|
|
Dies war die typische Taktik aller ungepanzerten, mit Wurfspeeren bewaffneten Einheiten – sie griffen aus der Entfernung an und fielen dann hinter gepanzerte Infanterie zurück oder setzten ihre Angriffe fort, während sie versuchten, einen sicheren Abstand vom Feind zu wahren.
|
|
|
The javelin is among the oldest weapons in the world. Equipped with javelins and little else, skirmishers harried their opposite numbers and peppered hoplite phalanxes before quickly retreating. This was the typical tactic of all unarmoured, javelin-armed troops: to engage at range and then fall back behind more heavily-armoured infantry, or continue attacks while trying to stay just out of reach of the enemy. Such harassment could be highly effective, in 391BC at the Battle of Lechaeum, a force of Spartans, lacking the support of skirmishers or cavalry, were severely punished by javelin-armed Athenians who refused to meet them at close quarters. Over time, shields became common, such as those used by Thracian and Greek peltasts, but in turn these were rendered obsolescent by the Hellenic thureophoroi. Nevertheless, javelinmen and other irregulars continued to play a part in many armies throughout antiquity.
|
|
|
Le javelot fait partie des armes les plus anciennes qu'aient maniées les hommes. Équipés presque uniquement de leurs javelots, les tirailleurs harcelaient leurs homologues ennemis et mitraillaient les phalanges hoplites avant de se retirer rapidement. C'était la tactique typique de toute troupe armée de javelots et sans armure : engager à portée puis se replier derrière une infanterie mieux équipée, ou continuer d'attaquer tout en essayant de maintenir l'écart avec l'ennemi. Ce harcèlement pouvait se montrer très efficace. En 391 av. J.-C., à la bataille de Lechaion, une force spartiate qui manquait de tirailleurs ou de cavalerie en pâtit énormément lorsque les Athéniens armés de javelots refusèrent de la rencontrer en combat rapproché. Avec le temps, les boucliers devinrent plus courants, comme ceux dont se servaient les peltastes thraces et grecs. À leur tour, ils furent remplacés par les thurephoroi helléniques. Néanmoins, les lanceurs de javelots et autres soldats irréguliers continuèrent à jouer un rôle dans beaucoup d'armées durant l'Antiquité.
|
|
|
La jabalina se cuenta entre las armas más antiguas del mundo. Equipados con jabalinas y poco más, los escaramuzadores hostigaban al enemigo y se cebaban con las falanges de hoplitas antes de retirarse rápidamente. Esta era la típica táctica de todas las tropas con jabalinas que no llevaban armadura: atacar a distancia, para luego refugiarse tras la infantería con armadura pesada, o continuar atacando; pero siempre manteniéndose lejos del alcance enemigo. Este hostigamiento podía ser muy efectivo; en el 391 a. C., en la batalla de Lequeo, un ejército de espartanos, que carecía del apoyo de los escaramuzadores y la caballería, sufrió grandes bajas a manos de unos atenienses armados con jabalinas que no quisieron enfrentarse a ellos en un combate cuerpo a cuerpo. Con el tiempo, los escudos se hicieron más comunes, como los usados por los peltastas griegos y tracios, por lo que estos soldados fueron desplazados por los tureóforos. Sin embargo, los jabalineros y otros soldados no regulares jugaron un papel importante en muchos ejércitos a lo largo de toda la antigüedad.
|
|
|
Il giavellotto è una delle armi più antiche del mondo. Equipaggiati con il proprio giavellotto e poco altro, gli schermagliatori infastidivano la controparte e colpivano le falangi oplitiche per poi ritirarsi velocemente. Questa era la tattica più comune per le truppe armate di giavellotto e senza armatura: attaccavano il nemico dalla distanza e poi si ritiravano alle spalle delle truppe meglio corazzate, oppure continuavano ad attaccare cercando di tenersi fuori dalla portata del nemico. Questo tipo di strategia poteva essere altamente efficace: nel 391 a.C., nella Battaglia di Lecheo, delle truppe di Spartani, mancando del supporto degli schermagliatori o della cavalleria, subirono una durissima sconfitta da parte degli Ateniesi armati di giavellotto che respingevano lo scontro ravvicinato. Nel tempo, gli scudi diventarono più comuni, come quelli utilizzati dai peltasti traci e greci, e a loro volta queste figure furono sostituite dai tureofori ellenici. In ogni caso, i soldati armati di giavellotto e altri irregolari continuarono a giocare un ruolo importante in molti eserciti dell'antichità.
|
|
|
Oštěpy patří mezi jedny z nejstarších zbraní na světě. Vládli jimi především harcovníci, kteří často ani neměli jiné vybavení, a proto nepřátelské řady trýznili tím, že jimi zasypali hoplítské falangy předtím, než se zase rychle stáhli. To ostatně byla typická taktika všech těchto lehkých, oštěpem vyzbrojených jednotek – vždy bleskově z dálky zaútočit, a potom se hned skrýt za pěší těžkooděnce, případně pokračovat v útocích mimo dosah nepřátel. Toto napadání bylo mnohdy velmi účinné – například v roce 391 př. n. l. v bitvě u Lechaionu Sparťané postrádali podporu harcovníků i jízdy a oštěpy vyzbrojení Athéňané, kteří se k nim odmítli přiblížit, je proto za tuto jejich chybu řádně ztrestali. Časem se začaly běžně používat štíty. Byli jimi vyzbrojeni například thráčtí a řečtí peltasté. Postupem doby však peltasty odsunuli helénští tureonforoi. Oštěpaři a ostatní záškodníci však i nadále hráli důležitou roli v mnoha dalších armádách starověku.
|
|
|
Oszczep jest jednym z najstarszych rodzajów broni znanych człowiekowi. Harcownicy wyposażeni niemal wyłącznie w oszczepy nękali wrogich hoplitów, by następnie szybko się wycofać. Była to typowa taktyka lekkozbrojnych wojsk uzbrojonych w oszczepy – atakować z dystansu i szybko wycofać się za ciężkozbrojną piechotę lub atakować bez przerwy, starając się pozostać poza zasięgiem wroga. Tego typu działania bywały bardzo skuteczne. W roku 391 p.n.e. w bitwie pod Lechajon wojska spartańskie pozbawione wsparcia harcowników i kawalerii zostały dotkliwie pobite przez trzymających się na dystans ateńskich oszczepników. Z czasem upowszechniło się użycie tarczy – korzystali z niej m.in. traccy i greccy peltaści – ale i na nie znalazła się odpowiedź w postaci helleńskiej thureos. Tym niemniej oszczepnicy i inne wyspecjalizowane, nieregularne oddziały w dalszym ciągu odgrywały dużą rolę na starożytnym polu bitwy.
|
|
|
Дротик — один из древнейших видов оружия в мире. Вооруженные почти только этим оружием, застрельщики вступали в стычки с таким же легковооруженным противником или метали дротики в фалангу гоплитов, а затем быстро отходили. Это обычная тактика для всех бездоспешных воинов: нанести удар издалека и спрятаться за спины тяжеловооруженных пехотинцев или продолжать атаки, оставаясь вне досягаемости врага. Такой прием был невероятно эффективным: в битве при Лехее в 391 г. до н. э. войско спартанцев, у которых не было поддержки конницы или застрельщиков, понесло серьезные потери от действий афинских застрельщиков, избегавших ближнего боя. Со временем получили большее распространение особые щиты, которые использовали фракийские и греческие пельтасты или римские велиты. В свою очередь, на смену этим воинам пришли греческие туреофоры. Тем не менее, метатели дротиков и другие нерегулярные подразделения еще долго играли важную роль во многих армиях Древнего мира.
|
|
|
Cirit dünyadaki en eski silahlardan biridir. Ciritlerden başka çok az şeyle teçhizatlanmış olarak, düşman ciritçileri hırpalayıp hızlıca geri çekilmeden evvel ciritlerini hoplit falankslarına yağdırırlardı. Bu, tüm zırhsız cirit silahlı birliklerin tipik taktikleriydi; uzaktan saldırmak ve daha ağır piyadelerin arkasına geri çekilmek ya da düşman menzilinin hemen dışında, saldırılara devam etmek. Menzilden yapılan böylesine bir taciz, çok etkili olabilirdi, MÖ 391'de Lechaeum Muharebesi'nde, süvari ya da avcı eri desteğinden noksan olan bir Spartalı gücü, onlarla göğüs göğüse mücadelede karşılaşmayı reddeden Atinalılar tarafından şiddetle cezalandırılmışlardı. Zaman içinde, Romalı veleslerinde ya da Trakyalı ve Yunan peltastlarında kullanıldığı gibi, kalkan yaygınlaştı ve karşılığında bunlar, Helen thureophoroler tarafından zamanı geçmiş kılındılar. Ne var ki, ciritçiler ve diğer düzensiz birlikler, antik çağlar boyunca birçok orduda pay almaya devam ettiler.
|
