|
|
The green color adopted by the Mousavi supporters, the cries of “Allah akbar!” that resonate from the roofs of Tehran in the evening darkness, clearly indicate that they see their activity as the repetition of the 1979 Khomeini revolution, as the return to its roots, the undoing of the revolution’s later corruption.
|
|
|
La couleur verte adoptée par les partisans de Moussavi, les cris "Allah akbar" qui retentissent depuis les toits de Téhéran le soir montrent qu'ils voient leur activité comme la répétition de la révolution de Khomeiny, en 1979, comme un retour à ses sources, l'effacement de la corruption ultérieure de la révolution. Ce retour aux sources n'est pas seulement programmatique ; il se rapporte davantage au mode d'activité des foules : l'unité incontestable du peuple, la solidarité générale, l'auto-organisation ingénieuse, l'improvisation de moyens pour exprimer la protestation, le mélange singulier de spontanéité et de discipline, comme la marche menaçante de milliers de personnes dans le silence. Nous avons affaire à un soulèvement populaire authentique des partisans déçus de la révolution.
|
|
|
Il colore verde adottato dai sostenitori di Mousavi, le grida «Allah akbar!» che rimbombano dai tetti di Tehran al calare della sera, indicano nitidamente che questi si vedono in continuità con la rivoluzione di Khomeini del 1979, come ritorno alle sue origini, cancellazione della corruzione che ne è seguita. Questo ritorno alle radici non è solo nelle rivendicazioni; riguarda piuttosto il modo in cui la folla agisce: l’enfatica unione della gente, la loro solidarietà onnicomprensiva, l’auto-organizzazione creativa, l’improvvisazione nei modi di articolare la protesta, l’accoppiata unica di spontaneità e disciplina, come la minacciosa marcia di migliaia di persone in completo silenzio. Stiamo avendo a che fare con una sollevazione popolare genuina da parte dei delusi dalla rivoluzione di Khomeini.
|
|
|
Το πράσινο χρώμα, που υιοθέτησαν οι υποστηρικτές του Μουσαβί, οι κραυγές “Αλάχ ακμπάρ!” που αντηχούν στις στέγες της Τεχεράνης μέσα στα σκοτάδια της νύχτας, είναι μια σαφής ένδειξη ότι βλέπουν τη δραστηριότητά τους ως την επανάληψη της χομεϊνικής επανάστασης του 1979, ως την επιστροφή στις ρίζες της, ως το ξήλωμα της ύστερης διαφθοράς της επανάστασης. Η επιστροφή αυτή στις ρίζες δεν είναι μόνο προγραμματική. Αφορά ακόμη περισσότερο τον τρόπο δράσης του πλήθους: η εμφατική ενότητα του λαού, η καθολικά περιεκτική αλληλεγγύη του, η δημιουργική αυτο-οργάνωση, οι αυτοσχεδιαστικοί τρόποι άρθρωσης της διαμαρτυρίας, το μοναδικό μείγμα αυθορμησίας και πειθαρχίας, όπως η δυσοίωνη πορεία χιλιάδων ατόμων σε πλήρη σιωπή. Έχουμε να κάνουμε με έναν γνήσιο λαϊκό ξεσηκωμό των εξαπατημένων υποστηρικτών της χομεϊνικής επανάστασης.
|
