|
|
Onlar slav ənənələrinin və kimliyinin kökünü qazıyırlar (Putinin özü rus mediyası tərəfindən bütün dünyada ənənəviliyin bir nömrəli müdafiəçisi kimi çəkilib, Donetskuğrunda mübarizə isə İkinci Dünya müharibəsi zamanı Leninqrad mühaisrəsinə bənzədilir). Rusiya mediyasında oxşar izahat sadəcə informasiya buraxılışında deyil, keçmiş sovet dövlətləri əhatəsində milyonlarla insanın izlədiyi məşhur tok şou və sənədli filmlərdə də təkrarlanır.
|
|
|
For journalists outside this machine covering this war in the East often feels like living in a maddening parallel world where reports broadcast on television simply do not match reality on the ground. The more primitive the lies are, the more effective they seem to be. One of the particularly notorious examples was a report broadcast on Russia’s Channel One in which a woman told how a little boy from Slaviansk was crucified by Ukrainian soldiers. "They took the child of three years, the little boy in shorts, in a t-shirt and crucified him as Jesus on a bulletin board. And then they took his mother, bound her to the tank and carried her out for three circles on the square,” she said. Channel One eventually admitted that journalists had no proof that the story was true, but never apologised or officially withdrew the report. Most people who watched the story never found out that it was fake; the hatred that the report had stirred did not dissipate.
|
|
|
Առասպելները հետևում են պարզ նկարագրություններին. Ուկրաինայում ռուսալեզու բնակչությունը գտնվում է Կիևի կառավարության հարկադրանքի ներքո, որը կազմված է Ամերիկայի և Եվրամիության կողմից թիկունքն ամրացրած նեո-նացիստներից: Նրանք քայքայում են սլովակյան ավանդությունները և ինքնությունը (ինքը՝ Պուտինը ռուսական լրատվամիջոցների կողմից պատկերված է որպես աշխարհում ավանդականության ամենաառաջին պաշտպան, իսկ Դոնեցկի համար պայքարը համեմատված է երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Լենինգրադի պաշարման հետ): Նման նկարագրությունը ռուսական լրատվամիջոցներում կրկնվում է ոչ միայն լրատվական թողարկումներում, այլև հանրահայտ թոք-շոուներում և վավերագրական ֆիլմերում, որոնք ետխորհրդային տարածքում դիտում են միլիոնավոր մարդիկ: Նշված լրատվամիջոցների կողմից հաղորդված ռեպորտաժները բավականին տպավորիչ են: Դրանք երբեք չեն ձգտում մեկ որևէ կոնկրետ կարծիք արմատավորել, այլ ընդհակառակն, սյուժեները այնպես են կառուցված, որ դիտողին ստիպում են կատարել «ազնիվ բարոյականության» ընտրություն չարի և բարու միջև:
|
|
|
აღმოსავლეთ უკრაინაში, კრემლის პროპაგანდისტული მანქანის მიღმა მომუშავე ჟურნალისტები არარეალურ პარალელურ სამყაროში ცხოვრობენ, სადაც ტელევიზიით გადმოცემული ცნობები არსებულ რეალობას უბრალოდ არ ემთხვევა. რაც უფრო პრიმიტიულია გამოგონილი ტყუილი, მით უფრო დიდი ეფექტი ახლავს მას თან. ამის ერთ-ერთი სამწუხარო მაგალითად გამოდგება შემთხვევა, როდესაც რუსეთის "პირველ არხზე" გავიდა სიუჟეტი, სადაც ერთ-ერთი ქალბატონის განცხადებით, უკრაინელმა ჯარისკაცებმა პატარა სლავიანსკელი ბიჭი ჯვარს აცვეს. "მათ სამი წლის ბავშვი, შორტებიანი და მაისურიანი პატარა ბიჭი განცხადებების დაფაზე ჯვარს აცვეს როგორც იესო. ამის შემდეგ დედამისი მიაბეს ტანკს და მოედანზე სამი წრე მოატარეს". საბოლოოდ, "პირველმა არხმა" აღიარა, რომ ჟურნალისტს არანაირი მტკიცებულება არ გააჩნდა ისტორიის უტყუარობის დასადასტურებლად. თუმცა არხს დაუზუსტებელი ინფორმაციის გავრცელებისთვის ოფიციალური ბოდიში არ მოუხდია. იმ მაყურებელთა უმრავლესობა, რომელმაც ამ სიუჟეტს თვალი მიადევნა, არასდროს შეიტანს ეჭვს მის უტყუარობაში და ის სიძულვილი, რომელიც რეპორტაჟმა გამოიწვია, არ გაქრება.
|
