|
|
Chciałem powiedzieć coś w tym stylu „W porządku Boże, jeżeli to, co powiedzieli mi ci ludzie jest prawdą, to...” ale jedyne, co powiedziałem to „Ok Boże...” i nagle moja głowa odchyliła się do tyłu (tak, że siedziałem z zadartym nosem).
|
|
|
Aquella noche salí tarde de allí y me dirigí a mi casa. Mientras conducía a lo largo de la autovía estuve a punto de preguntarle a Dios, y pensé para mi "OK Dios..." Iba a decir algo como "OK Dios, si lo que me están diciendo estos chicos es verdad, entonces..." pero todo lo que salía de mi boca era "OK Dios..." entonces mi cabeza de repente se fue hacia atrás (de manera que mi nariz apuntaba hacia arriba). Todavía podía ver la carretera esforzándome en mirar como hacia abajo. A los pocos segundos mi cabeza se arrojó hacia delante. No sabía exactamente lo que estaba pasando pero no quería tener un accidente así que salí de la carretera tomando la salida a una vía de servicio. En el momento que entre en aquella calle un sentimiento de tremendo bienestar me recorrió de arriba a abajo, lo cual es difícil de explicar pero lo que sentí recorría todo mi ser y salía como por mis manos y pies. Paré el coche. Sentí que mi garganta y lengua estaban en tensión, y el sonido que emitía era como si me estuviese atragantando. Aun así, no me faltaba el aire ni estaba incomodo para nada. Me preguntaba si iba yo hacer esto de 'hablar en lenguas' como aquellos chicos me habían dicho. Por tanto intenté decir algo y como sonaba ininteligible, al rato paré. Solo después me di cuenta de que había empezado a hablar in lenguas. Entonces recliné mi asiento para atrás de manera que podía tumbarme. Los músculos de mi estómago se contrajeron de tal manera que me hizo sentarme de repente por unos segundos, acto seguido fui como arrojado contra el asiento de nuevo para atrás. Esto ocurrió unas pocas veces más, y las sensaciones espasmódicas en mi cuerpo continuaron. Entonces por fin terminó. Todo ello, duró como unos dos minutos. Una vez finalizado puse en marcha el coche y me fui a casa.
|
|
|
Era davvero tardi quando lasciai quel luogo. Mentre guidavo ero sul punto di chiedere a Dio e pensai “Ok Dio...” ero sul punto di dire qualcosa come “Ok Dio, se quello che questi ragazzi dicono è la verità allora ...” ma non arrivai oltre che pensare “Ok Dio...” e la mia testa improvvisamente si spostò all’indietro (così che il mio naso era rivolto al cielo). Riuscivo a vedere la strada guardando verso il basso. Poi la mia testa si spostò in avanti pochi secondi dopo. Non capivo esattamente cosa stesse succedendo, ma non volevo fare un incidente quindi svoltai in una traversa. Nel momento in cui presi quella traversa, una sensazione di benessere attraversò il mio corpo, una sensazione che è molto complicata da spiegare, attraversava tutto il mio corpo fino alle mani e ai piedi. Dopo ciò decisi di fermare la macchina. Sentii la gola e la lingua tese ed emisi un suono con la gola come se stessi soffocando. In realtà non mi mancava il fiato e neppure sentivo una sensazione di malessere. Mi chiedevo se adesso stavo per “parlare in lingue” come mi avevano preannunciato quei ragazzi. Quindi iniziai a parlare ma la mia voce sembrava alterata e quindi smisi. Solo dopo breve tempo mi resi conto che avevo iniziato a parlare in lingue. Quindi a scatti spostai il mio sedile in modo da giacere su esso. I muscoli dello mio stomaco si contrattero e rimasi seduto in posizione supina per alcuni secondi, un tonfo mi spinse all’indietro. Queste sensazioni mi capitarono più volte e altri spasmi simili colpirono ancora il mio corpo, poi si arrestarono. L’intero episodio durò all’incirca due minuti appena mi sentii di nuovo in forma mi misi a guidare verso casa.
|
|
|
Το ίδιο βράδι αργά γυρνούσα στο σπίτι. Καθώς διέσχιζα την κεντρική οδό, θέλησα να ρωτήσω τον Θεό και σκέφτηκα στο νου μου: «Εντάξει, Θεέ μου...». Ήθελα να ρωτήσω κάτι σαν « Εντάξει, Θεέ μου, αν όλα αυτά που μου είπαν αυτοί οι χριστιανοί είναι αλήθεια, τότε ...». Το μόνο όμως που πρόλαβα να σκεφτώ, ήταν η φράση «Εντάξει, Θεέ μου...» και τότε ξαφνικά μια δύναμη τίναξε το κεφάλι μου προς τα πίσω με τέτοιο τρόπο που η άκρη της μύτης μου να κοιτάει ψηλά. Μπορούσα ακόμα να δω στο δρόμο, αν κοιτούσα χαμηλά, και μετά από μερικά δευτερόλεπτα ένοιωσα πάλι να τινάζεται το κεφάλι μου, αυτή τη φορά προς τα μπροστά. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε και για να μην κάνω κανένα ατύχημα, αποφάσισα να στρίψω σ΄έναν παράδρομο. Καθώς έστριβα το δρόμο ένοιωσα να με πλημμυρίζει μία ευχάριστη αίσθηση, η οποία είναι δύσκολο να περιγράφει, ένοιωθα όμως σαν να διαπερνούσε αυτή η αίσθηση όλο μου το κορμί, φτάνοντας μέχρι τα άκρα. Σταμάτησα με το αυτοκίνητο. Ένοιωθα τη γλώσσα μου να μουδιάζει και από το λαιμό μου να βγαίνει ένας ακαθόριστος θόρυβος, σαν να πνιγόμουν. Δεν είχα όμως χάσει την ανάσα μου και τελικά αυτό που συνέβαινε δεν ήταν κάτι δυσάρεστο ή ενοχλητικό. Για μια στιγμή αναρωτήθηκα, μήπως είχε να κάνει με το φαινόμενο της γλωσσολαλίας, όπως μου είχαν πει πρωτύτερα οι πιστοί χριστιανοί. Όταν προσπάθησα να μιλήσω, ακούστηκε κάτι σαν τραύλισμα και λίγο μετά εγκατέλειψα την προσπάθεια. Αργότερα κατάλαβα ότι ήταν ένα σημάδι γλωσσολαλίας, όπως το περιγράφει η Βίβλος. Κατέβασα το κάθισμα, έτσι ώστε να ξαπλώνω ανάσκελα. Οι κοιλιακοί μου μύες συσπάστηκαν και βρέθηκα για μερικά δευτερόλεπτα να κάθομαι ευθυτενώς σαν λαμπάδα. Μετά, ένοιωσα τη δύναμη να με τινάζει προς τα πίσω, προσκρούοντας με ξανά στο κάθισμα μ έναν υπόκωφο θόρυβο. Αυτό συνεχίστηκε ακόμη μερικές φορές και το σώμα μου συσπάστηκε με τον ίδιο τρόπο επανειλημμένα, μέχρι που στο τέλος ηρέμησε. Όλη αυτή η διαδικασία διήρκησε περίπου δύο λεπτά. Μετά από αυτό, έβαλα μπρος το αμάξι και κίνησα για το σπίτι.
|
|
|
Ik verliet hen laat die nacht om terug naar huis te rijden. Terwijl ik over een grote straat reed, wilde ik het aan God vragen en ik dacht in mijn hoofd: “Oké God…” Ik ging zoiets zeggen als: “Oké God, als wat deze mannen mij vertellen de waarheid is, dan…” Maar ik kwam niet verder dan “Oké God…” want mijn hoofd werd naar achter getrokken (zo dat mijn neus in de lucht wees). Door naar beneden te kijken kon ik de weg nog steeds zien. Een paar seconden later werd mijn hoofd weer naar voren geduwd. Ik wist niet precies wat er gebeurde; ik wilde geen ongeluk hebben, dus stuurde ik de weg af een zijstraat in. Terwijl ik de zijstraat in reed ging er een heel goed gevoel door mijn lichaam. Het is moeilijk uit te leggen maar het voelde alsof het door mijn hele lichaam ging, tot in mijn handen en voeten. Ik stopte de auto. Mijn keel en tong waren erg gespannen. Ik maakte een geluid met mijn keel alsof ik stikte. Ik was hoe dan ook niet kort van adem en het gevoel was ook absoluut niet vervelend. Ik vroeg me af of ik nu “in tongen sprak” zoals die mensen mij hadden verteld. Dus probeerde ik wat te zeggen maar het klonk nogal vreemd dus stopte ik na een korte tijd. Even later realiseerde ik me dat ik was begonnen in tongen te spreken. Ik zette mijn rugleuning naar achteren zodat ik plat op mijn rug lag. Maar mijn buikspieren spanden zich en ik zat voor een paar seconden weer rechtop. Toen viel ik weer, met een plof, naar achteren. Dit gebeurde een paar keer en ook op andere plaatsen in mijn lijf kwamen deze ‘spasmen’ voor. Het duurde ongeveer twee minuten. Toen het over was, kon ik gewoon verder naar huis rijden.
|
|
|
Я уехал оттуда домой поздно вечером. Когда я ехал по главной дороге, я собирался спросить Бога, и я подумал про себя: "Ладно, Бог". Я собирался сказать что-то типа: "Ладно, Бог, если эти ребята говорят мне правду, то". Но все, что я успел сказать, было: "Ладно, Бог", и вдруг моя голова дернулась назад таким образом, что мой нос смотрел вверх. Смотря вниз, я все еще мог видеть дорогу. Через несколько секунд моя голова дернулась вперед. Я не мог понять, что происходит, но поскольку я не хотел врезаться во что-нибудь, то я свернул на проселочную дорогу. Когда я сворачивал на проселочную дорогу, по моему телу прошло очень приятное ощущение, которое сложно объяснить. Казалось, что оно прошло сквозь все мое тело и вышло через мои руки и ноги. Я остановил машину. Я почувствовал, что мое горло и язык были очень напряжены, и я издавало своим горлом такой звук, как будто я задыхался. Однако, у меня не было приступа удушья и я вообще не чувствовал дискомфорта. Меня интересовало, не собирался ли я сейчас делать это самое "говорение на языках", как мне рассказывали ребята. Я пытался сказать что-то, но выходила путаница, поэтому через некоторое время я перестал. Только потом я осознал, что я начал говорить на языках. Я откинул свое сиденье так, что оказался в лежачем положении. Мускулы моего живота сжимались, и на несколько секунд я сел прямо, затем я рухнул назад. Это произошло несколько раз, и другие подобные спазмы продолжались в моем теле. Затем все прекратилось. Все это продолжалось примерно две минуты. Когда это закончилось, я завел машину и поехал домой.
|
|
|
Jag lämnade stället sent den kvällen och körde hem. Medan jag körde på en Riksväg skulle jag just fråga Gud något och tänkte för mig själv "OK Gud...". Jag tänkte säga något i stil med ”OK Gud, om vad dessa människor talar om för mig är sant, då...”. Men allt jag fick fram var "OK Gud..." då mitt huvud plötsligt böjdes bakåt (så att min näsa pekade i luften). Jag kunde fortfarande se vägen genom att titta nedåt. Sedan, några sekunder senare, böjdes mitt huvud framåt. Jag visste inte riktigt vad som stod på men jag ville inte krocka så jag körde av vägen in på en sidoväg. När jag svängde in på sidovägen gick en riktig skön känsla, som är svår att beskriva, genom min kropp, men det kändes som om den gick hela vägen genom min kropp och ut i mina händer och fötter. Jag stannade bilen. Jag kände att min hals och tunga var väldigt spända och det kom ett ljud från min hals som om jag höll på att kvävas. I vilket fall som helst så hade jag ingen andnöd och det var inte alls obekvämt. Jag undrade om jag nu skulle göra den där grejen ”prata i tungor” som de hade talat om för mig. Så jag försökte att säga något men det lät vanställt så jag slutade ganska så snart. Det var först senare som jag insåg att jag börjat tala i tungor. Efter det fällde jag sätet bakåt så att jag låg helt på rygg. Mina magmuskler drog ihop sig så att jag satte mig rakt upp i några sekunder och föll sedan tillbaka med en duns. Detta hände några gånger och fortsatte med andra liknande sammandragningar i kroppen. Sedan slutade det. Det hela varade i cirka två minuter. Efter att det hade slutat vände jag bilen och körde hem.
|
