|
“Rind” ile “zahid” Divan şiirinde çok kullanılan iki semboldür. Bunlardan “rind” olgun insanı, “zahid” de kaba sofuyu temsil eder. Rind, dış görünüşe değer vermez. Hoşgörü sahibidir. Zahid ise şekilperest olup katı kuralcıdır. Bu yüzden “rind” ile “zahid” edebiyatımızda birbirine zıt iki tip olarak karşımıza çıkmaktadır. Kendini “rind” olarak taktim eden Divan şairi; sofu, hoca, vaiz, nasıh, fakih, müddei vs. gibi adlar altında devamlı zahide çatar. Öyle ki bu tarizler toplansa sanırım birkaç ciltlik bir eser ortaya çıkar. Ancak bütün bu söylenenler “rind”lerin görüşüdür. “Zahid”ler şair olmadıkları, bir başka ifadeyle pek yazı yazmayı sevmedikleri için onların görüşleri edebi mahsüllere fazla yansımamıştır. Bu sebeple, “zahid”in görüşlerine de yer vermesi bakımından Fuzuli’nin “Rind ü Zahid”i önemli bir eserdir. / (Fuzuli’nin ‘Rind ü Zahid’i Üzerine, Doç. Dr. Ahmet Sevgi, Türkiyat Araştırmaları Dergisi, sayı: 3, Konya 1997, s. 129-135)
|