|
|
Na tym jednak trudno zamknąć listę wniosków i spostrzeżeń, wynikających z wysłuchania trzech tu przypomnianych utworów w kontekście tego, co zostało napisane wyżej. No bo trudno tu nie pokusić się o zlokalizowanie estetycznej postawy Witolda Lutosławskiego na mapie XX-wiecznej kultury w ogóle, nie tylko muzycznej; nie wskazać sympatii, antypatii, przesłań.
|
|
|
The modernist dimension of Lutoslawski's aesthetics, exemplified exquisitely by the String Quartet, embodied in the Third Symphony a trend that was present in the works of many composers in the late 1970s and early 1980s, reflecting the syndrome of a changed stylistic paradigm. Lutoslawski's last completed symphonic work, the Fourth Symphony, is a document of his breakthrough in which the gesture of a modernist is combined with that of a post-modernist in conceptual harmony.
|
