|
|
Avrupa’da istikrarın Akdeniz’deki güvenlik ve istikrar ile çok yakından bağlı olduğu gerçeği İttifak’ın Aralık 1994’te Akdeniz bölgesindeki bazı devletler ile NATO arasında temas kurulması konusunda aldığı karara yansımıştır. Şubat 1995’te Mısır, İsrail, Moritanya, Fas ve Tunus NATO ile diyaloğa davet edildiler.
|
|
|
The profound changes to the European security environment that resulted from the end of the Cold War led NATO to recognise the interdependence of European and Mediterranean security and, therefore, to consider the latter on its own merit. The recognition that stability in Europe is closely linked to security and stability in the Mediterranean explains the Allies' decision, taken in December 1994, to establish contacts between NATO and a number of countries in the wider Mediterranean region. In February 1995, Egypt, Israel, Mauritania, Morocco, and Tunisia were invited to participate in a dialogue with NATO. An invitation was extended to Jordan in November 1995, and to Algeria in February 2000.
|
|
|
Les profonds changements intervenus dans l'environnement sécuritaire européen à la fin de la Guerre froide ont conduit l'OTAN à reconnaître l'interdépendance des sécurités européenne et méditerranéenne et, en conséquence, à considérer la seconde suivant ses propres mérites. La reconnaissance du fait que la stabilité en Europe est étroitement liée à la sécurité et à la stabilité dans la région méditerranéenne explique la décision des Alliés, prise en 1994, d'établir des contacts entre l'OTAN et un certain nombre de pays de cette région au sens large. En février 1995, l'Egypte, Israël, la Mauritanie, le Maroc et la Tunisie ont été invités à participer à un dialogue avec l'OTAN. La même invitation a été adressée à la Jordanie en novembre 1995, puis à l'Algérie en février 2000.
|
|
|
Die tief greifenden Veränderungen des europäischen Sicherheitsumfelds, die sich aus dem Ende des Kalten Krieges ergeben haben, veranlassten die NATO, das Verhältnis der gegenseitigen Abhängigkeit zwischen dem europäischen Sicherheitsumfeld und der Sicherheit des Mittelmeerraums anzuerkennen und letzterer daher besondere Aufmerksamkeit zu widmen. Die Einsicht, dass die Stabilität Europas mit der Sicherheit und Stabilität des Mittelmeerraums eng verknüpft ist, erklärt auch den im Dezember 1994 gefassten Beschluss der Bündnispartner, Kontakte zwischen der NATO und einer Reihe von Staaten im größeren Mittelmeerraum herzustellen. Im Februar 1995 wurden Ägypten, Israel, Marokko, Mauretanien und Tunesien zur Teilnahme an einem Dialog mit der NATO eingeladen. Eine derartige Einladung erhielt dann im November 1995 Jordanien und im Februar 2000 auch Algerien.
|
|
|
Los profundos cambios producidos en el entorno de seguridad europeo a consecuencia del final de la guerra fría llevaron a la OTAN a reconocer la interdependencia de la seguridad europea y la mediterránea y a concederle a esta última su importancia real. El reconocimiento de que la estabilidad en Europa está estrechamente ligada a la seguridad y estabilidad en el Mediterráneo explica la decisión adoptada por los Aliados, en diciembre de 1994, de establecer contactos entre la OTAN y diversos países de la región mediterránea. En febrero de 1995 se cursaron invitaciones para participar en un diálogo con la OTAN a Egipto, Israel, Mauritania, Marruecos, y Túnez. Dicha invitación se extendió a Jordania en noviembre de 1995 y a Argelia en febrero de 2000.
|
|
|
I profondi cambiamenti nel contesto di sicurezza in Europa determinatisi alla fine della Guerra fredda portarono la NATO a riconoscere l'interdipendenza tra la sicurezza europea e quella del Mediterraneo e, di conseguenza, a considerare quest'ultima a sé stante. Riconoscere che la stabilità in Europa è strettamente collegata alla sicurezza e alla stabilità del Mediterraneo spiega la decisione degli Alleati presa nel dicembre 1994, di stabilire dei contatti tra la NATO ed alcuni paesi nella più vasta regione mediterranea. Nel febbraio 1995, Egitto, Israele, Mauritania, Marocco e Tunisia vennero invitati a partecipare ad un dialogo con la NATO. L'invito venne esteso alla Giordania nel novembre 1995 e all'Algeria nel febbraio 2000.
|
|
|
As profundas alterações no ambiente de segurança europeu que resultaram do fim da Guerra Fria levaram a OTAN a reconhecer a interdependência das seguranças europeia e mediterrânica e, portanto, a ter em conta esta última pela sua própria importância. O reconhecimento de que a estabilidade na Europa está estreitamente ligada à segurança e à estabilidade no Mediterrâneo explica a decisão tomada pelos Aliados em Dezembro de 1994 de estabelecer contactos entre a OTAN e um certo número de países da região do Mediterrâneo em sentido lato. Em Fevereiro de 1995, o Egipto, Israel, Mauritânia, Marrocos e Tunísia foram convidados a participar num diálogo com a OTAN. O convite foi alargado à Jordânia em Novembro de 1995 e à Argélia em Fevereiro de 2000.
|
|
|
Οι βαθιές αλλαγές στο ευρωπαϊκό περιβάλλον ασφαλείας, που ήταν αποτέλεσμα του τέλους του Ψυχρού Πολέμου, οδήγησαν το ΝΑΤΟ να αναγνωρίσει την αλληλεξάρτηση που υπάρχει μεταξύ της ευρωπαϊκής και της μεσογειακής ασφάλειας και, επομένως, να εξετάσει αυτή της Μεσογείου, για το δικό του καλό. Η παραδοχή ότι η σταθερότητα της Ευρώπης είναι στενά συνδεδεμένη με την ασφάλεια και την σταθερότητα της Μεσογείου δικαιολογεί την απόφαση των Συμμάχων, που λήφθηκε τον Δεκέμβριο του 1994, για την εγκαθίδρυση επαφών μεταξύ του ΝΑΤΟ και αρκετών κρατών στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Τον Φεβρουάριο του 1995, η Αίγυπτος, το Ισραήλ, η Μαυριτανία, το Μαρόκο, και η Τυνησία προσκλήθηκαν για να συμμετάσχουν σε ένα διάλογο με το ΝΑΤΟ. Η πρόσκληση τον Νοέμβριο του 1995 επεκτάθηκε προς την Ιορδανία, και τον Φεβρουάριο του 2000 προς την Αλγερία.
|
|
|
De ingrijpende veranderingen in de Europese veiligheidssituatie als gevolg van het einde van de Koude Oorlog, hebben ertoe geleid dat de NAVO zich ervan bewust werd dat de veiligheid van Europa en die van het Middellandse Zeegebied met elkaar samenhangen, en dat er naar de laatste dus apart gekeken moest worden. Het inzicht dat stabiliteit in Europa nauw verband houdt met veiligheid en stabiliteit in het Middellandse Zeegebied, verklaart het besluit dat de Bondgenoten in december 1994 namen, om contacten aan te knopen tussen de NAVO en een aantal landen in het Middellandse Zeegebied in de breedste zin des woords. In februari 1995 werden Egypte, Israël, Mauritanië, Marokko, en Tunesië uitgenodigd deel te nemen aan een dialoog met de NAVO. In november 1995 werd ook Jordanië geïnviteerd, en in februari 2000 Algerije.
|
|
|
Zásadní změny v evropském prostředí bezpečnosti, vyvolané ukončením studené války, vedly NATO k uznání vzájemné závislosti evropské a středomořské bezpečnosti, a tudíž tuto situaci ve Středomoří po zásluze přehodnotit. Svým rozhodnutím z prosince 1994 o navázání vztahů s několika státy rozšířené oblasti Středomoří Aliance dokázala, že si uvědomuje těsnost spojení mezi bezpečností a stabilitou v Evropě, a bezpečností a stabilitou v této oblasti. V únoru 1995 byly Egypt, Izrael, Mauretánie, Maroko a Tunisko přizváni k dialogu s NATO. Toto pozvání bylo rozšířeno o Jordánsko v listopadu 1995, a Alžírsko v únoru 2000.
|
