|
Medieval sources contained information relating to attempts to Ismailis, the ideological roots of which are associated with ancient Eastern and Greek philosophy, to restore the supremacy of Zoroastrianism by rejection of Islam.
|
|
Entre les 8ème et 10ème siècles, les courants de l’Ismaélisme mystique et du Soufisme qui étaient en contradiction avec l’un et l’autre dans le monde de l’Islam et en Azerbaïdjan en même temps mais qui étaient connus pour le Panthéisme dans leur vision du monde en général, la démocratie dans leur vision social, dans leur approche humanistique et dialectique dans leurs avis éthiques ont subis leur premier niveau du développement. Dans les fondements de la vision philosophique du monde de la théologie, il y a de l’amour comme catégorie philosophique et de l’unicité de la perception réelle et non réelle basant sur l’Ismaélisme. La philosophie de sufisme a été représentée par Ebü-l Ferec Ebü-l Vahid Varasani Tebrizi, Ebu Saib Hemedani, Ali ibn Abdüleziz Berdei, Baba Kuhi Bakuvi…etc. dans cette époque. Dans les ressources du Moyen-âge, on dit que l’Ismaélisme dont les origines basent sur la philosophie de l’ancien Orient et sur la philosophie grecque a démenti l’Islam et essayait de ranimer le Zoroastrisme. Nizami a fournie des informations sur la diffusion de l’Ismaélisme en Azerbaïdjan et l’historien de ce courant, Fidai…etc. Selon les ressources, la philosophie de l’Ismaélisme était associée aux succès des sciences de nature et à l’encyclopédie de « İhvanüs – Sefa ». L’idéologue de cette encyclopédie était Ebü-l-Hasan Ali Harun oğlu Zencani, scientifique et philosophe Azerbaidjanais.
|
|
Im 8-10. Jahrhundert in der islamischen Welt, gleichzeitig in Aserbaidschan, die Strömungen, die sich widerstreiten, aber in meisten Fällen in der philosophischen Weltanschauung Pantheismus, in der sozialen Perspektive Demokratimus, in ethischen Perspektive Humanismus und mit seiner dialektischen Ansatz bekannte mystische Strömungen für İsmaelitismus und Sufismus haben ihre erste Entwicklungsphase erlebt. Auf der Grundlage der philosophischen Weltanschaung des Sufismus, gibt es Liebe als eine philosophische Kategorie, reale und irreale Einheit der Wahrnehmung, die auf Ismaeliten basiert. Die Philosophie des Sufismus haben in dieser Zeitraum Ebü-l Ferec Ebü-l Vahid Varasani Tebrizi, Ebu Saib Hemedani, Ali ibn Abdüleziz Berdei, Baba Kuhi Bakuvi usw. vertretet. Ismaelitismus erwähnt, der in den Quellen des Mittelalters ihre Wurzen bis zur alter Orient und griechischer Philosophie erstrecken, durch die Widerlegung des Islams, für die Belebung des Parsismus bemüht. Über die Verbreitung der Ismaelitismus in Aserbaidschan geben Nisami und Fidai u.ä., der Historiker dieser Bewegung Informationen. Nach den Quellen ist die Philosophie der Ismaelitismus bezieht sich auf die Errungenschaften der Naturwissenschaften und auf die Enzyklopädie “İhvanüs-Sefa”. Der Ideologe dieser Enzyklopädie war der Aserbaidschaner Wissenschaftler, Philosoph Zencani, der Sohn von Ebü-l-Hasan Ali Harun.
|
|
En los siglos VIII-X en las regiones del islam, especialmente en Azerbaiyán había las corrientes muy opuestas, pero también las ideologías que acercaban por sus opiniones relacionadas con el panteísmo, democratismo y humanismo. La base del sufismo consistía en el amor como la categoría filosófica y en la de ismailismo la unión de lo real e irreal. La filosofía del sufismo en estos tiempos se representaba por Abul Faray, Abul Tabrizi, Abu Said Jamadani, Ali Abdulaziz Bardai, Baba Kuji Bakuvi etc. En las fuentes medievales se da una información sobre que ismailismo negando el islam, intentaba a restaurar el zoroastrismo. El escritor Nizami y un historiador Fidai daba una información sobre que esta secta se había difundido en Azerbaiyán. Según las fuentes la filosofía de ismailismo está relacionado con la creación de la enciclopedia “Ijvan as Sefa” y los éxitos de las ciencias naturales. El fundador de esta enciclopedia era el científico y filosofo azerbaiyano, Abul Ali Jarun Zanyani.
|
|
В VIII–X веках в исламском мире, в том числе и в Азербайджане первичный этап развития проходили мистические социально-культурные течения исмаилизм и суфизм. Они отличались внутренними противоречиями. Но в большинстве случаев пантеистическим подходом философского мировоззрения, демократизмом, гуманизмом социальных, этических взглядов и диалектическим подходом к бытию. Основу философского мировоззрения суфизма в качестве философской категории составляла любовь, а исмаилизма – единство реального и ирреального сознания. Представителями суфистской Абуль Фарадж Абуль Вахид Варасани Тебризи, Абу Саиб Хамадани, Али ибн Абдулазиз Бардаи, Баба Кухи Бакуви и другие. Средневековые источники содержат информацию относительно попытки исмаилитов, идейные корни которых связаны с древневосточной и греческой философией, восстановить господство зороастризма путем непризнания Ислама. О распространении исмаилизма в Азербайджане пишут Низами, историк этого течения Фидаи и другие. Согласно источникам, философия исмаилизма связана с достижением естественных наук и созданием энциклопедии «Ихван ас-Сафа», идеологом которого был азербайджанский ученый и философ Абуль Али Харун оглы Занджани.
|
|
8–10. yüzyılda İslam dünyasında, aynı zamanda Azerbaycan’da birbiriyle çatışan, fakat ekser durumlarda felsefi dünya bakışında Panteizm, sosyal bakışlarında demokratiklik, etik görüşlerinde hümanizm ve diyalektik yaklaşımıyla bilinen mistik İsmaililik ve Sufilik akımları ilk gelişim aşamasını yaşamıştır. Tasavvufun felsefi dünya bakışının temelinde felsefi kategori olarak aşk, İsmaililiye dayalı reel ve reel olmayan idrakin vahdeti vardır. Sufilik felsefesini bu dönemde Ebü-l Ferec Ebü-l Vahid Varasani Tebrizi, Ebu Saib Hemedani, Ali ibn Abdüleziz Berdei, Baba Kuhi Bakuvi vb. temsil etmişlerdir. Orta Çağ kaynaklarında kökleri eski Şark ve Yunan felsefesine uzayan İsmaililiyin İslamı tekzip ederek Zerdüştüliğin yeniden canlanmasına çaba gösterdiğinden bahsedilmektedir. İsmaililiyin Azerbaycan’da yayılmasına dair Nizami, bu akımın tarihçisi Fidai vb. bilgi vermektedirler. Kaynaklara göre İsmaililik felsefesi doğa bilimlerinin başarıları ve “İhvanüs-Sefa” ansiklopedisiyle ilgiliydi bağlıdır. Bu ansiklopedinin ideologu Azerbaycanlı bilim adamı ve filozof Ebü-l-Hasan Ali Harun oğlu Zencani idi.
|