eby – Übersetzung – Keybot-Wörterbuch

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Français English Spacer Help
Ausgangssprachen Zielsprachen
Keybot 7 Ergebnisse  www.polarwind-expeditions.com
  Księżniczka truckerów, ...  
Skorzystaliśmy z okazji, żeby zadać jej kilka pytań.
Nous avons profité de l’occasion pour lui poser quelques questions.
Wir haben die Gelegenheit genutzt, ihr ein paar Fragen zu stellen.
Aprovechamos esta oportunidad para hacerle algunas preguntas:
Abbiamo quindi fruttato l’occasione per farle qualche domanda.
Aproveitámos a oportunidade para lhe fazer algumas perguntas.
Využili jsme této příležitosti k tomu, abychom jí položili několik otázek.
  Księżniczka truckerów, ...  
Piękne felgi są tak samo ważne jak pięknie wyczyszczona ciężarówka. To składa się na pierwsze wrażenie i dla mnie jest bardzo, bardzo ważne, żeby wszystko było czyste.
De belles jantes sont tout aussi importantes qu’un poids lourd bien nettoyé. C’est la première impression et pour moi, il est très important que tout soit propre.
Schöne Felgen sind genauso wichtig wie ein schön geputzter LKW. Das ist der erste Eindruck und für mich sehr, sehr wichtig, dass alles sauber ist.
Unas llantas bonitas son tan importantes como un camión bien limpio. Esa es la primera impresión y para mí es muy, muy importante que todo esté limpio.
Avere dei bei cerchi è importante quanto avere un camion pulito. È la prima impressione, e per me è molto, molto importante che tutto sia pulito.
Ter jantes bonitas é tão importante como ter um camião muito bem limpo. É muito importante para mim como primeira impressão que tudo esteja impecável.
Hezké disky jsou stejně tak důležité jako pěkně vyleštěný kamion. To dělá první dojem a pro mne je velice, velice důležité, aby všechno bylo čisté.
  Tatuażysta felg Eddy na...  
Eddy, kiedy i jak wpadłeś na pomysł, żeby zostać tatuażystą?
Eddy, how and when did you come up with the idea of becoming a tattoo artist?
Eddy, comment et quand as-tu eu l’idée de devenir tatoueur?
Eddy, ¿cuándo y como se te ocurrió la idea de convertirte en tatuador?
Eddy, come e quando ti è venuta l’idea di diventare tatuatore?
Eddy, como e quando te surgiu a ideia de te tornares tatuador?
Eddy, jak a kdy jsi přišel na nápad stát se tatérem?
  Studenci studiów dualny...  
Bärbel (21) i Moritz (21) studiują organizację i zarządzanie produkcją na piątym semestrze w Dualnej Szkole Wyższej Badenii-Wirtembergii (Duale Hochschule Baden-Württemberg – DHBW) w Karlsruhe i pracują w firmie RONAL GmbH w Forst. Na początku września pojechali na dwa dni do Härkingen, żeby poznać naszą siedzibę w Szwajcarii.
Bärbel (21 ans) et Moritz (21 ans) étudient l’ingénierie de gestion au 5ème semestre à la Duale Hochschule Baden-Württemberg (DHBW) à Karlsruhe et travaillent chez RONAL GmbH à Forst. Au début du mois de septembre, ils se sont rendus à Härkingen pendant deux jours pour connaître notre siège en Suisse.
Bärbel (21) und Moritz (21) studieren beide Wirtschaftsingenieurwesen im 5. Semester an der Dualen Hochschule Baden-Württemberg (DHBW) in Karlsruhe und sind bei der RONAL GmbH in Forst beschäftigt. Anfang September reisten sie für zwei Tage nach Härkingen, um unser Headquarter in der Schweiz kennenzulernen.
Bärbel (21) y Moritz (21) cursan el 5° semestre de ingeniería industrial en la Universidad de Formación Dual de Baden-Wurttemberg (DHBW) en Karlsruhe y trabajan en la empresa RONAL GmbH ubicada en Forst. A principios de septiembre estuvieron dos días en Härkingen para conocer nuestra sede principal en Suiza.
Bärbel (21) e Moritz (21) studiano entrambi ingegneria gestionale al 5° semestre presso la Duale Hochschule Baden-Württemberg (DHBW) di Karlsruhe e lavorano entrambi presso RONAL GmbH a Forst. All’inizio di settembre sono stati due giorni a Härkingen per conoscere la nostra sede centrale in Svizzera.
Bärbel (21) e Moritz (21) estudam ambos engenharia industrial no 5.º semestre na Dualen Hochschule Baden-Württemberg (DHBW), uma escola de regime duplo, em Karlsruhe e estão a trabalhar na RONAL GmbH em Forst. No início de Setembro viajaram durante dois dias para Härkingen para conhecer a nossa sede na Suíça.
Bärbel (21) a Moritz (21) oba studují hospodářské inženýrství v 5. semestru na Duální vysoké škole Bádensko-Württembersko (DHBW) v Karlsruhe a jsou současně zaměstnáni u společnosti RONAL GmbH ve Forstu. Na začátku září odjeli na dva dny do Härkingenu, aby zde poznali ústředí naší společnosti ve Švýcarsku.
  Historie - Ronal Group  
Bärbel (21) i Moritz (21) studiują organizację i zarządzanie produkcją na piątym semestrze w Dualnej Szkole Wyższej Badenii-Wirtembergii (Duale Hochschule Baden-Württemberg – DHBW) w Karlsruhe i pracują w firmie RONAL GmbH w Forst. Na początku września pojechali na dwa dni do Härkingen, żeby poznać naszą siedzibę w Szwajcarii.
Bärbel (21) and Moritz (21) are both 5th semester students studying industrial engineering at Baden-Wuerttemberg Cooperative State University in Karlsruhe, and work for RONAL GmbH in Forst. At the beginning of September, they both travelled to Härkingen for two days to get to know our headquarters in Switzerland.
Bärbel (21 ans) et Moritz (21 ans) étudient l’ingénierie de gestion au 5ème semestre à la Duale Hochschule Baden-Württemberg (DHBW) à Karlsruhe et travaillent chez RONAL GmbH à Forst. Au début du mois de septembre, ils se sont rendus à Härkingen pendant deux jours pour connaître notre siège en Suisse.
Bärbel (21) y Moritz (21) cursan el 5° semestre de ingeniería industrial en la Universidad de Formación Dual de Baden-Wurttemberg (DHBW) en Karlsruhe y trabajan en la empresa RONAL GmbH ubicada en Forst. A principios de septiembre estuvieron dos días en Härkingen para conocer nuestra sede principal en Suiza.
Bärbel (21) e Moritz (21) studiano entrambi ingegneria gestionale al 5° semestre presso la Duale Hochschule Baden-Württemberg (DHBW) di Karlsruhe e lavorano entrambi presso RONAL GmbH a Forst. All’inizio di settembre sono stati due giorni a Härkingen per conoscere la nostra sede centrale in Svizzera.
Bärbel (21) e Moritz (21) estudam ambos engenharia industrial no 5.º semestre na Dualen Hochschule Baden-Württemberg (DHBW), uma escola de regime duplo, em Karlsruhe e estão a trabalhar na RONAL GmbH em Forst. No início de Setembro viajaram durante dois dias para Härkingen para conhecer a nossa sede na Suíça.
Bärbel (21) a Moritz (21) oba studují hospodářské inženýrství v 5. semestru na Duální vysoké škole Bádensko-Württembersko (DHBW) v Karlsruhe a jsou současně zaměstnáni u společnosti RONAL GmbH ve Forstu. Na začátku září odjeli na dva dny do Härkingenu, aby zde poznali ústředí naší společnosti ve Švýcarsku.
  Księżniczka truckerów, ...  
Później niestety nie podążałam w tym kierunku i zamiast tego zostałam asystentką medyczną Kiedy byłam starsza, zatrudniłam się w firmie udzielającej pomocy drogowej jako pomoc przy wypadkach, wtedy marzenie o prowadzeniu ciężarówki stawało się coraz silniejsze i ciężko pracowałam, żeby mieć środki na jego realizację.
Dès mon enfance, je rêvais de choisir une profession inhabituelle pour les femmes. J’ai d’abord pensé à charpentière ou menuisière. Mais malheureusement, j’ai un peu perdu cet objectif de vue et j’ai appris le métier d’aide-soignante. Les années passaient et j’ai débuté dans une société de remorquage en tant que dépanneuse, l’envie de conduire un poids lourd est devenue de plus en plus forte et j’ai travaillé dur pour pouvoir financer le tout. Finalement, j’y suis arrivée et j’ai réalisé mon rêve, je n’en regrette aucune minute et aucun centime.
Es war von Kindheit an mein Traum, einen Beruf zu wählen, der außergewöhnlich für Frauen ist. Zuerst dachte ich an Zimmerin oder Schreinerin. Dieses Ziel habe ich dann aber leider etwas aus den Augen verloren und stattdessen Medizinische Fachangestellte gelernt. Aber als ich älter wurde und in einem Abschleppunternehmen als Pannenhelferin anfing, wurde der Wunsch, Lkw zu fahren immer stärker und ich arbeitete hart, um mir das Ganze finanzieren zu können. Schließlich habe ich es geschafft und mir meinen Traum erfüllt, und ich bereue keine einzige Minute und keinen Cent.
Mi sueño en la infancia era elegir una profesión que fuese inusual para las mujeres. Primero pensé en ser carpintera o ebanista. Lamentablemente, perdí de vista ese objetivo y opté por estudiar para asistente médico. Pero a medida que fui creciendo y comencé a trabajar como ayudante de averías en una empresa de asistencia en carretera y remolque, el deseo de conducir camiones se intensificó, de modo que trabajé duro para poder financiar todo. Finalmente lo logré e hice realidad mi sueño.
Già da piccola sognavo di scegliere un lavoro straordinario per le donne. All’inizio pensavo di fare il carpentiere o il falegname. Ma poi purtroppo ho perso d vista questo obiettivo e, anziché perseguirlo, ho studiato per diventare assistente del medico. Ma quando sono diventata più grande e ho iniziato a lavorare nel soccorso stradale per una ditta del settore, il sogno di diventare camionista si è fatto sempre più insistente, così lavoravo sodo per poter trasformare il sogno in realtà dal punto di vista economico. Infine ce l’ho fatta! Ho esaudito il mio desiderio senza rimpiangere un singolo minuto né un solo centesimo.
Desde a infância que sonhava escolher uma profissão que não fosse comum para mulheres. Primeiro pensei em ser carpinteira ou marceneira. Infelizmente acabei por perder de vista este objetivo e em vez disso fui estudar para ser assistente de medicina. Mas à medida que fui ficando mais velha e quando comecei a dar assistência em estrada numa empresa de reboques, a ideia de conduzir camiões começou a ganhar força e trabalhei muito para poder financiar tudo. Por fim consegui e realizei o meu sonho e não me arrependo de nenhum minuto nem de nenhum cêntimo.
Už od dětství bylo mým snem zvolit si zaměstnání, které by pro ženy bylo neobvyklé. Nejdříve jsem přemýšlela o tesařině nebo truhlařině. Tento cíl jsem ale potom trochu pustila ze zřetele a namísto toho jsem vystudovala na zdravotnickou odbornou referentku. Když jsem pak ale byla o něco starší a začala jsem pracovat v jedné odtahové společnosti jako asistentka při defektech, přání řídit nákladní auto nabíralo na síle, a tak jsem tvrdě pracovala, abych to celé zvládla financovat. Nakonec jsem to dokázala a splnila si svůj sen a mohu říci, že nelituji jediné minuty ani jediného zaplaceného centu.
  Alessandro „Alex” Zanar...  
Ale nie, płakał, gdyż po raz pierwszy od jej narodzin lekarze dopasowywali jej pierwsze protezy, a on zrozumiał, że teraz będzie potrzebowała butów! Wybiegł ze szpitala, żeby jakieś kupić, i powiedział, że największą radością w jego życiu był moment, gdy mógł kupić swojej córeczce jej pierwszą parę butów.
Après le grave accident en Allemagne, je suis rentré en Italie et au cours de l’une de mes premières visites à l’hôpital pour le premier membre artificiel, j’ai vu un homme pleurer. Il m’a dit qu’il était là avec sa fille, 4 ans, née sans jambes et je pensais qu’il pleurait pour ça. Mais non, il pleurait parce que pour la première fois depuis sa naissance, les médecins lui mettaient ses premières jambes artificielles, c’est alors qu’il a réalisé qu’elle avait besoin de chaussures! Cet homme a couru hors de l’hôpital pour en acheter et il a dit que le plus grand bonheur dans sa vie a été ce moment où il est sorti acheter la toute première paire de chaussures pour sa petite fille. Il m’a dit d’être positif car la vie peut toujours vous réserver quelque chose de bon, même quand vous pensez avoir tout perdu.
Nach dem schweren Unfall in Deutschland kam ich nach Italien zurück und sah bei einem Krankenhausbesuch für die erste Beinprothese einen Mann weinen. Er erzählte mir, dass er mit seiner 4-jährigen Tochter dort war, die ohne Beine geboren wurde. Ich dachte, dass er deshalb weinte. Aber nein. An diesem Tag passten die Ärzte die ersten Beinprothesen des Mädchens an. Zum ersten Mal seit ihrer Geburt würde seine Tochter Beine haben und er hatte nicht an Schuhe gedacht! Der Mann rannte aus dem Krankenhaus, um welche zu kaufen, und sagte, dass er noch nie so glücklich gewesen sei wie in dem Moment, als er die allerersten Schuhe für seine kleine Tochter kaufte. Er sagte zu mir, dass ich positiv denken solle, denn das Leben halte immer etwas Positives für uns bereit, auch wenn wir glauben, alles sei verloren.
Después de mi grave accidente en Alemania volví a Italia y durante una de mis primeras visitas al hospital para colocarme la primera prótesis, vi a un hombre llorando. Me dijo que estaba allí con su hija de 4 años que había nacido sin piernas y pensé que estaba llorando por eso. Pero no, estaba llorando porque ese día, por primera vez desde que nació, los médicos le estaban ajustando sus primeras piernas artificiales y entonces se dio cuenta de que necesitaba zapatos. Ese hombre salió corriendo del hospital para comprar unos zapatos y me dijo que la felicidad más grande que sintió en toda su vida fue en ese momento, cuando salió a comprar el primer par de zapatos para su pequeña hija. Me dijo que fuera positivo porque la vida siempre te puede deparar algo bueno, aun cuando pienses que todo está perdido.
In seguito al grave incidente in Germania sono tornato in Italia e durante una delle mie prime visite in ospedale per il primo arto artificiale ho visto un uomo che piangeva. Mi ha raccontato che era lì con sua figlia, di quattro anni, nata senza gambe e ho pensato che stesse piangendo per quel motivo. E invece no, stava piangendo perché per la prima volta da quando era nata i medici le stavano mettendo le sue prime gambe artificiali e quindi ha realizzato che sua figlia aveva bisogno di scarpe! L’uomo era corso via dall’ospedale per comprarne un paio e mi ha detto che la felicità più grande che aveva mai provato nella sua vita era quel momento in cui è uscito a comprare il primissimo paio di scarpe per la sua figlioletta. Mi ha detto di essere positivo perché la vita può riservarci sempre qualcosa di buono anche quando pensi che sia tutto perduto.
Depois do grave acidente na Alemanha regressei a Itália e durante uma das minhas primeiras visitas ao hospital para o primeiro membro artificial, vi um homem chorar. Disse-me que estava lá com a filha de 4 anos que tinha nascido sem pernas e pensei que estava a chorar por esse motivo. Mas não, ele estava a chorar porque pela primeira vez, desde que ela tinha nascido, nesse dia os médicos estavam a experimentar as suas primeiras pernas artificiais e ele apercebeu-se que a sua filha iria precisar de sapatos! O pai saiu do hospital e comprou uns sapatos e disse que a maior alegria da sua vida tinha sido esse momento em que comprou o primeiro par de sapatos para a sua filha. Ele disse-me para ser positivo porque a vida reserva-nos sempre algo de bom mesmo quando pensamos que tudo está perdido.
Po té vážné nehodě v Německu jsem se vrátil do Itálie a během jedné z mých prvních návštěv v nemocnici, kde mi měli připravovat první umělou nohu, jsem tam viděl plakat nějakého muže. Řekl mi, že je tam se svou dcerou, čtyřletou, která se narodila bez nohou, a já myslel, že to je důvod jeho pláče. Ale nebylo to tak. On plakal, protože poprvé od chvíle, kdy se narodila, jí doktoři nasazovali její první umělé nožičky a tento muž si najednou uvědomil, že bude potřebovat boty! Vyběhl z nemocnice, aby nějaké koupil, a pak mi řekl, že největší štěstí, které v životě pocítil, byl právě ten okamžik, kdy šel koupit tento úplně první pár botiček pro svou dcerku. Řekl mi také, že si mám zachovat pozitivní mysl, protože život si pro každého může schovávat něco dobrého, i když si myslíte, že je vše ztracené.