|
Raporun ön çalışmaları sadece küçük güçlerin üyeleri ile sınırlı kalmadı. Kuzey Atlantik Konseyi’nin o zamanki Genel Sekreter Manlio Brosio’nun başkanlığında kurduğu bir özel grubun dört alt grubunun raportörleri arasında Federal Almanya Cumhuriyeti, Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri’nin dışişleri bakanlıklarından, sırasıyla, Karl Schutz, J. H. A. Watson ve Foy Kohler vardı. Watson ve Schultz Doğu-Batı ilişkileri konusundaki 1 numaralı alt grubun başındaydılar; Kohler genel savunma konusu ile ilgili 2 numaralı alt grubun raportörü idi. Belçika’dan Paul-Henri Spaak müttefikler arasındaki ilişkiler üzerinde çalışan 3’üncü alt grubun başkanı idi; Utrecht Üniversitesinden Hollandalı Profesör C. L. Patjin ise NATO alanı dışındaki gelişmelerle ilgili 4 numaralı alt grupta çalışıyordu. Harmel Raporunun çerçevesinin hazırlanmasında Amerikalı, İngiliz, ve Alman diplomatların da çalışması, Harmel’in en başta tamamen Avrupalılardan oluşmasını istediği komiteyi İttifak’ın tümünü kapsayan daha geniş bir programa dönüştürmesi açısından önemli oldu; sadece ABD baskısı karşısında Avrupa’nın bütünlüğünü vurgulamak, çalışmaların odak noktasını daraltırdı.
|