|
An jeder Haltestelle die Gänge der Autos sind mit Anbietern gefüllt; Zuckerrohr, unmöglich Säfte in Plastiktüten, Samen, frittiertem Teig einer Stadtstraße, wenn der Zug auflöst, ohne Vorankündigung, comienza allmählich moverse, und wieder das monotone Rattern der Schienen und die ewige Landschaft, Plan, wir reisen, Schlaf führt zu.
|
|
Les arrêts du convoi sont éternels et nous donner le temps de visiter les wagons. La voisine de la nôtre, c'est comme un camp de réfugiés, Cuisine des gens dans le sol, étendu quelques bâches en vertu de laquelle QUELQUES MOIS créature sommeille parmi l'énorme fracas de sa mère parler fort et radio avec musique tonitruante non sonnerie d'arrêt. Une atmosphère de fête, familiarité, qui ne s'arrête pas quand nous, parfois indiscrètement demander la permission de les photographier. À chaque arrêt dans les allées des wagons sont remplis avec les fournisseurs; la canne à sucre, jus impossible dans des sacs en plastique, graines, pâte frite ...... Une rue de la ville qui se désagrège quand le train, sans préavis, comienza progressivement à moverse, et encore le bruit monotone de la voie ferrée et le paysage éternel, Plan, nous voyageons, Sommeil conduit à.
|
|
Las paradas del convoy se hacen eternas y nos dan tiempo a recorrer los vagones. El siguiente al nuestro es como un campamento de refugiados, gente cocinando en el suelo, un par de lonas extendidas bajo las que una criatura de pocos meses dormita entre el tremendo jaleo de su madre hablando a voz en grito y las radios con música a todo trapo que no dejan de sonar. Un ambiente de fiesta, de familiaridad, que no se detiene cuando entramos, a veces indiscretamente pidiendo permiso para fotografiarles. En cada parada los pasillos de los vagones se llenan de vendedores; caña de azúcar, zumos imposibles en bolsas de plástico, semillas, masa frita……Una ciudad ambulante que se desintegra cuando el tren, sin aviso, comienza poco a poco a moverse, y de nuevo la monotonía del repiqueteo de las vías y del paisaje eterno, plano, que recorremos, nos lleva al sueño.
|
|
Le fermate convoglio sono eterni e ci danno il tempo di carri del tour. Il prossimo al nostro è come un campo profughi, persone che cucinano in terra, esteso un paio di teloni in cui pochi mesi sonnecchia creatura fra il tremendo frastuono di sua madre, parlando ad alta voce e la radio con la musica a tutto volume non smettono di squillare. Una atmosfera di festa, familiarità, che non si ferma quando ci, a volte indiscreto chiedere il permesso di fotografarli. Ad ogni tappa le corsie delle auto sono pieni di venditori; canna da zucchero, succhi impossibili in sacchetti di plastica, semi, pasta fritta ...... una via della città che si disintegra quando il treno, senza preavviso, comienza poco a poco a moverse, e di nuovo il sonaglio monotono delle tracce e il paesaggio eterno, piano, viaggiamo, Sonno porta a.
|
|
As paragens do comboio são eternas e nos dar tempo para visitar os vagões. O próximo a nossa é como um campo de refugiados, Pessoas cozinhar no chão, estendeu um par de lonas em que poucos meses dorme criatura entre o tremendo barulho de sua mãe falando alto e rádio com música estridente tocando sem parar. A atmosfera de festa, familiaridade, que não pára quando, às vezes indiscretamente pedir permissão para fotografá-los. Em cada parada nos corredores dos carros são preenchidos com fornecedores; cana, sucos impossíveis em sacos plásticos, sementes, massa frita ...... A rua da cidade que se desintegra quando o trem, sem aviso prévio, lentamente começa a se mover, e novamente o barulho monótono das trilhas ea paisagem eterna, avião, viajamos, Sono leva a.
|
|
Het konvooi stopt zijn eeuwig en geef ons de tijd om tour wagens. De naast ons is als een vluchtelingenkamp, mensen koken in de grond, un par de lonas extendidas bajo las que una criatura de pocos meses dormita entre el tremendo jaleo de su madre hablando a voz en grito y las radios con música a todo trapo que no dejan de sonar. Un ambiente de fiesta, de familiaridad, que no se detiene cuando entramos, a veces indiscretamente pidiendo permiso para fotografiarles. En cada parada los pasillos de los vagones se llenan de vendedores; suikerriet, zumos imposibles en bolsas de plástico, semillas, masa frita……Una ciudad ambulante que se desintegra cuando el tren, sin aviso, comienza poco a poco a moverse, y de nuevo la monotonía del repiqueteo de las vías y del paisaje eterno, plano, que recorremos, nos lleva al sueño.
|
|
車列が停止し、永遠であり、私達にワゴンを見学する時間を与える. 私たちの隣に難民キャンプのようなものです, 地面に料理人, un par de lonas extendidas bajo las que una criatura de pocos meses dormita entre el tremendo jaleo de su madre hablando a voz en grito y las radios con música a todo trapo que no dejan de sonar. Un ambiente de fiesta, de familiaridad, que no se detiene cuando entramos, a veces indiscretamente pidiendo permiso para fotografiarles. En cada parada los pasillos de los vagones se llenan de vendedores; サトウキビ, zumos imposibles en bolsas de plástico, semillas, masa frita……Una ciudad ambulante que se desintegra cuando el tren, sin aviso, comienza poco a poco a moverse, y de nuevo la monotonía del repiqueteo de las vías y del paisaje eterno, plano, que recorremos, nos lleva al sueño.
|
|
Les parades del comboi es fan eternes i ens donen temps a recórrer els vagons. El següent al nostre és com un campament de refugiats, gent cuinant a terra, un par de lonas extendidas bajo las que una criatura de pocos meses dormita entre el tremendo jaleo de su madre hablando a voz en grito y las radios con música a todo trapo que no dejan de sonar. Un ambiente de fiesta, de familiaridad, que no se detiene cuando entramos, a veces indiscretamente pidiendo permiso para fotografiarles. En cada parada los pasillos de los vagones se llenan de vendedores; canya de sucre, zumos imposibles en bolsas de plástico, semillas, masa frita……Una ciudad ambulante que se desintegra cuando el tren, sin aviso, comienza poco a poco a moverse, y de nuevo la monotonía del repiqueteo de las vías y del paisaje eterno, plano, que recorremos, nos lleva al sueño.
|
|
Konvoj zaustavlja su vječni i dati nam vremena da se turneja vagona. Sljedeći našima je kao izbjegličkom logoru, ljudi kuhanje u zemlju, un par de lonas extendidas bajo las que una criatura de pocos meses dormita entre el tremendo jaleo de su madre hablando a voz en grito y las radios con música a todo trapo que no dejan de sonar. Un ambiente de fiesta, de familiaridad, que no se detiene cuando entramos, a veces indiscretamente pidiendo permiso para fotografiarles. En cada parada los pasillos de los vagones se llenan de vendedores; šećerne trske, zumos imposibles en bolsas de plástico, semillas, masa frita……Una ciudad ambulante que se desintegra cuando el tren, sin aviso, comienza poco a poco a moverse, y de nuevo la monotonía del repiqueteo de las vías y del paisaje eterno, plano, que recorremos, nos lleva al sueño.
|
|
Конвой останавливается вечны и дать нам время, чтобы совершить поездку вагонов. Рядом с нашим, как лагерь беженцев, Людей, готовящих в земле, un par de lonas extendidas bajo las que una criatura de pocos meses dormita entre el tremendo jaleo de su madre hablando a voz en grito y las radios con música a todo trapo que no dejan de sonar. Un ambiente de fiesta, de familiaridad, que no se detiene cuando entramos, a veces indiscretamente pidiendo permiso para fotografiarles. En cada parada los pasillos de los vagones se llenan de vendedores; сахарный тростник, zumos imposibles en bolsas de plástico, semillas, masa frita……Una ciudad ambulante que se desintegra cuando el tren, sin aviso, comienza poco a poco a moverse, y de nuevo la monotonía del repiqueteo de las vías y del paisaje eterno, plano, que recorremos, nos lleva al sueño.
|
|
Atzetik zetozen untziek geldialdiak betiereko dira, eta denbora ematen diguten tour bagoiak. Hurrengo gurea errefuxiatuen kanpamenduetako bat bezalakoa da, pertsonek lurrean egosten, luzatu bat tarps pare zein hilabete gutxira izaki bere ama izugarria din artean slumbers ozen hitz egiten, eta musika, dei-stop blaring irratia. Festa giro, etxekotasuna, hori ez da gelditzen dugunean, batzuetan indiscreetly horiek baimena eskatu eta argazkiak. Stop bakoitzean autoak nabe dira saltzaileen beteta; sugarcane, plastikozko poltsetan zukuak ezinezkoa, haziak, frijituak ore ...... A hiria kalea orduan trena disintegrates, jakinarazpenik gabe, comienza pixkanaka moverse, eta berriz pista Rattle monotonoa eta betiereko paisaia, plan, dugu, Sleep dakar.
|
|
As paradas do tren son eternos e dar tempo de vagóns turísticos. O próximo nosa é como un campo de refuxiados, persoas que cociñan no chan, estendeu un par de lonas en que poucos meses durmir criatura entre o tremendo ruído de súa nai falar alto e radio con música estridente soando sen parar. A atmosfera de festa, familiaridade, que non para cando, ás veces indiscretamente pedir permiso para fotografala los. En cada parada nos corredores dos coches son cubertos con provedores; cana, zumes imposibles en bolsas de plástico, sementes, masa frita ...... A rúa da cidade que se desintegra cando o tren, sen previo aviso, comienza gradualmente a moverse, e de novo o ruído monótono das rutas ea paisaxe eterna, plan, viaxamos, Sono leva a.
|