostrato praticamente il modo migliore per affrontarla.»