|
|
Limba cehă este o limbă slavă și, astfel a evoluat la sfârșitul primului mileniu din limba slavă veche, numită paleoslavă/protoslavă. În acest moment exista deja pe teritoriul ceh literatură mulțumită apostolilor Chiril și Metodiu, care au adus in misiunea lor, în anul 863, scrisul în Marea Moravie (scrisul glagolitic) și au tradus mai multe texte creștine în vechea slavonă bisericească.
|
|
|
Czech is a Slavic language and so it has developed from the old Slavic language, Proto-Slavic, at the end of the first millennium. At that time, literature already existed in the Czech territory thanks to Slavic apostles Cyril (Constantine) and Methodius, who brought the new script (Glagolitic script) to Great Moravia in 863 on a mission and translated several Christian texts into Old Church Slavonic. The Old Church Slavonic language was probably based on a south-Slavic dialect (Cyril and Methodius came to Great Moravia from Thessaloniki), while Proto-Czech was a western dialect of Proto-Slavic language. In this period, however, the Slavic languages (more precisely the dialects of Proto-Slavic) were still mutually intelligible. Old Church Slavonic is still used under the name "Church Slavonic Language", but only as a liturgical language of the Orthodox and Greek-Catholic Church. The use of Old Church Slavonic as a religious language lasted only until 1097 on the Czech territory, when count Břetislav II ordered Slavic monks to be expelled from the Sázava Monastery. From that time on, Latin was used as a religious and a literary language, along with Latin script.
|
|
|
Das Tschechische ist eine slawische Sprache, und als solche hat sie sich am Ende des ersten Jahrtausends aus der alten slawischen Sprache, genannt Urslawisch/Protoslawisch, entwickelt. Zu diesem Zeitpunkt bestand bereits auf dem tschechischen Gebiet das Schrifttum dank den Glaubensaposteln Kyrill (Konstantin) und Method, die im Jahr 863 auf ihrer Mission die Schrift in das Großmährische Reich (Glagolitische Schrift) gebracht haben und die eine Reihe von christlichen Texten in das Altkirchenslawische übersetzt haben. Das Altkirchenslawische basierte wahrscheinlich auf dem südslawischen Dialekt (Kyrill und Method kamen in das Großmährische Reich aus Thessaloniki), während das Urtschechische der westliche Dialekt der urslawischen Sprache war. Zu diesem Zeitpunkt jedoch waren die slawischen Sprachen (resp. urslawische Dialekte) noch gegenseitig verständlich. Das Altkirchenslawische wird bis heute unter der Bezeichnung "das kirchliche Slawische" noch verwendet, aber nur als liturgische Sprache der orthodoxen und griechisch-katholischen Kirche. Die Verwendung des Altkirchenslawischen auf dem tschechischen Hoheitsgebiet dauerte nur bis 1097, als durch die Entscheidung von Fürst Břetislav II. die slawischen Mönche aus dem Kloster Sasau vertrieben wurden. Seitdem wurde als Kirchen- und Literatursprache das Lateinische zusammen mit der lateinischen Schrift verwendet.
|
|
|
El checo es una lengua eslava y como tal se desarrolló a finales del primer milenio a partir de una lengua eslava antigua llamada protoeslavo. En ese momento en la República Checa la escritura ya existía gracias a los misioneros Cirilo (Constantino) y Metodio, que en el año 863 la trajeron en su misión a Gran Moravia (alfabeto glagolítico) y tradujeron una variedad de textos cristianos al llamado eslavo antiguo. El eslavo antiguo probablemente surgió de un dialecto eslavo del sur (Cirilo y Metodio llegaron a Gran Moravia desde Tesalónica), mientras que el checo antiguo era un dialecto occidental del protoeslavo. En este período las lenguas eslavas (o sea, los dialectos del protoeslavo) seguían siendo comprensibles mutuamente. El eslavo antiguo todavía se utiliza hasta hoy bajo el nombre de "eslavo eclesiástico", pero solo como lengua litúrgica de los ortodoxos y la Iglesia greco-católica. El uso del eslavo antiguo como lengua eclesiástica duró solo hasta 1097 en territorio checo, cuando el príncipe Bretislav II decidió que los monjes eslavos fueran expulsados del monasterio de Sázava. Desde entonces el latín fue utilizado como lengua religiosa y literaria junto con el alfabeto latino.
|
|
|
ان اللغة التشيكية هي اللغة السلافية و التي تطورت في نهاية الألفية الأولى من اللغة السلافية القديمة، ما يسمى براسلوفانية. في ذلك الوقت كانت موجودة في الاراضي التشيكية كتابات سيريل (قسنطينة) وميتودي ، الذين جلبوا في عام 863 في مهمتهم إلى مورافيا العظمى الكتابة (هلاهوليتسه) وترجموا إلى ما يسمى اللغة السلافية القديمة عدد من النصوص المسيحية. الأصل السلافي القديم ربما نشأ من اللهجة السلافية الجنوبية (جاء سيريل وميثودي إلى المورافيا العظمى من مدينة ثيسالونيكي)، في حين كانت اللغة التشيكية القديمة ما يسمى ببراتشيشتينا لهجة الغربية للغة البراسلوفانية. خلال تلك الفترة، ومع ذلك، كانت اللغات السلافية (أو لهجات اللغة البراسلوفانية) مفهومة للطرفين. اللغة السلافية القديمة تستخدم اليوم باسم "سلافية الكنيسة "، ولكن فقط كلغة العبادة من الكنائس الأرثوذكسية واليونانية الكاثوليكية.استخدام اللغة السلافية القديمة كلغة دينية دامت على الأراضي التشيكية فقط حتى عام 1097 عندما قرر من قبل الأمير بريتيسلاف الثاني طرد الرهبان من دير سازافا. ومنذ ذلك الحين استخدمت اللغة اللاتينية كلغة دينية وأدبية جنبا إلى جنب مع الحروف اللاتينية.
|
|
|
Język czeski jest językiem słowiańskim, który rozwinął się z języka starosłowiańskiego, tzw. prasłowiańskiego, pod koniec pierwszego tysiąclecia. Na terenach czeskich istniało już w tym czasie piśmiennictwo, ponieważ apostołowie Cyryl (Konstantyn) i Metody, którzy w 863 roku przybyli na Wielkie Morawy z misją, przynieśli ze sobą pismo (głagolicę) i przetłumaczyli na język starosłowiański wiele tekstów chrześcijańskich. Język starosłowiański prawdopodobnie pochodzi z dialektu południowosłowiańskiego (Cyryl i Metody przybyli na Morawy z Salonik), podczas gdy język praczeski był zachodnim dialektem języka prasłowiańskiego. W tym okresie języki słowiańskie (czy też dialekty języka prasłowiańskiego) były dla siebie wzajemnie zrozumiałe. Język starosłowiański pod nazwą "staro-cerkiewno-słowiański" jest używany do dziś, jednak wyłącznie jako język liturgiczny chrześcijan obrządku słowiańskiego. Języka starosłowiańskiego używano jako języka liturgicznego na terenie Czech tylko do 1097 roku, kiedy to na mocy decyzji księcia Brzetysława II słowiańscy mnisi zostali wygnani z klasztoru w Sazawie. Od tej pory językiem kościoła i językiem literackim stała się łacina z alfabetem łacińskim.
|
|
|
Čeština je slovanský jazyk a ako taká sa vyvinula koncom prvého tisícročia zo starého slovanského jazyka, tzv. praslovančiny. V tom čase už existovalo na českom území písomníctvo zásluhou vierozvestcov Cyrila (Konštantína) a Metoda, ktorí roku 863 priniesli na svojej misii na Veľkú Moravu písmo (hlaholiku) a preložili do tzv. staroslovienčiny množstvo kresťanských textov. Staroslovienčina vychádzala pravdepodobne z juhoslovanského dialektu (Cyril a Metod prišli na Veľkú Moravu zo Solúna), zatiaľ čo pračeština bola západným dialektom praslovanského jazyka. V tomto období však boli slovanské jazyky (resp. dialekty praslovančiny) stále vzájomne zrozumiteľné. Staroslovienčina sa pod označením "cirkevná slovančina" používa dodnes, avšak iba ako bohoslužobný jazyk pravoslávnej a gréckokatolíckej cirkvi. Staroslovienčina sa ako cirkevný jazyk používala na českom území len do roku 1097, kedy boli z rozhodnutia kniežaťa Břetislava II. vyhnaní slovanskí mnísi zo Sázavského kláštora. Od tej doby sa ako cirkevný a spisovný jazyk používala latinčina spolu s písmom latinkou.
|
