dce – -Translation – Keybot Dictionary

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Deutsch Français Spacer Help
Source Languages Target Languages
Keybot 4 Results  janpalach.cz
  Jan Palach - živé pocho...  
Jako první se 16. března 1965 v Detroidu zapálila dvaaosmdesátiletá mírová aktivistka Alice Herzová. V dopise na rozloučenou přímo odkázala na buddhistické předchůdce. Zemřela v nemocnici za deset dnů poté.
В середине шестидесятых лет самосожжение стало радикальной формой политического протеста, выражавшего несогласие с участием американских войск в войне во Вьетнаме. Заметный вклад в протестную волну внесли несколько случаев самосожжения по политическим причинам, произошедших в США. Хотя такие случаи и были единичны, однако они наделали шуму за границей, учитывая большую огласку в средствах массовой информации. Первой себя подожгла 16 марта 1965 года в Детройте восьмидесятидвухлетняя пацифистка Элис Герц. В своем прощальном письме она прямо ссылалась на своих буддийских предшественников. Через десять дней она скончалась в больнице.
དྲུག་ཅུ་རེ་གྲངས་ཀྱི་དུས་དཀྱིལ་ནང་རང་ལུས་མེར་སྲེག་དེ་ཆབ་སྲིད་ཀྱི་ངོ་རྒོལ་གནད་ཆེ་ཞིག་ཆགས་པ་རེད་ལ། དེ་ཡང་བེ་ཏི་ནམ་དམག་འཁྲུག་ནང་ཨ་རི་དམག་མི་འཛུལ་ཞུགས་དང་འབྲེལ་ཡོད་ལ་ངོ་རྒོལ་བྱས་པ་ནས་འགོ་ཚུགས་པ་རེད། གྲངས་འབོར་ཉུང་མིན་ལ་མ་ལྟོས་པར་ཆབ་སྲིད་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྟེན་ནས་ཨ་རི་ནང་ལ་རང་སྲེག་དོན་རྐྱེན་ཁ་ཤས་བྱུང་ཡོད་ལ། གསར་འགྱུར་རྒྱུན་ལམ་ཁྱབ་སྤེལ་ཆེ་བའི་རྐྱེན་པས་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་ཡང་གཡོ་འགུལ་ཤུགས་ཆེན་ཐེབས་པ་རེད། ཁོང་ཚོའི་ནང་ནས་ཐོག་མ་དེ་ནི་ཨེ་ལཡིས་ཧེརཛ་ཡིན།(ཞི་བའི་འཐབ་རྩོད་པ། རང་ལོ་ ༨༢) མོས་ ༡༩༦༥ ཟླ་བ་ ༣ ཚེས་༡༦ ཉིན་ཌེ་ཊོཡིཊ་(Detroit)ལ་རང་ལུས་མེར་སྲེག་བཏང་ནས། ཉིན་བཅུའི་རྗེས་སུ་གྲོངས་པ་རེད། མོའི་ཁ་ཆེམས་ཡི་གེའི་ནང་དོན་དེ་ནི་ཐད་ཀར་སྔོན་གྱི་ནང་པ་ཚོའི་ཁ་ཆེམས་ལ་གཞི་བཞག་ཡོད།
  Jan Palach - živé pocho...  
Pocházel z vlastenecky smýšlející rodiny, byl velmi osloven národním hnutím a myšlenkou osamostatnění Ukrajiny. Pod vlivem svého otce a sousedů vstoupil v roce 1944 do řad Ukrajinské povstalecké armády (UPA), kde sloužil v rozvědce pod krycím jménem Mykola.
Vasyl Omeljanovyč Makuch urodził się we wsi Kariv, która wówczas była częścią polskiego województwa lwowskiego. Pochodził z patriotycznej rodziny, był zwolennikiem ruchu narodowego i idei usamodzielnienia Ukrainy. Pod wpływem swojego ojca i sąsiadów w roku 1944 wstąpił w szeregi Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA), gdzie służył w wywiadzie pod pseudonimem Mykola. W lutym 1946 r. został postrzelony w czasie walki i wzięty do niewoli przez NKWD. W dniu 15 lutego 1946 r. został zatrzymany i poddany okrutnym przesłuchaniom w lwowskim więzieniu a 11 lipca 1946 r. skazany przez trybunał wojskowy na 10 lat prac przymusowych, z których większość spędził w obozach na Syberii. W dniu 18 lipca 1955 r. został wypuszczony z więzienia i deportowany.
Василь Емельянович Макух родился 14 ноября 1927 года в деревне Каров, которая в то время была территорией польского Львовского воеводства. Он рос в семье украинских патриотов, поэтому национальная борьба за независимость Украины нашла в его сердце горячий отклик. Под влиянием своего отца и соседей в 1944 году Василь вступил в ряды Украинской повстанческой армии (УПА), где служил в разведке под конспиративным именем «Мыкола». В феврале 1946 года он был ранен во время боя и захвачен НКВД. 15 февраля 1946 года его арестовали, а далее его ждали жестокие допросы во львовской тюрьме и военный трибунал, который 11 июля 1946 года приговорил Макуха к десяти годам принудительных работ. Большую часть своего заключения он провел в сибирских лагерях. 18 июля 1955 года он был освобожден из тюрьмы и отправлен в ссылку.
  Jan Palach  
Radko Vrabec zavolal Palachově známé z kolejí Evě Bednárikové a požádal ji, aby okamžitě přišla do nemocnice, protože s ní chce pacient mluvit. Podle její výpovědi Jan Palach požádal, aby přivedla studentského vůdce Lubomíra Holečka.
On Sunday, 19 January 1969, the physician treating Palach, Dr Radko Vrabec, called Palach’s friend from the dormitory, Eva Bednáriková, and asked her to come immediately to the hospital, because the patient wanted to talk to her. According to her statement, Jan Palach asked her to bring along the student leader, Lubomír Holeček. When she returned to the hospital with him, the Palach allegedly asked them to tell the other members of the group not to immolate themselves. The question remains, whether it really was Palach’s wish. The five day time limit for his requirements was almost over, and the fear of repeating this shocking act could possibly have led to a different interpretation of Palach’s statements. In his critical condition, he was not capable of making a coherent statement. After Bednáriková and Holeček had left his room, his condition deteriorated dramatically.
Tout au long de son hospitalisation, Jan Palach se trouvait dans un état de santé très critique. Quand il a été reçu au centre, la médecin Marta Zádorožná, a constaté qu’il souffrait de brûlures au deuxième et au troisième degrés sur presque 85% du corps. Dans la grande majorité des cas, il est alors impossible de survivre. Malgré cela, Jan Palach, qui avait reçu des analgésiques pour atténuer la douleur, s’intéressait au retentissement de son acte auprès de l'opinion publique.
Am Sonntag dem 19. Januar 1969 rief der zuständige Arzt Radko Vrabec Palachs Bekannte im Studentenwohnheim, Eva Bednáriková, an, sie solle sofort ins Krankenhaus kommen, weil der Patient mit ihr sprechen wolle. Laut ihrer Aussage habe Jan Palach sie gebeten, den Studentenführer Lubomír Holeček zu holen. Als sie mit ihm ins Krankenhaus zurückkam, soll der verbrannte Student sie gebeten haben, dem Rest der Gruppe auszurichten, dass sie sich nicht verbrennen sollen. Es bleibt die Frage, ob sich wirklich um Palachs Wunsch handelte. Die fünftägige Frist zur Erfüllung von Palachs Forderungen war langsam vorbei und die Furcht vor einer Wiederholung der schockierenden Tat führte wenigstens zur anderen Interpretation von Palachs Aussagen. Wegen seines kritischen Zustands war er nicht zu einer zusammenhängenden Äußerung fähig. Nachdem Bednáriková und Holeček sein Zimmer verlassen hatten, verschlechterte sich sein Zustand wesentlich.
Domenica 19 gennaio 1969 il medico curante dott. Radko Vrabec chiamò la coinquilina dello studente Eva Bednáriková e la pregò di recarsi immediatamente all’ospedale, poiché il paziente voleva parlarle. Secondo la deposizione della Bednáriková, Palach la pregò di portare all’ospedale il rappresentante studentesco Lubomír Holeček. Quando la ragazza tornò con Holeček all’ospedale, Palach chiese loro di dire agli altri membri del gruppo di non uccidersi. Rimane in dubbio se si trattasse o meno dell’autentico desiderio di Palach. Il termine di cinque giorni per soddisfare le rivendicazioni elencate nella lettera era quasi trascorso e la paura che si ripetesse un gesto tanto scioccante può aver portato a un’interpretazione falsata delle sue dichiarazioni. Inoltre, in condizioni tanto critiche, Palach non era in grado di formulare dichiarazioni coerenti. Quando la Bednáriková e Holeček lasciarono la stanza, le sue condizioni peggiorarono notevolmente.
W niedzielę 19 stycznia 1969 r. roku lekarz dyżurny dr Radko Vrabec, zadzwonił do znajomej Palacha z akademika Evy Bednárikovej z prośbą, aby jak najszybciej przyszła do szpitala, ponieważ pacjent chce z nią porozmawiać. Według jej słów Jan Palach poprosił, aby przyprowadziła przywódcę studentów Lubomíra Holečka. Kiedy wróciła z nim do szpitala, poparzony student rzekomo poprosił ich, aby przekazali pozostałym członkom grupy, żeby nie dokonywali samospaleń. Prawdopodobnie pozostanie pytaniem, czy rzeczywiście chodziło o autentyczne życzenie Palacha. Pięciodniowy termin na spełnienie jego żądań pomału mijał, zaś obawy przed kolejnym szokującym czynem mogły doprowadzić w najmniejszym przypadku do innej interpretacji słów Palacha. Dodatkowo, w związku z jego krytycznym stanem, nie mógł zwięźle się wypowiadać. Po odejściu Bednárikovej i Holečka z sali jego stan wyraźnie się pogorszył.
В воскресенье 19 января 1969 года лечащий врач Палаха Радко Врабец позвонил Эве Беднариковой – знакомой Палаха по общежитию – и попросил ее немедленно прийти в больницу, поскольку с ней хочет говорить его пациент. В соответствии с ее показаниями, Ян Палах попросил ее, чтобы она привела лидера студентов Любомира Голечека. Когда она выполнила его просьбу, судя по всему, студент попросил их передать другим членам группы, чтобы те не сжигали себя. Скорее всего, так и останется загадкой, таково ли было истинное желание Палаха. Пятидневный срок, выделенный на выполнение выдвинутых Палахом требований, постепенно истекал, и опасение повторения шокирующего поступка могло привести как минимум к совершенно иному толкованию его слов. Кроме того, учитывая критическое состояние студента, было сложно предположить, что он был способен на связное выражение своих мыслей. После ухода Беднариковой и Голечека состояние пациента серьезно ухудшилось.
སྤྱི་ལོ་༡༩༦༩ལོའི་ཟླ་བ་༡་ཚེས་༡༩་པའི་རེས་གཟའ་ཉི་མ་ལ་ཡཱན་པ་ལ་ཁ་ཡིས་རང་གི་གྲོགས་པོ་ཨེས་ཝ་བྷེ་ཌ་ན་རིས་ཀོ་བ་(Eva Bednárikova)ལ་སྐད་ཆ་ཤོད་འདོད་ཡོད་པར་བརྟེན་ཨམ་ཆི་རད་ཀོ་ཝེ་ར་བྷེ་ཙེ་(Dr Radko Vrabec) མོ་རང་སློབ་གྲྭའི་སྡོད་ཁང་ལས་སྐད་བཏང་སྟེ་མགྱོག་མྱུར་སྨན་ཁང་དུ་ཡོང་དགོས་ཚུལ་བརྗོད་འདུག ཁོ་མོས་བཤད་པ་ལྟར་ན་ཡཱན་པ་ལ་ཁ་ཡིས་མོ་རང་ལྷན་དུ་སློབ་ཕྲུག་གི་འགོ་གཙོ་ལུའུ་སྦོ་མིར་ཧོ་ལེ་ཅེག་ཡང་མཉམ་དུ་འཁྲིད་ཡོང་དགོས་པར་བརྗོད་འདུག ཁོ་མོ་སློབ་ཕྲུག་གི་འགོ་གཙོ་དང་ལྷན་དུ་སྨན་ཁང་དུ་འབྱོར་སྐབས་པ་ལ་ཁ་ཡིས་ཁོང་གཉིས་ལ་ཚོགས་ཆུང་གཞན་པའི་ཚོགས་མི་རྣམས་ཀྱིས་རང་ལུས་མེར་སྲེགས་མ་བྱེད་ལབ་རོགས་ཞེས་མངག་བྱ་བྱས་འདུག ཡང་སྙིང་འདི་ནི་པ་ལ་ཁ་ཡི་འདོད་པ་དངོས་གནས་ཡིན་མིན་གྱི་དྲི་རྟགས་ཆེན་པོ་ཞིག་རེད། ཁོང་གིས་བཏོན་གནང་བའི་ཉིན་ལྔའི་དུས་ཡུན་གྱི་ཚད་བཀག་རྫོགས་ལ་ཉེ་བ་དང་སྐྱི་གཡའ་བའི་དོན་རྐྱེན་འདི་ཉིད་བསྐྱར་ལོག་རྒྱག་རྒྱུའི་འཇིག་སྣང་གིས་རྐྱེན་པས་ཡཱན་པ་ལ་ཁའི་བསྒྲག་གཏམ་ལ་འགྲེལ་བཤད་གཞན་པ་རྒྱག་ཉེན་ཡོད། ཁོང་ཉིད་གནས་སྟངས་ཛ་དྲག་པོ་ཞིག་གི་ནང་དུ་ལྷུང་ཡོད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ཁོས་བསྒྲག་གཏམ་ཞིག་སྤེལ་ཐུབ་ཐབས་བྲལ། སྦེ་ཌ་ནཱ་རི་ཀོ་བ་(Bednáriková) དང་ཧོ་ལེ་ཅེག་(Holeček) གཉིས་པོ་ཁོང་གི་ཉལ་ཁང་ལས་ཁ་བྲལ་རྗེས་ཁོང་གི་ནད་གཞི་ཇེ་སྡུག་ཏུ་གྱུར།
  Jan Palach - živé pocho...  
Již druhého dne rozhlas a televize zveřejnily, že Josef Hlavatý je problematickým alkoholikem, který nezvládl osobní život a jehož sebeupálení není proto možné spojovat s činem jeho předchůdce, kterého osobně vůbec neznal.
Several people stayed at the venue and others kept coming to discuss the event. In the end, there were about 150 of them. Someone brought Czechoslovak flag and placed a crown of thorns on it, someone else brought Jan Palach’s photo from newspapers and people put lighted candles around it. At the very same evening, general public found out about Hlavatý’s act because then-President Ludvík Svoboda mentioned it in his live and very emotional TV interview, asking young people not to follow Palach’s self-immolating example. A visibly shocked politician said: “I have just heard that another young man attempted to kill himself in a similar way.” Svoboda feared that Hlavatý might be a member of Palach’s group but this concern was not fulfilled. On the following day, radio and television informed that Josef Hlavatý was an alcoholic who set himself on fire because of his private life problems and that the event cannot be linked with Jan Palach because they had not even known each other. An article in Rudé právo daily written in a similar way with reference to the Ministry of Interior followed.
Après son acte, plusieurs personnes se rassemblent sur les lieux pour discuter pendant plusieurs heures, et leur nombre augmente progressivement jusqu'à 150. Quelqu'un apporte le drapeau national, sur lequel il pose une couronne d'épines. Un autre apporte également un portrait de Jan Palach tiré du journal, et les gens l'entourent de bougies. Le soir même, l'acte est porté à la connaissance du grand public lors d'un discours télévisé en direct du président de la république, Ludvík Svoboda, qui le mentionne afin de prier les jeunes gens de ne pas suivre l'exemple de Jan Palach. « Je viens d'apprendre une nouvelle bouleversante : à Plzeň, un autre jeune homme s'est donné la mort de la même manière », déclare le président visiblement ébranlé. Sa crainte qu'il aurait pu s'agir du membre d'un groupe lié à Palach est sans fondement. Le lendemain, la radio et la télévision annoncent que Josef Hlavatý était alcoolique et dépressif, et qu'il avait connu de nombreux échecs dans sa vie personnelle ; par conséquent, il ne peut y avoir aucun lien entre son acte d'auto-immolation et celui de son prédécesseur, qu'il ne connaissait d'ailleurs pas en personne. Le quotidien Rudé právo, s'appuyant sur les déclarations du Ministère de l'intérieur, décrit la personnalité de Hlavatý de la même manière.
Stando ai documenti d’ archivio delle indagini, il caso di Hlavatý era quello di un giovane con grossi problemi personali. Suo padre era un ex secondino alla prigione di Bory. Iniziò gli studi per diventare fonditore, ma fu espulso dalla scuola per i problemi con l’alcol e le eccessive assenze. Tentò diverse occupazioni; l’ultima fu un posto come operaio in un birrificio di Plzeň. Nel 1964 si sposò ed ebbe due figli. Il matrimonio non fu felice; dopo quattro anni la moglie se ne andò e chiese il divorzio, che avvenne il 9 gennaio 1969, solo due settimane prima del tragico gesto. Gli inquirenti scoprirono che Hlavatý aveva preso male la situazione, in particolare il fatto che i figli fossero stati affidati alla ex-moglie. Secondo la testimonianza della moglie e di alcuni amici, l’uomo aveva più volte parlato di suicidio.
Na miejscu czynu przez kilka godzin dyskutowała grupka ludzi, która stopniowo rozrosła się so około 150 osób. Ktoś przyniósł flagę państwową, na którą położył koronę cierniową. Ktoś przyniósł wyrwane z gazety zdjęcie Jana Palacha, przy którym ludzie zapalali świeczki. Jeszcze tego samego wieczoru o czynie Hlavatego dowiedziała się opinia publiczna, gdyż podczas transmitowanego na żywo przemówienia telewizyjnego wspomniał o nim prezydent republiki Ludvík Svoboda. W pełen emocji sposób poprosił młodych ludzi, aby nie naśladowali Jana Palacha. „Właśnie otrzymałem wstrząsającą informację, że w Pilźnie w podobny sposób zdecydował się zakończyć swoje życie kolejny młody człowiek” – ogłosił widocznie zszokowany polityk. Jego obawy, że być może chodzi o członka grupy Palacha, nie potwierdziły się. Już następnego dnia radio i telewizja podały, że Josef Hlavatý był alkoholikiem z problemami, który nie panował nad swoim życiem i jego czynu nie należy łączyć z czynem jego poprzednika, którego osobiście nie znał. W podobny sposób, odwołując się na ministerstwo spraw wewnętrznych, nakreślił sylwetkę Hlavatego dziennik Rudé právo.
После этого происшествия на том же месте собралась и несколько часов обсуждала произошедшее небольшая группа людей, которая постепенно расширилась до 150 человек. Кто-то принес туда чехословацкий флаг, на который положил терновый венец. Кто-то положил даже вырезанный из газеты портрет Яна Палаха, у которого люди стали зажигать свечи. В тот вечер о поступке Главатого узнала и широкая общественность, так как президент республики Людвик Свобода упомянул о нем в прямом телеэфире и эмоционально просил молодых людей не сжигать себя по примеру Палаха. «Как раз сейчас я получил ошеломляющее сообщение, что в Пльзене подобным образом другой молодой человек посягнул на свою жизнь», ‒ заявил заметно шокированный политик. Его опасения, что это может быть член группы Палаха, не оправдались. Уже на следующий день по радио и телевидению сообщили, что Йосеф Главаты – проблемный алкоголик, который не справился со своей личной жизнью, и поэтому его самосожжение нельзя связывать с поступком его предшественника, которого он лично не знал. В том же духе, ссылаясь на МВД, о нем впоследствии написали в газете «Руде Право».
མི་འགའ་རེ་ས་ཆ་དེ་རང་དུ་བསྡད་ཅིང་། འགའ་རེ་གནས་ཚུལ་དེ་བགྲོ་གླེང་བྱེད་པར་ཡོང་། མཐའ་མར་ཁྱོན་བསྡམས་པའི་མི་བརྒྱ་དང་ལྔ་བཅུ་ལྷག་འདུ་འཛོམས་བྱུང་ཞིང་། དེ་དག་ལས་འགའ་ཞིག་གིས་ཅེག་སི་ལོ་ཝ་ཀིའི་རྒྱལ་དར་ཁུར་འདུག་ལ། འགའ་རེས་ཚགས་ཤོག་ནས་དྲས་པའི་ཡཱན་པོ་ལ་ཁའི་སྐུ་པར་ཁུར་འདུག མི་མང་གིས་སྐུ་པར་གྱི་མདུན་དུ་ཡཱང་ལའང་སྤར་འདུག དེའི་དགོང་མོ་རང་ལ་མི་མང་གིས་ལ་ཝ་ཊིའི་དོན་རྐྱེན་དེ་ཤེས་པར་གྱུར། རྒྱུ་མཚན་ནི་དགོང་མོ་དེར་སྲིད་འཛིན་ལུ་ཌ་ཝིག་ས་ཝོ་བྷོ་ད་(Ludvík Svoboda)ཡིས་སེམས་ཚོར་དྲག་པོའི་བཅར་འདྲི་ཞིག་གི་སྐབས་སུ་དེའི་སྐོར་བཤད་འདུག ཁོས་གཞོན་སྐྱེས་རྣམས་ཀྱིས་ཡཱན་པོ་ལ་ཁའི་རྗེས་སུ་འབྲང་མི་རུང་ཚུལ་ཡང་བཤད་འདུག ཧོན་འཐོར་བའི་སྲིད་དོན་པ་ཞིག་གིས “ངས་ད་ལྟ་རང་གནས་ཚུལ་གོ་གསལ་ལ་གཞོན་སྐྱེས་ཤིག་གིས་བྱེད་སྟངས་དེ་ག་རང་གིས་རང་ཤི་བརྒྱབ་རྩིས་བྱས་འདུག་”ཅེས་བཤད་འདུག ས་ཝོ་བྷོ་དས་བསམ་པར་ལ་ཝ་ཊིའང་པ་ལ་ཁའི་ཚོགས་པའི་ཚོགས་མི་ཞིག་མིན་ནམ་སྙམ་སྟེ་ཞེད་སྣང་བྱུང་ཡོད་ཀྱང་དེའི་ཉིན་དོགས་པ་གང་ཡང་མ་ཆོད། ཕྱི་ཉིན་དེར་རླུང་འཕྲིན་དང་བརྙན་འཕྲིན་ལས་ཡོ་སེབ་ཧ་ལ་ཝ་ཊི་ནི་ར་བཟི་ཞིག་ཡིན་པ་དང་། སྒེར་གྱི་དཀའ་ངལ་ཞིག་གི་དབང་གིས་རང་ལུས་མེ་རུ་བསྒྲོན་པ་ལས་པ་ལ་ཁའི་དོན་རྐྱེན་དང་འབྲེལ་བ་གང་ཡང་མེད་པར་མ་ཟད། ཁོ་གཉིས་ཕན་ཚུན་ངོའང་མི་ཤེས་ཚུལ་རྒྱང་བསྒྲགས་བྱས། རུ་ཌེ་པ་ར་ཝོ་(Rudé právo)ཉིན་རེའི་གསར་ཤོག་སྟེང་དུ་ནང་སྲིད་ལྷན་ཁང་གི་དཔྱད་གཞིའི་ཡིག་ཆ་དང་ལྷན་དུ་དེ་དང་ཆ་མཚུངས་པའི་རྩོམ་ཡིག་ཅིག་ཀྱང་ཐོན།