|
|
Amerykański ruch Occupy czerpał z arsenału technik charakterystycznych dla Forum Społecznego w równym stopniu, co ze starych praktyk ruchów anarchistycznych organizujących się metodą oddolną, fali prób przejęcia przestrzeni publicznej kampusów uniwersyteckich zapoczątkowanej w 2008 roku oraz z antyrządowych zgromadzeń na placu Tahrir w Kairze.
|
|
|
Radical inclusion is by no means the indiscriminate, farcical repetition of a hippie dream, a romantic projection of the suspension of class boundaries and national borders, the fantasy of painless fraternization. At the same time the concept does not draw the simple picture of an open door (as in “leaving the door open ajar”), of letting someone into a room and engaging with the one thus admitted, of a possible integration into an already existing territory. Radical inclusion means rather the potentiality of openness of existential territory itself, of a fundamentally inclusive territory without doors or thresholds, not surrounded or traversed from the outset by borders, an inclusive mode of reterritorialization of space and time. This implies not only the absence of a social preformation of the territory, but also the impossibility of linear-strategic planning, the unpredictability, the social and organizational openness of molecular reterritorialization.
|
|
|
Dezentrale, polyzentrische, molekulare Organisationsweisen blieben andererseits in den 1990er und 2000er Jahren auf kleine Teile von sozialen Bewegungen beschränkt. Vom Zapatismus bis zu Reclaim the Streets, von der Globalisierungskritik bis zu den argentinischen Piqueteros, vom noborder-Netzwerk bis zur Euromayday-Bewegung mehrten sich die repräsentationskritischen Praxen, doch eine massive, monströse, virale Ausbreitung der Molekularität blieb aus. Während sich auf der Ebene der Produktionsweisen Zerstreuung, Vielheit und Kooperation in der Form eines Kommunismus des Kapitals durchgesetzt haben, blieb die Mannigfaltigkeit der politischen Organisation marginal.
|
|
|
Occupy hareketi, ondan önce de İspanya’daki 15M hareketi ve bazı yönlerden, tekleştirici bir biçimde “Arap Baharı” olarak adlandırılan Kuzey Afrika devrimleri, şüphesiz daha önceki hareketlerin ve ayaklanmaların soybilimsel çizgileriyle kaplanmış durumdadır. İşgal pratiği, tekrar eden bir rol oynadığı kadar, temsilin eleştirisi ile saçılma ve bir araya toplanmanın yeni iç içe geçişlerinin icadı olarak da rol oynadı. Devrimci makinelerin hem karadan hem denizden ilerleyen patikaları, artık günümüzde, dünyada kendilerine yollar açmak ve farklı jeopolitik durumlarda, yeni-eski bir kılıf içinde orada burada tekrar ortaya çıkmak için, kalıcı bir köstebeğin toprak altından kazmasına ihtiyaç duymazlar. Hatta sabit bir tünel sistemi kazmadan, kendini dünyada verili hiçbir öğeyle sınırlamadan ve hiç iz bırakmadan, tekrar tekrar her yönde ilerleyebilen bir yılan biçimine de ihtiyaç duymazlar. Yeni işgal hareketlerinin yüzen anlatıları, eylem biçimleri, duygu kümeleri toplumsal-makinesel asamblajlardır ve dolayısıyla süreklilik ve süreksizlik, tekrar ve fark, sürdürme ve icat, bu asamblajlar içinde geçişsiz bir biçimde birbirine bağlanır.
|
