|
|
Nakonec byli přemoženi. Pobřeží Sardinie sice okupovalo Kartágo, ale nuragský lid zůstal nepodroben, pouze se uchýlil do hor ve středu ostrova. Podle Strabóna nebyli Ioleiové podrobeni nikdy, ani se vzestupem Římské říše.
|
|
|
The Iolei were an ancient Nuragic tribe who lived on the island of Sardinia during the Bronze and Iron Ages. According to legend, recorded by Greek historians, their name can be traced back to Iolaus, a hero, who led the sons of Heracles to Sardinia and founded a colony there. The Sardinian people were content to live quietly in peace, keeping to the mountainous regions in central Sardinia, building nuraghe and subsisting on agriculture, animal husbandry and fishing. However, around 900BC Phoenicians began sailing to Sardinia, establishing trade routes and relations with local merchants. As Carthage grew and set its sights on conquest and empire-building, an expedition was launched in 540BC against the Iolei, led by Malco. The expedition failed, as the Sardinians used guerrilla warfare - their skill with the bow and knowledge of the arduous terrain drove the Carthaginians from the island. Subsequent invasions of Sardinia, first by Mago in 509BC (as a response to Iolean attacks on coastal cities) and later by his brother Hamilcar. Eventually, the onslaught proved too great and the Sardinians were overcome. Coastal Sardinia was occupied by Carthage, but the Nuragic people remained unconquered, retreating into the island's central mountain range. According to Strabo, the Iolei were never truly subjugated, even following the rise of the Roman Empire.
|
|
|
Les Ilienses étaient une ancienne tribu nuragique vivant sur l'île de Sardaigne au cours des âges du bronze et de fer. D'après des légendes rapportées par les historiens grecs, leur nom vient de Iolaos, un héros qui mena les fils d'Héraclès en Sardaigne pour y fonder une colonie. Le peuple de Sardaigne vivait en paix dans les régions montagneuses du centre de l'île, bâtissant des nuraghes et subsistant grâce à l'agriculture, l'élevage et la pêche. Cependant, vers 900 av. J.-C., les Phéniciens commencèrent à naviguer en direction de la Sardaigne, établissant des routes et relations commerciales avec les marchands locaux. Plus tard, Carthage se développa, et avec elle ses ambitions de conquête. En 540 av. J.-C., une expédition menée par Malcon fut donc lancée contre les Ilienses. L'expédition échoua face à la résistance sarde. Les Sardes étaient rompus à l'art du tir à l'arc et maîtrisaient mieux le terrain escarpé de leur domaine que les Carthaginois. D'autres invasions furent entreprises sur la Sardaigne, d'abord par Magon en 509 av. J.-C. (en réponse aux attaques ilienses sur les villes côtières) puis par son frère Hamilcar. Les assauts répétés eurent finalement raison des Sardes. La Sardaigne côtière fut occupée par Carthage, mais les peuples nuragiques résistèrent dans les montagnes du centre de l'île. Selon Strabon, les Ilienses ne furent jamais totalement vaincus, profitant même de l'ascension de l'Empire romain.
|
|
|
Die Iolaer waren ein alter nuragischer Stamm, der während der Bronze- und Eisenzeit auf der Insel Sardinien lebte. Laut der aufgezeichneten Legende griechischer Historiker ist ihr Name auf Iolaus zurückzuführen, einem Helden, der die Söhne von Herakles nach Sardinien führte und dort eine Kolonie gründete. Die Sarden waren mit ihrem friedlichen Leben in der Bergregion im Zentrum Sardiniens glücklich. Sie bauten Nuraghen und ernährten sich von der Landwirtschaft, Viehhaltung und der Fischerei. Um 900 v. Chr. begannen die Phönizier nach Sardinien zu segeln und bauten Handelsrouten und Beziehungen zu den lokalen Händlern auf. Als Karthago größer wurde, konzentrierte es sich auf Eroberungen und dem Ausbau des Imperiums. 540 v. Chr. starteten sie eine Expedition gegen die Iolaer, angeführt von Malco. Die Expedition scheiterte, da die Sardinier Guerilla-Taktiken anwendeten. Ihr geschickter Umgang mit dem Bogen und die Vertrautheit mit dem beschwerlichen Gelände drängten die Karthager von der Insel. Es folgten weitere Invasionen Sardiniens, die erste durch Mago 509 v. Chr. (als Antwort auf ioleische Angriffe gegen die Küstenstädte) und später durch seinen Bruder Hamilkar. Letzten Endes erwies sich der Ansturm als zu heftig und die Sardinier konnten überwältigt werden. Die Küste Sardiniens wurde von Karthago belagert, doch das nuragische Volk hielt stand. Sie zogen sich in die zentrale Bergregion der Insel zurück. Laut Strabon sollen die Iolaer nie wirklich unterworfen worden sein, selbst nicht nach dem Aufstieg des römischen Reichs.
|
|
|
Los ilienses eran una antigua tribu nurágica que vivió en la isla de Cerdeña durante la Edad del Bronce y la del Hierro. Según varias leyendas recopiladas por los historiadores griegos, su nombre deriva de Iolas, un héroe que condujo a los hijos de Héracles hasta Cerdeña para fundar una colonia. Los sardos se contentaban con vivir en paz en las regiones montañosas del centro de la isla, donde construían sus nuragas y subsistían de la agricultura, la ganadería y la pesca. Sin embargo, hacia el año 900 a. C. comenzaron a arribar a las costas de Cerdeña navegantes fenicios, que establecieron rutas comerciales y relaciones con los mercaderes locales. A medida que crecía, Cartago comenzó a albergar ambiciones imperialistas y así, en el año 540 a. C., decidió lanzar una expedición contra los ilienses, dirigida por Malco. La expedición fracasó merced a las tácticas de guerrilla utilizadas por los sardos, quienes, gracias a su destreza con el arco y su buen conocimiento del accidentado terreno de la isla, lograron expulsar a los cartagineses. Pero hubo otras invasiones de Cerdeña, como la dirigida por Mago en el año 509 d. C. (como represalia por los ataque de los iolenes contra algunas ciudades costeras) o la posterior de su hermano Amílcar. Finalmente, incapaces de soportar el desgaste, los sardos acabaron sucumbiendo. Cartago ocupó la costa de Cerdeña, pero los pueblos nurágicos, irredentos, continuaron la lucha desde las cordilleras montañosas del interior de la isla. Según Estrabón, nunca llegarían a ser subyugados del todo, ni siquiera en tiempos del Imperio romano.
|
|
|
Gli Iliensi erano un'antica tribù nuragica che visse sull'isola di Sardegna durante l'Età del bronzo e del ferro. Secondo una leggenda riportata dagli storici greci, questo popolo prende il nome da Iolao, un eroe che guidò i figli di Eracle in Sardegna e qui vi fondò una colonia. Il popolo sardo era felice di vivere in tranquillità e pace, restando nelle regioni montane della Sardinia centrale, costruendo nuraghi e vivendo di agricoltura, allevamento e pesca. Tuttavia, intorno al 900 a.C. i Fenici iniziarono a salpare in direzione della Sardegna, tracciarono rotte commerciali e strinsero rapporti con i mercanti del luogo. Man mano che Cartagine cresceva e mirava alla conquista e alla fondazione di un impero, nel 540 a.C. venne allestita una spedizione contro gli Iliensi, capitanata da Malco. Questa fallì, poiché i Sardi impiegarono tecniche di guerriglia: la loro abilità con l'arco e la conoscenza del terreno impervio permisero loro di scacciare i Cartaginesi dall'isola. A questo fallimento seguirono altre invasioni della Sardegna, prima da parte di Magone nel 509 a.C. in risposta agli attacchi degli Iliensi contro le città costiere e in seguito guidate da suo fratello Amilcare. Alla fine, questi attacchi furiosi si rivelarono troppo forti per i Sardi e questi furono sconfitti. Le coste della Sardinia furono occupate da Cartagine, ma i popoli nuragici rimasero invitti e si ritirarono nella regione montana al centro dell'isola. Secondo Strabone, gli Iliensi non furono mai soggiogati completamente, anche dopo l'ascesa dell'Impero romano.
|
|
|
Ioleowie byli starożytnym plemieniem nuragijskim, które żyło na Sardynii w epokach brązu i żelaza. Według legendy spisanej przez greckich historyków nazwa tego plemienia wywodzi się od Jolaosa, bohatera, który poprowadził synów Heraklesa na Sardynię i założył tam kolonię. Mieszkańcy Sardynii żyli w pokoju i trzymali się górzystych regionów środkowej Sardynii. Budowali tam nuragi i utrzymywali się z rolnictwa, hodowli zwierząt oraz rybołówstwa. Jednak ok. 900 r. p.n.e. do Sardynii zaczęli przypływać Fenicjanie, którzy tworzyli szlaki handlowe i zawiązywali stosunki z lokalnymi kupcami. Kartagina rozwijała się i nastawiała na podbój oraz budowanie imperium. W 540 r. p.n.e. rozpoczęta tam wyprawę przeciwko Ioleom, na czele której stanął Malco. Wyprawa ta nie powiodła się z powodu stosowanej przez Sardyńczyków wojny partyzanckiej. Niezwykłe zdolności posługiwania się łukiem oraz znajomość trudnego terenu pozwoliła Sardyńczykom wypędzić Kartagińczyków z tej wyspy. Kolejne inwazje na Sardynię prowadzone były przez Maga w 509 r. p.n.e. (w odpowiedzi na ataki Ioleów na miasta nadmorskie), a później przez jego brata Hamilcara. Napływ obcych okazał się zbyt wielki i Sardyńczycy zostali w końcu pokonani. Wybrzeża Sardynii zostały zajęte przez Kartaginę, ale lud nuragijski nie został podbity i wycofał się do centralnego łańcucha górskiego wyspy. Według Strabona Ioleowie nigdy nie zostali tak naprawdę nikomu podporządkowani, nawet powstałemu potem Cesarstwu Rzymskiemu.
|
|
|
Иолаи были древним нурагическим племенем. В течение бронзового и железного веков они жили на острове Сардиния. Легенда, записанная греческими учеными, гласит, что название «иолаи» происходит от Иолая. Это герой, который привел сыновей Геракла на Сардинию и основал там колонию. Они жили в мире и спокойствии в горных районах острова, строили нураги и занимались земледелием, скотоводством и рыбной ловлей. Однако около 900 г. до н. э. на Сардинию прибыли финикийцы и установили торговые отношения с местными купцами. Когда Карфаген набрал силу и его хозяева стали строить планы по захвату земель и созданию империи, в 540 г. до н. э. Малко возглавил экспедицию против иолаев. Экспедиция провалилась, поскольку сардинцы повели партизанскую войну против захватчиков, используя свои навыки стрельбы из лука и знание местности. В результате им удалось изгнать карфагенян с острова. Карфаген предпринял и другие попытки захватить Сардинию. В 509 г. до н. э. на остров вторгся Магон (в ответ на нападения иолаев на прибрежные города), а затем его брат Гамилькар. В конце концов жители Сардинии не выдержали натиска. Карфаген захватил побережье Сардинии, но нурагические племена остались непобежденными и отступили в центральные горные районы острова. Страбон пишет, что иолаев так и не удалось покорить, даже после возвышения Римской империи.
|
|
|
Iolei, Tunç ve Demir Çağları boyunca Sardinya adasında yaşamış antik bir Nurajik kabilesiydi. Yunan tarihçilerince kaydedilen efsaneye göre, isimlerinin kökeni Herakles'in oğullarını Sardinya'ya götüren ve orada bir koloni kuran bir kahraman olan Iolaus'a kadar takip edilebilirdi. Sardinya halkı barış içinde sessizce yaşamaktan memnundu; merkezi Sardinya'daki dağlık araziye tutunuyor, burada nuraglar inşa ediyor ve ziraat, hayvancılık ve balıkçılığa bel bağlayarak geçiniyordu. Ne var ki, MÖ 900 civarında Fenikeliler Sardinya'ya yelken açıp ticaret yolları açmaya ve buradaki yerel tüccarlarla ilişkiler kurmaya başladılar. Kartaca büyüyüp de gözlerini fetihler yapmaya ve imparatorluk kurmaya diktiğinde, MÖ 540'ta Iolei'ye karşı Malco'nun önderliğinde bir keşif seferi başlatıldı. Sardinyalılar gerilla taktikleri kullanarak savaştıklarından sefer başarısızlığa uğradı, Sardinyalıların yay kullanma yeteneği ve zorlu araziyi iyi bilmeleri Kartacalıları adayı terk etmeye zorladı. Sardinya'ya ardı ardına işgal edildi, ilki MÖ 509'da Mago önderliğinde (Iolealıların kıyı şehirlerine yaptıkları saldırılara misilleme olarak) bir diğeri de kardeşi Hamilcar önderliğinde gerçekleşti. Nihayetinde, katliamın boyutları çok baskın çıktı ve Sardinyalılar alt edildi. Sardinya'nın kıyı kesimi Kartaca tarafından işgal edildiyse de, Nurajik halkı henüz fethedilmemişti ve adanın merkezindeki sıradağ içlerine çekildiler. Strabo'ya göre, Roma İmparatorluğu'nun yükselişinden sonra bile Iolei'ye asla tam olarak boyun eğdirilemedi.
|
