gazo – Traduction – Dictionnaire Keybot

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Deutsch English Spacer Help
Langues sources Langues cibles
Keybot 20 Résultats  www.czhucheng.com
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Porcelán, bohatě zdobený drobnými kvítky a rostlinnými motivy, se stal typickým výrobkem opolského regionu. Dnes jsou jeho tradiční vzory dokonce používány i na textil, kabelky, trička a podobně.
Bogato zdobiona w drobne kwiatki i motywy roślinne porcelana stałą się znakiem rozpoznawczym Opolszczyzny. Obecnie wzory z naczyń przenoszone są na płócienne torby, koszulki itp.
Богато расписанный мелкими цветами и растительными орнаментами фарфор стал визитной карточкой Опольской Силезии. В настоящее время узоры с посуды переносятся на холщовые сумки, футболки и т.п.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
První řádný most s poněkud imperiálním názvem Říšský byl v tomto místě dokončen v roce 1851 a měl na svou dobu velmi moderní řetězovou konstrukci. Ihned se stal důležitým bodem na tzv. říšské silnici mezi Opavou a Těšínem, odtud tedy jeho název.
Liczący ponad sto lat most na rzece Ostrawicy nie jest pierwszym mostem, który stał w tym miejscu. Od średniowiecza były tutaj liczne drewniane kładki, które jednak regularnie porywała woda podczas licznych powodzi. Pierwszy porządny most o nieco pompatycznej nazwie „Imperialny” był ukończono w 1851 roku. Wykonano go z zastosowaniem bardzo wówczas nowoczesnej konstrukcji łańcuchowej. Od razu stał się ważnym punktem na tzw. drodze cesarskiej z Opawy do Cieszyna, skąd wzięła się jego nazwa.
Старый мост на реке Остравица – не единственный мост, простоявший более ста лет. Ещё в средневековье здесь стояли различные пешеходные мостики, преимущественно деревянной конструкции, которые каждый раз сносило при наводнениях. Постройка первого капитального моста с несколько претенциозным названием «Имперский» была закончена в 1851 году, и для своего времени он имел современную цепную конструкцию. Мост сразу же стал важным пунктом на так называемой имперской дороге между Опавой и Тешином, откуда и пошло название.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Možná, že toto sousedství sborového domu a existence zdi způsobily, že hřbitov je v poměrně dobrém stavu, a i když zarostl bujnou vegetací, zůstal svědkem bohatství a významu židovské komunity Neustadtu.
Cmentarz był po wojnie dewastowany i okradany, mimo to zachował swój pierwotny układ, częściowo ogrodzenie, ok. 140 nagrobków – niekiedy bardzo bogatych – oraz dom przedpogrzebowy (taharę), który od połowy lat 80. został przejęty przez Kościół Zielonoświątkowy i stanowi dziś zbór Syloe. Być może to sąsiedztwo zboru i ogrodzenie spowodowały, że cmentarz, chociaż zarośnięty bujną roślinnością, jest w dość dobrym stanie, pozostając świadectwem zamożności i znaczenia żydowskiej gminy Neustadt. W obrębie cmentarza znajduje się także zbiorowy grób żydowskich ofiar filii obozu Auschwitz-Birkenau w Neustadt, zabitych przez hitlerowców w 1945 r.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Jan Opletal by zraněn střelou z revolveru do břicha a svým zraněním 11. listopadu podlehl. Jeho pohřeb se stal demonstrací studentského nesouhlasu s nacistickou zvůlí. Po těchto událostech nařídil Adolf Hitler uzavření českých vysokých škol.
Nadszedł tragiczny rok 1939 a wraz z nim nazistowska okupacja. 28 października, podczas rocznicy powstania Czechosłowacji, w Pradze odbywały się protesty i demonstracje, brutalnie rozpędzane przez nazistów. Podczas nich Jan Opetal został postrzelony z rewolweru w brzuch i z powodu poniesionych obrażeń zmarł kilka dni później, 11 listopada. Jego pogrzeb zmienił się w studencką demonstrację przeciwko nazistowskiej tyranii. Po tym wydarzeniu Adolf Hitler postanowił zamknąć czeskie szkoły wyższe. 17 listopada zostało aresztowanych kilka tysięcy studentów, których wywieziono do obozów koncentracyjnych. Na dziewięciu z nich jeszcze tego samego dnia, bez wyroku sądowego, wykonano egzekucję.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Dle jeho vlastních slov to byla nejhezčí léta jeho života. Stal se tu rektorem školy, poznal tu svou první ženu Magdalénu a začal tu pracovat na své mapě Markrabství moravského. Tím však šťastná léta skončila.
Ten pierwszy przypomina nam do dzisiaj obszar zboru braterskiego, gdzie przez trzy lata działał biskup Jednoty Braci Czeskich i „nauczyciel narodów”, Jan Amos Komenski. Według jego własnych słów, tutaj spędził najpiękniejsze lata w jego życiu. Tu został rektorem szkoły, tu poznał pierwszą żonę Magdalenę i tu rozpoczął prace nad mapą Margrabstwa Moraw. Na tym jednak skończyły się szczęśliwe lata. W 1621 roku, po bitwie na Białej Górze, Komenski został zmuszony do ucieczki z Fulneku. Jego bogatą bibliotekę spalono na rynku, a rok później jego żona wraz z dwojgiem dzieci zmarła na dżumę.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
století. Přímo nad pramenem byl v letech 1724-1730 postaven barokní kostel, který se stal základem lázeňského areálu. Ve zdejší vodě byla zjištěna vysoká koncentrace sanytru a síry, díky níž se rychleji hojí rány a zmírňují otoky.
W wąskiej dolinie, gdzie w przeszłości rozegrała się tragedia, wypływa źródło leczniczej wody, które już od XVII wieku jest znane ze swoich nadzwyczajnych właściwości. W latach 1724–1730 bezpośrednio przy źródle wybudowano kościół w stylu barokowym, który stał się fundamentem całego kompleksu. W tutejszej wodzie odkryto wysoka zawartość saletry i siarki – woda wzbogacona w te właściwości przyspiesza gojenie się ran i łagodzi obrzęki. Przed upadkiem uzdrowiska w XIX wieku, w tym miejscu leczono szereg różnych chorób, a kościół pełnił także rolę miejsca odpustowego.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Pečlivě provedené restaurátorské práce mostu navrátily původní historickou podobu. Díky tomu se v roce 2014 stal vítězem soutěže o nejlepší rekonstrukci památky v Polsku – Zabytek Zadbany 2014. Most je určen pouze pro pěší.
W 2007 roku ułożono na moście nowy bruk z kostki granitowej, ostatnia gruntowna renowacja miała miejsce w 2009 roku. Starannie przeprowadzone prace restauratorskie przywróciły jego pierwotną, historyczną postać. Dzięki temu, w 2014 roku most został ogłoszony zwycięzcą konkursu o najlepszą rekonstrukcję zabytku w Polsce – Zabytek Zadbany 2014. Most jest przeznaczony wyłącznie dla pieszych.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
První židovská rodina trvale usídlená v Těšíně byla rodina Singerů pocházející z jihomoravských Ivančic. Psal se rok 1631. Další dvě staletí trvalo, než si těšínští Židé mohli postavit vlastní synagogu. Zato už rodina Singerů v polovině 17.
Pierwszą żydowską rodziną, która na stałe osiedliła się w Cieszynie, byli pochodzący z południowomorawskich Ivančic Singerowie. Było to w 1631 roku. Minęło kolejne dwieście lat, zanim cieszyńscy Żydzi mogli wybudować własną synagogę. Za to już w połowie XVII wieku rodzina Singerów uzyskała prawo grzebania swoich krewnych na nowozałożonym cmentarzyku, który z czasem stał się jedynym cmentarzem żydowskim na Śląsku Cieszyńskim. Tak było aż do nadejścia odwilży politycznej w połowie XIX wieku.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Původní most byl postaven v roce 1880. Nejprve měl betonovo-kamennou konstrukci, ale už v roce 1891 byl přestavěn, aby po něm mohla vést trasa tramvaje. Roku 1920 se stal hraničním přechodem meti Polskem a Československem. Během 2.
Most został wybudowany w 1880 roku. Początkowo była to konstrukcja betonowo-kamienna. W roku 1891 został przebudowany w celu umożliwienia kursów tramwaju. Od 1920 roku most stanowił przejście graniczne między Polską a Czechosłowacją. W trakcie drugiej wojny światowej Most Przyjaźni został dwukrotnie wysadzony – w 1939 i w 1945 roku. Obecny, żelbetowy most istnieje od 1953 roku. Od 2007 można go znów przekraczać pieszo, bez kontroli paszportowej.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Památník se po létech zanedbané péče opět stal důstojným pietním místem. V areálu najdete několik naučných tabulí, které vám javoříčský příběh objasní „in situ“. Nechybí však ani rychlé občerstvení a chystá se i nová expozice.
Po latach zaniedbań Javoříčko znowu stało się dostojnym miejscem pamięci. Można tu znaleźć kilka tablic edukacyjnych, które objaśnią miejscową historię „in situ“. Nie zabrakło tu również miejsca na szybką przekąskę, w przygotowaniu jest też nowa ekspozycja.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Na tom novějším z roku 1907 zůstalo náhrobků jen pár (po 2. sv. válce se z něj stal „zlatý důl“ kvalitního kamene), zaujme však velká brána korunovaná davidovými hvězdami, za pohled stojí i kulisy někdejšího pohřebního domu.
Na starszym z dwóch cmentarzy zachowało się do dziś aż 1900 nagrobków, niektóre są nawet z końca XVII wieku. Na tym nowszym z 1907 roku nagrobków zostało tylko kilka (po II wojnie światowej kirkut stał się „kopalnią” wysokiej jakości kamienia), urzeka za to wielka brama, zwieńczona gwiazdami Dawida. Warto też zajrzeć za kulisy dawnego domu pogrzebowego.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Obec Náklo, 783 32, Olomoucký kraj http://www.naklo.cz  Hanácká obec Náklo nevyniká lidovou architekturou, jako sousední Příkazy, ani přírodou Litovelského Pomoraví, jako nedaleká Střeň. Má však několik skvostných a skoro neznámých historických památek, a hlavně – rodáka, jehož tragická smrt se stal…
Obec Náklo, 783 32, Olomoucký kraj http://www.naklo.cz Hanácka wieś Náklo nie słynie z ludowej architektury jak sąsiadujące z nią Příkazy ani z przyrodniczych obszarów parku krajobrazowego Litovelské Pomoraví, jak niedaleka Střeň. Znajdziemy tutaj jednak kilka wspaniałych, mało znanych historycznych…
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Už od roku 1830 tu probíhala těžba kvalitního černého uhlí. Kdyby někdo čekal jako majitele nějakého uhlobarona, zmýlil by se. Uhlobaron Rothschild se sice později majitelem dolu skutečně stal, prvním vlastníkem však bylo – pozor – Arcibiskupství olomoucké.
Już od 1830 roku wydobywano tutaj wysokiej jakości węgiel kamienny. Jeśli ktoś uważa, że właścicielem tego miejsca był jakiś baron węglowy, jest w błędzie. Wprawdzie baron węglowy Rothschild faktycznie wszedł później w posiadanie kopalni, ale jej pierwszym właścicielem było – uwaga – arcybiskupstwo ołomunieckie.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Dnes už na sousoší nenajdeme ani motivy rudé hvězdy, ani oslavné nápisy. Z památníku osvobození se stal pomník padlým ve 2. světové válce. Po roce 1989 byl opraven a zbaven ideologické zátěže, doplněna byla měděná tabulka.
Dziś nie znajdziemy już na pomniku ani motywu czerwonej gwiazdy, ani okolicznościowych napisów. Z pomnika wyzwolenia stał się pomnikiem ofiar II wojny światowej. Po 1989 roku przeszedł renowację, pozbawiono go ciężaru ideologicznego i dodano miedzianą tablicę. Do dziś jednak pozostaje symbolicznym świadkiem przemian ideologicznych XX wieku.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Most přátelství je hraniční most spojující polský a český břeh řeky Olzy v historickém městě Těšíně. Stal se symbolem bouřlivé historie Těšínského Slezska. Státní hranice prochází přesně středem mostu a je vyznačena výraznou čárou, proto také most přitahuje pozornost mnoha turistů.
Most Przyjaźni to most graniczny łączący polski i czeski brzeg Olzy. Związana jest z nim burzliwa historia Śląska Cieszyńskiego. Granica obu państw przebiega dokładnie w połowie mostu i jest zaznaczona wyraźnią linią, co sprawia, iż miejsce to jest często odwiedzane przez turystów.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Po odsunu sudetských Němců přišlo nové osídlení, a s ním i zvláštní dobové místní názvy. Z Kreuzbergu se stal Staliňák – v padesátých letech totiž kohosi napadlo tímhle způsobem uctít sovětského báťušku.
Po wysiedleniu Niemców Sudeckich do miasta przybyli nowi mieszkańcy a wraz z nimi wyjątkowe miejscowe nazwy. W latach 50. Kreuzberg przekształcił się w Staliniak – ktoś wpadł na pomysł, aby tym sposobem uhonorować radzieckiego batiuszkę.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
V 80. letech 19. století se stal majitelem továrny tułowické keramiky Erhard Schlegelmilch. Jeho nová továrna vyráběla především porcelán. Ani ta původní však nebyla z obchodního rejstříku vyškrtnuta a figurovala v něm až do roku 1938.
Tradycja produkcji tułowickiej ceramiki liczy ponad 200 lat i jest związana z odkryciem w okolicach Tułowic złóż glinek ceramicznych. Wtedy to właściciel tamtejszych dóbr hrabia Johann Carl Praschma już na początku XIX wieku (1811 lub 1813) założył własną manufakturę fajansu. Następnym właścicielem fabryki tułowickiej ceramiki (lata 80. XIX wieku) był Erhard Schlegelmilch. Jego nowa fabryka produkowała przede wszystkim porcelanę. Stara fabryka nie została jednak wykreślona z rejestru handlowego i figurowała w nim do 1938 roku.
Традиции изготовления туловицкой керамики насчитывают свыше 200 лет и связаны с открытием залежей керамической глины в этих местах. Тогда владелец имения Тилловий граф Иоганн Карл Прашма в начале XIX века (1811 или 1813 гг.) основал собственную мануфактуру по производству фаянса. Следующим владельцем туловицкого керамического завода (80-е годы XIX века) был Эрхард Шлегельмильх. Его новый завод выпускал прежде всего фарфор. Однако и старый завод до 1938 года по-прежнему числился в торговом реестре.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
Nejslavnější postavou zdejší židovské obce byl Samuel Fränkel, textilní magnát, zakladatel nemocnic, škol, městských lázní, domů pro zaměstnance (v poválečném období se pozůstatky po textilní továrně Fränkel staly základem slavné firmy Frotex).
Żydzi osiedlali się w Prudniku (niem. Neustadt in Oberschelsien) od ok. XIV w., zajmując się tradycyjnie handlem i drobnym rzemiosłem. Pod hasłem „de non tolerandis Judaeis” w r. 1570 zostali wygnani z miasta. Na dobre powrócili tu na pocz. XIX wieku, szybko zyskując status finansowej elity miasta. Jej najbardziej znaną postacią był Samuel Fränkel, potentat włókienniczy, fundator szpitali, szkół, łaźni miejskiej, osiedla domków robotniczych (w okresie powojennym pozostałości fabryki włókienniczej Fränkla stały się podstawą znanych zakładów Frotex). Fränkel i jego rodzina spoczywają w okazałych grobowcach na cmentarzu w Prudniku. Cmentarz ten został założony w r. 1860, w r. 1939 stał się własnością Zrzeszenia Żydów w Niemczech. Chociaż Żydzi prudniccy zostali w czasie wojny zgładzeni (w Prudniku działała filia obozu Auschwitz-Birkenau), cmentarz przetrwał wojnę w stanie nienaruszonym. Jednak żydowska społeczność Prudnika po wojnie nie odrodziła się.
  Dobrá trasa - Vydejte s...  
letech se v Opolí stavěla synagoga, židovské obyvatelstvo se tehdy rozrostlo až na pět set osob. V roce 1853 se stal rabínem Dr. Adolf Wiener, čestný občan města, jehož náhrobek se zachoval v ústřední části hřbitova.
Dzieje Żydów opolskich biegną równolegle do historii miasta i mają początek w XIII w., jednak przez stulecia Żydów mieszkało w Opolu bardzo niewielu (na pocz. XIX w. 8-10 rodzin), a swoich zmarłych grzebali na kirkucie w Białej Prudnickiej. Dopiero po usamodzielnieniu się gminy żydowskiej w r. 1816 rozpoczęto starania o budowę własnego cmentarza żydowskiego. Pierwsze pochówki miały tu miejsce w latach 20. XIX w. W latach 40.-50. XIX w. w Opolu zbudowano synagogę, a żydowska ludność miasta wzrosła do pół tysiąca osób. W r. 1853 rabinem został dr Adolf Wiener (honorowy obywatel miasta), którego nagrobek zachował się do dzisiaj w centralnej części kirkutu. Kirkut opolski jest świadectwem zamożności i wysokiej pozycji społecznej Żydów opolskich: pochowani są tu rabini, lekarze, adwokaci, aptekarze, kupcy, przedsiębiorcy. W latach 20.-30. XX w. na skutek polityki władz niemieckich liczba ludności żydowskiej Opola stopniała z ok. tysiąca do 300 osób, a ostatni pochówek na kirkucie w Opolu miał miejsce w r. 1940. W latach II wojny światowej Żydzi opolscy zostali deportowani głównie do Terezina, a stamtąd do Auschwitz, gdzie zostali wymordowani.
История опольских евреев переплетается с историей самого города; ее начало относится к XIII  столетию. Однако на протяжении веков евреев жило в Ополе (нем. Оппельн) мало: в начале XIX в. всего 8-10 семей, которые своих близких хоронили на кладбище в Бялой близ Прудника (в 40 км от Ополе). Только тогда, когда опольская еврейская гмина приобрела самостоятельность (1816 г.), в Ополе была начата постройка отдельного еврейского кладбища. Первые захоронения относятся здесь к 20-ым годам XIX века. В 40-50-е гг. в Ополе была построена синагога (т.н. старая), а еврейское население достигло 500 человек. В 1853 г. раввином стал здесь Адольф Винер (почетный гражданин города), надгробие которого сохранилось по сей день в центральной части кладбища. Опольское еврейское кладбище свидетельствует о  зажиточности и высоком общественном статусе опольских евреев: здесь были похоронены раввины, врачи, адвокаты, аптекари, купцы, предприниматели. В 20-30-е гг. ХХ в. политика немецких властей привела к тому, что еврейское население Ополе уменьшилось с тысячи до трехсот человек, а последнее захоронение на кладбище в Ополе имело место в 1940 г. Во время Второй мировой войны опольские евреи были депортированы, главным образом, в Терезин, а затем в Аушвиц, где были истреблены.