orden – -Translation – Keybot Dictionary

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Deutsch Français Spacer Help
Source Languages Target Languages
Keybot 90 Results  www.sitesakamoto.com  Page 7
  La revista de viajes co...  
Trabajar de corresponsal te aleja de los aduladores de papos prominentes que merodean por las redacciones; de los que mercadean con las babas y las noticias; de las intrépidas decisiones del superior de turno que sin haber leído una línea del artículo intenta imponer su escandaloso y llamativo titular; de los ascensos a “Virrey de las Letras” de todos los que aceptan que una mentira bendecida bien merece ser una verdad en cuerpo grande y en negrita; de comprobar que los nuevos hacen buenos a los pésimos anteriores; de ver que los sueldos suben y bajan en función de la capacidad que uno tenga para doblar el espinazo; de los trepas que siempre tienen una excusa para no mojarse como si sólo ellos tuvieran cargas y sólo a ellos les exigieran pasar por caja en el supermercado; de las estrellitas que ponen la firma y el título, por este riguroso orden, y llaman al becario para que les rellene el resto; de los bobos, de los cretinos, de los repartidores de algodón de azúcar; de los que desprecian los consejos de los que tienen algo más de oficio; de los vagos que se quedan en la redacción hasta muy tarde, hasta que ven que anochece en el despacho del director y corren por los pasillos para tropezarle en el ascensor; de los que admiran la cantidad de horas por encima de la calidad de las palabras; de las palmadas en el hombro cuando tu tema se zarandea por las tertulias; de los miserables que nunca tiemblan ante el teclado…
La profession de journaliste est la plus belle, au moins, J'ai connu. J'ai travaillé et travaillé pour différents médias et les magazines et maintenant je, en exil, une nouvelle expérience, différent, surprenant. Correspondant de travail vous emmène loin de la sycophantes PAPOS éminents qui rôdent la salle de presse; de ce marché avec la bave et les nouvelles; des décisions de changement audacieux supérieures sans avoir à lire un article en ligne tente d'imposer son titre scandaleux et cris; des promotions à “Viceroy de lettres” de tous ceux qui acceptent que le mensonge vérité bénie mérite d'être dans le corps gros et gras; pour vérifier que le nouveau refaire, à la terrible passé; de voir que les salaires montent et descendent en fonction de laquelle on a la possibilité de plier la colonne vertébrale; de la montée qui ont toujours une excuse pour ne pas se mouiller, comme s'ils avaient des charges et uniquement à eux réclamé la caisse au supermarché; des étoiles qui mettent la signature et le titre, cet ordre strict, et appeler le stagiaire à eux remplir le reste; Les idiots, des crétins, Libérateurs de la barbe à papa; de ceux qui méprisent les conseils de ceux qui ont quelque chose de plus que le commerce; Ba qui restent jusqu'à la fin de l'écriture, jusqu'à ce qu'ils voient c'est la nuit dans le bureau du principal et courent dans les couloirs de la tropezarle d'ascenseur; de ceux qui admirent le nombre d'heures sur la qualité des mots; des tapes sur l'épaule lorsque le sujet est secouée par des rassemblements sociaux; des misérables que jamais trembler sur le clavier ...
Der Beruf des Journalisten ist die schönste, WENIGSTENS, Ich kenne. Ich arbeitete und arbeitete für verschiedene Zeitschriften und Medien leben jetzt, INS EXIL SCHICKEN, eine neue Erfahrung, verschieden, FRAPPANT. Korrespondent Arbeit bringt Sie weg von den prominenten PAPOS Kriecher, die in der Redaktion lauern; dieses Marktes mit dem Speichel und News; die mutige Entscheidung der übergeordneten Schicht ohne eine Zeile gelesen von dem Artikel versucht, seine unerhörte schreiende Überschrift verhängen; von Promotions “Vizekönig von Letters” aller, die eine Lüge, dass es wohl verdient, gesegnet in Wahrheit groß und fett Körper zu akzeptieren; um sicherzustellen, dass die neue Ware zu machen, um die schreckliche Vergangenheit; gesehen, dass die Löhne steigen und fallen nach einem mit der Fähigkeit, das Rückgrat verbiegen; Der Aufstieg, der immer eine Entschuldigung nicht nass werden, als ob sie nur Lasten und hatte nur sie wurden der Kasse im Supermarkt gefordert; der Stars, die die Signatur und Titel setzen, Diese strenge Ordnung, und rief die Kolleginnen und füllen sie den Rest; der Narren, von Kretins, von Zuckerwatte Distributoren; von denen, von denen raten verachten, die etwas mehr als Handel; Ba, die bis spät bleiben schriftlich, bis sie sehen, dass es dunkel wird im Büro des Schulleiters und führen Sie durch die Hallen zum Aufzug tropezarle; , aus dem nach oben schauen die Anzahl der Stunden über die Qualität der Worte; von Schulterklopfen, wenn das Motiv von den Zusammenkünften wird gesiebt; der Unglücklichen, die noch nie an der Tastatur zittern ...
La professione del giornalismo è la più bella, almeno, Ho conosciuto. Ho lavorato e lavorato per diversi media e riviste e ora, in esilio, una nuova esperienza, diverso, sorprendente. Corrispondente lavoro ti porta lontano dai sicofanti importanti papos che si annidano in redazione; di tale mercato, con la bava e notizie; delle decisioni superiori turno coraggiose senza aver letto un articolo on-line cerca di imporre il suo titolo scandaloso e urlando; di promozioni a “Viceré di lettere” di tutti coloro che accettano che una verità benedetta menzogna merita di essere in corpo grande e in grassetto; per verificare che il nuovo fanno bene alla terribile passato; vedere che il salario andare su e giù a seconda che si ha la capacità di piegare la colonna vertebrale; della salita che hanno sempre una scusa per non bagnarsi come se avessero carichi solo e soltanto ad essi chiesero cassa al supermercato; delle stelle che hanno messo la firma e titolo, questo ordine rigoroso, e chiamare il tirocinante per riempirle il resto; Le Boobies, dei cretini, Liberatori di zucchero filato; di coloro che disprezzano i consigli di coloro che hanno qualcosa più di commercio; Ba che rimangono fino a tardi la scrittura, fino a che non vedono è notte nell'ufficio del preside e correre per i corridoi per l'ascensore tropezarle; Ammirando il numero di ore sulla qualità delle parole; di pacche sulla spalla quando il soggetto è setacciato dai raduni; il miserabile che mai tremare alla tastiera ...
A profissão de jornalismo é a mais bonita, pelo menos, Tenho conhecido. Tenho trabalhado ou contribuído para várias revistas e mídia e agora vivo, no exílio, uma nova experiência, diferente, surpreendente. Correspondente de trabalho leva-lo longe da bajuladores proeminentes papos que rondam a redação do; desse mercado, com a baba e novidades; a corajosa decisão de mudar o top sem ter lido uma linha do artigo tenta impor sua manchete chocante e apelativo; de promoções “Viceroy Cartas” de todos aqueles que concordam que uma mentira bem merece ser abençoada verdade no corpo, grande em negrito; para verificar se o novo fazer bons desânimo anterior; para ver os salários sobem e descem em função da capacidade que tem de se curvar; da subida que sempre têm uma desculpa para evitar se molhar, como se só eles tinham cargas e apenas exigiu-los para a caixa no supermercado; das estrelas que colocou a assinatura eo título, esta ordem rigorosa, e chamar o companheiro para preencher o restante deles; dos tolos, dos cretinos, dos distribuidores de doces de algodão; daqueles que desprezam o conselho de quem tem algo mais do que o comércio; Ba que ficar acordado até tarde escrevendo, até que eles vejam que fica escuro na sala do diretor e correr pelos corredores a tropeçar no elevador; daqueles que admiram a quantidade de horas sobre a qualidade das palavras; de tapinhas no ombro quando o assunto é abalada pela encontros sociais; dos miseráveis ​​do que nunca tremem no teclado ...
Het beroep van de journalistiek is het mooiste, ten minste, Ik heb gekend. Ik werkte en werkte voor verschillende media en tijdschriften en ik nu, in ballingschap, een nieuwe ervaring, verschillend, verrassend. Werk correspondent neemt u weg van de prominente papos hielenlikkers die jacht de newsroom; van die markt met het kwijlen en nieuws; van de bovenste gedurfde verschuiving beslissingen zonder het lezen van een online artikel probeert zijn schandalig en schreeuwende kop leggen; van promoties aan “Onderkoning van Brieven” van al die accepteren dat een leugen gezegende waarheid verdient te worden in grote en gewaagde body; om te controleren of de nieuwe make goed om de verschrikkelijke verleden; om te zien dat de lonen gaan omhoog en omlaag, afhankelijk van waar men de mogelijkheid heeft om de wervelkolom te buigen; van de klim die altijd een excuus om niet nat te worden alsof ze had veel alleen en uitsluitend aan hen eiste kassa in de supermarkt; van de sterren die de handtekening en titel gezet, deze strikte volgorde, en bel de stagiair om ze te vullen de rest; De Boobies, van idioten, Bezorgers van suikerspin; van degenen die het advies van degenen verachten die iets meer dan de handel; Ba die opblijven schrijven, totdat ze zien dat het nacht is in het kantoor van de opdrachtgever en lopen door de gangen naar de lift tropezarle; Bewonderen van het aantal uren over de kwaliteit van de woorden; van klopjes op de schouder bij uw onderwerp wordt gezeefd door de bijeenkomsten; van de ellendige dan ooit beven op het toetsenbord ...
La profesión de periodista es la más bonita que, 少なくとも, yo he conocido. He trabajado o colaborado para distintos medios y revistas y vivo ahora, en el exilio, una experiencia nueva, distinta, sorprendente. 特派員の仕事は目立つpapos sycophantsからあなたを奪う誰うろつくニュースルーム; よだれやニュースでその市場の; de las intrépidas decisiones del superior de turno que sin haber leído una línea del artículo intenta imponer su escandaloso y llamativo titular; de los ascensos a “Virrey de las Letras” de todos los que aceptan que una mentira bendecida bien merece ser una verdad en cuerpo grande y en negrita; de comprobar que los nuevos hacen buenos a los pésimos anteriores; de ver que los sueldos suben y bajan en función de la capacidad que uno tenga para doblar el espinazo; de los trepas que siempre tienen una excusa para no mojarse como si sólo ellos tuvieran cargas y sólo a ellos les exigieran pasar por caja en el supermercado; de las estrellitas que ponen la firma y el título, por este riguroso orden, y llaman al becario para que les rellene el resto; de los bobos, de los cretinos, de los repartidores de algodón de azúcar; de los que desprecian los consejos de los que tienen algo más de oficio; de los vagos que se quedan en la redacción hasta muy tarde, hasta que ven que anochece en el despacho del director y corren por los pasillos para tropezarle en el ascensor; 言葉の質以上の時間数に見惚れる; あなたの被写体が集まりによってふるいにかけられている肩になでの; 今までキーボードで震えるよりも悲惨な...
La professió de periodista és la més bonica que, almenys, jo he conegut. He treballat o col · laborat per a diferents mitjans i revistes i visc ara, a l'exili, una experiència nova, diferent, sorprenent. Treballar de corresponsal t'allunya dels aduladors de Paposo prominents que ronden per les redaccions; dels que mercadegen amb les babes i les notícies; de les intrèpides decisions del superior de torn que sense haver llegit una línia de l'article intenta imposar el seu escandalós i cridaner titular; dels ascensos a “Virrei de les Lletres” de tots els que accepten que una mentida beneïda bé mereix ser una veritat en cos gran i en negreta; de comprovar que els nous fan bons als pèssims anteriors; de veure que els sous pugen i baixen en funció de la capacitat que un tingui per doblar l'espinada; dels trepes que sempre tenen una excusa per no mullar-se com si només ells tinguessin càrregues i només a ells els exigissin passar per caixa al supermercat; de les estrelletes que posen la signatura i el títol, per aquest rigorós ordre, i criden al becari perquè els ompli la resta; dels babaus, dels cretins, dels repartidors de cotó de sucre; dels que menyspreen els consells dels que tenen una mica més d'ofici; dels vagues que es queden en la redacció fins a molt tard, fins que veuen que es fa fosc al despatx del director i corren pels passadissos per tropezarle a l'ascensor; dels que admiren la quantitat d'hores per sobre de la qualitat de les paraules; de les palmellades a l'espatlla quan un tema es sacseja per les tertúlies; dels miserables que mai tremolen davant el teclat ...
Novinarske profesije je najljepša, najmanje, Ja sam poznata. Ja sam radio i radio za različite medije i časopisima, a ja sada, u progonstvu, novo iskustvo, drugačiji, začuđuje. Dopisnik djelo koje oduzima od istaknutih papos sycophants koji ugurati redakciju; na tom tržištu sa sliniti i vijesti; od gornjih podebljano smjeni odluka bez čitanja online članak pokušava nametnuti svoju skandaloznu i vrišti naslov; promocije na “Ban Pisma” svi koji prihvaćaju kako je laž istina blagoslovio zaslužuje biti u velikoj i bold tijela; kako bi potvrdili da je nova bi dobro da u strašnoj prošlosti; vidjeti da plaće idu gore i dolje, ovisno o tome koji ima sposobnost da se savijati kralježnicu; od uspona koji uvijek imaju izgovor za ne uzimajući mokro kao da im je teret samo i jedino za njih zahtijevao naplata u supermarketu; od zvijezda koji su stavili potpis i naslov, to bi stroga, i pozvati pripravnika ispuniti ih ostatak; U boobies, kretena, Dostavljačima od šećerne vune; od onih koji preziru savjet od onih koji imaju nešto više od trgovine; Ba koji je ostati do kasno pisanje, dok ne vide da je noć u glavni ured i trčanje kroz dvorane za dizala tropezarle; onih koji se dive broj sati tijekom kvalitetu riječima; od maženja na ramenu kad je objekt potresen društvena okupljanja; o jadno nego ikada drhte na tipkovnici ...
Профессия журналиста, который является самым красивым, по крайней мере, Я знал, что он. Он работал или работал в различных средствах массовой информации и журналах и в естественных условиях сейчас, в изгнании, новый опыт, различный, удивительный. Работа корреспондента уводит вас от видных PAPOS подхалимов которые бродят редакции; этого рынка с слюни и новости; верхнего смелые решения сдвиг не читая статью онлайн пытается навязать свое скандальное и кричали заголовки; промо-акции, чтобы “Вице-король Письма” всех, кто принимает, что ложь благословенную истину заслуживает того, чтобы находиться в большой и жирный телом; чтобы убедиться, что новый сделать хорошо, чтобы ужасное прошлое; видеть, что заработная плата пойти вверх и вниз в зависимости от которого имеет возможность сгибать позвоночник; подъема, что всегда есть повод не промокнуть, как если бы у них было множество только и только на них требовали проверки в супермаркете; звезд, которые поставил свою подпись и название, это строгий порядок, и вызвать стажера, чтобы заполнить их остальным; Сиськи, кретинов, Deliverers сахарной ваты; из тех, кто презирает советам тех, кто есть нечто большее, чем торговля; Ba кто поздно ложиться письменности, , пока не увидят это ночь в кабинете директора и запустить по залам к лифту tropezarle; Admiring количество часов, за качеством слова; из похлопывания по плечу, когда снимаемый объект просеивают на собраниях; из несчастным, чем когда-либо трепетать на клавиатуру ...
Kazetaritzaren lanbidea ederra da, gutxienez, Ezagutzen dut. Lan egin dut eta hainbat aldizkari eta komunikabideetan lan egin eta bizi dira gaur egun, en el exilio, esperientzia berri bat, hainbat, harrigarria. Korrespontsal lana eramango zaitu urruntzen destacados sycophants papos nor prowl Albistegia; drool eta albiste merkatua; goiko lerroan mugitzeko artikuluan irakurri gabe idatzi erabakia saiatuko da bere titular eskandalagarriak eta garrasika inposatzeko; sustapenak “Letters erregeorde” guztiak onartzen duten gezur bedeinkatu egia merezi duen gorputz handi eta bold; berri ona dela egiaztatzeko terrible iragana; soldata joan gora eta behera arabera bizkarrezurra okertu gaitasuna du bat ikusteko; Igoera, beti aitzakiaren bat ez balitz bezala hezeak kargak izan dira bakarrik, eta bakarrik eskatzen checkout supermerkatuan; sinadura eta izenburua jarri duten izarrak, zorrotzak ordena honetan, eta deitu fellow gainerako bete; Boobies The, cretins-, Cotton Candy entrega; horietako aholkularitza gutxietsi dutenek dituzten merkataritza baino zerbait gehiago; Ba duten egonaldia amaieran idatziz, , ikusten dute lortzen dela dark nagusia bulegoan arte, eta areto bidez exekutatu igogailua tropezarle; Ordu kopurua Admiring hitz kalitatea baino gehiago; zure gaia topaketak bidez sifted sorbalda Laztanak; miserable inoiz baino teklatua dar-dar ...
A profesión de xornalismo é o máis bonito, polo menos, Coñezo. Eu traballei e traballou para distintos medios e revistas e eu agora, no exilio, unha nova experiencia, diferente, sorprendente. Correspondente traballo leva lonxe dos bajuladores prominentes papos que roldan a redacción; dese mercado coa baba e noticias; das decisións de quenda ousadas superior sen ler un artigo en liña tenta impoñer a súa titular escandalosa e berrando; de promocións para “Vicerrei de Letters” de todos os que aceptan que unha mentira bendicido verdade merece estar en corpo grande e valente; para comprobar se o novo facer bo para o pasado terrible; ver que os salarios soben e baixan segundo o que a persoa ten a capacidade de dobrar a espiña; da subida que sempre ten unha escusa para non se mollar, como se tivesen cargas só e só para eles esixiron check-out no supermercado; das estrelas que poñen a firma e Título, esta orde estrita, e chamar o estagiário para enche-las resto; Os boobies, de cretinos, Distribuidores de algodón doce; dos que desprezan os consellos de quen ten algo máis que o comercio; Ba que quedar ata tarde da escritura, ata que eles vexan que é noite na oficina do director e correr polos corredores do tropezarle ascensor; Estrañar que o número de horas sobre a calidade das palabras; de tapinhas no ombreiro cando o asunto é peneirado polas reunións; dos miserables que nunca tremer o teclado ...
  La revista de viajes co...  
En el suburbano uno entiende rápido que la capital de Estados Unidos nada tiene que ver con Nueva York. Su metro es pulcro y cargado de personas trajeadas que salen de las oficinas en orden milimétrico.
En Washington nos alojamos en Kalorama guest house  Una opción más barata y bien comunicada por metro al centro que encontramos por internet. En el suburbano uno entiende rápido que la capital de Estados Unidos nada tiene que ver con Nueva York. Su metro es pulcro y cargado de personas trajeadas que salen de las oficinas en orden milimétrico. Sus calles son ordenadas y limpias, como acostumbradas a que todo discurra sin desvaríos. La sensación es que el caos de Nueva York tiene su antítesis en esta ciudad armada de funcionarios, diplomáticos y políticos. Em qualquer caso, ambas urbes, cada una a su modo, me parecen dos rarezas que quizá no representen mucho al país, pero de eso aún sé poco.
En Washington nos alojamos en Kalorama guest house  Una opción más barata y bien comunicada por metro al centro que encontramos por internet. En el suburbano uno entiende rápido que la capital de Estados Unidos nada tiene que ver con Nueva York. Su metro es pulcro y cargado de personas trajeadas que salen de las oficinas en orden milimétrico. Sus calles son ordenadas y limpias, como acostumbradas a que todo discurra sin desvaríos. La sensación es que el caos de Nueva York tiene su antítesis en esta ciudad armada de funcionarios, diplomáticos y políticos. In elk geval, ambas urbes, cada una a su modo, me parecen dos rarezas que quizá no representen mucho al país, pero de eso aún sé poco.
En Washington nos alojamos en Kalorama guest house  Una opción más barata y bien comunicada por metro al centro que encontramos por internet. En el suburbano uno entiende rápido que la capital de Estados Unidos nada tiene que ver con Nueva York. Su metro es pulcro y cargado de personas trajeadas que salen de las oficinas en orden milimétrico. Sus calles son ordenadas y limpias, como acostumbradas a que todo discurra sin desvaríos. La sensación es que el caos de Nueva York tiene su antítesis en esta ciudad armada de funcionarios, diplomáticos y políticos. どんな場合でも, ambas urbes, cada una a su modo, me parecen dos rarezas que quizá no representen mucho al país, pero de eso aún sé poco.
En Washington nos alojamos en Kalorama guest house  Una opción más barata y bien comunicada por metro al centro que encontramos por internet. En el suburbano uno entiende rápido que la capital de Estados Unidos nada tiene que ver con Nueva York. Su metro es pulcro y cargado de personas trajeadas que salen de las oficinas en orden milimétrico. Sus calles son ordenadas y limpias, como acostumbradas a que todo discurra sin desvaríos. La sensación es que el caos de Nueva York tiene su antítesis en esta ciudad armada de funcionarios, diplomáticos y políticos. En tot cas, ambas urbes, cada una a su modo, me parecen dos rarezas que quizá no representen mucho al país, pero de eso aún sé poco.
En Washington nos alojamos en Kalorama guest house  Una opción más barata y bien comunicada por metro al centro que encontramos por internet. En el suburbano uno entiende rápido que la capital de Estados Unidos nada tiene que ver con Nueva York. Su metro es pulcro y cargado de personas trajeadas que salen de las oficinas en orden milimétrico. Sus calles son ordenadas y limpias, como acostumbradas a que todo discurra sin desvaríos. La sensación es que el caos de Nueva York tiene su antítesis en esta ciudad armada de funcionarios, diplomáticos y políticos. U svakom slučaju, ambas urbes, cada una a su modo, me parecen dos rarezas que quizá no representen mucho al país, pero de eso aún sé poco.
En Washington nos alojamos en Kalorama guest house  Una opción más barata y bien comunicada por metro al centro que encontramos por internet. En el suburbano uno entiende rápido que la capital de Estados Unidos nada tiene que ver con Nueva York. Su metro es pulcro y cargado de personas trajeadas que salen de las oficinas en orden milimétrico. Sus calles son ordenadas y limpias, como acostumbradas a que todo discurra sin desvaríos. La sensación es que el caos de Nueva York tiene su antítesis en esta ciudad armada de funcionarios, diplomáticos y políticos. В любом случае, ambas urbes, cada una a su modo, me parecen dos rarezas que quizá no representen mucho al país, pero de eso aún sé poco.
En Washington nos alojamos en Kalorama guest house  Una opción más barata y bien comunicada por metro al centro que encontramos por internet. En el suburbano uno entiende rápido que la capital de Estados Unidos nada tiene que ver con Nueva York. Su metro es pulcro y cargado de personas trajeadas que salen de las oficinas en orden milimétrico. Sus calles son ordenadas y limpias, como acostumbradas a que todo discurra sin desvaríos. La sensación es que el caos de Nueva York tiene su antítesis en esta ciudad armada de funcionarios, diplomáticos y políticos. En cualquier caso, ambas urbes, cada una a su modo, me parecen dos rarezas que quizá no representen mucho al país, pero de eso aún sé poco.
  La revista de viajes co...  
En 1779, por orden real, un grupo de españoles desembarcó en la península, específicamente en la playa de Villarino. El plan era poblar la zona y al mismo tiempo protegerla de ingleses que aspiraban a quedarse con partes del Imperio de una España debilitada.
Et 1779, pour qu'une véritable, Le groupe espagnol a atterri sur la péninsule, spécifiquement plage Villarino. Le plan était de peupler la région et en même temps protéger les Anglais qui voulait garder parties de l'empire de l'Espagne affaiblie. Ils ont construit une ville et une forte regardant le grand port naturel de San José du Golfe. Dans ce désert trouvé le trésor le plus précieux, un filet d'eau qui reliait la lagune presque à sec à la mer. L'insuffisance des pluies dans la région s'accumulent dans la dépression et lentement se jettent dans l'océan. Les Indiens tehuelches, le même Magellan baptisé «Patagonie», au début étaient sympathiques et ils ont appris à survivre.
Und 1779, durch königlichen Befehl, eine Gruppe von spanischen landete auf der Halbinsel, speziell Villarino Strand. Der Plan war, den Bereich zu füllen und gleichzeitig schützen sie vor Briten, die zu halten Teilen des Reiches von Spanien geschwächt wollte. Sie bauten eine Stadt und einen starken Blick auf die großen natürlichen Hafen im Golf von St. Joseph. In der Wüste fanden sie den größten Schatz, ein Rinnsal von Wasser, das einen See fast trocken mit dem Meer verbunden. Ausbleibenden Regen in der Region aufzubauen in der Depression und nach und nach in den Ozean fließen. Die Indianer Tehuelches, das gleiche wie Magellan mit dem Namen "Patagonien", zunächst waren freundlich und sie lernten, um zu überleben.
E 1779, da Royal comando, un gruppo di spagnoli sbarcarono sulla penisola, specificamente Villarino Beach. Il piano era quello di popolare la zona e allo stesso tempo lo proteggono dal britannico che ha voluto mantenere le parti dell'impero di Spagna indebolita. Hanno costruito una città e una forte guardando il vasto porto naturale nel Golfo di San Giuseppe. Nel deserto hanno trovato il tesoro più grande, un filo d'acqua che collegava un lago quasi asciutto al mare. Piogge scarse nella zona di accumulo nella depressione e gradualmente il flusso in mare. Gli indiani Tehuelches, lo stesso Magellan denominato "Patagonia", in un primo momento erano cordiale e hanno imparato a sopravvivere.
E 1779, por ordem real, um grupo de espanhóis desembarcaram na península, especificamente Villarino Praia. O plano era para preencher a área e, ao mesmo tempo protegê-lo do britânico que queria manter as partes do império de Espanha enfraquecida. Eles construíram uma cidade e um forte olhar para o enorme porto natural no Golfo de São José. No deserto eles descobriram o maior tesouro, um fio de água que ligava um lago quase seco para o mar. Chuvas fracas na área de acumulação na depressão e, gradualmente, o fluxo para o oceano. O tehuelches índios, o mesmo como Magalhães chamado "Patagônia", no início eram amigáveis ​​e que aprendeu a sobreviver.
En 1779, bij koninklijk bevel, een groep Spaanse landde op het schiereiland, specifiek Villarino Beach. Het plan was om het gebied bevolken en tegelijkertijd te beschermen tegen Britten die wilde houden delen van het rijk van Spanje verzwakt. Ze bouwden een stad en een sterke kijken naar de enorme natuurlijke haven in de Golf van St. Joseph. In de woestijn vonden ze de grootste schat, een straaltje water dat een meer bijna droog is verbonden met de zee. Slechte regenval in het gebied te bouwen in de depressie en geleidelijk naar de oceaan stromen. De Indianen tehuelches, gelijk Magellan de naam "Patagonië", in eerste instantie waren vriendelijk en ze hebben geleerd om te overleven.
En 1779, Per de veritat, un grup d'espanyols desembarcar a la península, específicament a la platja de Villarino. El pla era poblar la zona i al mateix temps protegir d'anglesos que aspiraven a quedar-se amb parts de l'Imperi d'una Espanya afeblida. Van construir un poblat i un fort mirant l'immens port natural del Golf de Sant Josep. En aquest desert van trobar el tresor més preuat, un fil d'aigua que connectava una llacuna gairebé seca amb el mar. Les escasses pluges de la zona s'acumulen en la depressió i de poc flueixen a l'oceà. Els indis tehuelches, els mateixos que Magallanes batejar com "patagones", en un principi es van mostrar amistosos i d'ells van aprendre a subsistir.
A 1779, Kako bi za real, Španjolski skupine sletio na poluotoku, posebno Villarino plaža. Plan je bio stanovništva na područje, au isto vrijeme štite Engleza koji su željeli zadržati dio Carstva Španjolske oslabio. Oni su izgradili grad i jak gleda na ogromnom prirodnom luku San José zaljevu. U toj pustinji pronašao najdragocjenije blago, kapanje vode koja je povezivala gotovo suha lagunu s morem. Loše kiša u području izgraditi u depresiju i polako se ulijevaju u ocean. Indijanci tehuelches, isto Magellan kršten kao "Patagonijskih", Isprva su prijateljski i naučili su preživjeli.
В 1779, королевским команды, Группа испанских высадился на полуострове, специально Villarino Бич. План состоял в том, чтобы заполнить площади и в то же время защитить ее от англичан, которые хотели сохранить частей империи Испании ослаблена. Они построили города и сильный, глядя на огромную естественную гавань в заливе Святого Иосифа. В пустыне они нашли величайшее сокровище, струйка воды, что связано озеро почти сухой к морю. Плохо дождей в области создания в депрессию и постепенно впадают в океан. Индейцы tehuelches, так же, как Magellan под названием "патагонский", Сначала дружили, и они научились выживать.
Urtean 1779, errege-aginduak, Espainiako talde penintsulan lehorreratu, zehazki Villarino hondartzan. Plan zen area dituztenak, eta, aldi berean, ingelesak nahi duten Espainiako Inperioaren zati ahuldu mantentzeko babestu. Herri bat eta indartsu bat, San José Golkoan erraldoi natural portura begira eraiki zituzten. Basamortu hori aurkitu preziatuena altxorra, ur erakarpen konektatuta ia itsasoarekin aintzira lehorra. Arloan euri ahula eraikitzeko depresioa eta poliki-poliki-fluxua ozeano sartu. Indioak tehuelches du, bera Magellan gisa "Patagoniako" bataiatu, lehen ziren errespetatzen eta bizirauteko ikasi zuten.
E 1779, polo comando real, un grupo de españois desembarcaron na península, especialmente Villarino Praia. O plan era para cubrir a área e, ao mesmo tempo protexe-lo do británico que quería manter as partes do imperio de España debilitada. Eles construíron unha cidade e un forte ollar para o enorme porto natural do Golfo de San José. No deserto descubriron o maior tesouro, un fío de auga que ligaba un lago case seco ao mar. Choivas febles na área de acumulación en depresión, e gradualmente, o fluxo cara ao océano. O tehuelches indios, o mesmo como Magalhães chamado "Patagonia", no inicio eran amigables e que aprendeu a sobrevivir.
  La revista de viajes co...  
“Un, deux, trois …” berrean cuarenta voces infantiles, mientras Karim el profesor señala los números en la pizarra y se pasea bajo la gigantesca acacia desesperado,  intentando poner orden. Una alfombra, la pizarra colgada en el tronco del árbol y un pizarrín y tiza por alumno, mimbres suficientes para construir una escuela si hay ilusión y ganas.
"Une, deux, trois …” berrean cuarenta voces infantiles, Professeur Karim dit alors que les numéros de la carte et des promenades sous l'énorme acacia désespérée, essayer de mettre de l'ordre. Un tapis, le tableau noir accroché au tronc de l'arbre et une ardoise et la craie par étudiant, suffisamment de brindilles pour construire une école si il ya de l'enthousiasme et le désir. A l'avant sous l'ancienne école d'un groupe de personnes âgées plaisir Bororo contempler le spectacle entre les thés fumants. Après des décennies de visiter le Sahel, pour retrouver les traces de leurs animaux dans la poussière, escarmouches avec les voleurs de bétail, pour gagner un millier de batailles à la soif et le désert, finir ses jours accompagnant leurs petits-enfants à l'école, Assurez-vous de venir finir par attendre patiemment de les reprendre. "
"Ein, zwei, drei ... "berrean cuarenta voces Kindheit, Professor Karim sagte, während die Zahlen auf dem Brett und Spaziergänge unter dem riesigen Akazie verzweifelt, versuchen, Ordnung zu bringen. Ein Teppich, die Tafel hängen auf dem Stamm des Baumes und eine Schiefertafel und Kreide pro Schüler, Zweige genug, um eine Schule zu bauen, wenn es Begeisterung und Lust. An der Vorderseite unter der alten Schule eine Gruppe älterer Bororo Spaß betrachten das Spektakel zwischen dampfenden Tees. Nach Jahrzehnten der Tour durch die Sahel, auf den Spuren der Tiere in den Staub zu verfolgen, Scharmützel mit Viehdiebe, , tausend Schlachten Durst und Wüste gewinnen, Ende seiner Tage begleiten ihre Enkel zur Schule, sicher zu kommen und am Ende wartet geduldig, sie zu nehmen zurück. "
"Un, due, tre ... "berrean Cuarenta Voces infanzia, Professor Karim ha detto mentre i numeri sul bordo e passeggiate sotto l'enorme acacia disperata, cercando di mettere ordine. Un tappeto, la lavagna appesa sul tronco dell'albero e una lavagna e gesso per studente, abbastanza ramoscelli per costruire una scuola, se non vi è l'entusiasmo e la voglia. Nella parte anteriore sotto la vecchia scuola un gruppo di anziani divertirsi Bororo contemplare lo spettacolo tra i tè fumanti. Dopo decenni di tour del Sahel, di rintracciare le orme dei loro animali nella polvere, scaramucce con ladri di bestiame, di vincere mille battaglie per la sete e il deserto, finire i suoi giorni che accompagnano i loro nipoti a scuola, sicuri di venire e finiscono in paziente attesa di prendere di nuovo. "
"A, dois, três ... "berrean cuarenta voces infância, Professor Karim disse que, embora os números da placa e caminha sob a enorme acácia desesperado, tentando trazer ordem. Um tapete, o quadro-negro pendurado no tronco da árvore e uma lousa e giz por aluno, galhos suficiente para construir uma escola se não houver entusiasmo e desejo. Na parte da frente sob a velha escola um grupo de idosos Bororo divertido contemplar o espetáculo entre chás fumegantes. Depois de décadas de visitar o Sahel, para rastrear os passos de seus animais na poeira, escaramuças com ladrões de gado, para ganhar mil batalhas a sede e deserto, terminar seus dias acompanhando os netos para a escola, Certifique-se de vir e acabar esperando pacientemente para levá-los de volta. "
Een ", twee, drie ... "berrean Cuarenta Voces jeugd, Professor Karim zei terwijl de nummers op het bord en wandelingen onder de enorme acacia wanhopige, proberen om orde te brengen. Een tapijt, het bord opknoping op de stam van de boom en een lei en krijt per student, genoeg takken om een ​​school te bouwen als er enthousiasme en verlangen. Aan de voorzijde onder de oude school een groep ouderen Bororo plezier aanschouwen van het spektakel tussen dampende thee. Na decennia van het verkennen van de Sahel, de voetsporen van hun dieren te traceren in het stof, schermutselingen met veedieven, om duizend veldslagen te winnen om dorst en woestijn, eindigt zijn dagen onder begeleiding van hun kleinkinderen naar school, zeker te komen en uiteindelijk wachten geduldig tot ze terug te nemen. "
"Un, 02:00, 3 ... "bramen Quaranta veus infància, mentre Karim el professor assenyala els números a la pissarra i es passeja sota la gegantina acàcia desesperat, intentant posar ordre. Una catifa, la pissarra penjada al tronc de l'arbre i un pissarrí i guix per alumne, vímets suficients per construir una escola si hi ha il · lusió i ganes. Al capdavant sota l'antiga escola un grup d'ancians bororos contemplen divertits l'espectacle entre tes fumejants. Després de dècades de recórrer el Sahel, de rastrejar les petjades dels seus animals en la pols, d'escaramuzas amb lladres de bestiar, de guanyar mil batalles a la set i al desert, finalitzen els seus dies acompanyant els seus néts a l'escola, assegurant-se que acudeixin i esperant pacientment que acabin per portar-de tornada. "
“Un, deux, Trois ... "blejanje četrdeset dječjih glasova, Profesor Karim rekao je dok su brojevi na brodu i šetnje pod ogromnim bagrema očajna, pokušava uvesti reda. Tepih, ploča koja visi na debla i škriljevca i kreda po studentu, dovoljno grančice za izgradnju školu ako postoji entuzijazam i želja. Na prednjoj strani pod stare škole skupina starijih Bororo zabave promatrati spektakl između parenje čajeva. Nakon desetljeća turneji Sahelu, ući u trag stopama svojih životinja u prašini, okršaji sa stočnim rustlers, osvojiti tisuću bitaka s žeđi i desert, okončati svoj pratnji svoje unuke u školu, sigurno da će i završiti strpljivo čekajući da im se vrati. “"
", два, три ... "berrean Cuarenta Voces детства, Профессор Карим сказал, в то время как номера на доске и прогулки под огромной акации отчаянным, пытаются навести порядок. Ковер, доска висит на стволе дерева и шифера и мел на одного студента, достаточно ветки, чтобы построить школу, если есть энтузиазм и желание. На фронте под старой школе группа пожилых весело Бороро созерцать зрелище между паром чаи. После десятилетий гастроли Сахеля, проследить по стопам своих животных в пыли, стычки с угонщиками скота, чтобы выиграть тысячи сражений, чтобы жажда и пустыни, закончить свои дни вместе со своими внуками в школу, обязательно придет и в конечном итоге терпеливо ждет, чтобы взять их обратно. "Я не могу платить"
"A, bi, hiru ... "berrean Cuarenta Voces haurtzaroa, Irakaslea Karim esan, taula eta pasealekuak zenbakiak erraldoia akazia pean etsi bitartean, ordena ekartzea saiatzen. Alfonbra bat, arbelean Zuhaitzaren enborrean zintzilik eta arbel eta klarion bat ikasle bakoitzeko, nahikoa adarrak eskola bat eraiki nahi ez ilusioa eta gogoa bada. Aurrealdean eskola zaharra pean Bororo adineko fun-talde bat begiztatu lurrunetan te arteko ikuskizuna. Sahel zehar hamarkada ondoren, animalien urratsak eskuz hautsa en, ganadu-rustlers dituzten borroketan, mila bataila bat irabazi nahi egarria eta basamortua, amaitzeko egun bere bilobak zeramatela eskola, Ziur etorri eta azkenean pazientziaz zain eraman atzera. "
  La revista de viajes co...  
Vayas donde vayas, el Tata Vasco, como le llamaban los indígenas -tata en tarasco significa padre-, es aquí una figura de primer orden, un español que cinco siglos después de su muerte es venerado por el modelo de convivencia que instauró inspirado en la utopía de Tomás Moro.
Tous Michoacán réalisé Vasco de Quiroga dans le coeur. Où que vous alliez, Le Vasco Tata, que les Indiens l'appelaient-tata en tarasque signifie beau-père, est ici une figure de premier ordre, un espagnol que cinq siècles après sa mort, est vénéré par le modèle de coexistence qui a créé l'utopie inspiré Thomas More. Mais, comme cela arrive souvent avec de nombreux autres épisodes et des personnages de notre histoire, en Espagne est une grande inconnue.
Alle mexikanischen Michoacan tragen Quiroga baskischen im Herzen. Wohin du auch gehst, Der Tata Vasco, wie die Indianer nannten ihn-tata in Tarascan bedeutet, Vater-, Hier ist eine Figur der ersten Bestellung, ein spanischer fünf Jahrhunderte nach seinem Tod wird von der etablierten Koexistenz-Modell von der utopischen inspiriert verehrt Thomas More. Aber, Wie so oft bei vielen anderen Episoden und Charaktere aus unserer Geschichte, Spanien ist eine große Unbekannte.
Tutto di Michoacán effettuata Quiroga Baschi nel cuore. Ovunque tu vada, el Tata Vasco, come gli indiani chiamavano lo-tata in Tarasca significa padre-, è qui una figura di primo ordine, uno spagnolo che cinque secoli dopo la sua morte, è venerato dal modello di convivenza che ha stabilito l'utopia ispirata Tomás Moro. Ma, come spesso accade con molti altri episodi e personaggi della nostra storia, in Spagna è una grande incognita.
Todos Michoacan México carregam Vasco de Quiroga no coração. Onde quer que vá, El Tata Vasco, como os índios chamavam-tata em Tarascan significa pai-, aqui é uma figura de primeiro tipo, um espanhol cinco séculos após sua morte é adorado pelo modelo de convivência estabelecida inspirado na utopia Tomás Moro. Contudo, Como sempre acontece com muitos outros episódios e personagens da nossa história, A Espanha é um grande desconhecido.
Alle Michoacán uitgevoerd Vasco de Quiroga in het hart. Waar je ook gaat, el Tata Vasco, als de Indianen noemden hem-tata in Taraskisch betekent vader-, is hier een figuur van de eerste orde, een Spaanse die vijf eeuwen na zijn dood wordt vereerd door de coëxistentiemodel dat de utopie geïnspireerd gevestigde Tomás Moro. Echter, zoals vaak gebeurt met vele andere afleveringen en personages van onze geschiedenis, in Spanje is een grote onbekende.
Tots els mexicans de Michoacán porten a Basc de Quiroga al cor. Vagis on vagis, el Tata Basc, com l'anomenaven els indígenes-tata en tarasco significa pare-, és aquí una figura de primer ordre, un espanyol que cinc segles després de la seva mort és venerat pel model de convivència que va instaurar inspirat en la utopia de Thomas More. No obstant això, com sol succeir amb molts altres episodis i personatges de la nostra història, a Espanya és un gran desconegut.
Sve Michoacán meksičkih nose Quiroga baskijski u srcu. Gdje god se okreneš, Tata i Vasco, kao Indijanci zove mu-Tata u Tarascan znači otac, je ovdje figura prvog reda, španjolske pet stoljeća nakon njegove smrti obožavaju uspostavljenog suživota modela inspirirane utopijski Thomas More. Međutim, Kao što se često događa s mnogim drugim epizodama i likovima iz naše povijesti, Španjolska je velika nepoznanica.
Все Мичоакан осуществляется Кирога Басков в центре. Где бы вы ни, EL Tata Васко, как индейцы называли его-Tata в Тараско означает отец-, Здесь фигура первого порядка, один испанский, что пять веков после его смерти почитается сосуществования модель, которая создана утопия вдохновил Томас Моро. Однако, как это часто бывает со многими другими эпизодами и персонажами нашей истории, в Испании великое неизвестное.
Michoacán guztiak egindako Vasco de Quiroga bihotzean. Edonora joan, el Tata Vasco, indioak deitzen zion-Tata gisa Tarascan esan nahi aita-, Hemen da, lehen mailako figura bat, ko Espainiako bost hil ondoren mendeetan hori bizikidetza-eredua ezarri utopia inspiratu by revered Tomas Moro. Hala ere, sarritan, beste hainbat pasarte eta pertsonaiak gure historian gertatzen den bezala, Espainian ezezagun handi bat da.
Todos Michoacán México cargan Quiroga Éuscaro no corazón. Onde queira que vaia, Tata Éuscaro, como os indios chamábana tata en Tarascan significa pai-, é aquí unha figura de primeira orde, un español cinco séculos despois da súa morte é adorado polo modelo de convivencia establecida inspirado na utopía Thomas More. Mais, Como sempre ocorre con moitos outros episodios e personaxes da nosa historia, España é un gran descoñecido.
  La revista de viajes co...  
Sin embargo quienes sí utilizaban el Estrecho eran los corsarios ingleses que por allí cruzaban al Pacífico para atacar y saquear las ricas colonias españolas. El objetivo de la fundación de esta colonia era custodiar e impedir el paso de los ingleses por el Estrecho de Magallanes. Y por orden Real así se hizo, pero…
Wir gehen von der patagonischen chilenischen Stadt Punta Arenas, noch scheint weit entfernt von jeder, und für zwei Stunden am Rande des majestätischen Magellanstraße. American Gold und diesen Schritt waren fast ozeanischen Schlüssel Siedlung gezwungen. Spanien segelte dort nicht, Vorzugsaktien der peruanischen Maultier durch Kreuzung der Landenge von Mittelamerika. Aber diejenigen, die die Meerenge Deutsch Freibeuter, die dort waren eingesetzt hat überquerte den Pazifik, um anzugreifen und zu plündern die reichen spanischen Kolonien. Das Ziel der Gründung dieser Kolonie war zu hüten und zu verhindern, dass die Passage des englischen durch die Magellanstraße. Und so tat Royal Order, BIRNAPFEL…
Partiamo dalla città della Patagonia cilena Punta Arenas, che ancora sembra lontano da ogni, e per due ore rivieraschi maestoso di Magellano. American Gold e questo passo sono stati quasi costretti oceaniche insediamento chiave. La Spagna non ci ha navigato, azioni privilegiate di mulo oro peruviana, attraversando l'istmo dell'America centrale. Ma coloro che hanno usato i pirati dello Stretto sono stati gli inglesi che hanno attraversato il Pacifico lì per attaccare e depredare le colonie ricco spagnolo. L'obiettivo della fondazione di questa colonia era di guardia e impedire il passaggio degli inglesi attraverso lo Stretto di Magellano. E così ha fatto regio decreto, ma…
Partimos da cidade chilena da Patagônia Punta Arenas, que ainda parece longe de tudo, e durante duas horas delimitado o Estreito de Magalhães majestosas. O ouro americano e quase forçou a passagem interoceânica foram fundamentais para liquidação. Espanha não navegou lá, Suprimentos de ouro peruanos preferido por mula cruzando o istmo da América Central. Mas aqueles que o fizeram estavam usando o Estreito Inglês corsários que cruzaram o Pacífico para atacar e saquear os ricos colônias espanholas. O objetivo da fundação desta colônia era guardar e impedir a passagem do Inglês pelo Estreito de Magalhães. E assim foi feito pelo Real, mas…
We gaan uit van de Patagonische Chileense stad Punta Arenas, die nog steeds lijkt ver verwijderd van elke, en twee uur grenst de majestueuze Straat van Magellan. Amerikaanse Goud en interoceanic bijna gedwongen deze stap zou de sleutel tot schikking. Spanje zeilde er niet, preferente aandelen van de Peruaanse goud muilezel het oversteken van de landengte van Midden-Amerika. Maar degenen die wel gebruikt de Straat waren de Engels piraten die stak de Stille Oceaan is er aan te vallen en plunderen de rijke Spaanse koloniën. Het doel van de stichting van deze kolonie was om te waken en de doorgang van het Engels te voorkomen door de Straat van Magellan. En het was zo echt om, maar…
Partim de la patagònica ciutat xilena de Punta Arenas, la qual encara avui sembla allunyada de tot, i durant dues hores voregem el majestuós Estret de Magallanes. L'or d'Amèrica i aquest pas interoceànic gairebé obligat eren la clau de l'assentament. Espanya no navegava per allà, preferia proveir l'or peruà creuant a llom de mula per l'istme d'Amèrica central. No obstant això els que sí utilitzaven l'Estret eren els corsaris anglesos que per allí creuaven al Pacífic per atacar i saquejar les riques colònies espanyoles. L'objectiu de la fundació d'aquesta colònia era custodiar i impedir el pas dels anglesos per l'Estret de Magallanes. I per ordre Reial i es va fer, però…
Krećemo od Patagonijskih čileanskog grada Punta Arenas, što još uvijek izgleda daleko od svega, i dva sata graniči veličanstven tjesnac Magellan. Američki zlato i gotovo prisiljen inter-oceanska prolaz bili su ključ za rješavanje. Španjolska isplovio ne postoji, Peruanski zlato materijal preferira mazga prijelazu prevlake Srednje Amerike. No, oni koji su učinili pomoću engleskog gusari tjesnac da postoji prešao Pacifik napasti i opljačkati bogate španjolske kolonije. Cilj osnivanja ove kolonije bio je čuvati i spriječiti prolaz na engleskom tjesnac Magellan. I tako je učinio pravi, ali…
Мы исходим из патагонской чилийском городе Пунта-Аренас, который до сих пор кажется, далеко не все, и в течение двух часов граничит величественный Магелланов пролив. Американского золота и почти заставили межокеанского прохода были ключом к урегулированию. Испании отплыли нет, Перуанские поставок Gold Preferred на мулах пересечения перешейка Центральной Америки. Но те, кто были с использованием английского пролива корсаров, что пересек Тихий океан, чтобы атаковать и грабить богатых испанских колоний. Цель фонда этой колонии была охрана и препятствуют прохождению английский язык Магелланов пролив. Вот так и делаются реальные, но…
Txileko Patagonian hiria, batetik hasten gara Punta Arenas, oraindik ere oso urrun dagoela dirudi edozein kenduko, eta bi ordu Magallanes itsasartea muga dotorea. American Urrezko eta interoceanic ia behartuta urrats hau likidazioa gako ziren. Espainiako sailen ez, urre Peruko mando stock hobetsia Erdialdeko Amerikan Istmo zeharkatu. Baina zuten itsasartetik erabiltzen direnak ingeles pirata duten Ozeano Barea zeharkatu bertan eraso eta espoliazioa Espainiako aberatsa colonias ziren. Kolonia honen sorreraren helburua zen Magallanes itsasartean zehar ingelesak igarotzea saihesteko eta zaintzeko. Eta ordena beraz, errealak izan zen, baina…
Partimos da cidade chilena da Patagonia Punta Arenas, que aínda parece lonxe de todo, e durante dúas horas delimitado o Estreito de Magalhães maxestosas. O ouro americano e case forzou o paso interoceânica foron fundamentais para liquidación. España non navegou alí, Materiais de ouro peruanos preferido por mula cruzando o istmo de Centroamérica. Pero os que o fixeron estaban usando o Estreito Inglés corsarios que cruzaron o Pacífico para atacar e saquear as ricas colonias españolas. O obxectivo da fundación desta colonia era gardar e impedir o paso do inglés polo Estreito de Magalhães. E así se fixo polo Real, pero…
  La revista de viajes co...  
Lo hace frente a la que fue la modesta casa de piedra (hoy casa museo) en la que pasó su niñez y en la que ahora vive su medio hermano, Hernando, único hijo legítimo de su padre. Para entonces, Pizarro ya ha conseguido uno de sus primeros propósitos, ser nombrado caballero de la Orden de Santiago, escudo que lucía con orgullo en su hombro.
Pizarro, après avoir offert la couronne de richesses et de possessions nouvelles, rendements de son Tolède ville natale, Trujillo, à recruter un contingent de troupes qu'il est plus sûr de se rendre à une réunion avec la mort. Les villageois, Stirling a décrit en détail dans sa biographie, quitter leur foyer pour écouter un proche à la barbe blanche vieil homme qui parle d'or et d'argent à travers le monde. Il fait face à ce qui était la maison de pierre modeste (maison-musée aujourd'hui) où il a passé son enfance et vit maintenant son demi-frère, Hernando, seul fils légitime de son père. Ensuite,, Pizarro a déjà atteint l'un de ses principaux objectifs, un titre de chevalier de l'Ordre de Santiago, bouclier qui regarda fièrement sur son épaule. "Seuls quelques anciens de la ville se souviennent de lui comme le fils de la blanchisseuse».
Pizarro, nach seinem Angebot an die Krone von Reichtum und neuen Besitzungen, Erträge aus Toledo in seine Heimatstadt, Trujillo, ZU rekrutieren ein Kontingent von Truppen, dass es eher zu einem Treffen mit dem Tod reisen. Villagers, Stirling vollständig beschrieben in seiner Biographie, ihre Häuser verlassen, um zu einer fast-weiß-bärtigen alten Mann, der aus Gold und Silber spricht auf der anderen Seite der Welt hören. Die Gesichter, die das bescheidene Haus aus Stein war (Jetzt Haus Museum) wo er seine Kindheit verbrachte und nun lebt sein Halbbruder, Hernando, einzige legitime Sohn seines Vaters. Dann, Pizarro hat bereits eines seiner primären Zwecke erreicht, Werden Sie ein Ritter des Ordens von Santiago, Mantel trug er stolz auf ihre Schulter. "Nur ein paar Stadtväter erinnere mich an ihn als Sohn der Waschfrau".
Pizarro, dopo la sua offerta alla Corona di ricchezza e nuovi possedimenti, ritorna da Toledo a sua città natale, Trujillo, a reclutare un contingente di truppe che è più probabile che per recarsi in un incontro con la morte. Gli abitanti dei villaggi, Stirling ampiamente descritto nella sua biografia, lasciare le loro case per ascoltare un vecchio quasi-barba bianca che parla di oro e argento, dall'altra parte del mondo. Le facce che era la casa di pietra modesta (ora casa museo) dove ha trascorso la sua infanzia e ora vive il suo fratellastro, Hernando, unico figlio legittimo di suo padre. Poi, Pizarro ha già raggiunto uno dei suoi scopi principali, diventare un cavaliere dell'Ordine di Santiago, cappotto che indossava con orgoglio sulla sua spalla. "Solo alcuni anziani della città lo ricordano come il figlio della lavandaia".
Pizarro, seguinte ao da sua oferta para a Coroa de riqueza e de novos bens, retornos de Toledo para sua cidade natal, Trujillo, para recrutar um contingente de tropas que é mais provável que viajar para um encontro com a morte. Aldeões, Stirling totalmente descrito em sua biografia, sair de suas casas para ouvir um velho quase-barba branca que fala de ouro e prata do outro lado do mundo. Os rostos que era a casa de pedra modesto (agora casa museu) onde passou sua infância e agora vive seu meio-irmão, Hernando, único filho legítimo de seu pai. Então, Pizarro já alcançou um de seus principais objetivos, tornar-se um cavaleiro da Ordem de Santiago, casaco que ele usava com orgulho em seu ombro. "Apenas alguns idosos da cidade lembram dele como o filho da lavadeira".
Pizarro, Na het aanbieden van de kroon van rijkdom en nieuwe bezittingen, keert terug uit zijn geboortestad Toledo, Trujillo, naar werven een contingent van troepen dat het veiliger is om te reizen naar een vergadering met de dood. De dorpelingen, Stirling in detail beschreven in zijn biografie, verlaten hun huizen om naar een bijna wit-bebaarde oude man, die spreekt van goud en zilver te luisteren over de hele wereld. Het kijkt wat was de bescheiden stenen huis (huis museum vandaag) waar hij zijn jeugd doorbracht en nu woont zijn half-broer, Hernando, enige legitieme zoon van zijn vader. Dan, Pizarro heeft al een van haar belangrijkste doelen, een ridderschap in de Orde van Santiago, schild dat trots keek op zijn schouder. "Slechts een paar oudsten van de stad herinneren hem als de zoon van de wasvrouw".
Pizarro, després de la seva oferta a la Corona de riqueses i noves possessions, torna des de Toledo a la seva ciutat natal, Trujillo, per reclutar un contingent de tropes que el més segur és que viatgés a una trobada amb la mort. Els habitants del poble, descriu detalladament Stirling en la seva biografia, surten de casa a escoltar un gairebé ancià de barba blanquinosa que els parla d'or i plata a l'altra banda del món. Ho fa davant de la que va ser la modesta casa de pedra (avui casa museu) en la qual va passar la seva infantesa i en la que ara viu el seu mig germà, Hernando, únic fill legítim del seu pare. En aquells dies, Pizarro ja ha aconseguit un dels seus primers propòsits, ser nomenat cavaller de l'Ordre de Santiago, escut que lluïa amb orgull en la seva espatlla. "Només alguns ancians de la ciutat el recorden com el fill de la bugadera".
Pizarro, slijedi svoju ponudu Krune bogatstva i novih posjeda, vraća se iz Toleda, u rodnom gradu, Trujillo, u zaposliti kontingent vojnika da je više vjerojatno da će putovati na sastanak sa smrću. Seljaci, Stirling potpunosti opisao u svojoj biografiji, napustiti svoje domove slušati skoro-bijeli-bradati starac koji govori zlata i srebra na drugoj strani svijeta. Lica koja je bila kamena kuća (Sada kuća muzej) gdje je proveo djetinjstvo, a sada živi njegov polubrat, Hernando, jedini legitimni sin svog oca. Tada, Pizarro je već ostvarila jedan od svojih primarnih svrhe, postati vitez Reda Santiago, Dlaka je nosio ponosno na ramenu. "Samo neke gradske starješine ga pamtiti kao sin u pralja".
Писарро, после его предложения к Короне богатства и новые владения, возвращается из Толедо в своем родном городе, Трухильо, к набирать контингент войск, что он, скорее всего, путешествие на встречу со смертью. Жители деревни, Стирлинг полностью описана в его биографии, покинуть свои дома, чтобы слушать почти-седобородый старик, который говорит о золоте и серебре, с другой стороны мира. Лица, которое было скромным каменный дом (теперь дом-музей) где он провел свое детство и сейчас живет его сводный брат, Эрнандо, Единственным законным сыном своего отца. Затем, Писарро уже достигла одной из своих основных целей, стать рыцарем ордена Сантьяго, пальто он носил с гордостью на плече. "Просто некоторые старейшины города помнят его как сына прачки".
Pizarro, aberastasuna eta posesiones berriak koroa eskaintzeko ondoren, bere jaioterrian Toledo from funtzioak, Trujillo, to bildu soldaduak kontingentea dela seguruagoa heriotzaren bilera bat bidaiatzeko.. Herrita, Stirling bere biografia zehatz-mehatz deskribatu, beren etxeak utzi gertu zuri-bizardun agure duten urrezko hitz eta zilarrezko entzuteko munduan zehar. Zer zen harrizko etxe xume aurpegiak (etxea museo, gaur egun) non, bere haurtzaroa igaro zuen, eta orain, bere erdi-anaia bizi, Hernando, bakarrik, bere aitaren semea legezko. Gero, Pizarro dagoeneko lortu du bere helburuetarako, lehen mailako bat, Santiago Ordenako knighthood bat, armarria begiratu harro bere sorbalda. "Hiria zaharrenei batzuk bakarrik gogoratzen dio washerwoman de semea".
Pizarro, seguinte ao da súa oferta para a Coroa de riqueza e de novos bens, retorno de Toledo para a súa cidade natal, Trujillo, para contratar un continxente de tropas que é máis probable que viaxar a un encontro coa morte. Aldeáns, Stirling totalmente descrito na súa biografía, saír das súas casas para escoitar un vello case-barba branca que fala de ouro e prata do outro lado do mundo. Os rostros que era a casa de pedra modesto (agora casa museo) onde pasou a súa infancia e agora vive o seu medio-irmán, Hernando, único fillo lexítimo de seu pai. Entón, Pizarro xa alcanzou un dos seus principais obxectivos, tornar-se un cabaleiro da Orde de Santiago, abrigo que el usaba con orgullo no seu ombreiro. "Só algúns anciáns da cidade lembran del como o fillo da lavandeira".
  La revista de viajes co...  
Sin embargo quienes sí utilizaban el Estrecho eran los corsarios ingleses que por allí cruzaban al Pacífico para atacar y saquear las ricas colonias españolas. El objetivo de la fundación de esta colonia era custodiar e impedir el paso de los ingleses por el Estrecho de Magallanes. Y por orden Real así se hizo, pero…
Nous partons de la ville chilienne Patagonie Punta Arenas, qui semble encore loin de tout, et pendant deux heures bordé le détroit de Magellan majestueux. L'or américain et presque forcé le passage interocéanique étaient essentiels au règlement. Espagne navigué pas là, Fournitures d'or péruviennes préférés par mule traversant l'isthme de l'Amérique centrale. Mais ceux qui ne l'ont été en utilisant le détroit des corsaires anglais qui il a traversé le Pacifique pour attaquer et piller les riches colonies espagnoles. Le but de la fondation de cette colonie était de garder et empêcher le passage de l'anglais par le détroit de Magellan. Et il en a été faite par le Real, mais…
Wir gehen von der patagonischen chilenischen Stadt Punta Arenas, noch scheint weit entfernt von jeder, und für zwei Stunden am Rande des majestätischen Magellanstraße. American Gold und diesen Schritt waren fast ozeanischen Schlüssel Siedlung gezwungen. Spanien segelte dort nicht, Vorzugsaktien der peruanischen Maultier durch Kreuzung der Landenge von Mittelamerika. Aber diejenigen, die die Meerenge Deutsch Freibeuter, die dort waren eingesetzt hat überquerte den Pazifik, um anzugreifen und zu plündern die reichen spanischen Kolonien. Das Ziel der Gründung dieser Kolonie war zu hüten und zu verhindern, dass die Passage des englischen durch die Magellanstraße. Und so tat Royal Order, BIRNAPFEL…
Partiamo dalla città della Patagonia cilena Punta Arenas, che ancora sembra lontano da ogni, e per due ore rivieraschi maestoso di Magellano. American Gold e questo passo sono stati quasi costretti oceaniche insediamento chiave. La Spagna non ci ha navigato, azioni privilegiate di mulo oro peruviana, attraversando l'istmo dell'America centrale. Ma coloro che hanno usato i pirati dello Stretto sono stati gli inglesi che hanno attraversato il Pacifico lì per attaccare e depredare le colonie ricco spagnolo. L'obiettivo della fondazione di questa colonia era di guardia e impedire il passaggio degli inglesi attraverso lo Stretto di Magellano. E così ha fatto regio decreto, ma…
Partimos da cidade chilena da Patagônia Punta Arenas, que ainda parece longe de tudo, e durante duas horas delimitado o Estreito de Magalhães majestosas. O ouro americano e quase forçou a passagem interoceânica foram fundamentais para liquidação. Espanha não navegou lá, Suprimentos de ouro peruanos preferido por mula cruzando o istmo da América Central. Mas aqueles que o fizeram estavam usando o Estreito Inglês corsários que cruzaram o Pacífico para atacar e saquear os ricos colônias espanholas. O objetivo da fundação desta colônia era guardar e impedir a passagem do Inglês pelo Estreito de Magalhães. E assim foi feito pelo Real, mas…
We gaan uit van de Patagonische Chileense stad Punta Arenas, die nog steeds lijkt ver verwijderd van elke, en twee uur grenst de majestueuze Straat van Magellan. Amerikaanse Goud en interoceanic bijna gedwongen deze stap zou de sleutel tot schikking. Spanje zeilde er niet, preferente aandelen van de Peruaanse goud muilezel het oversteken van de landengte van Midden-Amerika. Maar degenen die wel gebruikt de Straat waren de Engels piraten die stak de Stille Oceaan is er aan te vallen en plunderen de rijke Spaanse koloniën. Het doel van de stichting van deze kolonie was om te waken en de doorgang van het Engels te voorkomen door de Straat van Magellan. En het was zo echt om, maar…
Partim de la patagònica ciutat xilena de Punta Arenas, la qual encara avui sembla allunyada de tot, i durant dues hores voregem el majestuós Estret de Magallanes. L'or d'Amèrica i aquest pas interoceànic gairebé obligat eren la clau de l'assentament. Espanya no navegava per allà, preferia proveir l'or peruà creuant a llom de mula per l'istme d'Amèrica central. No obstant això els que sí utilitzaven l'Estret eren els corsaris anglesos que per allí creuaven al Pacífic per atacar i saquejar les riques colònies espanyoles. L'objectiu de la fundació d'aquesta colònia era custodiar i impedir el pas dels anglesos per l'Estret de Magallanes. I per ordre Reial i es va fer, però…
Krećemo od Patagonijskih čileanskog grada Punta Arenas, što još uvijek izgleda daleko od svega, i dva sata graniči veličanstven tjesnac Magellan. Američki zlato i gotovo prisiljen inter-oceanska prolaz bili su ključ za rješavanje. Španjolska isplovio ne postoji, Peruanski zlato materijal preferira mazga prijelazu prevlake Srednje Amerike. No, oni koji su učinili pomoću engleskog gusari tjesnac da postoji prešao Pacifik napasti i opljačkati bogate španjolske kolonije. Cilj osnivanja ove kolonije bio je čuvati i spriječiti prolaz na engleskom tjesnac Magellan. I tako je učinio pravi, ali…
Мы исходим из патагонской чилийском городе Пунта-Аренас, который до сих пор кажется, далеко не все, и в течение двух часов граничит величественный Магелланов пролив. Американского золота и почти заставили межокеанского прохода были ключом к урегулированию. Испании отплыли нет, Перуанские поставок Gold Preferred на мулах пересечения перешейка Центральной Америки. Но те, кто были с использованием английского пролива корсаров, что пересек Тихий океан, чтобы атаковать и грабить богатых испанских колоний. Цель фонда этой колонии была охрана и препятствуют прохождению английский язык Магелланов пролив. Вот так и делаются реальные, но…
Txileko Patagonian hiria, batetik hasten gara Punta Arenas, oraindik ere oso urrun dagoela dirudi edozein kenduko, eta bi ordu Magallanes itsasartea muga dotorea. American Urrezko eta interoceanic ia behartuta urrats hau likidazioa gako ziren. Espainiako sailen ez, urre Peruko mando stock hobetsia Erdialdeko Amerikan Istmo zeharkatu. Baina zuten itsasartetik erabiltzen direnak ingeles pirata duten Ozeano Barea zeharkatu bertan eraso eta espoliazioa Espainiako aberatsa colonias ziren. Kolonia honen sorreraren helburua zen Magallanes itsasartean zehar ingelesak igarotzea saihesteko eta zaintzeko. Eta ordena beraz, errealak izan zen, baina…
Partimos da cidade chilena da Patagonia Punta Arenas, que aínda parece lonxe de todo, e durante dúas horas delimitado o Estreito de Magalhães maxestosas. O ouro americano e case forzou o paso interoceânica foron fundamentais para liquidación. España non navegou alí, Materiais de ouro peruanos preferido por mula cruzando o istmo de Centroamérica. Pero os que o fixeron estaban usando o Estreito Inglés corsarios que cruzaron o Pacífico para atacar e saquear as ricas colonias españolas. O obxectivo da fundación desta colonia era gardar e impedir o paso do inglés polo Estreito de Magalhães. E así se fixo polo Real, pero…
  La revista de viajes co...  
En los calabozos, un detenido se confunde con la penumbra. Apoyado en los barrotes, ni siquiera presta atención a los extraños, que siguen recorriendo este pequeño parque temático del orden y la ley. Las paredes están llenas de los rostros de delincuentes en busca y captura.
Dans les donjons, un détenu se confond avec l'obscurité. Appuyé contre les barreaux, même pas attention à des étrangers, qui se déplacent ce petit parc à thème et de la répression. Les murs sont remplis avec les visages de criminels de recherche et d'arrestation. Dans un préféré, autres photos, ceux de la 25 les policiers qui ont perdu leur vie dans le 11-S. Juste à côté, est plus grande par un jeune policier, après le travail sans interruption au cours 30 heures ce jour fatidique, a été tué sur le chemin du retour et tomba endormi au volant. Décédé 12-S. Son avis de décès, son histoire malheureuse, probablement perdu dans l'agitation d'une ville blessée, mais ses coéquipiers n'ont pas oublié.
In den Kerkern, ein Gefangener mit dem Trübsinn zu verwechseln. Schiefe gegen die Gitterstäbe, nicht einmal achten Sie auf Fremde, das auf Reisen sind diese kleinen Vergnügungspark und Strafverfolgungsbehörden. Die Wände sind mit den Gesichtern der Suche und Festnahme Kriminellen gefüllt. In einer bevorzugten, Andere Bilder, denen der 25 die Polizisten, die ihr Leben in der 11-S verloren. Nebenan ist größer von einem jungen Polizisten, nach der Arbeit ohne Unterbrechung über 30 Stunden an jenem schicksalhaften Tag, wurde auf dem Heimweg getötet und schlief am Steuer. Gestorben 12-S. Sein Nachruf, seine unglückliche Geschichte, wahrscheinlich in der Aufregung eines verwundeten Stadt verloren, aber seine Mitspieler haben nicht vergessen,.
Nei sotterranei, un detenuto si confonde con il buio. Appoggiato contro le sbarre, nemmeno prestare attenzione agli sconosciuti, che sono in viaggio questo piccolo parco a tema e l'applicazione della legge. Le pareti sono riempite con le facce dei criminali di ricerca e di arresto. In una preferita, altre foto, quelli 25 gli agenti di polizia hanno perso la vita nel 11-S. Accanto è più grande di un giovane poliziotto, dopo il lavoro senza interruzione per tutto 30 ora in quel giorno fatidico, è stato ucciso sulla strada di casa e si addormentò al volante. Deceduto il 12-S. Il suo necrologio, la sua storia sfortunata, probabilmente perso nella confusione di una città ferita, ma i suoi compagni di squadra non hanno dimenticato.
Nos calabouços, um detento se confunde com a tristeza. Inclinando-se contra as grades, nem mesmo prestar atenção a estranhos, que estão viajando neste parque temático pequeno e aplicação da lei. As paredes estão cheias com os rostos dos criminosos de busca e apreensão. Numa preferida, outras fotos, aqueles do 25 os policiais que perderam suas vidas no 11-S. Na porta ao lado é maior por um policial jovem, depois do trabalho sem interrupção ao longo 30 horas daquele dia fatídico, foi morto a caminho de casa e adormeceu ao volante. Morreu 12-S. Seu obituário, sua história infeliz, provavelmente perdido no tumulto de uma cidade ferida, mas seus companheiros não se esqueceu.
In de kerkers, een gedetineerde wordt verward met de duisternis. Leunend tegen de tralies, niet eens aandacht besteden aan vreemden, die reizen dit kleine themapark en rechtshandhaving. De muren zijn gevuld met de gezichten van zoek-en arrestatie criminelen. In een voorkeursuitvoeringsvorm, andere foto's, die van de 25 de politie agenten die hun leven verloren in de 11-S. Naast de deur is groter door een jonge politie, na het werk zonder onderbreking meer dan 30 uur op die noodlottige dag, werd gedood op weg naar huis en viel in slaap achter het stuur. Die 12-S. Zijn doodsbrief, de ongelukkige geschiedenis, waarschijnlijk verloren in de drukte van een gewonde stad, maar zijn teamgenoten nog niet vergeten.
En els calabossos, un detingut es confon amb la penombra. Recolzat en els barrots, ni tan sols presta atenció als estranys, que segueixen recorrent aquest petit parc temàtic de l'ordre i la llei. Les parets són plenes de les cares de delinqüents en recerca i captura. En un lloc preferent, altres fotografies, les dels 25 agents d'aquesta comissaria que van perdre la vida en els atemptats de l'11-S. Al costat hi ha una altra més gran d'un jove policia que, després de treballar sense interrupció més de 30 hores aquest dia nefast, es va matar quan tornava a casa i es va quedar adormit al volant. Morir el 12-S. La seva esquela, seva malaurada història, segurament es van perdre en la commoció d'una ciutat ferida, però els seus companys no ho han oblidat.
U tamnicama, Pritvorenik se miješati s tami. Naslonjen na rešetaka, čak i ne obratiti pozornost na strancima, koji su putovali, ovaj mali tematski park i policijske mjere. Zidovi su ispunjeni lica pretraživanja i uhićenje kriminalaca. U željena, Ostale fotografije, onih 25 policijski službenici koji su izgubili svoje živote u 11-S. Sljedeća vrata je veća od mladog policije, nakon posla bez prekida tijekom 30 sati na tom kobnog dana, ubijen je na putu kući i zaspao za volanom. Die 12-S. Njegov osmrtnicu, njezina nesretna povijest, vjerojatno izgubio u uzbuđenje jednog ranjenog grada, , ali njegovi suigrači nisu zaboravili.
В подземельях, Задержанный путают с мраком. Опираясь на решетку, даже не обращать внимание на чужие, , которые путешествуют этой небольшой парк развлечений и правоохранительных органов. Стены заполняются лицами по розыску и задержанию преступников. В предпочтительном, другие фото, у 25 сотрудников милиции, которые погибли в 11-S. Рядом больше на молодых полиции, после работы без перерыва 30 часов в тот роковой день, был убит по дороге домой и уснул за рулем. Умереть 12-S. Некролог, ее несчастной истории, вероятно, потерял в сутолоке города раненых, но его товарищи по команде не забыли.
Dungeons da, atxilotua da gloom batera nahastu. Taberna aurka Leaning, ezta arreta ezezagunekin, diren txiki hau parke tematiko eta legea betearaztea bidaiatzen. Bilatze eta atxilotze gaizkile aurpegiak betetako hormak. Hobetsia bat, beste argazkiak, duten 25 11-S beren bizitzak galdu polizia. Ondoan, poliziak gazte bat handiagoa da, etenik gabe lan baino gehiago egin ondoren 30 zoritxarreko egun hartan ordu, bere etxerako bidea hil zen eta loak gurpila. Die 12-S. Bere necrológicas, bere Penagarria historia, , ziurrenik hiri bat zauritu commotion galdu, baina bere lan teammates dute ahaztu ez.
Nos calabouços, un detido se confunde coa tristeza. Inclina-se contra as reixas, nin sequera prestar atención a estraños, que están viaxando neste parque temático pequeno e aplicación da lei. As paredes están cheas cos rostros dos criminais de busca e aprehensión. Nunha preferida, outras fotos, os do 25 os policías que perderon a vida no 11-S. Na porta ao lado é maior por un policía novo, despois do traballo sen interrupción ao longo 30 horas daquel día fatídico, morreu de camiño a casa e adormeceu ao volante. Die 12-S. O seu obituarios, súa historia infeliz, probabelmente perdera no tumulto dunha cidade ferida, pero os seus compañeiros non se esqueceu.
  La revista de viajes co...  
El misionero, con veinte años a sus espaldas en la antigua Abisinia, ha escudriñado en el alma de este pueblo anclado en enraizadas tradiciones -mirado con recelo por sus propios compatriotas- para ofrecer al lector un fresco antropológico de primer orden.
Critique Vap: Il s'agit d'un voyage sur le territoire de l'Gumuz, zone de pêche des esclaves depuis des temps immémoriaux, à la terre qui traverse le Nil Bleu en Ethiopie occidentale du Soudan route, de la main d'un cicerone exceptionnelle: Comboni Père Juan González Núñez, l'un des principaux propagateurs de l'histoire éthiopienne en Espagne. Le missionnaire, vingt ans de retard dans l'ancienne Abyssinie, a scruté l'âme de cette ville ancrée dans les traditions enracinées-regardé avec suspicion par leurs compatriotes- d'offrir au lecteur une première anthropologique nouvel ordre. Viajesal pasado.com eu l'occasion de rencontrer brièvement les admirables travaux des missionnaires Comboniens se développer entre Gumuz et peuvent témoigner de la façon dont il est difficile de gagner votre confiance, sont habitués à se méfier de l'extérieur qui presque toujours sont venus pour les asservir ou de les expulser de leurs terres.
Kritische Vap: Dies ist eine Reise in das Gebiet der Gumuz, Fischerei von Sklaven seit undenklichen Zeiten, das Land, das den Blauen Nil in Äthiopien im Westen Sudans Straße überquert, die Hand eines einzigartigen Cicerone: Comboni Pater Juan González Núñez, einer der wichtigsten Multiplikatoren der äthiopischen Geschichte in Spanien. Der Missionar, zwanzig Jahre hinterher im alten Abessinien, wurden in die Seele dieser Stadt in der Tradition verwurzelte verankert mit Argwohn von den anderen betrachtet geprüft- bieten dem Leser ein erster Ordnung frisch anthropologischen. Viajesal pasado.com hatten die Gelegenheit, kurz treffen die bewundernswerte Arbeit der Comboni Missionare zwischen Gumuz laufen und kann bezeugen, wie kompliziert es um Ihr Vertrauen zu verdienen ist, gewöhnt, wie sie sind vorsichtig einige Fremde, die fast immer kommen sie zu versklaven oder vertreiben sie von ihrem Land haben.
Critical Vap: Questo è un viaggio verso il territorio della Gumuz, zona di pesca da tempo immemorabile schiavo, a terra che attraversa il Nilo Azzurro in Etiopia percorso Sudan occidentale, mano di un eccezionale cicerone: Comboniano padre Juan González Núñez, uno dei principali fornitori della storia etiope in Spagna. Il missionario, 20 anni dietro nell'antica Abissinia, stato esaminato in l'anima di questa città ancorata nella tradizione radicata guardato con sospetto dai loro compagni- di offrire al lettore un primo ordine fresco antropologico. Viajesal pasado.com ha avuto l'opportunità di incontrare il meraviglioso lavoro brevemente missionari comboniani si sviluppano tra Gumuz e può testimoniare quanto sia difficile per guadagnare la loro fiducia, sono abituati a essere cauti sconosciuti che quasi sempre li hanno avvicinati per schiavizzare o espellerli dalle loro terre.
Crítica de VaP: Esta é uma viagem ao território da Gumuz, da pesca de escravos desde tempos imemoriais, para a terra que cruza o Nilo Azul na Etiópia estrada no oeste do Sudão, a mão de um cicerone única: Comboni padre Juan González Núñez, um dos principais divulgadores da história da Etiópia na Espanha. O missionário, 20 anos atrás na antiga Abissínia, foi analisada na alma desta cidade ancorada na tradição enraizada vistos com desconfiança por seus colegas- oferecer ao leitor de primeira ordem antropológica frescos. pasado.com Viajesal teve a oportunidade de conhecer rapidamente o admirável trabalho que os missionários combonianos correr entre Gumuz e pode atestar o quanto é complicado para ganhar sua confiança, acostumadas que estão cautelosos com alguns desconhecidos que quase sempre vêm para escravizá-los ou expulsá-los de suas terras.
Kritische Vap: Dit is een reis naar het grondgebied van de Gumuz, visserijproducten van slaven sinds mensenheugenis, naar het land dat de Blauwe Nijl in Ethiopië westelijk Soedan weg kruist, de hand van een unieke Cicerone: Comboni Vader Juan González Núñez, een van de belangrijkste verspreiders van de Ethiopische geschiedenis in Spanje. De zendeling, twintig jaar achter in het oude Abessinië, is onderzocht in de ziel van deze stad verankerd in de traditie gewortelde met argwaan door hun collega- om de lezer een eerste-orde verse antropologische bieden. Viajesal pasado.com de gelegenheid gehad om even aan de bewonderenswaardige werk van de missionarissen Comboni rijden tussen Gumuz en kan getuigen van hoe ingewikkeld het is om geld te verdienen uw vertrouwen, gewend als ze zijn op hun hoede voor een aantal vreemdelingen die bijna altijd zijn gekomen om hen tot slaaf te maken of hen te verdrijven van hun land.
Crítica Vap: Aquest és un viatge al territori dels gumuz, calador d'esclaus des de temps immemorials, a la terra que solca el Nil Blau a l'oest d'Etiòpia camí de Sudan, de la mà d'un cicerone excepcional: el pare combonià Juan González Núñez, un dels principals divulgadors de la història etíop a Espanya. El missioner, amb vint anys a l'esquena a l'antiga Abissínia, ha escodrinyat en l'ànima d'aquest poble ancorat en arrelades tradicions-mirat amb recel pels seus propis compatriotes- per oferir al lector un fresc antropològic de primer ordre. Viajesal pasado.com tenir l'oportunitat de conèixer fugaçment l'admirable treball que els missioners combonians desenvolupen entre els gumuz i pot donar fe del complicat que resulta se la seva confiança, acostumats com estan a recelar d'uns forasters que gairebé sempre s'han acostat a ells per esclavitzar o expulsar de les seves terres.
Kritična VAP: Éste es un viaje al territorio de los gumuz, caladero de esclavos desde tiempos inmemoriales, a la tierra que surca el Nilo Azul en el oeste de Etiopía camino de Sudán, de la mano de un cicerone excepcional: el padre comboniano Juan González Núñez, uno de los principales divulgadores de la historia etíope en España. Misionar, con veinte años a sus espaldas en la antigua Abisinia, ha escudriñado en el alma de este pueblo anclado en enraizadas tradiciones -mirado con recelo por sus propios compatriotas- para ofrecer al lector un fresco antropológico de primer orden. Viajesal pasado.com tuvo la oportunidad de conocer fugazmente el admirable trabajo que los misioneros combonianos desarrollan entre los gumuz y puede dar fe de lo complicado que resulta ganarse su confianza, acostumbrados como están a recelar de unos forasteros que casi siempre se han acercado a ellos para esclavizarlos o expulsarlos de sus tierras.
Критики VAP.: Éste es un viaje al territorio de los gumuz, caladero de esclavos desde tiempos inmemoriales, a la tierra que surca el Nilo Azul en el oeste de Etiopía camino de Sudán, de la mano de un cicerone excepcional: el padre comboniano Juan González Núñez, uno de los principales divulgadores de la historia etíope en España. Миссионер, con veinte años a sus espaldas en la antigua Abisinia, ha escudriñado en el alma de este pueblo anclado en enraizadas tradiciones -mirado con recelo por sus propios compatriotas- para ofrecer al lector un fresco antropológico de primer orden. Viajesal pasado.com tuvo la oportunidad de conocer fugazmente el admirable trabajo que los misioneros combonianos desarrollan entre los gumuz y puede dar fe de lo complicado que resulta ganarse su confianza, acostumbrados como están a recelar de unos forasteros que casi siempre se han acercado a ellos para esclavizarlos o expulsarlos de sus tierras.
Kritikaren VaP.: Hau Gumuz lurraldean bidaia bat da,, arrantza aspalditik esklabu geroztik lurretik, zeharkatzen Blue Nilo Sudan mendebaldean, Etiopia bide lur, Cicerone bat aparteko eskutik: Comboni Aita Juan González Núñez, Etiopiako historia de Kontratua Espainian nagusienetako bat. Misiolari du, Hogei urte Abisinia antzinako atzean, ainguratuta dira herri honen arima scrutinized tradizio errotua susmoa hartzen dituzten herrikideei arabera- irakurleari eskaintzeko lehen ordena fresko antropologiko. Viajesal pasado.com aukera izan du lan zoragarri laburki Comboni misiolari Gumuz artean garatuko asetzeko eta nola gogorra beren konfiantza irabazteko da duenik, daude ohituta arrotzak ia beti hurbildu edo enslave kanporatzeko beren lurretatik buruz wary izateko.
Crítica de VAP: Esta é unha viaxe ao territorio da Gumuz, da pesca de escravos desde tempos inmemoriais, para a terra que cruza o Nilo Azul na Etiopía estrada no oeste de Sudán, a man dun cicerone única: Comboni padre Juan González Núñez, un dos principais divulgadores da historia da Etiopía en España. O misioneiro, 20 anos na antiga Abissínia, foi analizada na alma desta cidade ancorada na tradición arraigada vistos con desconfianza polos seus compañeiros- ofrecer ao lector de primeira orde antropológica frescos. pasado.com Viajesal tivo a oportunidade de coñecer rapidamente o admirable traballo que os misioneiros combonianos correr entre Gumuz e pode afirma o que é complicado para gañar a súa confianza, acostumadas que están cautelosos con algúns descoñecidos que case sempre veñen a escravizá-los ou expulsalos de súas terras.
  La revista de viajes co...  
Aun así, el templo es un mapa de simbología templaria. Todo el barrio en el que se aposentó la Orden se levantó en el siglo XII sobre antiguos restos romanos y visigodos. Por las inscripciones coránicas, que mantuvieron lo monjes, se cree que también aquellas casas debieron pertenecer a musulmanes antes de la llegada de los templarios.
L'église de San Miguel el Alto a été abandonnée en 1842 et subi des dommages structurels au cours de la guerre civile par les bombardements de la proximité Alcázar. Aujourd'hui, nous faisons encore des travaux de reconstruction, bien que dans la décennie des années 50 il a été rénové. Toujours, le temple est une carte du symbolisme du Temple. Autour du quartier dans lequel l'Ordre a pris résidence a été construite au XIIe siècle sur l'ancienne romaine et wisigothe. Dans les inscriptions coraniques, les moines qui ont gardé, est également soupçonné d'avoir appartenu à la maisons des musulmans avant l'arrivée des Templiers. Alors, Vous pouvez trouver des versets du Coran avec des inscriptions de culte à la vierge, un autre exemple de la relation entre l'Ordre et de toute la culture a de la Terre Sainte (croisades).
Die Kirche von San Miguel el Alto wurde aufgegeben 1842 und erlitt strukturelle Schäden während des Bürgerkriegs durch Beschuss der nahe gelegenen Alcázar. Heute sind wir noch tun Wiederaufbau, obwohl in der Dekade der 50 es wurde umgebaut. Still, Der Tempel ist eine Karte der Templer Symbolik. Rund um den Stadtteil, in dem der Orden seinen Wohnsitz war im zwölften Jahrhundert auf römischen und westgotischen gebaut. In der koranischen Inschriften, die Mönche, die gehalten, wird auch angenommen, gehört zu haben die Häuser der Muslime vor der Ankunft der Templer. Also, Sie können die Verse des Koran mit Inschriften des Gottesdienstes zu finden, um die Jungfrau, ein weiteres Beispiel für die Beziehung zwischen dem Orden und der gesamten Kultur aus dem Heiligen Land gebracht (Kreuzzüge).
La Chiesa di San Miguel El Alto è stata abbandonata in 1842 e ha subito danni strutturali durante la guerra civile dai bombardamenti della vicina Alcázar. Oggi stiamo ancora facendo i lavori di ricostruzione, anche se nel decennio degli anni 50 è stato ristrutturato. Ancora, il tempio è una mappa del simbolismo Templare. Il giro del quartiere in cui l'Ordine si trasferì è stata costruita nel XII secolo su antichi romani e visigoti. Nelle iscrizioni coraniche, i monaci che tenevano, è anche creduto di aver fatto parte delle case dei musulmani, prima dell'arrivo dei Templari. Così, È possibile trovare versetti del Corano con iscrizioni di culto alla vergine, un altro esempio del rapporto tra l'Ordine e tutta la cultura portata dalla Terra Santa (crociate).
A Igreja de San Miguel El Alto foi abandonada em 1842 e sofreu danos estruturais durante a Guerra Civil pelo bombardeio nas proximidades do Alcázar. Hoje ainda estamos fazendo um trabalho de reconstrução, embora na década de 50 foi remodelado. Ainda, o templo é um mapa do simbolismo templário. Tudo o bairro em que a Ordem tomou residência foi construída no século XII, romana e visigoda. Nas inscrições do Alcorão, os monges que mantinham, Também se acredita ter pertencido às casas dos muçulmanos, antes da chegada dos Templários. Assim, Você pode encontrar versículos do Alcorão com inscrições de culto à Virgem, outro exemplo da relação entre a Ordem e toda a cultura trazida da Terra Santa (cruzadas).
De kerk van San Miguel el Alto werd verlaten in 1842 en leed structurele schade tijdens de burgeroorlog door beschietingen de nabijgelegen Alcázar. Vandaag zijn we nog bezig de wederopbouw te werken, hoewel in het decennium van de 50 Het werd gerenoveerd. Nog steeds, de tempel is een kaart van Templar symboliek. Door de buurt waarin het besluit nam woonplaats werd gebouwd in de twaalfde eeuw op oude Romeinse en Visigotische. In de koranische inscripties, de monniken die bewaard, is ook van mening te hebben behoord tot de huizen van moslims voor de komst van de Tempeliers. Dus, Vind je verzen van de Koran met inscripties van aanbidding tot de maagd, Een ander voorbeeld van de relatie tussen de Orde en de hele cultuur meegebracht uit het Heilig Land (kruistochten).
L'Església de Sant Miquel l'Alt va ser abandonada a 1842 i va patir danys estructurals en la Guerra Civil pels bombardejos al proper Alcàsser. Avui encara s'estan realitzant treballs de reconstrucció, tot i que en la dècada dels 50 es va fer una remodelació. Així i tot, el temple és un mapa de simbologia templera. Tot el barri on es va allotjar l'Ordre es va aixecar al segle XII sobre antics restes romans i visigots. Per les inscripcions alcoràniques, que van mantenir el monjos, es creu que també aquelles cases van haver de pertànyer a musulmans abans de l'arribada dels templers. Així, es poden trobar versos de l'Alcorà al costat de inscripcions d'adoració a la verge, una mostra més de la relació de l'Ordre amb tota la cultura portada de Terra Santa (les creuades).
Crkva San Miguel El Alto je napušten u 1842 i pretrpjela oštećenja konstrukcije tijekom građanskog rata od granatiranja u blizini Alcazar. Danas smo još uvijek radi obnove rada, Iako je u desetljeću 50 to je bio remodeled. Još uvijek, Hram je karta Templara simbolizam. Oko susjedstvu u kojem Redu nastanio je sagrađen u dvanaestom stoljeću na antičke rimske i Vizigot. U roranski natpisi, redovnici koja je čuvala, je također vjeruje da su pripadali kućama muslimana prije dolaska templara. Tako, Možete pronaći Kur'anu s natpisima bogoslužja djevica, još jedan primjer odnosa između Reda i sve kulture donio iz Svete zemlje (križarskih ratova).
Церковь Сан-Мигель-эль-Альто был оставлен в 1842 и страдал структурные повреждения Гражданской войны бомбили соседний Alcazar. Сегодня по-прежнему проходят восстановительные работы, хотя в десятилетие 50 он был перестроен. По-прежнему, Храм представляет собой символическую карту тамплиеров. Весь район, в котором орден был снят на жительство в двенадцатом веке на древних римских и вестготов. В коранические надписи, , которые держали монахов, Считается также, что принадлежал к тем, мусульманские дома до прибытия тамплиеров. Так, Вы можете найти аяты Корана с надписями поклонения Деве, Другим примером отношений между Орденом и всей культуры, привезенные из Святой Земли (Крестовые походы).
San Miguel el Alto eliza zen abandonatu batean 1842 eta jasan egiturazko Gerra Zibilean, kalte Gertuko Alkazarra bonbardatzen arabera. Gaur egun, oraindik ere, berreraikuntza lana ari, goiz nahiz 50 berritu zen. Oraindik, Tenplu tenplarioen mapa sinboliko bat da. Auzo horretan Orden geldiketa bikaina sortu zen, egoitza antzinako erromatar eta bisigodoen buruzko XII mendean guztiak. Inskripzioak egiteko Koranic, gordetzen fraideen, horiek, gainera, uste musulman etxeak dute baita Templars iritsi aurretik. Beraz,, bertsoak aurkituko duzu gurtza inskripzioak Quran batekin hasi eta Ama Birjinaren, Agindua eta, oro har, kultura arteko harremana, beste adibide bat Lur Santura ekarri (crusades du).
A Igrexa de San Miguel del Alto foi abandonada en 1842 e sufriu danos estruturais durante a Guerra Civil polo bombardeo preto dun Alcázar. Hoxe aínda estamos facendo un traballo de reconstrución, aínda que na década de 50 foi remodelado. Aínda, o templo é un mapa do simbolismo templário. En todo o barrio en que a Orde tomou residencia foi construída no século XII, romana e visigoda. Nas inscricións do Corán, os monxes que mantiñan, Tamén se cre pertencer ás casas dos musulmáns, antes da chegada dos Templarios. Así, Podes atopar versículos do Corán con inscricións de culto á Virxe, Outro exemplo da relación entre a Orde e toda a cultura traída de Terra Santa (cruzadas).
  La revista de viajes co...  
La música, el cine y la televisión han sido proscritas por degenerar a los puros, es delito tararear una canción, todas las celebraciones son condenadas por inmorales, las mujeres enterradas vivas entre muros por impuras, las efigies de los museos destruidas por herejía, la risa controlada por si implica depravación, los colegios cerrados, los libros quemados, las constantes ejecuciones convertidas en actos sociales educativos… y los viajeros extranjeros tienen prohibida la entrada porque nada tiene que perturbar el “nuevo orden” cerrándonos bruscamente la puerta en nuestras narices.
El sueño es agitado, estamos incómodos, el cuerpo nos reclama un nuevo despertar y abrimos de nuevo los ojos lánguidamente. Miramos el reloj y la hora señala el año 2000, el minutero indica primavera. Como buen sueño recurrente, nos encontramos en el mismo lugar, en el paso de Khyber: Pakistán a nuestras espaldas, Afganistán a nuestros pies. El país no está en llamas, la paz impera, el Reino del Caos ha terminado pero el poder que lo ha conseguido es el lado oscuro del Islam… sumiendo el país en un Reino de Tinieblas. Para los talibanes todo está prohibido excepto el rezo. Música, el cine y la televisión han sido proscritas por degenerar a los puros, es delito tararear una canción, todas las celebraciones son condenadas por inmorales, las mujeres enterradas vivas entre muros por impuras, las efigies de los museos destruidas por herejía, la risa controlada por si implica depravación, los colegios cerrados, los libros quemados, las constantes ejecuciones convertidas en actos sociales educativos… y los viajeros extranjeros tienen prohibida la entrada porque nada tiene que perturbar el “nuevo orden” cerrándonos bruscamente la puerta en nuestras narices.
El sueño es agitado, estamos incómodos, el cuerpo nos reclama un nuevo despertar y abrimos de nuevo los ojos lánguidamente. Miramos el reloj y la hora señala el año 2000, el minutero indica primavera. Como buen sueño recurrente, nos encontramos en el mismo lugar, en el paso de Khyber: Pakistán a nuestras espaldas, Afganistán a nuestros pies. El país no está en llamas, la paz impera, el Reino del Caos ha terminado pero el poder que lo ha conseguido es el lado oscuro del Islam… sumiendo el país en un Reino de Tinieblas. Para los talibanes todo está prohibido excepto el rezo. Muziek, el cine y la televisión han sido proscritas por degenerar a los puros, es delito tararear una canción, todas las celebraciones son condenadas por inmorales, las mujeres enterradas vivas entre muros por impuras, las efigies de los museos destruidas por herejía, la risa controlada por si implica depravación, los colegios cerrados, los libros quemados, las constantes ejecuciones convertidas en actos sociales educativos… y los viajeros extranjeros tienen prohibida la entrada porque nada tiene que perturbar el “nuevo orden” cerrándonos bruscamente la puerta en nuestras narices.
El sueño es agitado, estamos incómodos, el cuerpo nos reclama un nuevo despertar y abrimos de nuevo los ojos lánguidamente. Miramos el reloj y la hora señala el año 2000, el minutero indica primavera. Como buen sueño recurrente, nos encontramos en el mismo lugar, en el paso de Khyber: Pakistán a nuestras espaldas, Afganistán a nuestros pies. El país no está en llamas, la paz impera, el Reino del Caos ha terminado pero el poder que lo ha conseguido es el lado oscuro del Islam… sumiendo el país en un Reino de Tinieblas. Para los talibanes todo está prohibido excepto el rezo. 音楽, el cine y la televisión han sido proscritas por degenerar a los puros, es delito tararear una canción, todas las celebraciones son condenadas por inmorales, las mujeres enterradas vivas entre muros por impuras, las efigies de los museos destruidas por herejía, la risa controlada por si implica depravación, los colegios cerrados, los libros quemados, las constantes ejecuciones convertidas en actos sociales educativos… y los viajeros extranjeros tienen prohibida la entrada porque nada tiene que perturbar el “nuevo orden” cerrándonos bruscamente la puerta en nuestras narices.
El sueño es agitado, estamos incómodos, el cuerpo nos reclama un nuevo despertar y abrimos de nuevo los ojos lánguidamente. Miramos el reloj y la hora señala el año 2000, el minutero indica primavera. Como buen sueño recurrente, nos encontramos en el mismo lugar, en el paso de Khyber: Pakistán a nuestras espaldas, Afganistán a nuestros pies. El país no está en llamas, la paz impera, el Reino del Caos ha terminado pero el poder que lo ha conseguido es el lado oscuro del Islam… sumiendo el país en un Reino de Tinieblas. Para los talibanes todo está prohibido excepto el rezo. Glazba, el cine y la televisión han sido proscritas por degenerar a los puros, es delito tararear una canción, todas las celebraciones son condenadas por inmorales, las mujeres enterradas vivas entre muros por impuras, las efigies de los museos destruidas por herejía, la risa controlada por si implica depravación, los colegios cerrados, los libros quemados, las constantes ejecuciones convertidas en actos sociales educativos… y los viajeros extranjeros tienen prohibida la entrada porque nada tiene que perturbar el “nuevo orden” cerrándonos bruscamente la puerta en nuestras narices.
El sueño es agitado, estamos incómodos, el cuerpo nos reclama un nuevo despertar y abrimos de nuevo los ojos lánguidamente. Miramos el reloj y la hora señala el año 2000, el minutero indica primavera. Como buen sueño recurrente, nos encontramos en el mismo lugar, en el paso de Khyber: Pakistán a nuestras espaldas, Afganistán a nuestros pies. El país no está en llamas, la paz impera, el Reino del Caos ha terminado pero el poder que lo ha conseguido es el lado oscuro del Islam… sumiendo el país en un Reino de Tinieblas. Para los talibanes todo está prohibido excepto el rezo. Музыка, el cine y la televisión han sido proscritas por degenerar a los puros, es delito tararear una canción, todas las celebraciones son condenadas por inmorales, las mujeres enterradas vivas entre muros por impuras, las efigies de los museos destruidas por herejía, la risa controlada por si implica depravación, los colegios cerrados, los libros quemados, las constantes ejecuciones convertidas en actos sociales educativos… y los viajeros extranjeros tienen prohibida la entrada porque nada tiene que perturbar el “nuevo orden” cerrándonos bruscamente la puerta en nuestras narices.
El sueño es agitado, estamos incómodos, el cuerpo nos reclama un nuevo despertar y abrimos de nuevo los ojos lánguidamente. Miramos el reloj y la hora señala el año 2000, el minutero indica primavera. Como buen sueño recurrente, nos encontramos en el mismo lugar, en el paso de Khyber: Pakistán a nuestras espaldas, Afganistán a nuestros pies. El país no está en llamas, la paz impera, el Reino del Caos ha terminado pero el poder que lo ha conseguido es el lado oscuro del Islam… sumiendo el país en un Reino de Tinieblas. Para los talibanes todo está prohibido excepto el rezo. Music, el cine y la televisión han sido proscritas por degenerar a los puros, es delito tararear una canción, todas las celebraciones son condenadas por inmorales, las mujeres enterradas vivas entre muros por impuras, las efigies de los museos destruidas por herejía, la risa controlada por si implica depravación, los colegios cerrados, los libros quemados, las constantes ejecuciones convertidas en actos sociales educativos… y los viajeros extranjeros tienen prohibida la entrada porque nada tiene que perturbar el “nuevo orden” cerrándonos bruscamente la puerta en nuestras narices.
  La revista de viajes co...  
La ciudad se extiende a partir del río Ganghes con una primera línea de más de cinco kilómetros de gaths, los muelles escalonados donde se realizan las abluciones purificadoras del karma. Detrás de los gaths, a lo largo de la media luna que forma el río sagrado, se abarrotan en dudoso orden templos, pagodas, palacios suntuosos y hoteluchos.
Varanasi est la ville la plus sainte de l'hindouisme, vieux comme le monde. Né à l'aube de l'histoire et, que de l'eau Ganghes circulant à travers elle, reste toujours si jamais la même. La ville s'étend des Ganghes de la rivière avec une première ligne de plus de cinq miles de ghats, quais décalés où ablutions sont effectuées purification du karma. Derrière les ghats, le long du croissant que forme le fleuve sacré, douteux sont entassés dans l'ordre des temples, pagodes, somptueux palais et hôtels miteux. Par la rive parcourent des centaines de personnes âgées et de la mort qui viennent de toute l'Inde pour attendre la mort, fidèle à la croyance que la mort dans cette ville sainte libère l'âme du cycle de la réincarnation terrestre.
Varanasi ist die heiligste Stadt des Hinduismus, so alt wie die Welt. Geboren am Beginn der Geschichte und, als Wasser Ganghes durchströmt, bleibt immer aber nie die gleiche. Die Stadt erstreckt sich vom Fluss Ganghes mit einer ersten Linie von mehr als fünf Meilen von Ghats, gestaffelte Docks, wo Waschungen durchgeführt Reinigung von Karma. Hinter den Ghats, entlang der Mondsichel, die den heiligen Fluss bildet, zweifelhaft sind in Tempeln um vollgestopft, Pagoden, prächtige Paläste und fleabag Hotels. An der Küste wandern Hunderte von älteren Menschen und Sterbenden, die kommen aus ganz Indien zu Tode erwarten, treu dem Glauben, dass das Sterben in dieser heiligen Stadt befreit die Seele von den irdischen Kreislauf der Wiedergeburt.
Varanasi è la città santa dell'induismo, vecchio come il mondo. Nato agli albori della storia e, como el agua del Ganghes que fluye por ella, rimane sempre lo stesso anche se non. La città si estende dalle Ganghes fiume con una prima linea di più di cinque chilometri di ghat, banchine sfalsate dove si svolgono le abluzioni di purificazione del karma. Dietro i ghat, lungo la mezzaluna che forma il fiume sacro, dubbioso sono stipate in ordine templi, pagode, sontuosi palazzi e alberghi fleabag. Con la riva vagano centinaia di anziani e di morire che provengono da tutta l'India per aspettare la morte, fedele alla convinzione che morire in questa città santa libera l'anima dal ciclo terreno della reincarnazione.
Varanasi é a cidade mais sagrada do hinduísmo, tão antiga quanto o mundo. Nascido na aurora da história e, como água Ganghes que flui através dele, permanece sempre o mesmo, embora nunca. A cidade se estende desde as Ganghes rio com uma primeira linha de mais de cinco quilômetros de ghats, docas escalonados, onde são realizadas as abluções de purificação do karma. Atrás dos ghats, ao longo do crescente que forma o rio sagrado, duvidosa estão amontoados em ordem templos, pagodes, suntuosos palácios e hotéis Fleabag. Pela costa vagar centenas de idosos e moribundos que vêm de toda a Índia para esperar a morte, fiel à crença de que morrer nesta cidade santa liberta a alma do ciclo da reencarnação terrena.
Varanasi is de heiligste stad van het hindoeïsme, zo oud als de wereld. Geboren aan het begin van de geschiedenis en, als water Ganghes doorstromende, blijft altijd maar nooit hetzelfde. De stad strekt zich uit van de rivier Ganghes met een eerste lijn van meer dan vijf mijl van ghats, gespreide dokken waar wassingen worden uitgevoerd zuivering van karma. Achter de ghats, langs de halve maan, dat de heilige rivier vormt, twijfelachtig zijn gepropt in tempels orde, pagodes, weelderige paleizen en fleabag hotels. Aan de oever zwerven honderden ouderen en sterven die komen uit alle hoeken van India aan de dood af te wachten, trouw aan het geloof dat sterven in deze heilige stad bevrijdt de ziel van de aardse cyclus van reïncarnatie.
バラナシは、ヒンドゥー教の最も神聖な都市である, 世界と同じくらい古い. 歴史の夜明けに生まれ、, como el agua del Ganghes que fluye por ella, 同じことはありませんけれども、常にまま. La ciudad se extiende a partir del río Ganghes con una primera línea de más de cinco kilómetros de gaths, los muelles escalonados donde se realizan las abluciones purificadoras del karma. Detrás de los gaths, a lo largo de la media luna que forma el río sagrado, se abarrotan en dudoso orden templos, pagodas, palacios suntuosos y hoteluchos. Por la orilla deambulan centenares de ancianos y moribundos que acuden desde toda India para esperar la muerte, fieles a la creencia de que morir en esta ciudad sagrada libera el alma del ciclo terrenal de las reencarnaciones.
Varanasi és la ciutat més sagrada de l'hinduisme, tan antiga com el món. Va néixer en les albors de la història i, com l'aigua del Ganghes que flueix per ella, sempre roman encara que mai és la mateixa. La ciutat s'estén a partir del riu Ganghes amb una primera línia de més de cinc quilòmetres de Gaths, els molls escalonats on es realitzen les ablucions purificadores del karma. Darrere dels Gaths, al llarg de la mitja lluna que forma el riu sagrat, s'abarroten en dubtós ordre temples, pagodes, palaus sumptuosos i hoteluchos. Per la riba deambulen centenars d'avis i moribunds que van des de tota Índia per esperar la mort, fidels a la creença que morir en aquesta ciutat sagrada allibera l'ànima del cicle terrenal de les reencarnacions.
Varanasi je najsvetiji grad hinduizma, stara kao i svijet. Rođen je u zoru povijesti i, como el agua del Ganghes que fluye por ella, uvijek ostaje iako nikad isti. La ciudad se extiende a partir del río Ganghes con una primera línea de más de cinco kilómetros de gaths, los muelles escalonados donde se realizan las abluciones purificadoras del karma. Detrás de los gaths, a lo largo de la media luna que forma el río sagrado, se abarrotan en dudoso orden templos, pagodas, palacios suntuosos y hoteluchos. Por la orilla deambulan centenares de ancianos y moribundos que acuden desde toda India para esperar la muerte, fieles a la creencia de que morir en esta ciudad sagrada libera el alma del ciclo terrenal de las reencarnaciones.
Варанаси является священным городом индуизма, старо, как мир. Родившийся на заре истории и, как вода Ganghes протекающего через него, всегда остается хотя и не то же самое. Протяженность города с реки Ganghes с первой линии более чем в пяти милях Гат, шахматном доки, где омовения проводится очистка кармы. За Гат, вдоль полумесяца, который формирует священной реки, Сомнительно ютятся в порядке храмов, пагоды, роскошные дворцы и отели Fleabag. По берегу бродят сотни пожилых и умирающих, которые приезжают со всей Индии в ожидании смерти, верных к убеждению, что умирать в этом святом городе освобождает душу от земного цикла перевоплощения.
Benarés hinduismoan hiria holiest, munduko zaharra. Historia atarian jaio zen eta, como el agua del Ganghes que fluye por ella, beti ez da inoiz berdina jarraitzen nahiz. La ciudad se extiende a partir del río Ganghes con una primera línea de más de cinco kilómetros de gaths, los muelles escalonados donde se realizan las abluciones purificadoras del karma. Detrás de los gaths, a lo largo de la media luna que forma el río sagrado, se abarrotan en dudoso orden templos, pagodas, palacios suntuosos y hoteluchos. Por la orilla deambulan centenares de ancianos y moribundos que acuden desde toda India para esperar la muerte, fieles a la creencia de que morir en esta ciudad sagrada libera el alma del ciclo terrenal de las reencarnaciones.
  La revista de viajes co...  
Aun así, el templo es un mapa de simbología templaria. Todo el barrio en el que se aposentó la Orden se levantó en el siglo XII sobre antiguos restos romanos y visigodos. Por las inscripciones coránicas, que mantuvieron lo monjes, se cree que también aquellas casas debieron pertenecer a musulmanes antes de la llegada de los templarios.
L'église de San Miguel el Alto a été abandonnée en 1842 et subi des dommages structurels au cours de la guerre civile par les bombardements de la proximité Alcázar. Aujourd'hui, nous faisons encore des travaux de reconstruction, bien que dans la décennie des années 50 il a été rénové. Toujours, le temple est une carte du symbolisme du Temple. Autour du quartier dans lequel l'Ordre a pris résidence a été construite au XIIe siècle sur l'ancienne romaine et wisigothe. Dans les inscriptions coraniques, les moines qui ont gardé, est également soupçonné d'avoir appartenu à la maisons des musulmans avant l'arrivée des Templiers. Alors, Vous pouvez trouver des versets du Coran avec des inscriptions de culte à la vierge, un autre exemple de la relation entre l'Ordre et de toute la culture a de la Terre Sainte (croisades).
Die Kirche von San Miguel el Alto wurde aufgegeben 1842 und erlitt strukturelle Schäden während des Bürgerkriegs durch Beschuss der nahe gelegenen Alcázar. Heute sind wir noch tun Wiederaufbau, obwohl in der Dekade der 50 es wurde umgebaut. Still, Der Tempel ist eine Karte der Templer Symbolik. Rund um den Stadtteil, in dem der Orden seinen Wohnsitz war im zwölften Jahrhundert auf römischen und westgotischen gebaut. In der koranischen Inschriften, die Mönche, die gehalten, wird auch angenommen, gehört zu haben die Häuser der Muslime vor der Ankunft der Templer. Also, Sie können die Verse des Koran mit Inschriften des Gottesdienstes zu finden, um die Jungfrau, ein weiteres Beispiel für die Beziehung zwischen dem Orden und der gesamten Kultur aus dem Heiligen Land gebracht (Kreuzzüge).
La Chiesa di San Miguel El Alto è stata abbandonata in 1842 e ha subito danni strutturali durante la guerra civile dai bombardamenti della vicina Alcázar. Oggi stiamo ancora facendo i lavori di ricostruzione, anche se nel decennio degli anni 50 è stato ristrutturato. Ancora, il tempio è una mappa del simbolismo Templare. Il giro del quartiere in cui l'Ordine si trasferì è stata costruita nel XII secolo su antichi romani e visigoti. Nelle iscrizioni coraniche, i monaci che tenevano, è anche creduto di aver fatto parte delle case dei musulmani, prima dell'arrivo dei Templari. Così, È possibile trovare versetti del Corano con iscrizioni di culto alla vergine, un altro esempio del rapporto tra l'Ordine e tutta la cultura portata dalla Terra Santa (crociate).
A Igreja de San Miguel El Alto foi abandonada em 1842 e sofreu danos estruturais durante a Guerra Civil pelo bombardeio nas proximidades do Alcázar. Hoje ainda estamos fazendo um trabalho de reconstrução, embora na década de 50 foi remodelado. Ainda, o templo é um mapa do simbolismo templário. Tudo o bairro em que a Ordem tomou residência foi construída no século XII, romana e visigoda. Nas inscrições do Alcorão, os monges que mantinham, Também se acredita ter pertencido às casas dos muçulmanos, antes da chegada dos Templários. Assim, Você pode encontrar versículos do Alcorão com inscrições de culto à Virgem, outro exemplo da relação entre a Ordem e toda a cultura trazida da Terra Santa (cruzadas).
De kerk van San Miguel el Alto werd verlaten in 1842 en leed structurele schade tijdens de burgeroorlog door beschietingen de nabijgelegen Alcázar. Vandaag zijn we nog bezig de wederopbouw te werken, hoewel in het decennium van de 50 Het werd gerenoveerd. Nog steeds, de tempel is een kaart van Templar symboliek. Door de buurt waarin het besluit nam woonplaats werd gebouwd in de twaalfde eeuw op oude Romeinse en Visigotische. In de koranische inscripties, de monniken die bewaard, is ook van mening te hebben behoord tot de huizen van moslims voor de komst van de Tempeliers. Dus, Vind je verzen van de Koran met inscripties van aanbidding tot de maagd, Een ander voorbeeld van de relatie tussen de Orde en de hele cultuur meegebracht uit het Heilig Land (kruistochten).
L'Església de Sant Miquel l'Alt va ser abandonada a 1842 i va patir danys estructurals en la Guerra Civil pels bombardejos al proper Alcàsser. Avui encara s'estan realitzant treballs de reconstrucció, tot i que en la dècada dels 50 es va fer una remodelació. Així i tot, el temple és un mapa de simbologia templera. Tot el barri on es va allotjar l'Ordre es va aixecar al segle XII sobre antics restes romans i visigots. Per les inscripcions alcoràniques, que van mantenir el monjos, es creu que també aquelles cases van haver de pertànyer a musulmans abans de l'arribada dels templers. Així, es poden trobar versos de l'Alcorà al costat de inscripcions d'adoració a la verge, una mostra més de la relació de l'Ordre amb tota la cultura portada de Terra Santa (les creuades).
Crkva San Miguel El Alto je napušten u 1842 i pretrpjela oštećenja konstrukcije tijekom građanskog rata od granatiranja u blizini Alcazar. Danas smo još uvijek radi obnove rada, Iako je u desetljeću 50 to je bio remodeled. Još uvijek, Hram je karta Templara simbolizam. Oko susjedstvu u kojem Redu nastanio je sagrađen u dvanaestom stoljeću na antičke rimske i Vizigot. U roranski natpisi, redovnici koja je čuvala, je također vjeruje da su pripadali kućama muslimana prije dolaska templara. Tako, Možete pronaći Kur'anu s natpisima bogoslužja djevica, još jedan primjer odnosa između Reda i sve kulture donio iz Svete zemlje (križarskih ratova).
Церковь Сан-Мигель-эль-Альто был оставлен в 1842 и страдал структурные повреждения Гражданской войны бомбили соседний Alcazar. Сегодня по-прежнему проходят восстановительные работы, хотя в десятилетие 50 он был перестроен. По-прежнему, Храм представляет собой символическую карту тамплиеров. Весь район, в котором орден был снят на жительство в двенадцатом веке на древних римских и вестготов. В коранические надписи, , которые держали монахов, Считается также, что принадлежал к тем, мусульманские дома до прибытия тамплиеров. Так, Вы можете найти аяты Корана с надписями поклонения Деве, Другим примером отношений между Орденом и всей культуры, привезенные из Святой Земли (Крестовые походы).
San Miguel el Alto eliza zen abandonatu batean 1842 eta jasan egiturazko Gerra Zibilean, kalte Gertuko Alkazarra bonbardatzen arabera. Gaur egun, oraindik ere, berreraikuntza lana ari, goiz nahiz 50 berritu zen. Oraindik, Tenplu tenplarioen mapa sinboliko bat da. Auzo horretan Orden geldiketa bikaina sortu zen, egoitza antzinako erromatar eta bisigodoen buruzko XII mendean guztiak. Inskripzioak egiteko Koranic, gordetzen fraideen, horiek, gainera, uste musulman etxeak dute baita Templars iritsi aurretik. Beraz,, bertsoak aurkituko duzu gurtza inskripzioak Quran batekin hasi eta Ama Birjinaren, Agindua eta, oro har, kultura arteko harremana, beste adibide bat Lur Santura ekarri (crusades du).
A Igrexa de San Miguel del Alto foi abandonada en 1842 e sufriu danos estruturais durante a Guerra Civil polo bombardeo preto dun Alcázar. Hoxe aínda estamos facendo un traballo de reconstrución, aínda que na década de 50 foi remodelado. Aínda, o templo é un mapa do simbolismo templário. En todo o barrio en que a Orde tomou residencia foi construída no século XII, romana e visigoda. Nas inscricións do Corán, os monxes que mantiñan, Tamén se cre pertencer ás casas dos musulmáns, antes da chegada dos Templarios. Así, Podes atopar versículos do Corán con inscricións de culto á Virxe, Outro exemplo da relación entre a Orde e toda a cultura traída de Terra Santa (cruzadas).
  La revista de viajes co...  
El rostro airado del actor Clint Eastwood, que fue alcalde del vecino Carmel, asoma por la ventana de un comercio. Monterey es hoy un destino turístico de primer orden y Cannery Row es uno de sus principales atractivos.
Les Américains, beaucoup donné à surmonter les échecs, réinventé l'ancienneOcean View Boulevard. Non plus "grondements et des gémissements et des cris et des hochets, tandis que les rivières d'argent de poissons sont déversés dans des bateaux". Les conserveries, bordels comme le bien-aimé Dora le roman, lui ont donné le témoignage des galeries d'art, restaurants de fruits de mer, galeries commerciales et des théâtres. Visage en colère de l'acteur Clint Eastwood, voisin qui était maire de Carmel, regarde par la fenêtre d'un magasin. Monterey est aujourd'hui une destination touristique de premier choix et Cannery Row est l'un de ses principaux attraits. Mais leur apparence, bien rajeunie, évoque toujours une aura de «l'âge d'or de la sardine" et quelques bâtiments de cette époque sont encore.
Amerikaner, viel gegeben, um Ausfälle zu überwinden, erfand die altenOcean View Boulevard. Nicht mehr "rumpelt und stöhnt und schreit und Rasseln, während die Silber-Flüsse von Fischen in Boote abgeladen". Die Konservenfabrik, Bordelle wie der geliebte Dora the Roman, ihm haben Zeugen die Kunstgalerien, Fischrestaurants, kommerziellen Galerien und Theatern. Der Schauspieler wütendes Gesicht Clint Eastwood, Nachbarn, der Bürgermeister von Carmel war, schaut aus dem Fenster eines Ladens. Monterey ist heute ein beliebtes Touristenziel und Cannery Row ist eine der Hauptattraktionen. Aber ihr Aussehen, obwohl verjüngt, ruft noch immer eine Aura des "goldenen Zeitalter der Sardine" und einige Gebäude aus dieser Zeit sind noch.
Gli americani, tanto dato per superare le carenze, reinventato il vecchioOcean View Boulevard. Non più "boati e gemiti e urla e sonagli, mentre i fiumi d'argento di pesce vengono scaricati in barca". Le industrie conserviere, bordelli, come l'amata Dora il romanzo, lo hanno reso testimonianza le gallerie d'arte, ristoranti di pesce, gallerie commerciali e teatri. Faccia arrabbiata dell'attore Clint Eastwood, vicino di casa che è stato sindaco di Carmel, guarda fuori dalla finestra di un negozio. Monterey è oggi una meta turistica privilegiata e Cannery Row è una delle sue principali attrazioni. Ma il loro aspetto, anche se ringiovanito, evoca ancora un alone di "l'età d'oro della sardina" e alcuni edifici di questo periodo sono ancora.
Americanos, muito dado a superar as falhas, reinventou o velhoOcean View Boulevard. Não mais "burburinhos e gemidos e gritos e chocalhos, enquanto os rios de prata de peixes são despejados em barcos". As fábricas de conservas, bordéis como a pessoa amada Dora da novela, han entregado el testigo a galerías de arte, restaurantes de marisco, galerías comerciales y teatros. El rostro airado del actor Clint Eastwood, que fue alcalde del vecino Carmel, asoma por la ventana de un comercio. Monterey es hoy un destino turístico de primer orden y Cannery Row es uno de sus principales atractivos. Pero su aspecto, aunque remozado, sigue evocando una aureola de esa “edad de oro de la sardina” y algunos edificios de entonces todavía se conservan.
De Amerikanen, veel gegeven om mislukkingen te overwinnen, opnieuw uitgevonden de oudeOcean View Boulevard. Niet langer "rommelt en kreunt en schreeuwt en ratels, terwijl de zilveren rivieren van vis worden gedumpt in boten". De conservenfabrieken, bordelen, zoals de geliefde Dora de roman, heb hem gezien getuige de kunstgaleries, visrestaurants, commerciële galeries en theaters. De acteur boos gezicht Clint Eastwood, buurman, die burgemeester van Carmel was, kijkt uit het raam van een winkel. Monterey is nu een uitstekende toeristische bestemming en Cannery Row is een van de belangrijkste attracties. Maar hun uiterlijk, hoewel verjongde, toch roept een aura van de 'gouden eeuw van de sardine "en een aantal gebouwen uit die tijd zijn nog steeds.
Els americans, muy dados a sobreponerse a los fracasos, reinventaron la antigua Ocean View Boulevard. Ya no “retumba y gime y grita y traquetea mientras que los ríos de plata de pescados se vierten dentro de los barcos”. Las fábricas de conserva, los prostíbulos como el de la entrañable Dora de la novela, han entregado el testigo a galerías de arte, restaurantes de marisco, galerías comerciales y teatros. El rostro airado del actor Clint Eastwood, que fue alcalde del vecino Carmel, asoma por la ventana de un comercio. Monterey es hoy un destino turístico de primer orden y Cannery Row es uno de sus principales atractivos. Pero su aspecto, aunque remozado, sigue evocando una aureola de esa “edad de oro de la sardina” y algunos edificios de entonces todavía se conservan.
Amerikanci, puno dati za prevladavanje kvarove, iznova staraOcean View Boulevard. Nema više "rumbles i stenje i vrišti i zvečke, dok su srebrne rijeke riba bačena u čamce". U canneries, bordela poput ljubljenog Dora roman, su mu dao svjedok umjetničke galerije, riblji restorani, komercijalne galerije i kazališta. Glumčeve ljuta lica Clint Eastwood, Susjed koji je bio gradonačelnik Karmela, gleda kroz prozor od trgovine. Monterey je sada premijer turistička destinacija i tvornica konzervi Row je jedan od njegovih glavnih atrakcija. No, njihov izgled, Iako pomlađuje, uvijek budi aura "zlatno doba" srdele i nekim zgradama iz tog vremena još uvijek.
Американцы, много дано преодолеть неудачи, заново старыеВид на океан бульваре. Уже давно не «гремит и стоны и крики и погремушки в то время как серебро реках рыбы сбрасываются в лодках". Консервные заводы, бордели, как любимая Дора романа, дали ему свидетелем художественные галереи, ресторанов морепродуктов, коммерческие галереи и театры. Сердитым лицом актера Клинт Иствуд, сосед, который был мэром Кармель, смотрит в витрину магазина. Монтерей сейчас из главных туристических направлений и Консервный ряд является одним из его главных достопримечательностей. Но их внешний вид, Хотя обновленной, до сих пор вызывает ауру "золотой век сардины» и некоторые здания с этого времени по-прежнему.
Amerikarrek, askoz emandako porrotak gainditzeko, berrasmatu zaharraOcean View Boulevard. Ez da gehiago "rumbles eta groans eta oihuak eta rattles arrain ibaiak zilarrezko dira itsasontziak sartu bitartean irauliko". Canneries du, Dora maiteak eleberrian bezala brothels, eman zion lekukoa arte-galeriak, itsaski jatetxeak, merkataritza galeriak eta antzokiak. Aktore horrek haserre aurpegia Clint Eastwood, bizilaguna izan zen Karmel alkate, begira denda baten leihoa. Monterey da orain gradu turistiko eta CANNERY Row da bere erakargarritasun nagusietako bat. Baina bere itxura, rejuvenated nahiz, oraindik ere, eta eraikin batzuk "Sardinaren Urrezko" garai honetako aura bat gogorarazten du oraindik ere.
Americanos, moi dado a superar os erros, reinventó o velloOcean View Boulevard. Non máis "burburinhos e xemidos e berros e chocalho, mentres os ríos de prata de peixes son despexados en barcos". As fábricas de conservas, prostíbulos como a persoa amada Dora da novela, han entregado el testigo a galerías de arte, Marisquerías, galerías comerciais e teatros. Cara de brava do actor Clint Eastwood, veciño que foi alcalde de Carmel, mira pola fiestra dunha tenda. Monterey é agora un destino turístico de excelencia e Cannery Row é unha das súas principais atraccións. Pero a súa aparencia, aínda rejuvenescida, aínda evoca unha aura de "idade de ouro da sardiña" e algúns edificios desta época aínda son.
  La revista de viajes co...  
Allí, junto a dos indígenas que ha traído de América para que después le sirvan de intérpretes, un joven pariente llamado Pedro Pizarro, Alonso de Mesa y el griego Gandía, un gigante cuyo conocimiento de la pólvora le había asegurado el nombramiento de capitán de artillería, comienza una alocución cargada de simbolismo. Frente al ahora caballero de la orden más importante de España están su hermano Hernando y sus hermanastros Juan y Gonzalo.
Mais Pizarro savons que votre entreprise dépend de l'obtention d'un groupe de fou pour se joindre à un plus de la conquête à risque. Il, avec deux Indiens qui avaient apporté de l'Amérique pour servir d'interprètes après lui, un jeune parent du nom de Pedro Pizarro, Alonso de Mesa et le grec Gandia, un géant dont la connaissance de la poudre à canon avait obtenu la nomination de capitaine d'artillerie, commence un discours plein de symbolisme. En face du chevalier de l'Ordre désormais l'Espagne le plus important sont son frère et ses frères John Hernando et Gonzalo. Francis avait jamais vu et que vous exécutez dans une famille "aussi superbe que les pauvres", comme enregistré Fernandez de Oviedo, Hernando qui a décrit comme «homme de haute taille, d'épaisseur; lèvres la langue et de la graisse et le bout du nez avec de la viande excessive et split ". Aujourd'hui, il ya une sculpture funéraire dans le cimetière de Trujillo qui a fourni le seul portrait réel de l'est préservée.
Aber Pizarro wissen, dass Ihr Unternehmen immer auf eine Gruppe von verrückten aus der Übernahme eines riskanter Eroberung hängt. Es, mit zwei Indern, die Amerika gebracht haben, um sie als Dolmetscher nach, ein junger Verwandter namens Pedro Pizarro, Alonso de Mesa und griechischen Gandia, ein Riese, dessen Wissen von Schießpulver war die Ernennung von Kapitän der Artillerie gesichert, beginnt eine Rede voller Symbolik. Gegenüber der Ritter des Ordens nun Spaniens wichtigsten sind sein Bruder Hernando und seine Brüder Juan und Gonzalo. Francisco hatte sie nicht gesehen und nie in einer Familie geführt ", wie hervorragend als schlecht", wie aufgezeichnet Fernández de Oviedo, Hernando, die als "großer Mann, dick beschrieben; Zunge und Lippen dick und die Spitze der Nase mit viel Fleisch und geteilt ". Heute gibt es eine Grabmälern auf dem Friedhof von Trujillo, die die einzige wirkliche Porträt von ihm zur Verfügung gestellt wird beibehalten.
Ma Pizarro sapere che il vostro business dipende da ottenere un gruppo di pazzi di aderire ad una conquista più rischioso. Ci, con due indiani che hanno portato l'America a lei come interpreti dopo, un giovane parente di nome Pedro Pizarro, Alonso de Mesa e greco Gandia, un gigante la cui conoscenza della polvere da sparo si era assicurato la nomina di capitano di artiglieria, inizia un discorso pieno di simbolismo. Di fronte al Cavaliere dell'Ordine ora della Spagna più importanti sono il fratello Hernando e fratelli Juan e Gonzalo. Francisco non li aveva visti e mai eseguito in una famiglia ", come superbamente come poveri", come registrato Fernandez de Oviedo, Hernando che ha descritto come "uomo alto, di spessore; labbra lingua e il grasso e la punta del naso con ampio carne e divisi ". Oggi vi è una scultura funeraria nel cimitero di Trujillo che ha fornito l'unico vero suo ritratto è conservato.
Mas Pizarro sabe que seu negócio depende da obtenção de um grupo de loucos de endossar uma conquista mais arriscado. Não, com dois índios que trouxeram América a ela como intérpretes após, um jovem parente chamado Pedro Pizarro, Alonso de Mesa e grego Gandia, um gigante cujo conhecimento da pólvora havia assegurado a nomeação de capitão de artilharia, começa um discurso cheio de simbolismo. Em frente ao Cavaleiro da Ordem da Espanha agora o mais importante é seu irmão Hernando e seus irmãos Juan e Gonzalo. Francisco não tinha visto e nunca ficar em uma família ", como soberbamente como pobres", como registrado Fernández de Oviedo, Hernando, que descreveu como "homem alto, grosso; lábios língua e gordura ea ponta do nariz com amplo carne e dividido ". Hoje, há uma escultura funerária no cemitério de Trujillo que proveu o único retrato verdadeiro dele é preservada.
Maar Pizarro weet dat uw bedrijf is afhankelijk van het krijgen van een groep van gek zijn om een ​​meer dan riskante verovering mee. Er, met twee indianen die had meegenomen uit Amerika om als tolk te dienen na hem, een jong familielid met de naam Pedro Pizarro, Alonso de Mesa en het Grieks Gandia, een reus wiens kennis van het buskruit had verzekerd van de benoeming van de kapitein van de artillerie, begint een speech vol symboliek. Aan de voorzijde van de Ridder in de Orde nu Spanje's belangrijkste zijn zijn broer Hernando en zijn broers John en Gonzalo. Francis ooit had gezien en je in een familie ", zoals prachtige als slecht", zoals beschreven Fernandez de Oviedo, Hernando, die omschreven worden als "lange man, dik; tong en dikke lippen en het puntje van de neus met veel vlees en split ". Vandaag is er een funeraire sculptuur op het kerkhof van Trujillo dat de enige echte portret van hem die behouden blijft.
Però Pizarro sap que la seva empresa depèn d'aconseguir que un grup de bojos se sumi a una més que arriscada conquesta. Allà, al costat de dos indígenes que ha portat d'Amèrica perquè després li serveixin d'intèrprets, un jove parent anomenat Pedro Pizarro, Alonso de Mesa i el grec Gandia, un gegant el coneixement de la pólvora li havia assegurat el nomenament de capità d'artilleria, comença una al · locució carregada de simbolisme. Enfront del ara cavaller de l'ordre més important d'Espanya estan seu germà Hernando i els seus germanastres Joan i Gonzalo. Francesc no els havia vist mai i es topa amb una família "tan superba com pobra", segons va registrar Fernández d'Oviedo, qui va descriure a Hernando com "home d'alta alçada i gruix; la llengua i els llavis grossos i la punta del nas amb sobrada carn i escindida ". Hi ha avui una escultura funerària al cementiri de Trujillo en la qual es contempla l'únic retrat real que d'ell es conserva.
Ali Pizarro znate da je vaš posao ovisi o dobivanju ludu na odobravanje više rizično osvajanje. Postoji, s dva Indijanaca koji su donijeli Ameriku s njom kao tumači nakon, Mlada relativna imenom Pedro Pizarro, Alonso de Mesa i grčki Gandia, div čije znanje baruta je osigurala imenovanje zapovjednika topništva, započinje govor pun simbolike. Nasuprot Viteza Reda sada Španjolska je najvažniji su njegov brat i njegova braća Hernando Juan i Gonzalo. Francisco nije ih vidjela i nikad se izvoditi u obitelji "kao vrhunski kao loše", kako je zabilježeno Fernández de Oviedo, Hernando koji je opisan kao "visokog čovjeka, debeli; jezik i masti usne i vrh nosa s dovoljno mesa i podijeljena ". Danas je grobna skulptura na groblju u Trujillo pod uvjetom da je jedini pravi portret mu je očuvana.
Но Писарро знаете, что ваш бизнес зависит от получения группа сумасшедших от принятия более рискованным завоевания. Там, с двумя индейцами, которые привели Америку к ней после того, как в качестве переводчиков, молодой родственник по имени Педро Писарро, Алонсо де Меса и греческой Gandia, гигантский чьи знания пороха добился назначения капитан артиллерии, начинается речью, полной символизма. Напротив кавалером ордена Испании сейчас наиболее важными являются его братом Эрнандо и его братья Хуан и Гонсало. Франциско не видел их и никогда не столкнуться с семьей ", как великолепно, как бедные", как записано Фернандес де Овьедо, Эрнандо, который описал как "высокий мужчина, толстый; языка и толстые губы и кончик носа с достаточно мяса и разделить ". Сегодня есть кладбищенской скульптуры на кладбище в Трухильо условии, что единственным реальным его портрет сохранился.
Baina Pizarro ezagutzen zure negozio crazy talde bat lortzean konkista arriskutsua baino gehiago batu araberakoa. Ez dago, bi indiar Amerikatik ekarri zuten interpreters gisa bere ondoren, Pedro Pizarro izeneko gazte erlatiboa, Alonso de Mesa eta grekera Gandia, erraldoi bat horren bolbora ezagutza, artilleria kapitaina hitzordua segurtatu zuen, sinbolismoz beteriko hitzaldi bat hasten da. Ordenako zalduna aurrean Espainian garrantzitsuena, bere anaia Hernando eta bere anaiak John eta Gonzalo. Francis inoiz ikusi zuen eta familia batean exekutatzen duzun "pobreek bezalaxe bikaina", gisa Fernández de Oviedo, Hernando, "gizon altu, lodi gisa deskribatu; hizkuntza eta gantz ezpainetan eta sudurrean tip gehiegizko haragi eta split ". Gaur egun, hilobi eskultura da Trujillo hilerrian, baldin eta bere benetako erretratu bakarra mantentzen da.
Pero Pizarro sabe que o seu negocio depende da obtención dun grupo de tolos de endosar unha conquista máis arriscado. Non, con dous indios que trouxeron América a ela como intérpretes despois, un mozo parente chamado Pedro Pizarro, Alonso de Mesa e grego Gandia, un xigante cuxo coñecemento da pólvora había asegurado o nomeamento de capitán de artillería, comeza un discurso cheo de simbolismo. Fronte ao Cabaleiro da Orde de España agora o máis importante é o seu irmán Hernando e os seus irmáns Juan e Gonzalo. Francisco non vira e nunca estar nunha familia "tan orgulloso como pobres", como rexistrado Fernández de Oviedo, Hernando, que describiu como "home alto, groso; beizos lingua e graxa ea punta do nariz con amplo carne e dividido ". Hoxe, hai unha escultura funeraria no cemiterio de Trujillo que proveu o único retrato auténtico del é preservada.
  La revista de viajes co...  
Ella no habla inglés y él se siente algo intimidado por la presencia de cinco tipos que le miramos descojonados ante sus intentos algo torpes de entablar contacto. El novio de la chica se acerca a poner en orden las cosas y decidimos ir a dormir tras beber algunos tragos.
Retour à l'hôtel, nous avons rencontré Benson, Jenson y Lion, trois Zimbabwéens qui se sont joints à nous pour le voyage. L'équipe a joué piscine jusqu'au dîner que nous partageons avec eux tout à fait acceptable dans un bar à côté de la Madrinha. Jenson tente de flirter avec la jeune serveuse, assez jolie, mais la conversation devient impossible. Elle ne parle pas anglais et il se sent un peu intimidé par la présence de cinq gars qui ont l'air descojonados à leurs tentatives un peu maladroits de prendre contact. Le petit ami de la jeune fille vient de ranger les choses et a décidé d'aller dormir après quelques verres. Dans la salle d'écoute de la musique d'un disco-haut près. Le lendemain matin,, pas plus se réveiller tôt, est maintenant entendu la voix rauque de coqs résonne clairement avec la récente. De ma fenêtre, je regardais les rangées de personnes marchant le long de la route, chaos commence. Lever de soleil en Afrique.
De Vuelta a hotel Begleiten Sie uns auf Benson, Jenson und Lion, sie drei Simbabwer begleiten wir ihm zu reisen. Jugamos al Billard Ausrüstung, um das Abendessen stammen teilten wir mit ellos in einer Bar durchaus akzeptabel Heu junto al Patin. Jenson versucht, eine Verbindung mit den Kellnerinnen Joven, sehr hübsch, aber das Gespräch war unmöglich hace. Ella Habla in Englisch und er Siente etwas durch die Anwesenheit von fünf Typen, die descojonados lesen eingeschüchtert schauen sus einigen unbeholfenen Versuche zur Kontaktaufnahme. Der Freund der jungen Frau kommt zum Aufräumen Dinge und beschlossen, schlafen zu gehen nach ein paar Drinks. In dem Raum, der Musik lauschen einer Disco-ganz nah. Am nächsten Morgen, nicht mehr früh aufzustehen, jetzt gehört die heisere Stimme der Hähne deutlich mit der jüngsten Resonanz. Von meinem Fenster aus sah ich die Zeilen von Menschen zu Fuß entlang der Straße, Chaos beginnt. Sonnenaufgang in Afrika.
Rientro in hotel ci siamo incontrati con Benson, Jenson y Lion, i tre cittadini dello Zimbabwe che si sono uniti a noi durante il viaggio. Abbiamo giocato piscina per squadre di condividere la cena con loro abbastanza accettabile in un bar vicino al madrinha. Jenson cerca di flirtare con la giovane cameriera, Pretty Pretty, ma la conversazione diventa impossibile. Lei non parla inglese e si sente un po 'intimidito dalla presenza di cinque ragazzi che guardano ai loro tentativi descojonados qualcosa di stupido per prendere contatto. Fidanzato della ragazza è di mettere le cose in ordine e ha deciso di andare a dormire dopo aver bevuto un paio di drink. Nella sala ascolto della musica di un disco-alta vicino. La mattina dopo, appena svegli presto, è ora ascoltato la voce roca dei galli chiaramente in risonanza con la recente. Dalla mia finestra ho visto le linee di gente che cammina lungo la strada, inizia il caos. Sunrise in Africa.
De volta ao hotel, nos encontramos com Benson, Jenson y Leão, os três zimbabuanos que se juntaram a nós na viagem. Jogamos piscina para as equipes de compartilhar o jantar com eles bastante aceitável em um bar ao lado da madrinha. Jenson tenta flertar com a garçonete jovem, muito bonita, mas a conversa torna-se impossível. Ela não fala Inglês e ele se sente um pouco intimidado pela presença de cinco homens que olham para suas tentativas descojonados algo estúpido para fazer contato. O namorado da garota está em colocar as coisas em ordem e decidiu ir dormir depois de beber alguns drinques. No quarto pode ouvir a música de um próximo disco de alta. Na manhã seguinte, apenas acordar cedo, agora é ouvir a voz rouca de galos claramente ressoar com a recente. Da minha janela eu observava as filas de pessoas caminhando pela estrada, caos começa. Nascer do sol na África.
De vuelta een hotel Join us on Benson, Jenson en Lion, ze drie Zimbabwanen we hem vergezellen reizen. Jugamos al biljart apparatuur om het diner voort we met ellos in een bar zeer acceptabel hooi junto al Godmother gedeeld. Jenson probeert te verbinden met de serveersters Joven, heel mooi, maar het gesprek was onmogelijk hace. Ella habla in het Engels en hij Siente enigszins geïntimideerd door de aanwezigheid van de vijf soorten die descojonados lezen kijken naar sus wat onhandige pogingen om contact te leggen. Het meisje vriendje gaat om opruimen dingen en besloten te gaan slapen na een paar drankjes. In de kamer luisteren naar de muziek van een disco-high dicht. De volgende ochtend, niet meer vroeg wakker, wordt nu hoorde de schorre stem van hanen duidelijk resoneren met de recente. Vanuit mijn raam ik de rijen van mensen die langs de weg keek, chaos begint. Zonsopgang in Afrika.
De tornada a hotel ens ajuntem amb Benson, Jenson i Lleó, els tres zimbabuesos que ens acompanyen en el viatge. Juguem al billar per equips fins al sopar que compartim amb ells en un bar bastant acceptable que hi ha al costat del Madrinha. Jenson intenta lligar amb la jove cambrera, bastant maca, però la conversa es fa impossible. Ella no parla anglès i ell se sent una mica intimidat per la presència de cinc tipus que li mirem descojonados davant els seus intents mica maldestres d'entaular contacte. El nuvi de la noia s'acosta a posar en ordre les coses i vam decidir anar a dormir després de beure alguns glops. A l'habitació s'escolta l'alta música d'un discopub proper. Al matí següent, res més despertar molt d'hora, s'escolta ara la veu ronca dels galls ressonant entre la recent claredat. Des de la meva finestra contemplar el caminar de fileres de gent al costat de la carretera, comença el caos. Es fa de dia a l'Àfrica.
Povratak u hotel smo se susreli sa Benson, Jenson y Lion, tri Zimbabweans koji su nam se pridružili na putovanju. Igrali smo bazen za momčadi podijeliti večera s njima sasvim prihvatljivo u baru uz madrinha. Jenson pokušava koketirati s mladim konobarica, lijepo lijepo, ali razgovor postaje nemoguće. Ona ne govori engleski i on osjeća nešto zastrašivao prisutnosti pet dečki koji izgledaju njihovim pokušajima descojonados nešto glupo da bi kontaktirati. Njenim dečko je o stavljajući stvari u red i odlučio otići na spavanje nakon što ste popili nekoliko pića. U sobi slušajući glazbu u disco-visoke kraju. Sljedećeg jutra, samo probuditi rano, sada čuo promukli glas pijetla jasno rezonirati s nedavno. Iz mog prozora sam gledao linije ljudi hoda cestom, Kaos počinje. Izlazak sunca u Africi.
De Вуэльта отеле Присоединяйтесь к нам на Бенсона, Дженсон и лев, им три Зимбабве мы вместе с ним путешествовать. Jugamos др. бильярдные столы, чтобы остановить ужин мы разделили с Ellos в баре вполне приемлемые сена Junto др. Крестная. Дженсон пытается соединиться с официантками JOVEN, очень красивая, но разговор было невозможно зайца. Элла Habla на английском языке, и он Siente несколько пугало присутствие из пяти типов, которые читают descojonados смотреть SUS некоторые неуклюжие попытки установить контакт. Друг девушки доходит до уборки вещи и решил пойти спать после нескольких напитков. В комнате, слушая музыку диско-высокая близко. На следующее утро, больше не просыпаться рано, Теперь услышал хриплый голос петухов вполне созвучны недавним. Из моего окна я наблюдал ряды людей, идущих по дороге, начинается хаос. Восход солнца в Африке.
Itzuli hotelean bildu dugu Benson batera, Jenson y Lion, hiru Zimbabweans duten fitxatu gurekin bidaia on. Team jokatu igerilekua afaria arte partekatzen dugun nahiko onargarria barra ondoan Madrinha en. Jenson saiatzen flirt gazteak zerbitzari batera, nahiko nahikoa, baina elkarrizketa bihurtzen da ezinezkoa. Berak ez du ingelesez hitz egiten eta zertxobait bost guys duten begiratu descojonados beren zertxobait baldarra saiakerak presentzia sobera lotsatu kontaktua egiteko sentitzen zuen. Neskaren mutil-laguna, gauza tidying dator eta erabaki lo joateko bat gutxi ondoren edariak. Gela to disco-altua estua musika entzuten hasi. Biharamunean,, ez gehiago goiz esnatu, da, orain entzun oilarrak ahotsa The Hoarse argi eta garbi, azken batera resonate. Nire leihotik pertsona errepidetik oinez ilara ikusi nuen, kaosa hasten da. Afrikan Sunrise.
  La revista de viajes co...  
“Lo que estamos haciendo no lo ha hecho nadie.  Se van a descubrir decenas de miles de microorganismo y bacterias desconocidas”, me explica el científico Jordi Dachs. Lo resumiré: el Hespérides lleva una expedición científica de primer orden mundial que va a desvelar muchos de los secretos de los océanos hasta ahora desconocidos para el ser humano.
Fait ce point important dans ma vie, Je continue avec les différences entre les deux expéditions. Dans le dix-huitième siècle, dans le but de l'Armada espagnole était "une étude de la situation politique et économique des vice-rois et de construire une cartographie complète de la même, et une étude de l'usine, la faune et les peuples visités ". Dans le XXI, étudié la flore et la faune aussi, mais avec la particularité de faire plus que 4000 mètres. Ie, l'objectif est similaire, mais utiliser des miles d'intervalle flèches haut et bas. "Ce que nous faisons n'a pas fait n'importe qui. Allez découvrir des dizaines de milliers de micro-organismes et bactéries inconnus", Je lui ai expliqué le scientifique Jordi Dachs. Je vais résumer: Hespérides mène une expédition scientifique afin première mondiale qui va révéler bien des secrets des océans encore inconnu à l'homme.
Geschehen diesem wichtigen Abschnitt in meinem Leben, Ich weiterhin mit den Unterschieden zwischen den beiden Expeditionen. Im achtzehnten Jahrhundert, Zweck der spanischen Marine war ", eine Studie über politische und wirtschaftliche Situation der Vizekönige machen und bauen eine umfassende Kartierung der gleichen, und eine Studie über die Flora, Fauna und Völker besucht ". Im XXI, Studie der Flora und Fauna auch, aber mit der Besonderheit mehr tun, als 4000 Meter. NÄMLICH, das Ziel ist ähnlich, aber verwenden ein paar Meilen auseinander und Pfeil nach unten. "Was wir tun ist nicht immer getan. Es werden entdecken, Zehntausende von Mikroorganismen und Bakterien unbekannt ", Ich erkläre die wissenschaftliche Jordi Dachs. Ich fasse: der Hesperiden führt eine Expedition von Weltklasse-Wissenschaft, die viele Geheimnisse der Ozeane offenbaren wird bisher unbekannten Mann.
Fatto questo punto importante della mia vita, Io continuo con le differenze tra le due spedizioni. Nel XVIII secolo, lo scopo della Armada spagnola era quello di "fare uno studio della situazione politica ed economica dei viceré e di costruire una mappatura completa della stessa, e uno studio della flora, fauna e le città visitati ". Nel XXI, studiare la flora e la fauna anche, ma con la particolarità di fare più di 4000 metri. Ie, l'obiettivo è simile ma usa poche miglia su e giù differenza direzionale. "Quello che stiamo facendo nessuno ha fatto. Stavo per trovare decine di migliaia di batteri e microrganismi sconosciuti", Mi scienziato spiega Jordi Dachs. Vorrei riassumere: Esperidi conduce una spedizione scientifica in prima mondiale svelerà molti dei segreti degli oceani finora sconosciuto all'uomo.
Feito este ponto importante na minha vida, Continuo com as diferenças entre as duas expedições. No século XVIII, a finalidade da marinha espanhola é "fazer um estudo da situação política e económica dos vice-reis e construir um mapeamento completo do mesmo, e um estudo da flora, fauna e povos visitados ". No XXI, estudo da flora e da fauna também, mas com a particularidade de fazer mais do 4000 metros. Ie, o objetivo é semelhante, mas usa poucos quilômetros de distância para cima e seta para baixo. "O que estamos fazendo não foi feito. Ele vai descobrir dezenas de milhares de microorganismos e bactérias desconhecidas ", Eu explico o Jordi Dachs científica. Vou resumir: Hespérides lidera uma expedição da ciência de classe mundial que irão revelar muitos segredos dos oceanos até então desconhecidos para o homem.
Gedaan deze belangrijke paragraaf in mijn leven, Ik ga verder met de verschillen tussen de twee expedities. In de achttiende eeuw, het doel van de Spaanse marine was "naar een studie van de politieke en economische situatie van de onderkoningen te maken en het bouwen van een uitgebreide kaart van dezelfde, en een studie van de flora, fauna en volkeren bezocht ". In de XXI, Ook de studie van de flora en fauna, maar met de eigenaardigheid van het doen van meer dan 4000 meter. Dat wil zeggen, Het doel is vergelijkbaar, maar gebruik maken van een paar mijl van elkaar omhoog en omlaag. "Wat we doen is nooit gedaan. Het zal ontdekken tienduizenden van micro-organismen en bacteriën onbekend ", Ik leg de wetenschappelijke Jordi Dachs. Ik zal een samenvatting: de Hesperiden leidt een wetenschappelijke expeditie van wereldklasse, dat zal onthullen vele geheimen van de oceanen tot dusver onbekende man.
Fet aquest important incís en la meva vida, segueixo amb les diferències entre les dues expedicions. Al segle XVIII, el propòsit de l'armada espanyola era "fer un estudi de la situació política i econòmica dels virregnats i aixecar una exhaustiva cartografia dels mateixos, a més d'un estudi de la flora, la fauna i els pobles visitats ". Al XXI, s'estudia la flora i fauna també, però amb la particularitat de fer-ho a més de 4000 metres de profunditat. És a dir, l'objectiu és semblant però amb ús quants quilòmetres de diferència direcció amunt i avall. "El que estem fent no ho ha fet ningú. Es van a descobrir desenes de milers de microorganisme i bacteris desconegudes", m'explica el científic Jordi Dachs. El resumiré: l'Hespérides porta una expedició científica de primer ordre mundial que va a revelar molts dels secrets dels oceans fins ara desconeguts per a l'ésser humà.
Gotovo ovu važnu točku u mom životu, Ja i dalje s razlikama između dviju ekspedicija. U osamnaestom stoljeću, Svrha španjolske Armade je bio "napraviti studiju o političkoj i ekonomskoj situaciji u banova i izgraditi sveobuhvatnu mapiranje isto, i istraživanje flore, fauna i narodi posjetio ". U XXI, proučavajući floru i faunu također, ali s posebnost radi više od 4000 metara. Tj., Cilj je sličan, ali koristiti nekoliko milja gore i dolje smjera razlika. "Ono što mi se čini da nitko nije učinio. Je idući otkriti desetke tisuća nepoznatih mikroorganizama i bakterija", znanstvenik objašnjava Jordi Dachs. Ja ću sažeti: Hesperides vodi znanstvenu ekspediciju svjetske klase koji će otkriti mnoge tajne oceana još uvijek nepoznatih ljudi.
Сделано этом важном пункте в моей жизни, Я по-прежнему с различиями между двумя экспедициями. В восемнадцатом веке, Целью испанской Армады был ", чтобы сделать изучение политической и экономической ситуации в наместники и построить всеобъемлющую отображения одного и того же, и обзор флоры, фауны и города посетили ". В XXI, изучение флоры и фауны также, но с особенностью делает больше, чем 4000 метров. А именно, цель аналогична, но использовать несколько миль вверх и вниз направленного разницы. "То, что мы не делаем ни у кого сделано. Собирался найти десятки тысяч микроорганизмов бактерий и неизвестный", мне объясняет ученый Jordi Dachs. Я буду суммировать: Гесперидами ведет научную экспедицию первого мира раскроет многие секреты океанов до сих пор неизвестно человеку.
Hecho este importante inciso en mi vida, sigo con las diferencias entre ambas expediciones. En el siglo XVIII, el propósito de la armada española era “hacer un estudio de la situación política y económica de los virreinatos y levantar una exhaustiva cartografía de los mismos, además de un estudio de la flora, la fauna y los pueblos visitados”. XXI, flora eta fauna ere ikasten, baina baino gehiago egiten berezitasun 4000 metro. Hain zuzen ere, el objetivo es parecido pero con uso cuantos kilómetros de diferencia dirección arriba y abajo. “Lo que estamos haciendo no lo ha hecho nadie.  Se van a descubrir decenas de miles de microorganismo y bacterias desconocidas”, me explica el científico Jordi Dachs. Lo resumiré: el Hespérides lleva una expedición científica de primer orden mundial que va a desvelar muchos de los secretos de los océanos hasta ahora desconocidos para el ser humano.
Feito este punto importante na miña vida, Sigo coas diferenzas entre as dúas expedicións. O século XVIII, finalidade da mariña española é "facer un estudo da situación política e económica dos vice-reis e construír un" mapa completo do mesmo, e un estudo da flora, fauna e pobos visitados ". No XXI, estudo da flora e da fauna tamén, pero coa particularidade de facer máis 4000 metros. Ie, o obxectivo é semellante, pero usa poucos quilómetros de distancia para arriba e frecha para baixo. "O que estamos facendo non se fixo. Só pode descubrir decenas de miles de microorganismos e bacterias descoñecidas ", Eu explico o Jordi Dachs científica. Vou resumir: Hespérides lidera unha expedición da ciencia de clase mundial que han revelar moitos segredos dos océanos ata entón descoñecidos para o home.
  La revista de viajes co...  
Unas semanas atrás, “ni uno solo de sus parientes había estado dispuesto a testificar en su nombre en la investigación sobre su linaje realizada por el fraile Pedro Alonso, formalidad que los oficiales de la Orden de Santiago exigían para los nuevos caballeros. Apenas unos pocos habitantes de la ciudad se habían ofrecido a hablar en su nombre”.
Pizarro n'a pas oublié, tout en parlant à son domicile de la famille, la porte de cette salle est maintenant ouvert pour lui parce qu'il a retourné là-bas avec un mandat impérial et un rêve de la fortune. Il ya quelques semaines, «Pas un seul de ses parents avait été disposé à témoigner en sa faveur dans l'enquête sur sa lignée par le frère Pedro Alonso, formalité que les officiers de l'Ordre de Santiago exigé pour les nouveaux chevaliers. Seuls quelques habitants de la ville avait offert de prendre la parole en leur nom ". Stirling est écrit que nous avons documentés dans cette situation importante pour Francis, les seuls qui ont pris la parole pour parler de leurs origines et de noter que le fils d'un noble étaient "Inés Alonso, la vieille prostituée de la ville, a confirmé qu'il avait été présent pour la naissance de Pizarro dans le quartier situé sous les murs du château de la ville ". En collaboration avec Ines, un autre résident a expliqué qu'il avait vu un garçon dans la maison de son grand-père, le père du capitaine et d'autres ont souligné que le fils de Francisca Gonzalez, serviteur du couvent de La Coria. Cette routine, presque bureaucratique, Francisco mis sur les cordes, mais finalement quitté son courage éprouvé et mots de quelques voisins arrivés à se voir accorder un passé digne de l'Ordre.
Pizarro nicht vergessen, während eines Gesprächs mit seiner Familie zu Hause, dass die Tür zu diesem Raum ist nun für ihn zu öffnen, weil er imperiale hat es mit einem Mandat und einem Traum von Glück zurück. Vor ein paar Wochen, "Nicht einer seiner Verwandten war bereit gewesen, in seinem Namen bezeugen in seiner Linie Forschung von Bruder Pedro Alonso durchgeführt, Formalität, dass die Beamten des Ordens von Santiago forderte für neue Ritter. Nur wenige Bewohner der Stadt angeboten hatte, in ihrem Namen zu sprechen ". Stirling geschrieben hat dokumentiert, dass wir diesen wichtigen Situation Francisco haben, die einzigen, die das Wort ergriffen, um ihre Herkunft zu diskutieren und zu betonen, dass der Sohn eines Edelmannes "waren Inés Alonso, die alte Stadt Prostituierte, die bestätigt, dass er war bei der Anlieferung von Pizarro in der Nachbarschaft vorhanden gelegen an den Wänden des Schlosses von der Stadt ". Zusammen mit Inés, ein weiterer Bewohner erklärte, dass er als Kind in das Haus seines Großvaters gesehen, der Vater des Kapitäns und anderer bemerkte, dass er der Sohn von Francisca Gonzalez war, Diener des Klosters La Coria. Dass routinemäßige, fast bürokratische, Francisco legte in den Seilen, aber letztlich verließ seine bereits bewiesen Mut und Worte von einigen Nachbarn bekam gewährt eine Vergangenheit würdig des Ordens werden.
Pizarro non ha dimenticato, mentre parla alla sua casa di famiglia, che la porta a quella stanza è ora aperto per lui perché è tornato imperiale lì con un mandato e un sogno di fortuna. Alcune settimane fa, "Non è uno dei suoi parenti erano stati disposti a testimoniare in suo favore nella sua ricerca lignaggio condotto da frate Pedro Alonso, formalità che gli ufficiali dell'Ordine di Santiago richiesti per i nuovi cavalieri. Solo pochi abitanti della città avevano offerto di parlare a loro nome ". Stirling scritto documentato che abbiamo questa importante situazione Francisco, gli unici che hanno preso la parola per discutere le loro origini e sottolineare che il figlio di un nobile erano "Inés Alonso, la vecchia prostituta città, che ha confermato di essere stato presente durante la consegna di Pizarro nel quartiere situato sulle mura del castello della città ". Insieme a Inés, un altro residente ha spiegato che aveva visto da bambino nella casa del nonno, il padre del capitano e gli altri disse che lui era il figlio di Francisca Gonzalez, servo del convento di La Coria. Quella di routine, quasi burocratico, Francisco ha messo alle corde, ma alla fine ha lasciato il suo coraggio già dimostrato e parole di alcuni vicini di casa hanno ottenuto la concessione di un passato degno dell'Ordine.
Pizarro não esquecer, enquanto conversava com sua casa de família, que a porta para que a sala está agora aberto para ele, porque ele voltou imperial lá com um mandato e um sonho de fortuna. Algumas semanas atrás, "Nem um de seus parentes estava disposto a testemunhar a seu favor em sua pesquisa linhagem conduzida por Frei Pedro Alonso, formalidade que os oficiais da Ordem de Santiago exigidos para novos cavaleiros. Apenas alguns habitantes da cidade se ofereceu para falar em seu nome ". Stirling está escrito documentado que temos esta importante situação Francisco, os únicos que tomaram a palavra para discutir suas origens e enfatizar que o filho de um nobre eram "Inés Alonso, a antiga prostituta da cidade, que confirmou que estava presente durante a entrega de Pizarro, no bairro localizado nas paredes do castelo da cidade ". Junto a Inés, outro morador explicou que tinha visto como uma criança na casa de seu avô, o pai do capitão e outros comentou que ele era o filho de Francisca Gonzalez, servo do convento de La Coria. Essa rotina, quase burocrático, Francisco colocar nas cordas, mas finalmente deixou a sua coragem já demonstrada e palavras de alguns vizinhos tem de ser concedido um passado digno da Ordem.
Pizarro niet vergeten, terwijl je praat met zijn familie naar huis, de deur van die kamer is nu open voor hem, want hij is er terug met een keizerlijke mandaat en een droom van fortuin. Een paar weken geleden, "Niet een van zijn familieleden waren bereid om namens hem te getuigen in het onderzoek naar zijn afkomst door de pater Pedro Alonso, formaliteit dat de officieren van de Orde van Santiago gevraagd voor de nieuwe ridders. Slechts een paar inwoners van de stad had aangeboden om te spreken namens hen ". Gedocumenteerde de Stirling we hebben geschreven in die belangrijke positie voor Francis, de enigen die het woord om te praten over hun oorsprong en er rekening mee dat de zoon van een edelman waren "Ines Alonso, de oude prostituee van de stad, bevestigde dat hij aanwezig was voor de geboorte van Pizarro in de buurt onder de kasteelmuren van de stad ". Samen met Ines, een andere bewoner verklaarde dat hij een jongen gezien in het huis van zijn grootvader, de vader van de kapitein en anderen benadrukten dat de zoon van Francisca Gonzalez, dienaar van het klooster van La Coria. Die routine, bijna bureaucratische, Francisco op de touwen, maar uiteindelijk liet zijn bewezen moed en woorden van enkele buren moet worden verleend een verleden waardig van de Orde.
Pizarro no oblida, mentre conversa a casa familiar, que la porta d'aquell recinte està ara oberta per a ell perquè ha tornat allà amb un mandat imperial i un somni de fortuna. Unes setmanes enrere, "Ni un sol dels seus parents havia estat disposat a testificar en el seu nom en la investigació sobre el seu llinatge realitzada pel frare Pedro Alonso, formalitat que els oficials de l'Ordre de Santiago exigien per als nous cavallers. Tot just uns pocs habitants de la ciutat s'havien ofert a parlar en nom seu ". De l'documentat escrit de Stirling ens queda que en aquella important situació per a Francisco, els únics que van prendre la paraula per parlar dels seus orígens i remarcar que era fill d'un gentilhome van ser "Inés Alonso, la vella prostituta de la ciutat, que va confirmar que havia estat present durant el part de Pizarro a la barriada situada sota les muralles del castell de la ciutat ". Al costat de Inés, un altre habitant va explicar que l'havia vist de nen a la casa de l'avi, el pare del capità i altres van remarcar que era fill de Francisca González, serventa del convent de La Coria. Aquella rutina, gairebé burocràtica, va posar a Francisco contra les cordes, encara que al final la seva ja demostrat molt coratge i les paraules d'alguns veïns van aconseguir que se li reconegués un passat digne de l'Ordre.
Pizarro nije zaboravio, tijekom razgovora s njegove obiteljske kuće, da su vrata toj sobi je sada otvoren za njega, jer on je vratio carska tamo s mandatom i san sreće. Prije nekoliko tjedana, "Ni jedan od njegovih rođaka bili spremni svjedočiti u njegovo ime u svojoj lozi istraživanja fra Pedro Alonso, formalnost da službenici Reda Santiago zahtijevao nove vitezova. Samo nekoliko stanovnika grada je ponudio da govori u njihovo ime ". Stirling je napisao dokumentirano da imamo ovu važnu situaciju Francisco, jedini koji su pod razgovarati svoje podrijetlo i naglasiti da je sin nekog plemića bili su "Inés Alonso, Stari grad prostitutka, koji je potvrdio da je bio prisutan tijekom poroda Pizarro u susjedstvu se nalazi na zidovima dvorca grada ". Zajedno s Ines, jedan stanovnik objasnio da je vidio kao dijete u djedovoj kući, otac kapetana i drugi primijetio da je on bio sin Francisca Gonzaleza, sluga samostanu La Coria. To rutinu, Gotovo birokratska, Francisco stavi na konopcima, ali u konačnici napustio je već pokazao hrabrost i riječi nekih susjeda dobio biti odobren vratara dostojan Reda.
Писарро не забыли, во время разговора с его семьей дома, что дверь в эту комнату в настоящее время открыт для него, потому что он вернулся туда с имперской мандата и мечта судьбы. Несколько недель назад, "Ни один из его родственников были готовы дать показания в его имени в своей линии исследования, проведенного брат Педро Алонсо, формальностью, которая офицеров ордена Сантьяго потребовал новых рыцарей. Всего несколько жителей города предложил говорить от их имени ". Стирлинга написано документально подтверждено, что у нас есть эта важная ситуация Франциско, единственные, кто взял слово, чтобы обсудить их происхождение и подчеркнуть, что Сын дворянина были "Инес Алонсо, старые проститутки города, который подтвердил, что он присутствовал во время родов Писарро в район, расположенный на стенах замка города ". Наряду с Инес, другой житель объяснил, что он видел в детстве в доме своего деда, Отец капитан и другие отметили, что он был сыном Франциска Гонсалеса, слугой монастыря Ла Кориа. Что рутинная, Почти бюрократических, Франциско положить на веревках, но в конечном счете оставил свой уже продемонстрировали мужество и слова некоторых соседей должны быть предоставлены достойные прошлого ордена.
Pizarro ez zuen ahaztu, bere familiaren etxea, berriz, hitz egiten, Gaur egun, gela horren atea da berarentzat irekiko du itzuli agintaldi bat inperial eta fortune amets bat dagoelako. Duela aste batzuk, "Ez, bere senide bat izan, bere izenean deklaratuko ikerketa prest bere fraile Pedro Alonso leinu sartu., Izapide duen Santiago Ordenako ofizialak zaldun berriak eskatzen. Soilik hiriko biztanle batzuk bere izenean hitz egin zuen eskainitako ". Dokumentatuen Stirling du posizio garrantzitsua dugu idatzizko Francis, solairuan hartu zuten bakarrak, euren jatorria buruz hitz egin eta ohartu ziren, noble baten semea "Inés Alonso, hiria prostituta zaharrak, baieztatu zuela izan Pizarro jaiotza hiria gazteluaren paretak azpian dago kokatua auzoan gaur egun ". Elkarrekin Ines, egoiliar beste azaldu zuen mutiko bat ikusi zuela bere aitonaren etxea, kapitaina eta beste batzuk, aita azpimarratu zuen Francisca Gonzalez semea, La Coria del convento de funtzionario. Hori errutina, ia burokratikoa, Francisco sokak the jarri, baina frogatua utzi bere ausardia eta lortu bizilagun batzuk hitz emandako Agindua merezi iragan behar.
Pizarro non esquecer, mentres conversaba coa súa casa de familia, que a porta para que a sala está agora aberto para el, porque el volveu regra imperial alí cunha fortuna e un soño. Algunhas semanas atrás, "Nin un dos seus parentes estaba disposto a testificar ao seu favor na súa investigación liñaxe conducida por Frei Pedro Alonso, formalidade que os oficiais da Orde de Santiago esixidos para novos cabaleiros. Só algúns habitantes da cidade se ofreceu para falar no seu nome ". Stirling está escrito documentado que temos esta importante situación Francisco, os únicos que tomaron a palabra para discutir as súas orixes e salientar que o fillo dun nobre eran "Inés Alonso, a antiga prostituta da cidade, que confirmou que estaba presente durante a entrega de Pizarro, no barrio situado nas paredes do castelo da cidade ". Xunto a Inés, outro habitante explicou que vira como un neno na casa de seu avó, o pai do capitán e outros comentou que el era o fillo de Francisca González, servo do convento de La Coria. Esa rutina, case burocrático, Francisco colocar nas cordas, pero finalmente deixou a súa coraxe xa demostrada e palabras de algúns veciños ten que ser concedido un pasado digno da Orde.
  La revista de viajes co...  
Y algún milagro ha sucedido, el primero es que han empezado a escucharles, el segundo que se han multiplicado los grafitis con la cara de Maldonado  por toda la ciudad,  acompañados de la  leyenda, “Celso explotador”. Eso a él no parece gustarle y ha decidido denunciar  a sus ex trabajadores por alterar el orden público.
Así que más de veinte trabajadores junto a sus familias cogieron madera y clavos y en vez de subir al Gólgota se instalaron en un cuarto junto al Ministerio de Trabajo con las muñecas atravesadas y dispuestos a mantener la protesta hasta ser readmitidos. Desde entonces la zona vive en un estado de romería constante; medios de comunicación, polícia, médico, sacerdotes y ciudadanos que se pasan por allí por si acaso sucede algún milagro. Y algún milagro ha sucedido, el primero es que han empezado a escucharles, el segundo que se han multiplicado los grafitis con la cara de Maldonado  por toda la ciudad,  acompañados de la  leyenda, “Celso explotador”. Eso a él no parece gustarle y ha decidido denunciar  a sus ex trabajadores por alterar el orden público. Una jueza acaba de citarles a declarar y ellos no han mostrado ningún inconveniente,  siempre y cuando lo hagan crucificados claro.
Así que más de veinte trabajadores junto a sus familias cogieron madera y clavos y en vez de subir al Gólgota se instalaron en un cuarto junto al Ministerio de Trabajo con las muñecas atravesadas y dispuestos a mantener la protesta hasta ser readmitidos. Desde entonces la zona vive en un estado de romería constante; medios de comunicación, politie, medisch, sacerdotes y ciudadanos que se pasan por allí por si acaso sucede algún milagro. Y algún milagro ha sucedido, el primero es que han empezado a escucharles, el segundo que se han multiplicado los grafitis con la cara de Maldonado  por toda la ciudad,  acompañados de la  leyenda, “Celso explotador”. Eso a él no parece gustarle y ha decidido denunciar  a sus ex trabajadores por alterar el orden público. Una jueza acaba de citarles a declarar y ellos no han mostrado ningún inconveniente,  siempre y cuando lo hagan crucificados claro.
Así que más de veinte trabajadores junto a sus familias cogieron madera y clavos y en vez de subir al Gólgota se instalaron en un cuarto junto al Ministerio de Trabajo con las muñecas atravesadas y dispuestos a mantener la protesta hasta ser readmitidos. Desde entonces la zona vive en un estado de romería constante; medios de comunicación, 警察, 医療の, sacerdotes y ciudadanos que se pasan por allí por si acaso sucede algún milagro. Y algún milagro ha sucedido, el primero es que han empezado a escucharles, el segundo que se han multiplicado los grafitis con la cara de Maldonado  por toda la ciudad,  acompañados de la  leyenda, “Celso explotador”. Eso a él no parece gustarle y ha decidido denunciar  a sus ex trabajadores por alterar el orden público. Una jueza acaba de citarles a declarar y ellos no han mostrado ningún inconveniente,  siempre y cuando lo hagan crucificados claro.
Así que más de veinte trabajadores junto a sus familias cogieron madera y clavos y en vez de subir al Gólgota se instalaron en un cuarto junto al Ministerio de Trabajo con las muñecas atravesadas y dispuestos a mantener la protesta hasta ser readmitidos. Desde entonces la zona vive en un estado de romería constante; medios de comunicación, policies, metges, sacerdotes y ciudadanos que se pasan por allí por si acaso sucede algún milagro. Y algún milagro ha sucedido, el primero es que han empezado a escucharles, el segundo que se han multiplicado los grafitis con la cara de Maldonado  por toda la ciudad,  acompañados de la  leyenda, “Celso explotador”. Eso a él no parece gustarle y ha decidido denunciar  a sus ex trabajadores por alterar el orden público. Una jueza acaba de citarles a declarar y ellos no han mostrado ningún inconveniente,  siempre y cuando lo hagan crucificados claro.
Así que más de veinte trabajadores junto a sus familias cogieron madera y clavos y en vez de subir al Gólgota se instalaron en un cuarto junto al Ministerio de Trabajo con las muñecas atravesadas y dispuestos a mantener la protesta hasta ser readmitidos. Desde entonces la zona vive en un estado de romería constante; medios de comunicación, policija, liječnički, sacerdotes y ciudadanos que se pasan por allí por si acaso sucede algún milagro. Y algún milagro ha sucedido, el primero es que han empezado a escucharles, el segundo que se han multiplicado los grafitis con la cara de Maldonado  por toda la ciudad,  acompañados de la  leyenda, “Celso explotador”. Eso a él no parece gustarle y ha decidido denunciar  a sus ex trabajadores por alterar el orden público. Una jueza acaba de citarles a declarar y ellos no han mostrado ningún inconveniente,  siempre y cuando lo hagan crucificados claro.
Así que más de veinte trabajadores junto a sus familias cogieron madera y clavos y en vez de subir al Gólgota se instalaron en un cuarto junto al Ministerio de Trabajo con las muñecas atravesadas y dispuestos a mantener la protesta hasta ser readmitidos. Desde entonces la zona vive en un estado de romería constante; medios de comunicación, полиция, медицинский, sacerdotes y ciudadanos que se pasan por allí por si acaso sucede algún milagro. Y algún milagro ha sucedido, el primero es que han empezado a escucharles, el segundo que se han multiplicado los grafitis con la cara de Maldonado  por toda la ciudad,  acompañados de la  leyenda, “Celso explotador”. Eso a él no parece gustarle y ha decidido denunciar  a sus ex trabajadores por alterar el orden público. Una jueza acaba de citarles a declarar y ellos no han mostrado ningún inconveniente,  siempre y cuando lo hagan crucificados claro.
Así que más de veinte trabajadores junto a sus familias cogieron madera y clavos y en vez de subir al Gólgota se instalaron en un cuarto junto al Ministerio de Trabajo con las muñecas atravesadas y dispuestos a mantener la protesta hasta ser readmitidos. Desde entonces la zona vive en un estado de romería constante; medios de comunicación, polizia, mediku, sacerdotes y ciudadanos que se pasan por allí por si acaso sucede algún milagro. Y algún milagro ha sucedido, el primero es que han empezado a escucharles, el segundo que se han multiplicado los grafitis con la cara de Maldonado  por toda la ciudad,  acompañados de la  leyenda, “Celso explotador”. Eso a él no parece gustarle y ha decidido denunciar  a sus ex trabajadores por alterar el orden público. Una jueza acaba de citarles a declarar y ellos no han mostrado ningún inconveniente,  siempre y cuando lo hagan crucificados claro.
  La revista de viajes co...  
Vayas donde vayas, el Tata Vasco, como le llamaban los indígenas -tata en tarasco significa padre-, es aquí una figura de primer orden, un español que cinco siglos después de su muerte es venerado por el modelo de convivencia que instauró inspirado en la utopía de Tomás Moro.
Tous Michoacán réalisé Vasco de Quiroga dans le coeur. Où que vous alliez, Le Vasco Tata, que les Indiens l'appelaient-tata en tarasque signifie beau-père, est ici une figure de premier ordre, un espagnol que cinq siècles après sa mort, est vénéré par le modèle de coexistence qui a créé l'utopie inspiré Thomas More. Mais, comme cela arrive souvent avec de nombreux autres épisodes et des personnages de notre histoire, en Espagne est une grande inconnue.
Alle mexikanischen Michoacan tragen Quiroga baskischen im Herzen. Wohin du auch gehst, Der Tata Vasco, wie die Indianer nannten ihn-tata in Tarascan bedeutet, Vater-, Hier ist eine Figur der ersten Bestellung, ein spanischer fünf Jahrhunderte nach seinem Tod wird von der etablierten Koexistenz-Modell von der utopischen inspiriert verehrt Thomas More. Aber, Wie so oft bei vielen anderen Episoden und Charaktere aus unserer Geschichte, Spanien ist eine große Unbekannte.
Tutto di Michoacán effettuata Quiroga Baschi nel cuore. Ovunque tu vada, el Tata Vasco, come gli indiani chiamavano lo-tata in Tarasca significa padre-, è qui una figura di primo ordine, uno spagnolo che cinque secoli dopo la sua morte, è venerato dal modello di convivenza che ha stabilito l'utopia ispirata Tomás Moro. Ma, come spesso accade con molti altri episodi e personaggi della nostra storia, in Spagna è una grande incognita.
Todos Michoacan México carregam Vasco de Quiroga no coração. Onde quer que vá, El Tata Vasco, como os índios chamavam-tata em Tarascan significa pai-, aqui é uma figura de primeiro tipo, um espanhol cinco séculos após sua morte é adorado pelo modelo de convivência estabelecida inspirado na utopia Tomás Moro. Contudo, Como sempre acontece com muitos outros episódios e personagens da nossa história, A Espanha é um grande desconhecido.
Alle Michoacán uitgevoerd Vasco de Quiroga in het hart. Waar je ook gaat, el Tata Vasco, als de Indianen noemden hem-tata in Taraskisch betekent vader-, is hier een figuur van de eerste orde, een Spaanse die vijf eeuwen na zijn dood wordt vereerd door de coëxistentiemodel dat de utopie geïnspireerd gevestigde Tomás Moro. Echter, zoals vaak gebeurt met vele andere afleveringen en personages van onze geschiedenis, in Spanje is een grote onbekende.
Tots els mexicans de Michoacán porten a Basc de Quiroga al cor. Vagis on vagis, el Tata Basc, com l'anomenaven els indígenes-tata en tarasco significa pare-, és aquí una figura de primer ordre, un espanyol que cinc segles després de la seva mort és venerat pel model de convivència que va instaurar inspirat en la utopia de Thomas More. No obstant això, com sol succeir amb molts altres episodis i personatges de la nostra història, a Espanya és un gran desconegut.
Sve Michoacán meksičkih nose Quiroga baskijski u srcu. Gdje god se okreneš, Tata i Vasco, kao Indijanci zove mu-Tata u Tarascan znači otac, je ovdje figura prvog reda, španjolske pet stoljeća nakon njegove smrti obožavaju uspostavljenog suživota modela inspirirane utopijski Thomas More. Međutim, Kao što se često događa s mnogim drugim epizodama i likovima iz naše povijesti, Španjolska je velika nepoznanica.
Все Мичоакан осуществляется Кирога Басков в центре. Где бы вы ни, EL Tata Васко, как индейцы называли его-Tata в Тараско означает отец-, Здесь фигура первого порядка, один испанский, что пять веков после его смерти почитается сосуществования модель, которая создана утопия вдохновил Томас Моро. Однако, как это часто бывает со многими другими эпизодами и персонажами нашей истории, в Испании великое неизвестное.
Michoacán guztiak egindako Vasco de Quiroga bihotzean. Edonora joan, el Tata Vasco, indioak deitzen zion-Tata gisa Tarascan esan nahi aita-, Hemen da, lehen mailako figura bat, ko Espainiako bost hil ondoren mendeetan hori bizikidetza-eredua ezarri utopia inspiratu by revered Tomas Moro. Hala ere, sarritan, beste hainbat pasarte eta pertsonaiak gure historian gertatzen den bezala, Espainian ezezagun handi bat da.
  La revista de viajes co...  
Rehabilitado en 1995, su actual aspecto poco tiene que ver con el original. La mayor parte del mobiliario de época de las diferentes salas fue comprado en España por orden del dictador Trujillo. A las puertas del alcázar, los vendedores ambulantes ofrecen sus bagatelas a espaldas de la estatua de Nicolás de Ovando, gobernador de la Española entre 1502 y 1509 y fundador de la ciudad.
Dans la ville voisine, mérite une visite Alcázar de Colón, à la Place d'Espagne, construit par Diego Colomb, premier vice-roi des Indes, dans les 1510. Réhabilité 1995, son apparence actuelle n'a rien à voir avec l'original. La plupart des meubles antiques de différentes salles a été acheté en Espagne par ordre du dictateur Trujillo. Aux portes du château, fournisseurs proposent leurs babioles derrière la statue de Nicolas de Ovando, entre le gouverneur espagnol 1502 et 1509 et fondateur de la ville. Et c'est parce qu'ils aiment à dire ici, ici qui n'est pas né riche êtes à la recherche de la vie "que le matériel chez le rat". La Casa de Ovando (Les Dames, 55) reste également, restaurée et transformée en hôtel de luxe.
Ganz in der Nähe gibt es, einen Besuch wert Alcázar de Colón, auf dem Platz von Spanien, gebaut von Diego Columbus, ersten Vizekönig von Indien, IN 1510. Instandsetzung in 1995, Sein heutiges Aussehen hat wenig mit dem Original zu tun. Die meisten der antiken Möbel in den verschiedenen Räumen wurde in Spanien im Auftrag des Diktators Trujillo gekauft. Vor den Toren des Palastes, Hersteller bieten ihre Schmuckstücke hinter der Statue von Nicolas de Ovando, Spanischen Gouverneur zwischen 1502 und 1509 und Gründer der Stadt. Und ist, dass, weil sie gerne wiederholen hier, hier nicht reich geboren ist, wer seinen Lebensunterhalt ", wie Hardware-rat". La Casa de Ovando (Die Damen, 55) Auch noch stehen, restauriert und in Luxushotel.
Nella vicina, merita una visita Alcázar de Colón, in Piazza di Spagna, costruito da Diego Colombo, primo viceré delle Indie, in 1510. Riabilitato 1995, il suo aspetto attuale ha poco a che fare con l'originale. La maggior parte dei mobili antichi da diverse stanze è stato acquistato in Spagna per ordine del dittatore Trujillo. Alle porte del castello, i fornitori offrono i loro gingilli dietro la statua di Nicolas de Ovando, tra il governatore spagnolo 1502 e 1509 e fondatore della città. Ed è che, poiché a loro piace dire in giro qui, ecco che non è nato ricco stanno cercando per la vita "come hardware ratto". La Casa de Ovando (The Ladies, 55) resta anche, restaurata e trasformata in hotel di lusso.
Na vizinha, Vale a pena visitar Alcázar de Colón, na Praça de Espanha, construída por Diego Colombo, primeiro vice-rei das Índias, em 1510. Reabilitado 1995, sua aparência atual tem pouco a ver com o original. A maioria das antiguidades, mobiliário de salas diferentes, foi comprado em Espanha por ordem do ditador Trujillo. Às portas do castelo, vendedores oferecem suas bugigangas atrás da estátua de Nicolas de Ovando, governador da espanhola entre 1502 e 1509 e fundador da cidade. E porque é que eles gostam de dizer por aqui, aqui quem não nasceu rico estão procurando a vida ", como hardware rato". La Casa de Ovando (As Senhoras, 55) também permanece, restaurada e transformada em hotel de luxo.
Muy cerca de ahí, merece una visita el Alcázar de Colón, en la plaza de España, edificado por Diego Colón, primer virrey de las Indias, in 1510. Rehabilitado en 1995, su actual aspecto poco tiene que ver con el original. La mayor parte del mobiliario de época de las diferentes salas fue comprado en España por orden del dictador Trujillo. A las puertas del alcázar, los vendedores ambulantes ofrecen sus bagatelas a espaldas de la estatua de Nicolás de Ovando, gobernador de la Española entre 1502 en 1509 y fundador de la ciudad. Y es que como les gusta repetir por estos lares, aquí quien no ha nacido rico se busca la vida “como rata de ferretería”. La Casa de Ovando (Las Damas, 55) también sigue en pie, rehabilitada y convertida en hotel de lujo.
Muy cerca de ahí, merece una visita el Alcázar de Colón, en la plaza de España, edificado por Diego Colón, primer virrey de las Indias, の 1510. Rehabilitado en 1995, su actual aspecto poco tiene que ver con el original. La mayor parte del mobiliario de época de las diferentes salas fue comprado en España por orden del dictador Trujillo. A las puertas del alcázar, los vendedores ambulantes ofrecen sus bagatelas a espaldas de la estatua de Nicolás de Ovando, gobernador de la Española entre 1502 や 1509 y fundador de la ciudad. Y es que como les gusta repetir por estos lares, aquí quien no ha nacido rico se busca la vida “como rata de ferretería”. La Casa de Ovando (Las Damas, 55) también sigue en pie, rehabilitada y convertida en hotel de lujo.
Molt a prop d'aquí, mereix una visita el Alcàsser de Colom, a la plaça d'Espanya, construït per Diego Colom, primer virrei de les Índies, en 1510. Rehabilitat en 1995, seu actual aspecte poc té a veure amb l'original. La major part del mobiliari d'època de les diferents sales va ser comprat a Espanya per ordre del dictador Trujillo. A les portes de l'alcàsser, els venedors ambulants ofereixen els seus bagatel a esquena de l'estàtua de Nicolás d'Ovando, governador de l'Espanyola entre 1502 y 1509 i fundador de la ciutat. I és que com els agrada repetir per aquestes contrades, aquí qui no ha nascut ric es busca la vida "com rata de ferreteria". La Casa d'Ovando (Les Dames, 55) també segueix en peu, rehabilitada i convertida en hotel de luxe.
U neposrednoj blizini nalazi, vrijedi posjetiti Alcazar de Colón, na trgu u Španjolskoj, sagradio Diego Columbus, Prvi ban od Indija, u 1510. Obnovljene u 1995, njegov sadašnji izgled ima malo veze s izvornom. Većina od stilskog namještaja u različitim sobama je kupljen u Španjolskoj po nalogu diktatora Trujillo. Na vratima palače, prodavači nude svoje trice iza kipa Nicolas de Ovando, Španjolski guverner između 1502 i 1509 i osnivač grada. I da je zato što su željeli ponoviti ovdje, Ovdje nije rođen bogat koji za život zarađuje ", kao hardware rat". La Casa de Ovando (Dame, 55) Također još uvijek stoji, restauriran i pretvoren u luksuzni hotel.
Очень близко, стоит посетить Алькасар-де-Колон, на площади Испании, построенный Диего Колумба, первый вице-короля Индий, в 1510. Восстановлена ​​в 1995, свой нынешний облик имеет мало общего с оригиналом. Большая часть старинной мебели в разных комнатах был приобретен в Испании по приказу диктатора Трухильо. У ворот замка, производители предлагают свои безделушки за статуей Николя де Овандо, Губернатор испанский между 1502 и 1509 и основателя города. И в том, что, потому что они хотели сказать тут, Здесь, который не родился богатым жизни выглядит "как крыса оборудование". La Casa де Овандо (Дамы, 55) также остается, восстановлен и превращен в роскошный отель.
Muy cerca de ahí, merece una visita el Alcázar de Colón, en la plaza de España, edificado por Diego Colón, primer virrey de las Indias, en 1510. Rehabilitado en 1995, su actual aspecto poco tiene que ver con el original. La mayor parte del mobiliario de época de las diferentes salas fue comprado en España por orden del dictador Trujillo. A las puertas del alcázar, los vendedores ambulantes ofrecen sus bagatelas a espaldas de la estatua de Nicolás de Ovando, gobernador de la Española entre 1502 eta 1509 y fundador de la ciudad. Y es que como les gusta repetir por estos lares, aquí quien no ha nacido rico se busca la vida “como rata de ferretería”. La Casa de Ovando (Las Damas, 55) también sigue en pie, rehabilitada y convertida en hotel de lujo.
  La revista de viajes co...  
Ahora toca bajar hacia el río, no sin antes refugiarnos del sol en Sé Nova, la catedral nueva, donde no está de más rezar un avemaría a Nuestra Señora de la Buena Muerte, una estatua yacente de la Virgen situada a la izquierda del altar mayor. Después, continuamos calle abajo hacia la vieja Sé, levantada en el siglo XII sobre las ruinas de un templo visigodo por orden del primer rey luso, Alfonso Enríquez.
Ahora toca bajar hacia el río, no sin antes refugiarnos del sol en Sé Nova, la catedral nueva, donde no está de más rezar un avemaría a Nuestra Señora de la Buena Muerte, una estatua yacente de la Virgen situada a la izquierda del altar mayor. Depois, continuamos calle abajo hacia la vieja Sé, levantada en el siglo XII sobre las ruinas de un templo visigodo por orden del primer rey luso, Alfonso Enríquez. A las puertas de la catedral, que alberga un bellísimo claustro (dos euros y medio la entrada) que no hay que perderse, nos asaltan unos estudiantes con hechuras de tunos que piden ayuda para sufragar su viaje de fin de carrera (que celebran tradicionalmente con la “Queima des Fitas”). No dudo ni un instante. Para evitar que nos acaben cantando una serenata les alargo rápidamente un moneda de un euro.
Ahora toca bajar hacia el río, no sin antes refugiarnos del sol en Sé Nova, la catedral nueva, donde no está de más rezar un avemaría a Nuestra Señora de la Buena Muerte, una estatua yacente de la Virgen situada a la izquierda del altar mayor. 後の, continuamos calle abajo hacia la vieja Sé, levantada en el siglo XII sobre las ruinas de un templo visigodo por orden del primer rey luso, Alfonso Enríquez. A las puertas de la catedral, que alberga un bellísimo claustro (dos euros y medio la entrada) que no hay que perderse, nos asaltan unos estudiantes con hechuras de tunos que piden ayuda para sufragar su viaje de fin de carrera (que celebran tradicionalmente con la “Queima des Fitas”). No dudo ni un instante. Para evitar que nos acaben cantando una serenata les alargo rápidamente un moneda de un euro.
Ahora toca bajar hacia el río, no sin antes refugiarnos del sol en Sé Nova, la catedral nueva, donde no está de más rezar un avemaría a Nuestra Señora de la Buena Muerte, una estatua yacente de la Virgen situada a la izquierda del altar mayor. Després, continuamos calle abajo hacia la vieja Sé, levantada en el siglo XII sobre las ruinas de un templo visigodo por orden del primer rey luso, Alfonso Enríquez. A las puertas de la catedral, que alberga un bellísimo claustro (dos euros y medio la entrada) que no hay que perderse, nos asaltan unos estudiantes con hechuras de tunos que piden ayuda para sufragar su viaje de fin de carrera (que celebran tradicionalmente con la “Queima des Fitas”). No dudo ni un instante. Para evitar que nos acaben cantando una serenata les alargo rápidamente un moneda de un euro.
Ahora toca bajar hacia el río, no sin antes refugiarnos del sol en Sé Nova, la catedral nueva, donde no está de más rezar un avemaría a Nuestra Señora de la Buena Muerte, una estatua yacente de la Virgen situada a la izquierda del altar mayor. Nakon, continuamos calle abajo hacia la vieja Sé, levantada en el siglo XII sobre las ruinas de un templo visigodo por orden del primer rey luso, Alfonso Enríquez. A las puertas de la catedral, que alberga un bellísimo claustro (dos euros y medio la entrada) que no hay que perderse, nos asaltan unos estudiantes con hechuras de tunos que piden ayuda para sufragar su viaje de fin de carrera (que celebran tradicionalmente con la “Queima des Fitas”). No dudo ni un instante. Para evitar que nos acaben cantando una serenata les alargo rápidamente un moneda de un euro.
Ahora toca bajar hacia el río, no sin antes refugiarnos del sol en Sé Nova, la catedral nueva, donde no está de más rezar un avemaría a Nuestra Señora de la Buena Muerte, una estatua yacente de la Virgen situada a la izquierda del altar mayor. После, continuamos calle abajo hacia la vieja Sé, levantada en el siglo XII sobre las ruinas de un templo visigodo por orden del primer rey luso, Alfonso Enríquez. A las puertas de la catedral, que alberga un bellísimo claustro (dos euros y medio la entrada) que no hay que perderse, nos asaltan unos estudiantes con hechuras de tunos que piden ayuda para sufragar su viaje de fin de carrera (que celebran tradicionalmente con la “Queima des Fitas”). No dudo ni un instante. Para evitar que nos acaben cantando una serenata les alargo rápidamente un moneda de un euro.
Ahora toca bajar hacia el río, no sin antes refugiarnos del sol en Sé Nova, la catedral nueva, donde no está de más rezar un avemaría a Nuestra Señora de la Buena Muerte, una estatua yacente de la Virgen situada a la izquierda del altar mayor. Ondoren, continuamos calle abajo hacia la vieja Sé, levantada en el siglo XII sobre las ruinas de un templo visigodo por orden del primer rey luso, Alfonso Enríquez. A las puertas de la catedral, que alberga un bellísimo claustro (dos euros y medio la entrada) que no hay que perderse, nos asaltan unos estudiantes con hechuras de tunos que piden ayuda para sufragar su viaje de fin de carrera (que celebran tradicionalmente con la “Queima des Fitas”). No dudo ni un instante. Para evitar que nos acaben cantando una serenata les alargo rápidamente un moneda de un euro.
  La revista de viajes co...  
Quizás fueran sus silencios, su mirada perdida, su habilidad para moverse por una ciudad que, teóricamente, desconocía. “¿Y por qué no me robó la cámara en aquel momento? ¿Por qué se ha tomado las molestias de venir hasta aquí?”, le preguntaba incrédula a Albert intentando poner orden en todo aquello.
S'il est vrai que quelque chose en lui, j'ai toujours trouvé suspect. Peut-être que c'était son silence, ses yeux perdus, leur capacité à se déplacer dans une ville qui, théoriquement, inconnue. "Pourquoi n'ai-je pas volé la caméra au moment? Pourquoi il a pris la peine de venir ici?", Albert a demandé, incrédule essayer de mettre de l'ordre à tout ce qui. Je me répondis: à un certain moment dans notre marche lui avait dit que j'étais un journaliste; probablement pensé, s'il était investi un peu d'argent et de temps pour voyager avec moi à Puerto Galera, pourrait voler les autres appareils et ordinateurs. Voila.
Zwar ist es wahr, dass etwas an ihm fand ich es immer verdächtig. Vielleicht war es sein Schweigen, seine Augen verloren, ihre Fähigkeit, um eine Stadt zu ziehen, dass, in der Theorie, unbekannt. "Warum kann ich nicht habe die Kamera an der Zeit? Warum hat sich die Mühe gemacht, hierher zu kommen?", Albert fragte ungläubig versuchen, um alles, was bringen. Antwortete ich mich: irgendwann in unserem Spaziergang ihm gesagt hatte, ich war ein Journalist; dachte wahrscheinlich, wenn investiert etwas Geld und Zeit, um mit mir zu reisen Puerto Galera, könnten die anderen Kameras und Computer zu stehlen. Voila.
Se è vero che qualcosa in lui ho sempre trovato sospetto. Forse era il suo silenzio, i suoi occhi persi, la loro capacità di muoversi intorno ad una città che, in teoria, sconosciuto. "Perché non ho rubato la fotocamera al momento? Perché si è preso la briga di venire qui?", Albert chiese incredulo cercando di mettere ordine a tutto ciò che. Risposi io: ad un certo punto nella nostra passeggiata gli aveva detto che ero un giornalista; probabilmente pensato, se investito un po 'di soldi e tempo per viaggiare con me a Puerto Galera, potrebbe rubare le altre telecamere e computer. Voila.
Embora seja verdade que algo sobre ele que eu sempre achei suspeito. Talvez fosse o seu silêncio, seus olhos perdidos, sua capacidade de mover-se em torno de uma cidade que, em teoria, desconhecido. "Por que não eu roubei a câmera no momento? Por que ele se deu ao trabalho de vir aqui?", Albert perguntou incrédulo tentando trazer ordem a tudo o que. Eu me respondeu: em algum momento de nossa caminhada lhe tinha dito que eu era um jornalista; provavelmente pensou, se investiu algum dinheiro e tempo para viajar comigo para Puerto Galera, poderia roubar as outras câmeras e computadores. Voila.
Hoewel het waar is dat er iets over hem vond ik het altijd verdacht. Misschien was het zijn stilte, zijn ogen verloren, hun vermogen om te bewegen rond een stad die, theoretisch, onbekend. "Waarom niet Ik heb de camera op het moment? Waarom het de moeite heeft genomen om hier te komen?", Albert vroeg ongelovig proberen om al die brengen. Ik antwoordde mezelf: op een bepaald punt in onze wandeling hem had verteld was ik een journalist; dacht waarschijnlijk, Als investeerde wat geld en tijd om te reizen met mij naar Puerto Galera, de andere camera's en computer kan stelen. Voila.
それは彼について何か、私はいつもそれが疑わしい見つけたことは事実ですが. 多分それは彼の沈黙だった, 彼の目には、失った, 街を移動する能力その, 理論的には, 不明. "なぜ私は、一度カメラを盗んだはありません? なぜそれがここに来てトラブルをとっている?", アルバートはすべてのことに秩序をもたらすためにしようとして信じられないよう求め. 私は自分自身に答え: 私たちの散歩の中でいくつかの点で、私はジャーナリストだった彼に言っていた; おそらく考え, プエルトガレラに私と一緒に旅行するためにいくつかのお金と時間を投資した場合, 他のカメラとパソコンを盗むことができる. 出来上がり.
Aunque es verdad que algo en él siempre me resultó sospechoso. Quizás fueran sus silencios, su mirada perdida, su habilidad para moverse por una ciudad que, teòricament, desconocía. “¿Y por qué no me robó la cámara en aquel momento? ¿Por qué se ha tomado las molestias de venir hasta aquí?", le preguntaba incrédula a Albert intentando poner orden en todo aquello. Yo misma me respondí: en algún momento de nuestro paseo le había comentado que era periodista; probablemente pensó que, si invertía algo de dinero y tiempo en viajar conmigo hasta Puerto Galera, podría robarme el resto de cámaras y el ordenador. Voilá.
Aunque es verdad que algo en él siempre me resultó sospechoso. Quizás fueran sus silencios, su mirada perdida, su habilidad para moverse por una ciudad que, teoretski, desconocía. “¿Y por qué no me robó la cámara en aquel momento? ¿Por qué se ha tomado las molestias de venir hasta aquí?", le preguntaba incrédula a Albert intentando poner orden en todo aquello. Yo misma me respondí: en algún momento de nuestro paseo le había comentado que era periodista; probablemente pensó que, si invertía algo de dinero y tiempo en viajar conmigo hasta Puerto Galera, podría robarme el resto de cámaras y el ordenador. Voilá.
Aunque es verdad que algo en él siempre me resultó sospechoso. Quizás fueran sus silencios, su mirada perdida, su habilidad para moverse por una ciudad que, в теории, desconocía. “¿Y por qué no me robó la cámara en aquel momento? ¿Por qué se ha tomado las molestias de venir hasta aquí?", le preguntaba incrédula a Albert intentando poner orden en todo aquello. Yo misma me respondí: en algún momento de nuestro paseo le había comentado que era periodista; probablemente pensó que, si invertía algo de dinero y tiempo en viajar conmigo hasta Puerto Galera, podría robarme el resto de cámaras y el ordenador. Voilá.
Aunque es verdad que algo en él siempre me resultó sospechoso. Quizás fueran sus silencios, su mirada perdida, su habilidad para moverse por una ciudad que, teoria, desconocía. “¿Y por qué no me robó la cámara en aquel momento? ¿Por qué se ha tomado las molestias de venir hasta aquí?", le preguntaba incrédula a Albert intentando poner orden en todo aquello. Yo misma me respondí: en algún momento de nuestro paseo le había comentado que era periodista; probablemente pensó que, si invertía algo de dinero y tiempo en viajar conmigo hasta Puerto Galera, podría robarme el resto de cámaras y el ordenador. Voilá.
  La revista de viajes co...  
Anoté la dirección del ministerio australiano de inmigración a la que había que mandar el CV y periódicamente la encuentro, en un cambio de casa, en un orden de carpetas, y entonces la miro un rato despacio y la vuelvo a guardar cuidadosamente en otra parte con la tranquilidad gratificante de que siempre quedara Tasmania si en un momento dado tenemos que repostar.
Cette nuit-là, après avoir dit au revoir, J'ai séjourné dans une auberge de jeunesse quand vous arrivez à Hobart, où je me suis assis à une table avec un café à l'américaine et ramassé plusieurs magazines pour naviguer. Dans l'un d'eux était une annonce pleine page en disant: “Tasmanie a besoin de vous!” et toute une liste de professions qui couvrent, et des photos de grandes maisons, verres de vin paysages lumineux et trop beau nous avions vu et. J'ai noté la direction du ministère de l'immigration australienne à laquelle il a dû envoyer le CV et se réunissent régulièrement, dans un changement de domicile, un ordre de dossiers, et puis je la regarde un moment en arrière lentement et avec précaution pour garder l'autre part, avec la paix qui restent toujours gratifiant Tasmanie si à un certain point, nous devons faire le plein.
In dieser Nacht, Nach dem Abschied, Ich übernachtete in einem Hostel in Hobart, wo bei der Ankunft ich an einem Tisch saß mit einem amerikanischen Kaffee und nahm mehrere Zeitschriften zu blättern. In einer von ihnen gab es eine ganzseitige Anzeige sagen: “Tasmania braucht Sie!” und eine ganze Liste von Berufen, die Abdeckung, und Fotos von riesigen Häusern, Sektgläser und zu schön Landschaften, die wir gesehen hatten und. Geben Sie die Adresse der australischen Einwanderungsbehörde, dem er musste die CV senden und treffen sich regelmäßig, in einem Umzug, ein Auftrag von Ordnern, und dann es betrachten eine Weile zurück langsam und vorsichtig an anderer Stelle sparen mit der Ruhe, die immer bleiben lohnende Tasmania, wenn wir irgendwann zu tanken müssen.
Quella notte, dopo aver salutato, Ho soggiornato in un ostello a Hobart dove all'arrivo mi sono seduto a un tavolo con un caffè americano e ha preso diverse riviste per navigare. In uno di essi c'è stato un annuncio a piena pagina dicendo:: “Tasmania ha bisogno di te!” e tutta una serie di professioni che coprono, e le foto di case enormi, bicchieri di vino spumante e paesaggi troppo belli che avevamo visto e. Inserisci l'indirizzo del ministero dell'immigrazione australiano a cui doveva inviare il CV e incontrarsi regolarmente, da trasloco, un ordine di cartelle, e poi guardare un po 'indietro lentamente e con attenzione per salvare altrove, con la tranquillità che sempre stare gratificante Tasmania se a un certo punto dobbiamo fare rifornimento.
Hoje à noite, depois de dizer adeus, Eu fiquei em um albergue quando você chegar em Hobart onde eu estava sentado em uma mesa com um café americano e pegou várias revistas para navegar. Em um deles era um anúncio de página inteira dizendo:: “Tasmânia precisa de você!” e toda uma lista de profissões que abrangem, e imagens de casas enormes, copos de vinho paisagens brilhantes e muito bonito que tinha visto e. Notei a direção do ministério de imigração australiano para o qual ele teve que enviar o CV e reunir-se regularmente, em uma mudança de casa, uma ordem de pastas, e então eu olhar para ele um tempo atrás, devagar e com cuidado para manter o outro lado com a paz que sempre ficar Tasmânia gratificante se em algum momento temos de reabastecer.
Die nacht, na het afscheid, Ik verbleef in een hostel in Hobart waar bij aankomst Ik zat aan een tafel met een Amerikaanse koffie en nam een ​​aantal tijdschriften te bladeren. In een van hen was er een paginagrote advertentie te zeggen: “Tasmanië heeft je nodig!” en een hele lijst van beroepen die betrekking hebben, en foto's van grote huizen, mousserende wijn glazen en ook prachtige landschappen die we gezien hebben en. Voer het adres van de Australische immigratie bediening waartoe hij moest de CV te sturen en aan regelmatig, verhuis-, een bestelling van mappen, en dan kijken naar het een tijdje terug langzaam en voorzichtig om elders op te slaan met de rust die altijd de moeite waard Tasmanië indien verblijf op een gegeven moment moeten we tanken.
Aquella nit, després d'acomiadar-, em vaig quedar en un alberg a Hobart on l'arribar vaig seure en una taula amb un cafè americà i vaig agafar diverses revistes per mirar. En una d'elles hi havia un anunci a tota pàgina que deia: “Tasmània et necessita!” i tota una llista de professions que cobrir, i fotos de cases descomunals, de copes de vi brillants i dels paisatges massa bells que havíem vist ja. Vaig anotar l'adreça del ministeri australià d'immigració a la qual havia d'enviar el CV i periòdicament la trobo, en un canvi de casa, en un ordre de carpetes, i llavors la miro una estona poc a poc i la torno a guardar acuradament en una altra part amb la tranquil · litat gratificant que sempre quedés Tasmània si en un moment donat hem de proveir.
Večeras, Nakon pozdrava, Ja sam ostao u hostelu u Hobartu gdje je po dolasku sam sjedio za stolom s američkom kave i uhvatio nekoliko časopisa za pregledavanje. U jednom od njih je cijela stranica oglasa govoreći: “Tasmania vam treba!” , a cijeli popis zanimanja koja pokrivaju, i ogromne kuće fotografija, čaše za vino svijetle i lijepe pejzaže smo vidjeli previše i. Ja zapisala adresu australske imigracijske službe za kojeg je morao poslati životopis i redovito se sastaje, u promjeni kuće, Redoslijed mapa, a zatim pogledao neko vrijeme natrag polako i pažljivo čuvati mir negdje drugdje zadovoljavajuće koje ostaju zauvijek Tasmanija, ako u nekom trenutku smo na benzinskoj postaji.
Сегодня вечером, Попрощавшись, Я останавливался в хостеле в Хобарте, где по прибытии я сидел за одним столом с американским кофе и сделал несколько журналов для просмотра. В одном из них было всю страницу говоря: “Тасмания нуждается в вас!” и целый перечень профессий, которые охватывают, и фотографиями огромного дома, сверкающие бокалы и слишком красивые пейзажи, которые мы видели и. Введите адрес австралийского министерства иммиграции, к которой он должен был послать резюме и регулярно встречаются, В переезда, Порядок папок, , а затем посмотреть на это некоторое время назад, медленно и осторожно, чтобы сохранить в другом месте со спокойствием, которое всегда оставаться награждения Тасмании, если в какой-то момент мы должны заправляться.
Herria, agur esaten ondoren, Aterpetxe batean geratu nintzen Hobart, non iristerakoan eserita kafea American mahai bat nuen eta hainbat aldizkari harrapatu nabigatu. Horietako bat izan zen, orrialde osoa ad esaten: “Tasmania behar duzu!” eta lanbide estaltzen duten zerrenda, oro har,, erraldoi eta etxeko argazkiak, ardo betaurreko distiratsua eta paisaia ederrak ikusi genituen, eta gehiegi. Behera idatzi nuen helbide Australian immigrazioa ministerio zein CV bidali behar izan zuen, eta, aldian-aldian bilera, aldaketa hasiera batean, karpetak ordena bat, eta, ondoren, pixka bat begiratu atzera, poliki-poliki eta arretaz mantendu bake edonon atsegina egonaldia betirako Tasmania dela uneren depositoa betetzeko galtzen dugu.
Aquela noite,, despois de dicir adeus, Eu quedei nun albergue en Hobart, onde no momento da chegada eu me sentei nunha mesa con café americano e colleu varias revistas para navegar. Nun deles era un anuncio de páxina enteira dicindo: “Tasmania ten que vostede!” e toda unha lista de profesións que abranguen, e fotos casa enormes, vasos de viño paisaxes brillantes e fermosa que vira moito e. Anotei a dirección do ministerio australiano da inmigración para o que tivo que enviar o CV e reunirse regularmente, un cambio de casa, unha orde de cartafoles, e, a continuación, mirou para un tempo, modo e con coidado manter a paz noutros lugares gratificante que quedar para sempre Tasmania se nalgún momento temos que encher.
  La revista de viajes co...  
Para encontrarse, antes hay que perderse. De nada sirve buscarse en el orden cartesiano de los días sin brillo, de las noches que nos apagan sin ofrecernos nada a cambio, cuando hasta los bolsillos pesan de mansedumbre.
Para encontrarse, antes hay que perderse. De nada sirve buscarse en el orden cartesiano de los días sin brillo, de las noches que nos apagan sin ofrecernos nada a cambio, cuando hasta los bolsillos pesan de mansedumbre. De todo eso nos redime la desorientación de una estación de autobuses en la que todos los taxistas intentan timarte; la perplejidad de una fortaleza tibetana acechada por perros salvajes; el asombro de un barco donde el único objetivo de la mayoría del pasaje es una borrachera “a basso costo”; el aturdimiento de verte izado por un monje a un monasterio encaramado a una roca con una cuerda trenzada con piel de vaca…
Para encontrarse, antes hay que perderse. De nada sirve buscarse en el orden cartesiano de los días sin brillo, de las noches que nos apagan sin ofrecernos nada a cambio, cuando hasta los bolsillos pesan de mansedumbre. De todo eso nos redime la desorientación de una estación de autobuses en la que todos los taxistas intentan timarte; la perplejidad de una fortaleza tibetana acechada por perros salvajes; el asombro de un barco donde el único objetivo de la mayoría del pasaje es una borrachera “baixo custo”; el aturdimiento de verte izado por un monje a un monasterio encaramado a una roca con una cuerda trenzada con piel de vaca…
Para encontrarse, antes hay que perderse. De nada sirve buscarse en el orden cartesiano de los días sin brillo, de las noches que nos apagan sin ofrecernos nada a cambio, cuando hasta los bolsillos pesan de mansedumbre. De todo eso nos redime la desorientación de una estación de autobuses en la que todos los taxistas intentan timarte; la perplejidad de una fortaleza tibetana acechada por perros salvajes; el asombro de un barco donde el único objetivo de la mayoría del pasaje es una borrachera “lage kosten”; el aturdimiento de verte izado por un monje a un monasterio encaramado a una roca con una cuerda trenzada con piel de vaca…
Para encontrarse, antes hay que perderse. De nada sirve buscarse en el orden cartesiano de los días sin brillo, de las noches que nos apagan sin ofrecernos nada a cambio, cuando hasta los bolsillos pesan de mansedumbre. De todo eso nos redime la desorientación de una estación de autobuses en la que todos los taxistas intentan timarte; la perplejidad de una fortaleza tibetana acechada por perros salvajes; el asombro de un barco donde el único objetivo de la mayoría del pasaje es una borrachera “低価格”; el aturdimiento de verte izado por un monje a un monasterio encaramado a una roca con una cuerda trenzada con piel de vaca…
Para encontrarse, antes hay que perderse. De nada sirve buscarse en el orden cartesiano de los días sin brillo, de las noches que nos apagan sin ofrecernos nada a cambio, cuando hasta los bolsillos pesan de mansedumbre. De todo eso nos redime la desorientación de una estación de autobuses en la que todos los taxistas intentan timarte; la perplejidad de una fortaleza tibetana acechada por perros salvajes; el asombro de un barco donde el único objetivo de la mayoría del pasaje es una borrachera “baix cost”; el aturdimiento de verte izado por un monje a un monasterio encaramado a una roca con una cuerda trenzada con piel de vaca…
Para encontrarse, antes hay que perderse. De nada sirve buscarse en el orden cartesiano de los días sin brillo, de las noches que nos apagan sin ofrecernos nada a cambio, cuando hasta los bolsillos pesan de mansedumbre. De todo eso nos redime la desorientación de una estación de autobuses en la que todos los taxistas intentan timarte; la perplejidad de una fortaleza tibetana acechada por perros salvajes; el asombro de un barco donde el único objetivo de la mayoría del pasaje es una borrachera “низкая стоимость”; el aturdimiento de verte izado por un monje a un monasterio encaramado a una roca con una cuerda trenzada con piel de vaca…
Para encontrarse, antes hay que perderse. De nada sirve buscarse en el orden cartesiano de los días sin brillo, de las noches que nos apagan sin ofrecernos nada a cambio, cuando hasta los bolsillos pesan de mansedumbre. De todo eso nos redime la desorientación de una estación de autobuses en la que todos los taxistas intentan timarte; la perplejidad de una fortaleza tibetana acechada por perros salvajes; el asombro de un barco donde el único objetivo de la mayoría del pasaje es una borrachera “kostu txikia”; el aturdimiento de verte izado por un monje a un monasterio encaramado a una roca con una cuerda trenzada con piel de vaca…
  La revista de viajes co...  
La caminata hasta la otra orilla del Mondego está justificada por la fotografía más recurrente de Coimbra, por el convento de Santa Clara, la quinta Das Lagrimas -que fue testigo, en el siglo XIV, de los amores furtivos del infante don Pedro con Inés de Castro, que finalmente fue asesinada en sus jardines, cuentan que por orden del rey Alfonso IV, padre del infante, que no aprobaba la relación- y el parque temático Portugal dos Pequenitos, una reproducción a escala de los principales hitos arquitectónicos de Portugal y sus antiguas colonias.
A la izquierda del puente de Santa Clara se encuentra el muelle desde el que parten los barcos turísticos. La caminata hasta la otra orilla del Mondego está justificada por la fotografía más recurrente de Coimbra, por el convento de Santa Clara, o quinta Das Lagrimas -que fue testigo, no século XIV, de los amores furtivos del infante don Pedro con Inés de Castro, que finalmente fue asesinada en sus jardines, cuentan que por orden del rey Alfonso IV, padre del infante, que no aprobaba la relación- y el parque temático Portugal dos Pequenitos, una reproducción a escala de los principales hitos arquitectónicos de Portugal y sus antiguas colonias. Y aunque mis pasos me llevan hacia la quinta, seducido por la historia trágica de ese amor imposible, la ración cultural ya está cubierta por hoy y son los niños los que deciden rematar el día en el parque infantil (25, 95 euros el pack familiar).
A la izquierda del puente de Santa Clara se encuentra el muelle desde el que parten los barcos turísticos. La caminata hasta la otra orilla del Mondego está justificada por la fotografía más recurrente de Coimbra, por el convento de Santa Clara, ザ quinta Das Lagrimas -que fue testigo, 14世紀における, de los amores furtivos del infante don Pedro con Inés de Castro, que finalmente fue asesinada en sus jardines, cuentan que por orden del rey Alfonso IV, padre del infante, que no aprobaba la relación- y el parque temático Portugal dos Pequenitos, una reproducción a escala de los principales hitos arquitectónicos de Portugal y sus antiguas colonias. Y aunque mis pasos me llevan hacia la quinta, seducido por la historia trágica de ese amor imposible, la ración cultural ya está cubierta por hoy y son los niños los que deciden rematar el día en el parque infantil (25, 95 euros el pack familiar).
A la izquierda del puente de Santa Clara se encuentra el muelle desde el que parten los barcos turísticos. La caminata hasta la otra orilla del Mondego está justificada por la fotografía más recurrente de Coimbra, por el convento de Santa Clara, la quinta Das Lagrimas -que fue testigo, u četrnaestom stoljeću, de los amores furtivos del infante don Pedro con Inés de Castro, que finalmente fue asesinada en sus jardines, cuentan que por orden del rey Alfonso IV, padre del infante, que no aprobaba la relación- y el parque temático Portugal dos Pequenitos, una reproducción a escala de los principales hitos arquitectónicos de Portugal y sus antiguas colonias. Y aunque mis pasos me llevan hacia la quinta, seducido por la historia trágica de ese amor imposible, la ración cultural ya está cubierta por hoy y son los niños los que deciden rematar el día en el parque infantil (25, 95 euros el pack familiar).
A la izquierda del puente de Santa Clara se encuentra el muelle desde el que parten los barcos turísticos. La caminata hasta la otra orilla del Mondego está justificada por la fotografía más recurrente de Coimbra, por el convento de Santa Clara, la quinta Das Lagrimas -que fue testigo, в четырнадцатом веке, de los amores furtivos del infante don Pedro con Inés de Castro, que finalmente fue asesinada en sus jardines, cuentan que por orden del rey Alfonso IV, padre del infante, que no aprobaba la relación- y el parque temático Portugal dos Pequenitos, una reproducción a escala de los principales hitos arquitectónicos de Portugal y sus antiguas colonias. Y aunque mis pasos me llevan hacia la quinta, seducido por la historia trágica de ese amor imposible, la ración cultural ya está cubierta por hoy y son los niños los que deciden rematar el día en el parque infantil (25, 95 euros el pack familiar).
A la izquierda del puente de Santa Clara se encuentra el muelle desde el que parten los barcos turísticos. La caminata hasta la otra orilla del Mondego está justificada por la fotografía más recurrente de Coimbra, por el convento de Santa Clara, duen quinta Das Lagrimas -que fue testigo, XIV mendean, de los amores furtivos del infante don Pedro con Inés de Castro, que finalmente fue asesinada en sus jardines, cuentan que por orden del rey Alfonso IV, padre del infante, que no aprobaba la relación- y el parque temático Portugal dos Pequenitos, una reproducción a escala de los principales hitos arquitectónicos de Portugal y sus antiguas colonias. Y aunque mis pasos me llevan hacia la quinta, seducido por la historia trágica de ese amor imposible, la ración cultural ya está cubierta por hoy y son los niños los que deciden rematar el día en el parque infantil (25, 95 euros el pack familiar).
  La revista de viajes co...  
Los elementos que identifican el templo con la milicia de Dios son numerosos. Hay una campana con el símbolo de la Orden y los capiteles muestran escudos con su cruz roja. Además, dentro de la nave hay restos funerarios y lápidas de caballeros, ya que se utilizó como lugar de enterramientos.
Les éléments qui permettent d'identifier l'église avec la milice de Dieu sont nombreux. Il ya une cloche avec le symbole de l'Ordre et les capitales montrent boucliers avec la Croix-Rouge. Addition, au sein de la nef sont les restes funéraires et pierres tombales messieurs, parce qu'il a été utilisé comme lieu d'inhumation. des stands de tous ces vestiges du grand carré magique, symbolisant le Saint-Graal. Il existe de nombreuses légendes qui a mis le Saint-Graal, ainsi que l'Arche de l'Alliance ou le Bureau de Salomon dans la ville de Tolède.
Die Elemente, die der Kirche identifizieren uns mit Gottes Miliz sind zahlreiche. Es ist eine Glocke mit dem Symbol des Ordens und die Kapitelle zeigen Schilder mit rotem Kreuz. Zusatz, im Kirchenschiff befinden sich die Überreste und Grabsteine ​​Beerdigung Herren, denn es war ein Ort der Bestattung verwendet. Hebt sich von all diesen bleibt die große Magic Square, symbolisiert den Heiligen Gral. Es gibt viele Legenden, die den heiligen Gral setzen, sowie die Bundeslade oder das Bureau of Solomon in der Stadt Toledo.
Gli elementi che identificano la chiesa con la milizia di Dio sono numerosi. Vi è una campana con il simbolo dell'Ordine e le capitali spettacolo scudi con croce rossa. Oltre, all'interno della navata centrale si trovano i resti e le lapidi funerarie colleghi, perché è stato usato come luogo di sepoltura. Si distingue da tutti questi rimane il grande Magic Square, che simboleggia il Sacro Graal. Ci sono molte leggende che mettono il santo graal, nonché l'Arca dell'Alleanza o della presidenza di Salomone, nella città di Toledo.
Os elementos que identificam a Igreja com a milícia de Deus são numerosos. Há um sino com o símbolo da Ordem e as capitais mostram escudos com a Cruz Vermelha. Também, dentro da nave estão os restos mortais e lápides funerárias Deputados, porque ela foi usada como local de sepultamento. Destaca-se todas essas continua a ser o grande Magic Square, simbolizando o Santo Graal. Existem muitas lendas que colocou o Santo Graal, bem como a Arca da Aliança ou da Mesa de Salomão, na cidade de Toledo.
De elementen die de kerk identificeren met milities van God zijn talrijk. Er is een bel met het symbool van de Orde en de hoofdsteden show schilden met rood kruis. Ook, binnen het schip zijn de resten en grafstenen begrafenis heren, omdat het werd gebruikt als begraafplaats. Onderscheidt zich van al deze blijft de grote Magisch Vierkant, het symbool van de Heilige Graal. Er zijn vele legendes die de heilige graal gezet, evenals de Ark des Verbonds of het Bureau van Salomo in de stad Toledo.
Els elements que identifiquen el temple amb la milícia de Déu són nombrosos. Hi ha una campana amb el símbol de l'Ordre i els capitells mostren escuts amb la seva creu vermella. A més, dins de la nau hi ha restes funeràries i làpides de cavallers, ja que es va utilitzar com a lloc d'enterraments. Sobresurt d'entre tots aquests restes el gran Quadrat Màgic, que simbolitza al Grial. Són nombroses les llegendes que situen el calze sagrat, així com a l'Arca de l'Aliança oa la Mesa de Salomó a la ciutat de Toledo.
Elementi koji identificiraju crkvu s Božjim milicije su brojni. Tu je zvono s simbol reda i kapitelima pokazuju štit sa crvenim križem. Dodatak, unutar broda su gradine i grobove pogreb gospoda, jer je korišten kao mjesto ukopa. Izdvaja od svih tih i dalje veliki magični kvadrat, simbolizira Sveti Gral. Postoje mnoge legende da stavi sveti gral, kao i Zavjetni kovčeg ili zavoda za Salomon u gradu Toledo.
Элементы, которые определяют как храм милиции Божьей многочисленные. Там в колокол с изображением ордена и столицах шоу щита с красным крестом. Также, внутри корабля, погребальные останки и надгробные плиты мужчин, потому что он был использован в качестве места захоронения. Выделяется из всех этих остается большой площади магии, символизирующих Грааль. Есть много легенд, которые ставят Святой Грааль, и Ковчег Завета или Бюро Соломона в городе Толедо.
Jainkoaren tenplua miliziano identifikatu elementu ugari. Ez dago ordena eta hiriburuetan ikurra kanpai Ikuskizuna gurutze gorria ezkutu. Era berean,, ontziaren hondarrak eta zaldun hileta-oroitarri-en, zen lurperatzeko leku gisa erabiltzen delako. Nabarmentzen da horien guztien artean handia Magic plazan geratzen, Grial sinbolizatzen. Asko dira kondairak jarri Santo Grial, eta Itunean edo Solomon Mahaiak Toledo hirian du arka.
Os elementos que identifican a Igrexa coa milicia de Deus son numerosos. Hai unha campá co símbolo da Orde e as capitais mostran escudos coa Cruz Vermella. Tamén, dentro da nave están os restos e lápidas funerarias Deputados, porque foi usada como lugar de Cava. Destaca a todas estas segue a ser o gran Magic Square, simbolizando o Santo Graal. Existen moitas lendas que puxo o Santo Graal, así como a Arca da Alianza ou da Mesa de Salomón, na cidade de Toledo.
  La revista de viajes co...  
En este caso, nuestros ojos divagan por la ciudad de los templarios. Fascinante viaje que nos transporta otra vez al pasado de una Orden militar y religiosa. La ciudad castellana fue otro de los enclaves en los que se asentó su leyenda.
Les passages menant à un lieu inconnu. Il, souterraines ville ancienne et une nuit qui semble faite pour découvrir les mystères laissés par leurs ancêtres, le voyageur commence un itinéraire qui nous conduit l'un des magique Toledo, il ya beaucoup de. Dans ce cas,, nos yeux errer sur la ville des Templiers. Fascinant voyage qui nous ramène au passé d'un ordre militaire et religieux. La ville espagnole a été l'une des enclaves dans lesquelles il s'est installé sa légende.
Durchgänge, die zu einem unbekannten Ort. Es, U-Bahn antike Stadt und eine Nacht, die gemacht, die Geheimnisse von ihren Vorfahren links entdecken scheint, den Reisenden beginnt eine Strecke, die uns eine der magischen Toledo, Es gibt viele. In diesem Fall, unser Blick über die Stadt der Templer. Faszinierende Reise führt uns zurück in die Vergangenheit eines militärischen und religiösen Ordnung. Die spanische Stadt war eine der Enklaven, in denen er sich seine Legende.
Varchi che in una località sconosciuta. Ci, metropolitana della città antica e una notte che sembra fatto apposta per scoprire i misteri lasciati dai loro antenati, il viaggiatore inizia un percorso che ci porta una delle magiche Toledo, ci sono molti. In questo caso, il nostro sguardo si posa su la città dei Templari. Affascinante viaggio che ci riporta al passato di un ordine militare e religioso. La città spagnola è stata una delle zone franche in cui si stabilì la sua leggenda.
Os corredores principais para um local desconhecido. Não, antiga cidade subterrânea e uma noite que parece feito para descobrir os mistérios deixados pelos seus antepassados, o viajante começa um percurso que nos leva a um dos mágicos Toledo, há muitos. Neste caso, nossos olhos vagueiam sobre a cidade dos Templários. Fascinante viagem que nos leva de volta ao passado de uma ordem militar e religiosa. A cidade espanhola foi um dos enclaves na qual afirmou a sua lenda.
Doorgangen leiden naar een onbekende locatie. Er, ondergrondse oude stad en een nacht die lijkt gemaakt om de mysteries achtergelaten door hun voorouders te ontdekken, de reiziger begint een route die ons een van de magische Toledo, Er zijn veel. In dit geval, onze ogen dwalen over de stad van de tempeliers. Fascinerende reis die ons terugbrengt naar het verleden van een militaire en religieuze orde. De Spaanse stad was een van de enclaves waarin hij vestigde zijn legende.
Passadissos que porten a algun lloc desconegut. Allà, sota la terra de la ciutat mil.lenària i en una nit que sembla fabricada per descobrir els enigmes que van deixar els seus avantpassats, comença el viatger una ruta que ens portarà per un dels Toledo màgics, que hi ha molts. En aquest cas, nostres ulls divaguen per la ciutat dels templers. Fascinant viatge que ens transporta de nou al passat d'una Ordre militar i religiosa. La ciutat castellana va ser un altre dels enclavaments en què es va assentar la seva llegenda.
Prolaza vode do nepoznate lokacije. Postoji, podzemni antički grad i noć koja se čini se da otkrijete misterije lijeve strane svojih predaka, putnik započinje put koji nas vodi jedan od čarobnih Toledo, Postoje mnoge. U tom slučaju, naše oči lutaju nad grad templara. Fascinantno putovanje koje nas vodi natrag u prošlost vojni i vjerski red. Španjolski grad je bio jedan od mjesta u kojem se smjestio njegov legenda.
Проходы, ведущие в неизвестном направлении. Там, под землей древний город и ночь, кажется, сделали, чтобы открыть для себя тайны оставленные их предками, путешественник начинает путь, который ведет нас одной из магических Толедо, что существует множество. В этом случае, наши глаза блуждают по городу тамплиеров. Увлекательные путешествия, которое возвращает нас к прошлому военного и религиозного порядка. Испанский город был одним из анклава, в котором он поселился его легенда.
Korridoreak ezezagun kokapena ekarri. Ez dago, lurpeko antzinako hiria eta gau baten antza egin misterioak utzi beren arbasoen ezagutzeko an, bidaiariaren hasten da ibilbide bat eramango gaituen Toledo magiko baten bidez, asko dira. Kasu honetan, gure begiak Templars hiri barrena. Liluragarriak bidaian eramango gaituena militar eta erlijio-ordena iraganean sartu. Espainiako hiriko toki bat, bere legenda bertan finkatu zen.
Os corredores principais a un lugar descoñecido. Non, antiga cidade subterránea e unha noite que parece feito para descubrir os misterios deixados polos seus antepasados, o viaxeiro comeza un percorrido que nos leva a un dos máxicos Toledo, hai moitos. Neste caso, nosos ollos vagueiam sobre a cidade dos Templarios. Fascinante viaxe que nos leva de volta ao pasado dunha orde militar e relixiosa. A cidade española foi un dos enclaves na que afirmou a súa lenda.
  La revista de viajes co...  
Quedan aún algunas cruces templarias en las fachadas y, sobre todo, desde allí se divisa la parroquia de San Miguel. Junto a ella está el restaurante del Palacete, antigua sede administrativa de la Orden del Temple en Toledo.
Nous avons commencé notre voyage sur la place du Seco, dans la partie supérieure de la ville. Il ya encore des Templiers croix sur les façades et les, en particulier, à partir de là vous pouvez voir la paroisse de San Miguel. A côté se trouve la Maison du restaurant, l'ancien siège administratif de l'Ordre du Temple à Tolède. Le clocher de l'église haute, qui est au-dessus du reste, si elle donne plus d'ombre au passage sombre qui a commencé à attirer l'historique. Et c'est sous les fondations d'imposer édifice religieux est le premier d'une série de galeries souterraines qui ne savent pas vraiment où elle mène. On croit qui ont été connectés à la demeures des chevaliers de l'Ordre, menant à la rivière ou transportés vers le château de San Servando, situé à côté de la Puente de Alcántara. Un système de galerie qui contribue à agrandir l'image du guerrier-moines pratiquaient des rituels secrets ne doit pas être vu. Actuellement, la plupart de ces tunnels ont été condamnées et, dire, n'ont été ouvert quelques portes et constaté qu'il n'y avait donc macabres qui n'ont jamais été rouvert. Retour sur ce point lorsque nous nous arrêtons à la grotte de Candil.
Wir begannen unsere Reise auf dem Platz Seco, im oberen Teil der Stadt. Es gibt noch einige Templer Kreuze an den Fassaden und, besonders, Von dort können Sie die Pfarrkirche von San Miguel. Daneben befindet sich das Restaurant's Mansion, ehemaligen Verwaltungssitz des Ordens des Tempels in Toledo. Der hohe Kirchturm, das steht über dem Rest, Wenn es gibt mehr Schatten auf dem dunklen Gang, der zu zeichnen begann historischen. Und ist das unter den Fundamenten der imposanten Sakralbau ist die erste einer Reihe von unterirdischen Galerien, die nicht wirklich wissen, wohin er führt. Es wird angenommen, dass waren die Herrenhäuser der Ritter des Ordens verbunden, was zu dem Fluss oder durchgeführt, um das Schloss von San Servando, befindet sich neben der Puente de Alcántara. Eine ganze Galerie, das trägt zum Vergrößern auf das Bild des Krieger-Mönche praktizierten geheimen Rituale nicht zu sehen. Derzeit werden die meisten dieser Tunnel wurden und an Bord, sagen, haben nur ein paar Türen geöffnet wurden und festgestellt, dass es so grausige, dass nie wieder eröffnet. Zurück zu diesem Punkt, wenn wir bei der Höhle von Candil stoppen.
Abbiamo iniziato il nostro viaggio nella piazza Seco, nella parte alta della città. Ci sono ancora alcuni Templari croci sulle facciate e, in particolare, da lì si può vedere la parrocchiale di San Miguel. Accanto ad essa è Mansion del ristorante, ex sede amministrativa dell 'Ordine del Tempio a Toledo. Il campanile alto, che sovrasta il resto, se dà più ombra al passaggio oscuro che ha cominciato a disegnare storico. Ed è che sotto le fondamenta della imponente edificio religioso è il primo di una serie di gallerie sotterranee che non so davvero dove conduce. Si pensa che sono state collegate alla dimore dei cavalieri dell'Ordine, che porta al fiume o trasportati al Castello di San Servando, situato vicino al Puente de Alcántara. Un sistema intera galleria che contribuisce a ingrandire l'immagine di monaci-guerrieri praticavano rituali segreti non deve essere vista. Tutt'al più attuale di questi tunnel sono stati imbarcati su e, dire, sono stati solo aprire alcune porte ed ha trovato che vi era così orribile che non sono mai state riaperte. Ritorna a questo punto quando ci fermiamo alle Cave di Candil.
Começamos nossa viagem à Seco quadrados, na parte alta da cidade. Existem ainda alguns dos Templários cruza nas fachadas e, especialmente, a partir daí você pode ver a paróquia de São Miguel. Próximo a ele está Mansão do restaurante, ex-sede administrativa da Ordem do Templo em Toledo. A torre da igreja alta, que fica acima do resto, se dá mais sombra à passagem escura que começou a desenhar histórica. E é que, sob os fundamentos do imponente edifício religioso é o primeiro de uma série de galerias subterrâneas que realmente não sei onde ele leva. Acredita-se que estavam ligados às casas senhoriais dos cavaleiros da Ordem, levando ao rio ou levada para o Castelo de San Servando, localizado ao lado da Puente de Alcántara. Um sistema de galeria de todo que contribui para ampliar a imagem de monges-guerreiros praticavam rituais secretos não deve ser visto. Actualmente, a maioria destes túneis foram tapadas e, dizer, só foram abertas algumas portas e descobriu que não era tão terrível que nunca foram reabertos. Voltaremos a este ponto quando paramos na Gruta de Candil.
We begonnen onze reis op het plein Seco, in het bovenste deel van de stad. Er zijn nog enkele Tempeliers kruisen op de gevels en, vooral, Van daaruit kunt u de parochie van San Miguel. Ernaast is het restaurant Mansion, voormalige administratieve zetel van de Orde van de Tempel in Toledo. De hoge kerktoren, dat staat boven de rest, indien het geeft meer schaduw op de donkere passage die begon te tekenen historische. En is dat onder de funderingen van het opleggen van religieuze gebouw is het eerste van een reeks ondergrondse galerijen die niet echt weten waar het leidt. Er wordt aangenomen dat waren aangesloten op de statige huizen van de ridders van de Orde, leidt tot de rivier worden uitgevoerd of om het kasteel van San Servando, gelegen naast de Puente de Alcántara. Een hele galerij systeem dat bijdraagt ​​aan het imago van krijger-monniken beoefend geheime rituelen niet gezien moet worden te vergroten. Op dit moment de meeste van deze tunnels zijn dichtgetimmerd en, zeggen, zijn slechts een paar open deuren en ontdekte dat er was zo gruwelijk dat nooit zijn heropend. Terug te keren naar dit punt, wanneer stoppen we bij de grot van Candil.
Comencem el recorregut a la plaça del Sec, a la part alta de la ciutat. Queden encara algunes creus templeres a les façanes i, sobretot, des d'allí es divisa la parròquia de Sant Miquel. Al costat d'ella hi ha el restaurant del Palauet, antiga seu administrativa de l'Orde del Temple a Toledo. L'alta torre de l'església, que destaca sobre la resta, dóna més ombra encara al fosc passatge històric que vam començar a dibuixar. I és que sota els fonaments de l'imponent edifici religiós es troba l'inici d'una sèrie de galeries subterrànies que no se sap ben bé on condueixen. Es creu que estaven comunicades amb les cases senyorials dels cavallers de l'Ordre, que condueixen al riu o que porten fins al castell de Sant Servando, situat al costat del Pont d'Alcántara. Tot un sistema de galeries que contribueix a engrandir la imatge que els monjos-guerrers practicaven rituals secrets que no havien de ser vistos. En l'actualitat la majoria d'aquests túnels han estat tapiats i, diuen, que només s'han obert algunes portes i que el que allí es va trobar va ser tan esgarrifós que mai més s'han tornat a obrir. Tornaré sobre aquest punt quan ens aturem a la Cova del Candil.
Mi smo počeli naše putovanje na trgu Seco, u gornjem dijelu grada. Još uvijek postoje neke templari križevi na fasadama i, osobito, od tamo možete vidjeti župe u San Miguel. Uz to je restoran's Mansion, bivši upravno sjedište Reda Hrama u Toledo. Visokim zvonikom, koji stoji iznad ostatka, ako ga daje više nijansu tamno prolaz koji se počeo crtati povijesne. I da je ispod temelja impozantan vjerski objekat je prvi u nizu podzemne galerije koje stvarno ne znam gdje to vodi. Smatra se da su povezani s ponosan domove vitezovi Reda, dovodi do rijeke ili provodi u dvorcu San Servando, se nalazi pokraj Puente de Alcantara. Cijela galerija sustav koji doprinosi za povećanje slike ratnika-redovnika bavili tajni rituali ne bi trebalo vidjeti. Trenutno većina od tih tunela su se ukrcali i, reći, su se tek otvoriti nekoliko vrata i utvrdili da je tako strašan da nikada nisu bili ponovno otvorena. Vrati se na ovom mjestu kad smo zaustaviti na Cave of Candil.
Мы начали тур в Plaza Сухого, В верхней части города. Есть еще некоторые тамплиеры кресты на фасадах и, прежде всего, Оттуда вы можете видеть приходе Сан-Мигель. Рядом с ним находится ресторан Mansion, Бывший административный штаб-квартире тамплиеров в Толедо. Высокая башня церкви, , который стоит выше остальных, дает большую тень, если он темный исторический переход мы начали рисовать. Это потому, что в основу введения религиозного здания является первым из серии подземных галерей не знаю, где ведут. Считается, что были связаны с поместья рыцарей ордена, , ведущей к реке или осуществляется в замок Сан-Servando, расположен рядом с Пуэнте-де-Алькантара. Вся система галерея, которая помогает увеличить изображение воина-монаха, который практиковал тайные ритуалы не должны рассматриваться. В настоящее время большинство из этих туннелей были заколочены и, сказать, только были открыты несколько дверей и было обнаружено, что было настолько шокирующим, что никогда не был открыт. Вернуться к этому вопросу, когда мы остановились в пещере Candil.
Bidaia hasi genuen plazan lehorrean, hiriaren goiko aldean. Daude oraindik hormetan gurutzeak tenplarioen batzuk, guztien gainetik, Hortik San Migel parrokia ikus dezakezu. Ondoan jatetxe en jauregia da, antzinako administrazio Tenpleko zaldunak egoitza Toledoko. Handiko elizaren dorrea, duten gainerako gainetik nabarmentzen, more iluna posible bada pasarte itzala ematen historiko Irteeran marrazkia. Da, eta erlijio-eraikin itzela oinarriak pean duten galeriak lurpeko serie bat hasieran ez benetan jakin dute da. Uste da ziren Ordenako zaldunen jauretxeak lotuta, Ibaiaren edo punta-puntako San Servando gaztelua liderra, ondoan Puente de Alcántara. Galeriak sistema guztiak praktikatzen laguntzen sekretua erritu behar ez den ikus-monje gerlari irudia handitzeko. Gaur egun, tunel horiek gehienak boarded sortu eta, esan, bakarrik izan dira gutxi ateak zabalik, eta zer aurkitu zuten ez zen, beraz, creepy ziren inoiz berriro ireki. Puntu honetan itzuliko dira Olio lanpara gelditzeko ditugu haitzuloan.
Comezamos a nosa viaxe á Seco cadrados, na parte alta da cidade. Existen tamén algúns dos Templarios cruza nas fachadas e, especialmente, a partir de aí pode ver a parroquia de San Miguel. Próximo a el está Mansión do restaurante, ex-sede administrativa da Orde do Templo en Toledo. A torre da igrexa alta, que está por riba do resto, se dá máis sombra á pasaxe escura que comezou a deseñar histórica. E é que, baixo os fundamentos do impoñente edificio relixioso é o primeiro dunha serie de galerías subterráneas que realmente non sei onde leva. Crese que estaban ligados ás casas señoriais dos cabaleiros da Orde, levando ao río ou levada para o Castelo de San Servando, situado a carón da Ponte de Alcántara. Un sistema de galería de todo que contribúe a ampliar a imaxe de monxes-guerreiros practicaban rituais secretos non debe ser visto. Na actualidade, a maioría destes túneles foron tapadas e, dicir, só foron abertas algunhas portas e descubriu que non era tan terrible que nunca foron reabertos. Voltaremos a este punto cando paramos na Cueva de Candil.
Arrow 1 2 3 4 5 6 7 8 Arrow