|
Koncepcja polegała na nieprzerwanym pobieraniu brył węgla z zewnętrznej hałdy przez maszynę, która suszyła go i zamieniała w pył (zawierający duży odsetek frakcji poniżej 100 mikronów), a następnie wdmuchiwała pył do pieca wykorzystując wbudowany wentylator i osiągając wydajność do 10 ton na godzinę.
|
|
Au début des années 20, un cousin d’Alfred Herbert, ce dernier propriétaire de l’une des plus grandes sociétés mondiales de machines-outils du même nom dont le siège social se trouvait à Coventry, inventa un nouveau concept exclusif de chauffage des fours rotatifs de sa cimenterie. L’idée était de pouvoir alimenter une machine en continu avec du charbon provenant d’un stock extérieur où il serait séché, pulvérisé en grande partie à moins de 100 microns, sélecté simultanément et soufflé dans le brûleur du four grâce à un ventilateur intégré à la machine à des débits allant jusqu’à 10 tonnes par heure. Ne disposant que d’une cimenterie, ce cousin n’avait pas la possibilité de matérialiser son idée, il présenta donc les plans à Alfred et lui demanda s’il pouvait fabriquer une telle machine polyvalente, suffisamment robuste pour résister aux rigueurs de la pulvérisation du charbon, renommé pour ses propriétés abrasives.
|
|
Anfang der 1920er erfand ein Verwandter von Alfred Herbert, Besitzer einer der größten Werkzeugmaschinenfirmen in der Welt des gleichen Namens mit Sitz in Coventry, ein spezielles neues Konzept zur Feuerung von Drehrohröfen in seinem Zementwerk. Das Prinzip bestand darin, Rohfeinkohle von einer Vorratshalde im Freien stetig einer Maschine zuzuführen, in der sie getrocknet, zu einem großen Teil auf unter 100 µm zerkleinert, gleichzeitig gesichtet und von einem integrierten Gebläse mit bis zu 10 Tonnen pro Stunde in den Zementbrenner geblasen wurde. Da dieser Cousin nur ein Zementwerk besaß, hatte er nicht die Mittel, diese Idee in die Wirklichkeit umzusetzen und wandte sich daher mit der Blaupause an Alfred und fragte ihn, ob er solch eine Multifunktionsmaschine herstellen könne und sie robust genug machen könne, den Härten der Feinstvermahlung von Kohle, die bekanntermaßen potenziell sehr abrasiv war zu widerstehen.
|
|
En la década de 1920 un pariente de Alfred Herbert, propietario de una de las mayores empresas de máquinas-herramienta en el mundo del mismo nombre, con sede en Coventry, ideó un concepto nuevo y único para alimentar los hornos rotatorios de cemento en sus obras. La idea era poder alimentar continuamente carbón grueso a partir de una pila de almacenamiento expuestos, en una máquina en la que se seca, se pulveriza a una gran proporción de menos de 100 micras, clasificadas simultáneamente, y soplado en el quemador del horno por un ventilador interno integral a velocidades de hasta 10 toneladas por hora. Tener sólo una empresa cementera, este primo no tenía ningún medio de convertir su idea en una realidad y lo que recurrió a Alfred con el proyecto y le preguntó si podía hacer una máquina multifuncional, y que sea lo suficientemente robusta como para soportar los rigores del carbón pulverizado, que se sabe que son potencialmente muy abrasivo.
|
|
All’inizio degli anni ’20 un cugino di Alfred Herbert, proprietario di una delle maggiori aziende di macchine utensili al mondo, con sede a Coventry, ideò un nuovo e originale concetto per alimentare i forni rotativi del suo cementificio. L’idea consisteva nell’introdurre continuamente pezzi di carbone conservati in un deposito esterno in una macchina nella quale venivano essiccati, polverizzati finemente (meno di 100 micron) e convogliati nel forno da una ventola interna integrale in quantità fino a 10 tonnellate l’ora. Disponendo soltanto di un cementificio, il cugino di Herbert non possedeva i mezzi necessari per mettere in pratica la sua idea. Propose quindi il progetto ad Alfred, chiedendogli se avesse la possibilità di realizzare tale macchina multifunzionale e renderla sufficientemente resistente da sopportare gli effetti della polverizzazione del carbone, nota per essere potenzialmente molto abrasiva.
|