zichzelf – -Translation – Keybot Dictionary

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Deutsch Français Spacer Help
Source Languages Target Languages
Keybot 6 Results  www.needcompany.org
  Needcompany | The Unaut...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
In die periode moet er zich een interessant chemisch proces hebben afgespeeld dat er sindsdien voor zorgt dat Nico Leunen zichzelf blijft herhalen in de rol van verloren zoon.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine needcompany.org as primary domain
During that time, an interesting chemical process must have taken place which has since then seen to it that Nico Leunen continues to reprise his role as lost son.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine needcompany.org as primary domain
C’est au cours de cette période qu’a dû avoir lieu une réaction chimique particulière qui a fait que depuis lors, Nico Leunen ne cesse de se répéter dans le rôle du fils prodigue.
  Needcompany | All Tomor...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
Dit autonome beeld vertegenwoordigt zichzelf en de hele wereld.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine needcompany.org as primary domain
This autonomous image represents itself and the whole world.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine needcompany.org as primary domain
Cette image autonome se représente elle-même ainsi que le monde entier.
  Needcompany | Just for...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
Wat we niet willen delen is waardeloos. We tonen beelden die zichzelf niet uitleggen en gemaakt worden door een groep mensen die iets doen wat een andere groep mensen niet kan. Daardoor wordt er iets unieks bereikt.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine needcompany.org as primary domain
Quand la nature tend vers le chaos, l’art est inventé pour trouver un certain équilibre dans ce chaos. Et ce en dépit du fait qu’après la guerre et le cannibalisme, l’art est l’expression la plus hystérique de la civilisation. La beauté est aspiration. La laideur un manque de réflexion. Ce que nous ne voulons pas partager n’a aucune valeur. Nous montrons des images qui ne s’expliquent pas et qui sont créées par un groupe de personnes qui fait ce qu’un autre groupe de personnes ne peut faire. Ce qui rend l’accomplissement unique. Nous ne savons pas ce qu’est le résultat final ou ce qu’il devrait être. Nous disons qu’il est une fête sans fin pour demain.
  Needcompany | The Porce...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
Een voorstelling van Grace Ellen Barkey meemaken is binnenstappen in een onbekende wereld die zijn coherentie enkel aan zichzelf en niet aan eender welke vooropgestelde narratieve lijn ontleent. In deze fantasie geldt enkel een poëtische logica en hoewel verschillende elementen (lichamen en ledematen, contouren en lijnen, beelden en objecten) herinneren aan een ons bekende wereld werden ze hier opnieuw samengesteld volgens speelse maar moeilijk te doorgronden wegen van de associatie.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine needcompany.org as primary domain
Watching a performance by Grace Ellen Barkey is like entering an unfamiliar world that derives its coherence only from itself and not from any preset narrative line. The only logic that applies in this fantasy is a poetic one and although various elements (bodies and limbs, contours and lines, images and objects) are reminiscent of a world we know, they are here reconstituted in accordance with playful but barely fathomable associations.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine needcompany.org as primary domain
Assister à un spectacle de Grace Ellen Barkey, c’est plonger dans un monde inconnu qui ne doit sa cohérence qu’à lui-même, et non à un quelconque fil narratif. Dans cette fantaisie, il n’y a que la logique poétique qui vaille, et même si divers éléments (corps et membres, contours et lignes, images et objets) nous rappellent un monde qui nous est familier, ils ont été recomposés ici selon les voies, ludiques mais difficilement pénétrables, de l’association.
  Needcompany | The Balla...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
Uiteindelijk scheren ze vervaarlijk langs de rand van de eigen waanzin, wat het wederzijds onbegrip nog verder vergroot. Maar er is geen weg terug, ze zingen zichzelf de wereld van het exces binnen. De wens wordt de vader en moeder van de verbeelding.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine needcompany.org as primary domain
There is no room for intellectual detachment in what Ricky and Ronny proclaim. Because they sing about everything that comes to mind, they live entirely in the present and do not foster evil in their hearts. But this uncensored musical expression does not bring relief. On the contrary, the more they sing the more they lose sight of reality and become entangled in the turbulence of their disturbed hearts and minds. Ultimately they skim dangerously close to the edge of their own insanity, which only increases their mutual incomprehension. But there is no way back, and they sing their way into the world of excess. Wishes become the father and mother of imagination. An adopted child materialises out of snow and seed, and people who jump from buildings transform into human snow.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine needcompany.org as primary domain
Dans ce que proclament Ricky et Ronny, il n’y a pas de place pour la distance intellectuelle. Comme ils chantent à propos de tout ce qui traverse leur esprit dans l’immédiat, ils vivent totalement dans le moment présent et ils ne font pas de leur coeur une oubliette. Mais ces expressions musicales non censurées ne soulagent pas. Au contraire, plus ils chantent, plus ils perdent de vue la réalité et plus ils s’embourbent dans les remous de leur coeur et de leur esprit perturbés. Ils finissent par frôler dangereusement la limite de leur propre folie, ce qui ne fait qu’augmenter leur incompréhension mutuelle. Mais il n’y a pas de retour possible, ils accèdent par leurs chansons au monde de l’excès. Le souhait devient père et mère de l’imagination. Un enfant adoptif surgit de la neige et de la semence, et les gens qui sautent du haut des immeubles se transforment en neige humaine.
  Needcompany | C-Song  
Show textShow cached sourceOpen source URL
"Als een theatermaker als Jan Lauwers zich waagt aan videokunst, dan blijft het acteren een centrale plaats innemen hoewel het herdefineerd wordt in een nieuw lexicon. Een handeling waar een camera op inzoomt is in vergelijking met diezelfde handeling op scène meer geladen en beter zichtbaar. Wellicht daarom kiest Lauwers voor de naakte tekenleer van interagerende lichamen. Hij werkt eerder met gebaren dan met personages. Tekst en woord maken plaats voor het zuivere beeld, zonder speciale effecten of grafische cosmetica. Tegelijk wordt er ook ingebonden op de klassieke registers van lauwers’ theaterwerk. De differente en polyfone vertelstructuur buigt in de richting van een lineair verhaal. De paradoxale sfeer van ironie én ernst, van opstand én gelatenheid, wordt overstemt door een vlakke, onbemiddelde toon. De acteurs zijn op elkaar gericht en geven geen blijk van besef dat ze bekeken worden. Ze bruuskeren of appelleren de kijker niet maar stellen handelingen die op zichzelf staan, die niet geadresseerd zijn. De nostalgische poëzie van attributen wordt ingeruild voor de militante proza van de eenvoud. Een verliefd humanisme en een doorleefd psychologisch inzicht krijgen echter onverminderd vrij spel."
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine needcompany.org as primary domain
“When a theatre-maker like Jan Lauwers turns to the art of film making, the act of performing continues to be the focal point but it is redefined in a new and different lexicon. Compared to an action on stage, when a camera zooms in on the same action it becomes more highly charged and easier to see. This is probably why Lauwers opts for the bare semiotics of interacting bodies. He works with gestures rather than characters. Text and word make way for the pure image, with no special effects or cosmetic graphics. At the same time the familiar registers of Lauwers’ theatre work are also kept under restraint. The distinct and polyphonic narrative structure bends in the direction of a linear story. The paradoxical sense of irony and seriousness, rebellion and resignation, is drowned out by a flat, unmediated tone. The actors focus on each other and appear not to realize they are being watched. They do not snub or appeal to the spectator but perform actions that exist in their own right, and are not addressed to anyone. The nostalgic poetry of props is replaced by the militant prose of simplicity. However, a loving humanism and mature psychological insight are given undiminished free rein.”