|
|
I vaig pensar: «Aquest és un bell paratge; hi ha un bosc deliciós i un riu que flueix transparent, amb una riba neta i accessible, a poca distància del poble. Aquest lloc és prou bo perquè un jove decidit practiqui.» I allà mateix vaig seure, monjos, pensant: «Aquest lloc és prou bo per practicar.»
|
|
|
“Então, bhikkhus, o Brahmā Sahampati, soube com a mente dele o pensamento na minha mente e pensou: ‘O mundo estará perdido, o mundo estará destruído, já que a mente do Tathāgata, um arahant, perfeitamente iluminado, se inclina à inação ao invés do ensino do Dhamma.’ Então, com a mesma rapidez com que um homem forte pode estender o seu braço flexionado ou flexionar o seu braço estendido, Brahmā Sahampati desapareceu do mundo de Brahmā e apareceu na minha frente. Ele arrumou o seu manto externo sobre o ombro e juntou as mãos numa reverenciosa saudação, dizendo: ‘Venerável senhor, que o Abençoado ensine o Dhamma, que o Iluminado ensine o Dhamma. Há seres com pouca poeira sobre os olhos que estão decaindo por não ouvir o Dhamma. Há aqueles que entenderão o Dhamma.’ Depois de dizer isso, Brahmā Sahampati disse ainda mais:
|
|
|
Tak jako v jezírku s modrými, červenými či bílými lotosy některé lotosy, zrozené a rostoucí ve vodě, žijí zcela ponořeny pod vodou, aniž by vystoupily z vody, jiné lotosy, zrozené a rostoucí ve vodě, stojí na hladině vody, a další lotosy, zrozené a rostoucí ve vodě, vystupují z vody a stojí nad ní, neposkvrněny vodou—právě tak, mniši, když jsem si prohlížel svět okem Probuzeného, uviděl jsem bytosti, jež měly málo prachu ve svých očích, i hodně prachu ve svých očích, s bystrými schopnostmi, i slabými schopnostmi, s dobrými vlastnostmi, i špatnými vlastnostmi, učenlivé, i neučenlivé a některé, jež viděly chybu a hrozbu v dalším světě. Pak jsem, mniši, Brahmovi Sahampatimu odpověděl těmito verši:
|
|
|
나는 이와 같이 생각했다. ‘누구에게 처음으로 이 담마를 가르칠까? 누가 이 담마를 빨리 이해할까?’ 그때 내게 한 생각이 떠올랐다. ‘웃다까 라마뿟따는 지혜롭고, 지적이고, 안목이 있다. 그는 오랫동안 눈에 티끌이 별로 없었다. 내가 웃다까 라마뿟따에게 처음으로 담마를 가르치면 어떨까. 그는 담마를 빨리 이해할 것이다.’ 그러자 신들이 내게 와서 말했다. ‘세존이시여, 웃다까 라마뿟따는 어젯밤에 죽었습니다.’ 그러자 지혜와 예지력이 내 안에 일어났다. ‘웃다까 라마뿟따는 어젯밤에 죽었다.’ 나는 생각했다. ‘웃다까 라마뿟따를 잃은 것은 큰 손실이다. 만약 그가 이 담마를 들었다면, 그는 빨리 담마를 이해했을 것이다.’
|
|
|
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่พระวิหารเชตวันอารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้น เป็นเวลาเช้า พระผู้มีพระภาคทรงนุ่งสบงถือบาตรจีวร เสด็จเข้าไปยังกรุงสาวัตถีเพื่อบิณฑบาต ครั้งนั้นแล ภิกษุหลายรูปเข้าไปหาท่านอานนท์ถึงที่พัก กล่าวดังนี้ว่า ดูกรอานนท์ พวกข้าพเจ้าได้สดับธรรมีกถา เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคเป็น เวลานานมาแล้ว ขอให้พวกข้าพเจ้าได้สดับธรรมีกถาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคเถิด.
|
|
|
“ඇවැත් රාමයෙනි, කොපමණකින් මේ ධර්මය තෙමේම ප්රත්යක්ෂ කොට ඊට එළඹ ප්රකාශ කෙරේදැ’යි (කියාය.) මහණෙනි, මෙසේ කී කල්හි උද්දකරාම පුත්ත තෙම නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනය දක්වා කීයේය. මහණෙනි, ඒ මට මෙසේ සිත්විය. රාමහටම ශ්රද්ධා ඇත්තේ නොවෙයි. මට ද ශ්රද්ධා ඇත. රාමහටම වීර්ය ඇත්තේ නොවෙයි. මටද වීර්ය ඇත්තේය. රාම හටම සමාධිය ඇත්තේ නොවෙයි. මටද සමාධිය ඇත්තේය. රාමහටම ප්රඥාව ඇත්තේ නොවෙයි, මටද ප්රඥාව ඇත්තේය. රාම තෙමේ “යම් ධර්මයක් තමන්ම දැන ප්රත්යක්ෂ කොට වාසය කරමියි’ කියයි නම් ඒ ධර්මය තමන්ම ප්රත්යක්ෂ කිරීම සඳහා වීර්ය කරන්නෙම් නම් යහපත්ය (කියාය)
|
