|
|
Գրիչ Սարգիս երէցը 1710ին Մարաշի մէջ ընդօրինակած Յայսմաւուրքի յիշատակարանին մէջ, մեծ գովեստով կը խօսի ձեռագիրին պատուիրատու եւ ստացող խոճա տիրացու Կարապետի մասին, որ էր վաճառական եւ հմուտ թանկագին ականց. «աստուածասէր եւ հաւատարիմ, պատուական եւ նազելի այրն տիրացու Կարապետինի օրհնեալն ի Աստուծոյ եւ գովեալն ի մարդկանէ... որ ի խնդիր ելեալ իբր զիմաստուն վաճառական ի գիւտ պատուական մարգարտաց եւ ականց կամ իբրեւ զբժիշկ ի գիւտ օգտակար դեղոց, մտախորհ եղեալ, թէ որ յերկրէ են նիւթք գոյից եւ ստացուածոց» [29]:
|
|
|
The goldsmiths of Marash, continuing the traditions of Armenian gold working, have developed this noble trade with new forms and styles. They have produced wonderful gold and silver ornaments – delicate women’s necklaces (gerdanlık), bracelets, belts, tiaras (pirpirim), caps, earrings, rings and decorative pins. They have also produced church ornaments and ceremonial items: mitres, staffs, buckles, crosses, chalices, censers etc as well. Armenian goldsmiths have skilfully adopted various methods and means of casting, encrusting, plating, filigree (with pairs of threads - çifti) and engraving. Blackening (savat) on silver has also reached a high standard. The Marash goldsmiths’ creations were exported to all the richest towns and cities in the Ottoman Empire. [30]
|
