|
|
Ein Moment, fasste die Reise und daran erinnern, dass nach erneuter an diesen Ort transportiert und dann. In meinem Fall, WENIGSTENS, in der Regel gut. Ich ging den Wällen der Festung. Es bot einen herrlichen Blick auf den Ort, unter meinen Füßen lag die Stadt blau.
|
|
|
I suppose that every traveler keeps a memory which is what it takes to return home. A moment that summed up the trip and remember that after re-transported to that place and then. In my case, at least, usually well. I walked the ramparts of the fort. It offered a wonderful view of the place, under my feet lay the city blue. On the horizon, the plains give way to the Thar desert, an arid land, full of stubble only. The land of the dead was called. Those were the places that crossed the merchants with their caravans of camels, some to trade and others to carry coffee and spices.
|
|
|
Je suppose que chaque voyageur garde un souvenir qui est ce qu'il faut pour rentrer à la maison. Un moment qui résume le voyage et n'oubliez pas que, après re-transporté à cet endroit et ensuite. Dans mon cas, au moins, généralement bien. Je marchais sur les remparts du fort. Il offre une vue magnifique sur la place, sous mes pieds gisait la ville bleue. A l'horizon, les plaines céder la place au désert du Thar, une terre aride, plein de chaume ne. La terre des morts a été appelé. Ce sont les lieux qui ont traversé les marchands avec leurs caravanes de chameaux, certains au commerce et autres pour effectuer café et les épices.
|
|
|
Suppongo che ogni viaggiatore conserva un ricordo che è quello che ci vuole per tornare a casa. Un momento che ha riassunto il viaggio e ricordate che dopo la ri-trasportati in quel luogo e poi. Nel mio caso, almeno, di solito ben. Ho camminato i bastioni della fortezza. Ha offerto una splendida vista del luogo, sotto i miei piedi giaceva la città blu. All'orizzonte, la pianura lasciano il posto al deserto del Thar, una terra arida, piena di stoppie solo. La terra dei morti si chiamava. Quelli erano i luoghi che ha attraversato i mercanti con le loro carovane di cammelli, alcuni per il commercio e gli altri a portare il caffè e spezie.
|
|
|
Eu acho que todos os viajantes mantém uma memória que é o que é preciso para voltar para casa. Um momento que resume a viagem ea memória muito tempo depois de nos transportar de volta para aquele lugar e, em seguida,. No meu caso, pelo menos, geralmente bem. Eu fui até as muralhas do forte. É oferecida uma vista maravilhosa do lugar, debaixo dos meus pés era a cidade azul. No horizonte, as planícies dão lugar ao deserto de Thar, terra árida, cheia de palha só. A terra dos mortos foi chamado. Aqueles eram os lugares que atravessaram os mercadores com suas caravanas de camelos, alguns para o comércio e outros para levar café e especiarias.
|
|
|
Ik veronderstel dat elke reiziger een geheugen dat is wat er nodig is om terug naar huis houdt. Een moment dat vatte de reis en vergeet niet dat na het opnieuw vervoerd naar die plaats en vervolgens. In mijn geval, ten minste, meestal goed. Ik liep de wallen van het fort. Het bood een prachtig uitzicht op de plaats, onder mijn voeten lag de stad blauw. Aan de horizon, de vlakte te geven manier om de Thar woestijn, een dor land, vol met stoppels alleen. Het land van de doden werd genoemd. Dat waren de plaatsen die de kooplieden gekruist met hun karavanen van kamelen, sommigen om de handel en de anderen om koffie en specerijen te voeren.
|
|
|
Suposo que tot viatger guarda un record que és el que porta amb si al tornar a la seva llar. Un moment que resumeix el viatge i que en recordar temps després torna a transportar-nos a aquest lloc ja aquest moment. En el meu cas, almenys, sol ser així. Em s'acosti a les muralles del fort. S'oferia una meravellosa vista del lloc, sota els meus peus es trobava la ciutat blava. A l'horitzó, les planes donen pas al desert del Thar, una terra àrida i plena només de rostoll. La terra de la mort l'anomenaven. Aquests eren els paratges que travessaven els mercaders amb les seves caravanes de camells, alguns per comerciar i altres per portar cafè i espècies.
|
|
|
Mislim da svaki putnik čuva sjećanje što je ono što je potrebno da se vrate kući. Trenutak da se zbrajaju putovanje i sjetite se da nakon ponovnog prevezeni na to mjesto, a zatim. U mom slučaju, najmanje, obično dobro. Hodao sam bedema tvrđave. Ona nudi prekrasan pogled na mjesto, pod mojim nogama leži grad plavo. Na horizontu, ravnice ustupaju Pustinja Thar, bezvodan zemlja, puna strnjika samo. Land of the Dead zvao. Oni su mjesta koji su prešli trgovci s karavanama deva, neke za trgovinu i drugima nositi kave i začina.
|
|
|
Я думаю, каждый путешественник хранит память, это то, что нужно, чтобы вернуться на родину. Момента, подводит итог поездки и помнить, что после транспортировки нас к этому месту и времени. В моем случае, по крайней мере, как правило, хорошо. Я подошел к стенам крепости. Он предлагает прекрасный вид на место, Под ногами был серый город. На горизонте, равнинах уступить пустыне Тар, землю бесплодной и полной стерни только. Земля мертвых называли. Это были места, которые пересекли купцы со своими караванами верблюдов, некоторые торговли и другие нести кофе и пряностей.
|
|
|
Uste dut, bidaiari bakoitzeko memoria bat mantentzen du, hau da, zer hartzen du etxera itzuli. Une bidaia laburtzen duen eta gogoratu itzuli leku eta denbora honetan gurekin garraiatzeko ondoren. Nire kasuan, gutxienez, normalean ondo. Gotorlekuaren hormak hurbildu. Ikuspegi zoragarria eskaintzen du leku, nire oinen azpian zegoen hiria urdina. Horizonte, lautadak Thar basamortua emateko modu, Barren lur bat eta stubble bakarrik osoa. Hildakoen lurra izeneko izan zen.. Dutenek leku zeharkatu merkatariek beren camels-karabanak, merkataritza eta bestelakoak bat kafea eta espeziak egiteko.
|
|
|
Supoño que todos os viaxeiros mantén unha memoria que é o que leva a voltar a casa. Un momento que resumiu a viaxe e lembra que tras a re-transportado para aquel lugar e, a continuación,. No meu caso, polo menos, xeralmente ben. Eu andei as murallas do forte. É ofrece unha vista marabillosa sobre o lugar, debaixo dos meus pés estaba a cidade azul. No horizonte, chairas dan lugar ao deserto de Thar, unha terra árida, chea de palla só. A terra dos mortos foi chamado. Aqueles eran os lugares que atravesaron os comerciantes coas súas caravanas de camelos, algún para o comercio e outros para levar café e especias.
|
