|
|
Pierwszy człon kompozycji to wstęp i cztery epizody, rodzaj allegra o łagodnym charakterze śpiewanego jakby szeptem – leśne wizje, na tle których pojawia się kobieca postać, gdzie senny obraz rejestruje kroki spacerującego, zabójcy, policjanta, światło latarni – i ją; gdzie jadą pociągi, płyną okręty, w fantasmagoriach pojawiają się nieznane krainy – i ona; zatrzaskują się drzwi, brzmią dźwięki fortepianu i czyjeś głosy, tykają zegary.
|
|
|
The first part of the composition is the introduction and four episodes, a kind of gentle Allegro sung as if in a whisper – against a background of forest visions, a female silhouette appears, and dream images connote the sounds of someone’s steps, a murderer, a policeman and the light of a streetlamp – and her; where trains and boats pass by, and fantasies involve unknown lands – and her; where doors bang, the piano plays, the clock ticks and voices can be heard. The second part of the composition is Adagio, the third returns to Allegro, in which, after various descriptions and enumerations of the female figure (the dream’s heroine), the climax of the work appears with the words des poumons de millions et millions d’êtres (the lungs of millions and millions of beings) and the final Dans la nuit il y a toi / Dans le jour aussi (In the night there is you / In the day, too); as if in the final words and bars, the night – with its often horrid visions – was giving rise to an optimistic day.
|
