|
|
Et puis je me suis senti le choc d'une mémoire inachevé, parce que j'y étais, dans ces scies, sans franchir la ligne du tourisme autochtone, sans ressentir le froid de leurs cabines. J'ai vécu sur la pointe des pieds à la réunion avec le Raramuri et aujourd'hui, Je, peut-être mériter un cri traduit par une poignée de mots écrits au mauvais.
|
|
|
erzählt die Erfahrung des Autors, James Weaver, Co-Direktor des Travel Journalism Meister der UAB-, nach dem Leben mit den Tarahumara Familien. Eine rührende Geschichte, die die tägliche porträtiert, Nacht für Nacht, dieser Gemeinschaften. Und dann fühlte ich den Schock eines Speichers unvollendet, weil ich dort war, in dieser Sägen, ohne über die Linie der indigenen Tourismus, ohne das Gefühl der Kälte ihren Kabinen. Ich lebte auf Zehenspitzen das Treffen mit dem Raramuri und heute, Ich, vielleicht verdienen einen Ruf in einer Handvoll von Wörtern an der falschen geschrieben reflektiert.
|
|
|
racconta l'esperienza dell'autore, James Weaver, co-direttore del Giornalismo Viaggi Maestro della UAB-, dopo aver vissuto con le famiglie Tarahumara. Una storia commovente che ritrae il quotidiano, notte dopo notte, di queste comunità. E poi ho sentito la scossa di una memoria non finito, perché ero lì, in queste seghe, senza attraversare la linea del turismo indigeno, senza sentire il freddo delle loro cabine. Ho vissuto in punta di piedi l'incontro con il Raramuri e oggi, I, forse meritano un grido riflesso in una manciata di parole scritte a sproposito.
|
|
|
relata a experiência do autor, James Weaver, co-diretor do curso de Jornalismo Mestre da UAB-, depois de viver com as famílias Tarahumara. Uma história comovente, que retrata o cotidiano, noite após noite, dessas comunidades. E então eu senti o choque de uma memória inacabada, porque eu estava lá, nestas serras, sem cruzar a linha de turismo indígena, sem sentir o frio de suas cabines. Eu vivi na ponta dos pés o encontro com o Raramuri e hoje, I, talvez merece um grito refletida em um punhado de palavras escritas no errado.
|
|
|
vertelt over de ervaringen van de auteur, James Weaver, co-directeur van Travel journalistiek Master van de UAB-, na het leven met de Tarahumara gezinnen. Een ontroerend verhaal dat de dagelijkse portretteert, nacht na nacht, van deze gemeenschappen. En toen voelde ik de schok van een herinnering onvoltooide, omdat ik er was, in deze zagen, zonder dat die de lijn van de inheemse toerisme, zonder het gevoel de kou van hun hutten. Ik woonde op zijn tenen de ontmoeting met de Raramuri en vandaag, Ik, misschien verdienen een schreeuw tot uiting in een handvol woorden geschreven op het verkeerde.
|
|
|
narra l'experiència del seu autor, Santiago Tejedor-codirector del Màster de Periodisme de Viatges de la UAB-, després de conviure amb les famílies de la Tarahumara. Un relat commovedor que retrata el dia a dia, la nit a nit, d'aquestes comunitats. I llavors vaig sentir el sobresalt d'un record inacabat, perquè jo hi vaig ser, en aquestes serres, sense creuar la línia del turisme indígena, sense palpar el fred de les seves cabanes. Vaig viure de puntetes la trobada amb els rarámuri i avui, penso, mereixen potser un crit plasmat en un grapat de paraules escrites a deshora.
|
|
|
prepričava iskustvo autora, James Weaver, suvoditelj Travel magistra novinarstva na UAB-, nakon što su živjeli s obiteljima Tarahumari. Dirljiva priča koja oslikava dnevno, noć nakon noć, ovih zajednica. A onda sam osjetio udar u znak sjećanja nedovršene, jer sam bio tamo, u tim pilama, bez prelaska linije autohtonog turizma, bez osjećaja hladnoće svojih kabina. Živio sam na prste sastanak s Raramuri i danas, Ja, možda zaslužuju shout ogleda u nekoliko riječi pisane u krivu.
|
|
|
рассказывает опыта автора, Джеймс Уивер, со-директор туристической журналистики Мастер UAB-, прожив с семьями Тараумара. Трогательная история, которая изображает ежедневно, каждую ночь, этих общин. И тогда я почувствовал шок памяти незавершенные, , потому что я был там, В этих пил, не пересекая линию коренных туризма, не чувствуя холода своих каютах. Я жил на цыпочках встрече с рарамури и сегодня, кормить, возможно, заслуживают крик отражены в несколько слов, написанных в самое неподходящее.
|
|
|
egilearen esperientzia kontatzen, James Weaver, Bidaiak Kazetaritza Master zuzendarietako UAB-, Tarahumara familien bizi ondoren. A hunkigarri istorioa kontatzen eguneroko, gau ondoren gaua, komunitate horiek. Eta gero, memoria bat amaitugabea de shock sentitu dut, izan dut ez duelako, zerrak horietan, turismoa indigenen line gurutzatu gabe, beren kabinak de hotza sentitu gabe. Tiptoe Raramuri bizi izan zen, eta gaur egun, topaketa dut, feed, agian merezi oker idatzia hitz solte bat islatzen oihu bat.
|
