lenta – -Translation – Keybot Dictionary

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Deutsch Français Spacer Help
Source Languages Target Languages
Keybot 20 Results  www.sitesakamoto.com
  La revista de viajes co...  
Bucear es volar bajo tierra. Moverse sin esfuerzo y a cámara lenta en un mundo absolutamente desconocido, donde eres un invitado en un planeta de peces de colores, de paredes de arena, de vientos de agua.
Plongée sous-sol est en vol. Se déplacer sans effort et au ralenti dans un monde totalement inconnu, où vous êtes un invité dans un monde de poissons rouges, murs de sable, vents de l'eau.
Tauchen ist unter der Erde fliegen. Bewegen Sie mühelos und in Zeitlupe in einer Welt völlig unbekannt, wo Sie sind Gast in einer Welt von Goldfischen, Sandwälle, Wasser Winde.
Diving sta volando sotto terra. Spostare sforzo e al rallentatore in un mondo completamente sconosciuto, dove vi sono un ospite in un mondo di pesci rossi, pareti di sabbia, acqua venti.
Mergulho está voando abaixo do solo. Mover sem esforço e em câmera lenta em um mundo completamente desconhecido, onde você é um convidado em um mundo de peixinho, de paredes de areia, ventos de água.
Duiken is vliegen onder de grond. Verplaats moeiteloos en in slow motion in een wereld volledig onbekend, waar je een gast bent in een wereld van goudvis, zandwallen, water wind.
Bussejar és volar sota terra. Moure sense esforç ia càmera lenta en un món absolutament desconegut, on ets un convidat en un planeta de peixos de colors, de parets de sorra, de vents d'aigua.
Ronjenje je letio ispod zemlje. Pomicanje napora i usporeno u svijetu potpuno nepoznato, gdje ste gost u svijetu zlatna ribica, pijesak zidovi, voda vjetrovi.
Дайвинг летит под землей. Переместить легко и в замедленном движении в мире, совершенно неизвестно, где вы гость в мире золотая рыбка, песком стены, вода ветра.
Urpekaritza lurrean azpitik hegan. Mugitu ahaleginik egin eta mozioa motela mundu bat guztiz ezezagunak, non goldfish mundu bat gonbidatu, harea hormak, ur haize.
Mergullo está voando por baixo do chan. Moverse sen esforzo e en cámara lenta nun mundo completamente descoñecido, onde é un convidado nun mundo de carpa, paredes de area, ventos de auga.
  La revista de viajes co...  
Wadi Halfa es un moridero. Podemos quedarnos aquí para siempre acompañados del polvo y de una vida que pasa lenta. Mi rutina es siempre igual, animada a veces por visitas nocturnas como la de la noche pasada.
Wadi Halfa è un posto morente. Siamo in grado di rimanere qui per sempre accompagnati da polvere e la vita va lento. Mia routine è sempre la stessa, a volte vivaci visite notturne come ieri sera. Ho sentito dei rumori borsa, come se qualcuno nel nostro olive hurgase.
Wadi Halfa foi um moridero. Nós podemos ficar aqui para sempre acompanhada pela poeira ea vida continua lento. Minha rotina é sempre a mesma, animadas visitas noturnas como, por vezes, ontem à noite. Ouvi sons de saco, como alguém em nosso hurgase azeitonas.
Wadi Halfa is een moridero. We kunnen hier blijven voor altijd vergezeld door stof en het leven gaat langzaam. Mijn routine is altijd hetzelfde, soms levendige 's nachts bezoeken vanaf afgelopen nacht. Ik hoorde geluiden tas, als iemand in onze olijven hurgase.
Wadi Halfa és un moridero. Podem quedar-nos aquí per sempre acompanyats de la pols i d'una vida que passa lenta. La meva rutina és sempre igual, animada de vegades per visites nocturnes com la de la nit passada. Vaig sentir sorolls de borsa, com si algú furgar en les nostres olives.
Wadi Halfa je moridero. Možemo ostati ovdje zauvijek uz prašine i život ide sporo. Moja rutina je uvijek isti, živo ponekad noćne posjete kao sinoć. Čuo sam zvukove torbu, kao da netko u našoj maslina hurgase.
Wadi Halfa является moridero. Мы можем остаться здесь навсегда сопровождается пыли и жизнь идет медленным. Моя рутина всегда одинаково, Иногда оживленные ночные визиты, как прошлой ночью. Я услышал шум сумки, как кто-то в нашей hurgase оливками.
Wadi Halfa hiltzen leku bat da. Hor geratu dezakegu betiko hautsa eta bizitza batera doa motela. Nire errutina beti bera da, batzuetan bezala, bizia gaua bart bisitak. Zarata entzun nuen poltsa, balitz bezala, gure oliba hurgase norbait.
  La revista de viajes co...  
Wadi Halfa es un moridero. Podemos quedarnos aquí para siempre acompañados del polvo y de una vida que pasa lenta. Mi rutina es siempre igual, animada a veces por visitas nocturnas como la de la noche pasada.
Wadi Halfa ist ein sterbender Ort. Wir können für immer hier bleiben durch Staub und das Leben begleitet geht langsam. Meine Routine ist immer die gleiche, manchmal lebhaften Nacht Besuche wie letzte Nacht. Ich hörte Geräusche Tasche, als ob jemand in unsere Oliven hurgase.
Wadi Halfa è un posto morente. Siamo in grado di rimanere qui per sempre accompagnati da polvere e la vita va lento. Mia routine è sempre la stessa, a volte vivaci visite notturne come ieri sera. Ho sentito dei rumori borsa, come se qualcuno nel nostro olive hurgase.
Wadi Halfa foi um moridero. Nós podemos ficar aqui para sempre acompanhada pela poeira ea vida continua lento. Minha rotina é sempre a mesma, animadas visitas noturnas como, por vezes, ontem à noite. Ouvi sons de saco, como alguém em nosso hurgase azeitonas.
Wadi Halfa is een moridero. We kunnen hier blijven voor altijd vergezeld door stof en het leven gaat langzaam. Mijn routine is altijd hetzelfde, soms levendige 's nachts bezoeken vanaf afgelopen nacht. Ik hoorde geluiden tas, als iemand in onze olijven hurgase.
Wadi Halfa és un moridero. Podem quedar-nos aquí per sempre acompanyats de la pols i d'una vida que passa lenta. La meva rutina és sempre igual, animada de vegades per visites nocturnes com la de la nit passada. Vaig sentir sorolls de borsa, com si algú furgar en les nostres olives.
Wadi Halfa je moridero. Možemo ostati ovdje zauvijek uz prašine i život ide sporo. Moja rutina je uvijek isti, živo ponekad noćne posjete kao sinoć. Čuo sam zvukove torbu, kao da netko u našoj maslina hurgase.
Wadi Halfa является moridero. Мы можем остаться здесь навсегда сопровождается пыли и жизнь идет медленным. Моя рутина всегда одинаково, Иногда оживленные ночные визиты, как прошлой ночью. Я услышал шум сумки, как кто-то в нашей hurgase оливками.
Wadi Halfa hiltzen leku bat da. Hor geratu dezakegu betiko hautsa eta bizitza batera doa motela. Nire errutina beti bera da, batzuetan bezala, bizia gaua bart bisitak. Zarata entzun nuen poltsa, balitz bezala, gure oliba hurgase norbait.
  La revista de viajes co...  
Desde el final del siglo XIX, con la evolución de las técnicas de la guerra, las relaciones internacionales y la vida social, los fuertes de la Martinica perdieron progresivamente su interés estratégico, y muchos fueron abandonados. Sin embargo, lenta pero seguramente, su suerte está cambiando: cada vez más iniciativas buscan valorar estos fabulosos tesoros culturales.
Desde el final del siglo XIX, con la evolución de las técnicas de la guerra, las relaciones internacionales y la vida social, los fuertes de la Martinica perdieron progresivamente su interés estratégico, y muchos fueron abandonados. Contudo, lenta pero seguramente, su suerte está cambiando: cada vez más iniciativas buscan valorar estos fabulosos tesoros culturales.
Desde el final del siglo XIX, con la evolución de las técnicas de la guerra, las relaciones internacionales y la vida social, los fuertes de la Martinica perdieron progresivamente su interés estratégico, y muchos fueron abandonados. Echter, lenta pero seguramente, su suerte está cambiando: cada vez más iniciativas buscan valorar estos fabulosos tesoros culturales.
Desde el final del siglo XIX, con la evolución de las técnicas de la guerra, las relaciones internacionales y la vida social, los fuertes de la Martinica perdieron progresivamente su interés estratégico, y muchos fueron abandonados. しかし、, lenta pero seguramente, su suerte está cambiando: cada vez más iniciativas buscan valorar estos fabulosos tesoros culturales.
Desde el final del siglo XIX, con la evolución de las técnicas de la guerra, las relaciones internacionales y la vida social, los fuertes de la Martinica perdieron progresivamente su interés estratégico, y muchos fueron abandonados. No obstant això, lenta pero seguramente, su suerte está cambiando: cada vez más iniciativas buscan valorar estos fabulosos tesoros culturales.
Desde el final del siglo XIX, con la evolución de las técnicas de la guerra, las relaciones internacionales y la vida social, los fuertes de la Martinica perdieron progresivamente su interés estratégico, y muchos fueron abandonados. Međutim, lenta pero seguramente, su suerte está cambiando: cada vez más iniciativas buscan valorar estos fabulosos tesoros culturales.
Desde el final del siglo XIX, con la evolución de las técnicas de la guerra, las relaciones internacionales y la vida social, los fuertes de la Martinica perdieron progresivamente su interés estratégico, y muchos fueron abandonados. Однако, lenta pero seguramente, su suerte está cambiando: cada vez más iniciativas buscan valorar estos fabulosos tesoros culturales.
Desde el final del siglo XIX, con la evolución de las técnicas de la guerra, las relaciones internacionales y la vida social, los fuertes de la Martinica perdieron progresivamente su interés estratégico, y muchos fueron abandonados. Hala ere, lenta pero seguramente, su suerte está cambiando: cada vez más iniciativas buscan valorar estos fabulosos tesoros culturales.
  La revista de viajes co...  
Wadi Halfa es un moridero. Podemos quedarnos aquí para siempre acompañados del polvo y de una vida que pasa lenta. Mi rutina es siempre igual, animada a veces por visitas nocturnas como la de la noche pasada.
Wadi Halfa est un lieu de mourir. Nous ne pouvons rester ici pour toujours accompagné par la poussière et la vie continue lente. Ma routine est toujours la même, visites nocturnes parfois animés comme la nuit dernière. J'ai entendu sac de bruits, comme si quelqu'un dans notre olives hurgase.
Wadi Halfa ist ein sterbender Ort. Wir können für immer hier bleiben durch Staub und das Leben begleitet geht langsam. Meine Routine ist immer die gleiche, manchmal lebhaften Nacht Besuche wie letzte Nacht. Ich hörte Geräusche Tasche, als ob jemand in unsere Oliven hurgase.
Wadi Halfa è un posto morente. Siamo in grado di rimanere qui per sempre accompagnati da polvere e la vita va lento. Mia routine è sempre la stessa, a volte vivaci visite notturne come ieri sera. Ho sentito dei rumori borsa, come se qualcuno nel nostro olive hurgase.
Wadi Halfa foi um moridero. Nós podemos ficar aqui para sempre acompanhada pela poeira ea vida continua lento. Minha rotina é sempre a mesma, animadas visitas noturnas como, por vezes, ontem à noite. Ouvi sons de saco, como alguém em nosso hurgase azeitonas.
Wadi Halfa is een moridero. We kunnen hier blijven voor altijd vergezeld door stof en het leven gaat langzaam. Mijn routine is altijd hetzelfde, soms levendige 's nachts bezoeken vanaf afgelopen nacht. Ik hoorde geluiden tas, als iemand in onze olijven hurgase.
Wadi Halfa és un moridero. Podem quedar-nos aquí per sempre acompanyats de la pols i d'una vida que passa lenta. La meva rutina és sempre igual, animada de vegades per visites nocturnes com la de la nit passada. Vaig sentir sorolls de borsa, com si algú furgar en les nostres olives.
Wadi Halfa je moridero. Možemo ostati ovdje zauvijek uz prašine i život ide sporo. Moja rutina je uvijek isti, živo ponekad noćne posjete kao sinoć. Čuo sam zvukove torbu, kao da netko u našoj maslina hurgase.
Wadi Halfa является moridero. Мы можем остаться здесь навсегда сопровождается пыли и жизнь идет медленным. Моя рутина всегда одинаково, Иногда оживленные ночные визиты, как прошлой ночью. Я услышал шум сумки, как кто-то в нашей hurgase оливками.
Wadi Halfa hiltzen leku bat da. Hor geratu dezakegu betiko hautsa eta bizitza batera doa motela. Nire errutina beti bera da, batzuetan bezala, bizia gaua bart bisitak. Zarata entzun nuen poltsa, balitz bezala, gure oliba hurgase norbait.
  La revista de viajes co...  
Primero descompones la cara, supongo que a cámara lenta la imagen debe ser digna de National Geographic, luego sueltas un alarido, constante, que dura una eternidad. Te abrazas a tus dos amigos, Dani y Alberto, mientras gritas, sólo gritas y saltas en estado de enajenación transitoria.
Première décomposer le visage, Slow suppose que l'image doit être digne de National Geographic, puis lâche un cri, constant, qui dure une éternité. Vous hug vos deux amis, Dani et Alberto, tout en hurlant, hurle et saute dans un état de transfert provisoire.
Zunächst zersetzen das Gesicht, Langsam glaube, das Bild sollte würdig von National Geographic, dann locker ein Schrei, konstant, dass dauert eine Ewigkeit. Sie umarmen Ihre beiden Freunde, Dani und Alberto, während Schreien, nur schreien und springen in einem Zustand der vorübergehenden Verlegung.
In primo luogo si decompongono la faccia, Slow indovinare l'immagine deve essere degno di National Geographic, quindi sciolto un urlo, costante, che dura un'eternità. Si abbracciano i tuoi due amici, Dani e Alberto, mentre urla, solo urlare e saltare in uno stato di trasferimento temporaneo.
Primeiro decompor o rosto, Slow acho que a imagem deve ser digna da National Geographic, em seguida, solta um grito, constante, que dura uma eternidade. Você abraça seus dois amigos, Dani e Alberto, enquanto grita, apenas gritar e pular em um estado de transferência temporária.
Eerste Gezicht descompones, Langzaam denk dat de afbeelding moet waardig National Geographic, verliest dan een schreeuw, constante, duurt het een eeuwigheid. U omarmen de tus vrienden, Dani en Alberto, terwijl je schreeuwt, alleen schreeuwen en springen in voorbijgaande toestand van vervreemding.
最初に顔descompones, 私はスローモーションイメージはナショナル·ジオグラフィックの価値でなければなりませんね, その後、悲鳴を失う, 定数, それは永遠にかかる. あなたは、東京理科大学の友人を受け入れる, ダニとアルバート, あなたは悲鳴をあげながら、, 唯一悲鳴を上げると一時的な疎外の状態でジャンプ.
Primer descompons la cara, suposo que a càmera lenta la imatge ha de ser digne de National Geographic, després soltes un crit, constant, que dura una eternitat. Vostè abraçar la teus amics, Dani i Alberto, mentre crides, només crides i saltes en estat d'alienació transitòria.
Prvo lice descompones, Mislim slow motion Slika mora biti dostojan National Geographic, onda izgubiti vrisak, konstanta, to traje zauvijek. Možete prihvatiti šćene prijatelje, Dani i Albert, dok vrištati, samo vrištati i skakati u prolaznom stanju otuđenja.
Lehen Face descompones, Astiro asmatzen irudia National Geographic merezi izan beharko luke, galdu ondoren, garrasi bat, konstante, betiko hartzen du. TUS lagunak besarkatu duzu, Dani eta Alberto, garrasi duzun bitartean, besterik garrasi eta eromena aldi baterako egoera batean salto egin.
  La revista de viajes co...  
Wadi Halfa es un moridero. Podemos quedarnos aquí para siempre acompañados del polvo y de una vida que pasa lenta. Mi rutina es siempre igual, animada a veces por visitas nocturnas como la de la noche pasada.
Wadi Halfa ist ein sterbender Ort. Wir können für immer hier bleiben durch Staub und das Leben begleitet geht langsam. Meine Routine ist immer die gleiche, manchmal lebhaften Nacht Besuche wie letzte Nacht. Ich hörte Geräusche Tasche, als ob jemand in unsere Oliven hurgase.
Wadi Halfa è un posto morente. Siamo in grado di rimanere qui per sempre accompagnati da polvere e la vita va lento. Mia routine è sempre la stessa, a volte vivaci visite notturne come ieri sera. Ho sentito dei rumori borsa, come se qualcuno nel nostro olive hurgase.
Wadi Halfa foi um moridero. Nós podemos ficar aqui para sempre acompanhada pela poeira ea vida continua lento. Minha rotina é sempre a mesma, animadas visitas noturnas como, por vezes, ontem à noite. Ouvi sons de saco, como alguém em nosso hurgase azeitonas.
Wadi Halfa is een moridero. We kunnen hier blijven voor altijd vergezeld door stof en het leven gaat langzaam. Mijn routine is altijd hetzelfde, soms levendige 's nachts bezoeken vanaf afgelopen nacht. Ik hoorde geluiden tas, als iemand in onze olijven hurgase.
Wadi Halfa és un moridero. Podem quedar-nos aquí per sempre acompanyats de la pols i d'una vida que passa lenta. La meva rutina és sempre igual, animada de vegades per visites nocturnes com la de la nit passada. Vaig sentir sorolls de borsa, com si algú furgar en les nostres olives.
Wadi Halfa je moridero. Možemo ostati ovdje zauvijek uz prašine i život ide sporo. Moja rutina je uvijek isti, živo ponekad noćne posjete kao sinoć. Čuo sam zvukove torbu, kao da netko u našoj maslina hurgase.
Wadi Halfa является moridero. Мы можем остаться здесь навсегда сопровождается пыли и жизнь идет медленным. Моя рутина всегда одинаково, Иногда оживленные ночные визиты, как прошлой ночью. Я услышал шум сумки, как кто-то в нашей hurgase оливками.
Wadi Halfa hiltzen leku bat da. Hor geratu dezakegu betiko hautsa eta bizitza batera doa motela. Nire errutina beti bera da, batzuetan bezala, bizia gaua bart bisitak. Zarata entzun nuen poltsa, balitz bezala, gure oliba hurgase norbait.
Wadi Halfa é un moridero. Podemos estar aquí para sempre acompañada pola po ea vida segue lento. A miña rutina é sempre a mesma, animadas visitas nocturnas como, por veces, onte á noite. Oín sons de bolsa, como alguén no noso hurgase oliva.
  La revista de viajes co...  
Primero descompones la cara, supongo que a cámara lenta la imagen debe ser digna de National Geographic, luego sueltas un alarido, constante, que dura una eternidad. Te abrazas a tus dos amigos, Dani y Alberto, mientras gritas, sólo gritas y saltas en estado de enajenación transitoria.
Première décomposer le visage, Slow suppose que l'image doit être digne de National Geographic, puis lâche un cri, constant, qui dure une éternité. Vous hug vos deux amis, Dani et Alberto, tout en hurlant, hurle et saute dans un état de transfert provisoire.
Zunächst zersetzen das Gesicht, Langsam glaube, das Bild sollte würdig von National Geographic, dann locker ein Schrei, konstant, dass dauert eine Ewigkeit. Sie umarmen Ihre beiden Freunde, Dani und Alberto, während Schreien, nur schreien und springen in einem Zustand der vorübergehenden Verlegung.
In primo luogo si decompongono la faccia, Slow indovinare l'immagine deve essere degno di National Geographic, quindi sciolto un urlo, costante, che dura un'eternità. Si abbracciano i tuoi due amici, Dani e Alberto, mentre urla, solo urlare e saltare in uno stato di trasferimento temporaneo.
Primeiro decompor o rosto, Slow acho que a imagem deve ser digna da National Geographic, em seguida, solta um grito, constante, que dura uma eternidade. Você abraça seus dois amigos, Dani e Alberto, enquanto grita, apenas gritar e pular em um estado de transferência temporária.
Eerste Gezicht descompones, Langzaam denk dat de afbeelding moet waardig National Geographic, verliest dan een schreeuw, constante, duurt het een eeuwigheid. U omarmen de tus vrienden, Dani en Alberto, terwijl je schreeuwt, alleen schreeuwen en springen in voorbijgaande toestand van vervreemding.
最初に顔descompones, 私はスローモーションイメージはナショナル·ジオグラフィックの価値でなければなりませんね, その後、悲鳴を失う, 定数, それは永遠にかかる. あなたは、東京理科大学の友人を受け入れる, ダニとアルバート, あなたは悲鳴をあげながら、, 唯一悲鳴を上げると一時的な疎外の状態でジャンプ.
Primer descompons la cara, suposo que a càmera lenta la imatge ha de ser digne de National Geographic, després soltes un crit, constant, que dura una eternitat. Vostè abraçar la teus amics, Dani i Alberto, mentre crides, només crides i saltes en estat d'alienació transitòria.
Prvo lice descompones, Mislim slow motion Slika mora biti dostojan National Geographic, onda izgubiti vrisak, konstanta, to traje zauvijek. Možete prihvatiti šćene prijatelje, Dani i Albert, dok vrištati, samo vrištati i skakati u prolaznom stanju otuđenja.
Первые лица descompones, Медленно думаю, образ должен быть достоин National Geographic, Затем потерять крик, постоянная, она принимает навсегда. Вы принять TUS друзей, Дани и Альберто, а ты кричишь, Только кричать и прыгать в переходном состоянии отчуждения.
Lehen Face descompones, Astiro asmatzen irudia National Geographic merezi izan beharko luke, galdu ondoren, garrasi bat, konstante, betiko hartzen du. TUS lagunak besarkatu duzu, Dani eta Alberto, garrasi duzun bitartean, besterik garrasi eta eromena aldi baterako egoera batean salto egin.
  La revista de viajes co...  
Wadi Halfa es un moridero. Podemos quedarnos aquí para siempre acompañados del polvo y de una vida que pasa lenta. Mi rutina es siempre igual, animada a veces por visitas nocturnas como la de la noche pasada.
Wadi Halfa est un lieu de mourir. Nous ne pouvons rester ici pour toujours accompagné par la poussière et la vie continue lente. Ma routine est toujours la même, visites nocturnes parfois animés comme la nuit dernière. J'ai entendu sac de bruits, comme si quelqu'un dans notre olives hurgase.
Wadi Halfa ist ein sterbender Ort. Wir können für immer hier bleiben durch Staub und das Leben begleitet geht langsam. Meine Routine ist immer die gleiche, manchmal lebhaften Nacht Besuche wie letzte Nacht. Ich hörte Geräusche Tasche, als ob jemand in unsere Oliven hurgase.
Wadi Halfa è un posto morente. Siamo in grado di rimanere qui per sempre accompagnati da polvere e la vita va lento. Mia routine è sempre la stessa, a volte vivaci visite notturne come ieri sera. Ho sentito dei rumori borsa, come se qualcuno nel nostro olive hurgase.
Wadi Halfa foi um moridero. Nós podemos ficar aqui para sempre acompanhada pela poeira ea vida continua lento. Minha rotina é sempre a mesma, animadas visitas noturnas como, por vezes, ontem à noite. Ouvi sons de saco, como alguém em nosso hurgase azeitonas.
Wadi Halfa is een moridero. We kunnen hier blijven voor altijd vergezeld door stof en het leven gaat langzaam. Mijn routine is altijd hetzelfde, soms levendige 's nachts bezoeken vanaf afgelopen nacht. Ik hoorde geluiden tas, als iemand in onze olijven hurgase.
Wadi Halfa és un moridero. Podem quedar-nos aquí per sempre acompanyats de la pols i d'una vida que passa lenta. La meva rutina és sempre igual, animada de vegades per visites nocturnes com la de la nit passada. Vaig sentir sorolls de borsa, com si algú furgar en les nostres olives.
Wadi Halfa je moridero. Možemo ostati ovdje zauvijek uz prašine i život ide sporo. Moja rutina je uvijek isti, živo ponekad noćne posjete kao sinoć. Čuo sam zvukove torbu, kao da netko u našoj maslina hurgase.
Wadi Halfa является moridero. Мы можем остаться здесь навсегда сопровождается пыли и жизнь идет медленным. Моя рутина всегда одинаково, Иногда оживленные ночные визиты, как прошлой ночью. Я услышал шум сумки, как кто-то в нашей hurgase оливками.
Wadi Halfa hiltzen leku bat da. Hor geratu dezakegu betiko hautsa eta bizitza batera doa motela. Nire errutina beti bera da, batzuetan bezala, bizia gaua bart bisitak. Zarata entzun nuen poltsa, balitz bezala, gure oliba hurgase norbait.
Wadi Halfa é un moridero. Podemos estar aquí para sempre acompañada pola po ea vida segue lento. A miña rutina é sempre a mesma, animadas visitas nocturnas como, por veces, onte á noite. Oín sons de bolsa, como alguén no noso hurgase oliva.
  La revista de viajes co...  
Primero descompones la cara, supongo que a cámara lenta la imagen debe ser digna de National Geographic, luego sueltas un alarido, constante, que dura una eternidad. Te abrazas a tus dos amigos, Dani y Alberto, mientras gritas, sólo gritas y saltas en estado de enajenación transitoria.
Première décomposer le visage, Slow suppose que l'image doit être digne de National Geographic, puis lâche un cri, constant, qui dure une éternité. Vous hug vos deux amis, Dani et Alberto, tout en hurlant, hurle et saute dans un état de transfert provisoire.
Zunächst zersetzen das Gesicht, Langsam glaube, das Bild sollte würdig von National Geographic, dann locker ein Schrei, konstant, dass dauert eine Ewigkeit. Sie umarmen Ihre beiden Freunde, Dani und Alberto, während Schreien, nur schreien und springen in einem Zustand der vorübergehenden Verlegung.
In primo luogo si decompongono la faccia, Slow indovinare l'immagine deve essere degno di National Geographic, quindi sciolto un urlo, costante, che dura un'eternità. Si abbracciano i tuoi due amici, Dani e Alberto, mentre urla, solo urlare e saltare in uno stato di trasferimento temporaneo.
Primeiro decompor o rosto, Slow acho que a imagem deve ser digna da National Geographic, em seguida, solta um grito, constante, que dura uma eternidade. Você abraça seus dois amigos, Dani e Alberto, enquanto grita, apenas gritar e pular em um estado de transferência temporária.
Eerste Gezicht descompones, Langzaam denk dat de afbeelding moet waardig National Geographic, verliest dan een schreeuw, constante, duurt het een eeuwigheid. U omarmen de tus vrienden, Dani en Alberto, terwijl je schreeuwt, alleen schreeuwen en springen in voorbijgaande toestand van vervreemding.
最初に顔descompones, 私はスローモーションイメージはナショナル·ジオグラフィックの価値でなければなりませんね, その後、悲鳴を失う, 定数, それは永遠にかかる. あなたは、東京理科大学の友人を受け入れる, ダニとアルバート, あなたは悲鳴をあげながら、, 唯一悲鳴を上げると一時的な疎外の状態でジャンプ.
Primer descompons la cara, suposo que a càmera lenta la imatge ha de ser digne de National Geographic, després soltes un crit, constant, que dura una eternitat. Vostè abraçar la teus amics, Dani i Alberto, mentre crides, només crides i saltes en estat d'alienació transitòria.
Prvo lice descompones, Mislim slow motion Slika mora biti dostojan National Geographic, onda izgubiti vrisak, konstanta, to traje zauvijek. Možete prihvatiti šćene prijatelje, Dani i Albert, dok vrištati, samo vrištati i skakati u prolaznom stanju otuđenja.
Первые лица descompones, Медленно думаю, образ должен быть достоин National Geographic, Затем потерять крик, постоянная, она принимает навсегда. Вы принять TUS друзей, Дани и Альберто, а ты кричишь, Только кричать и прыгать в переходном состоянии отчуждения.
Lehen Face descompones, Astiro asmatzen irudia National Geographic merezi izan beharko luke, galdu ondoren, garrasi bat, konstante, betiko hartzen du. TUS lagunak besarkatu duzu, Dani eta Alberto, garrasi duzun bitartean, besterik garrasi eta eromena aldi baterako egoera batean salto egin.
Primeiro descompoñer a cara, Slow creo que a imaxe debe ser digna de National Geographic, a continuación, solta un berro, constante, que dura unha eternidade. Ti abraza os seus dous amigos, Dani e Alberto, mentres berra, só berrar e saltar nun estado de transferencia temporal.
  La revista de viajes co...  
Ahí tenemos un escenario impresionista o un plano de una película lenta y prometedora, barata, de serie B. La oferta de texturas, con una carga sensorial sobresaliente para tratarse solamente de una estampa urbana de miércoles por la tarde, anima al caminante a detenerse y a poner en marcha los mecanismos de observación tradicionales y tirarse, como las siestas de los perros, al ejercicio sencillo de dejarse llevar.
Las copas de algunos árboles, de un verde espeso e insultante, tiran su sombra, el sonido del viento enredándose en sus pelos y sus colores contra las aceras, contra los semáforos y contra algunas paredes o puertas frente a las cuales, si spera, duerme un perro acalorado o alguien aparcó un auto verde o azul. Ahí tenemos un escenario impresionista o un plano de una película lenta y prometedora, barata, de serie B. La oferta de texturas, con una carga sensorial sobresaliente para tratarse solamente de una estampa urbana de miércoles por la tarde, anima al caminante a detenerse y a poner en marcha los mecanismos de observación tradicionales y tirarse, como las siestas de los perros, al ejercicio sencillo de dejarse llevar.
Las copas de algunos árboles, de un verde espeso e insultante, tiran su sombra, el sonido del viento enredándose en sus pelos y sus colores contra las aceras, contra los semáforos y contra algunas paredes o puertas frente a las cuales, esperançosamente, duerme un perro acalorado o alguien aparcó un auto verde o azul. Ahí tenemos un escenario impresionista o un plano de una película lenta y prometedora, barata, de serie B. La oferta de texturas, con una carga sensorial sobresaliente para tratarse solamente de una estampa urbana de miércoles por la tarde, anima al caminante a detenerse y a poner en marcha los mecanismos de observación tradicionales y tirarse, como las siestas de los perros, al ejercicio sencillo de dejarse llevar.
Las copas de algunos árboles, de un verde espeso e insultante, tiran su sombra, el sonido del viento enredándose en sus pelos y sus colores contra las aceras, contra los semáforos y contra algunas paredes o puertas frente a las cuales, hopelijk, duerme un perro acalorado o alguien aparcó un auto verde o azul. Ahí tenemos un escenario impresionista o un plano de una película lenta y prometedora, barata, de serie B. La oferta de texturas, con una carga sensorial sobresaliente para tratarse solamente de una estampa urbana de miércoles por la tarde, anima al caminante a detenerse y a poner en marcha los mecanismos de observación tradicionales y tirarse, como las siestas de los perros, al ejercicio sencillo de dejarse llevar.
Las copas de algunos árboles, de un verde espeso e insultante, tiran su sombra, el sonido del viento enredándose en sus pelos y sus colores contra las aceras, contra los semáforos y contra algunas paredes o puertas frente a las cuales, うまくいけば, duerme un perro acalorado o alguien aparcó un auto verde o azul. Ahí tenemos un escenario impresionista o un plano de una película lenta y prometedora, barata, de serie B. La oferta de texturas, con una carga sensorial sobresaliente para tratarse solamente de una estampa urbana de miércoles por la tarde, anima al caminante a detenerse y a poner en marcha los mecanismos de observación tradicionales y tirarse, como las siestas de los perros, al ejercicio sencillo de dejarse llevar.
Las copas de algunos árboles, de un verde espeso e insultante, tiran su sombra, el sonido del viento enredándose en sus pelos y sus colores contra las aceras, contra los semáforos y contra algunas paredes o puertas frente a las cuales, amb sort, duerme un perro acalorado o alguien aparcó un auto verde o azul. Ahí tenemos un escenario impresionista o un plano de una película lenta y prometedora, barata, de serie B. La oferta de texturas, con una carga sensorial sobresaliente para tratarse solamente de una estampa urbana de miércoles por la tarde, anima al caminante a detenerse y a poner en marcha los mecanismos de observación tradicionales y tirarse, como las siestas de los perros, al ejercicio sencillo de dejarse llevar.
Las copas de algunos árboles, de un verde espeso e insultante, tiran su sombra, el sonido del viento enredándose en sus pelos y sus colores contra las aceras, contra los semáforos y contra algunas paredes o puertas frente a las cuales, nadajmo se, duerme un perro acalorado o alguien aparcó un auto verde o azul. Ahí tenemos un escenario impresionista o un plano de una película lenta y prometedora, barata, de serie B. La oferta de texturas, con una carga sensorial sobresaliente para tratarse solamente de una estampa urbana de miércoles por la tarde, anima al caminante a detenerse y a poner en marcha los mecanismos de observación tradicionales y tirarse, como las siestas de los perros, al ejercicio sencillo de dejarse llevar.
Las copas de algunos árboles, de un verde espeso e insultante, tiran su sombra, el sonido del viento enredándose en sus pelos y sus colores contra las aceras, contra los semáforos y contra algunas paredes o puertas frente a las cuales, с надеждой, duerme un perro acalorado o alguien aparcó un auto verde o azul. Ahí tenemos un escenario impresionista o un plano de una película lenta y prometedora, barata, de serie B. La oferta de texturas, con una carga sensorial sobresaliente para tratarse solamente de una estampa urbana de miércoles por la tarde, anima al caminante a detenerse y a poner en marcha los mecanismos de observación tradicionales y tirarse, como las siestas de los perros, al ejercicio sencillo de dejarse llevar.
Las copas de algunos árboles, de un verde espeso e insultante, tiran su sombra, el sonido del viento enredándose en sus pelos y sus colores contra las aceras, contra los semáforos y contra algunas paredes o puertas frente a las cuales, Zorionez, duerme un perro acalorado o alguien aparcó un auto verde o azul. Ahí tenemos un escenario impresionista o un plano de una película lenta y prometedora, barata, de serie B. La oferta de texturas, con una carga sensorial sobresaliente para tratarse solamente de una estampa urbana de miércoles por la tarde, anima al caminante a detenerse y a poner en marcha los mecanismos de observación tradicionales y tirarse, como las siestas de los perros, al ejercicio sencillo de dejarse llevar.
  La revista de viajes co...  
Vemos a cinco hombres con ropas de campesino y la cara cubierta con una máscara de madera pintada de rosa y facciones de viejo desdentado y burlón. El baile comienza con una coreografía lenta, apoyada en el taconeo y el temblor de los bastones sobre el suelo de madera.
La nuit, nous sommes arrivés à l'hôtel. Dans la cour, nous nous attendons à un spectacle écrasante. Il s'agit de la «Danse des petits vieux". Nous voyons cinq hommes portant des habits de paysan et le visage recouvert d'un masque en bois peinte en rose et édenté vieilles factions et se moquant. La danse commence par une lente chorégraphie, reposant sur les talons et les bâtonnets de se serrent sur le plancher en bois. La mélodie est entraînante et mélancolique. Peu à peu, le rythme s'accélère, les «anciens» qui lutins et sorti la chanson explose comme un feu d'artifice final. Octavio Paz écrit dans "Le Labyrinthe de la solitude" représentations folkloriques mexicains sont toujours un simulacre de vie, «L'insignifiance de l'existence humaine". La "danse des petits vieux", leurs funérailles de temps, nous clou sur la tête. Reflète ce profond sentiment de solitude, la paix du haut-parleur- "Qui affirme et nie en alternance mélancolie et de joie, dans le silence et le cri, Libre de la criminalité et de ferveur religieuse ", et la définition de l'identité mexicaine.
In der Nacht kamen wir im Hotel. Im Hof ​​erwartet ein Spektakel. Es ist der "Tanz der kleinen Old Men". Wir sehen fünf Männer im bäuerlichen Gewand und Gesicht mit einer Maske aus Holz bedeckt rosa gestrichen und zahnlosen alten Fraktionen und Spott. Der Tanz beginnt mit einer langsamen Choreographie, ruht auf den Fersen, und Tremor der Stangen auf dem Holzboden. Die Melodie ist eingängig und Melancholie. Nach und nach das Tempo beschleunigt, die "Oldies", die Dämonen freigesetzt werden und das Lied explodiert wie ein großes Finale. Octavio Paz schreibt in "Das Labyrinth der Einsamkeit", die Darstellungen sind immer eine beliebte mexikanische Verhöhnung des Lebens, "Bedeutungslosigkeit der menschlichen Existenz". Der "Tanz der kleinen Old Men", ihre Zeit Beerdigung, wir auf den Kopf nageln. Es spiegelt die tiefe Gefühl der Einsamkeit des Lautsprechers Frieden- "Bekräftigung und weigert sich abwechselnd Wehmut und Freude, in der Stille und der Schrei, in der Tat frei und religiöser Inbrunst ", und definiert mexikanischen Identität.
Di notte siamo arrivati ​​in albergo. Nel cortile ci aspettiamo uno spettacolo travolgente. E 'la "danza dei vecchietti". Vediamo cinque uomini che indossano abiti da contadino, e il viso coperto da una maschera di legno dipinta di rosa e senza denti vecchie fazioni e beffardo. La danza inizia con una coreografia lenta, appoggiato sui talloni e bastoni scossa sul pavimento di legno. La melodia è orecchiabile e malinconia. A poco a poco il ritmo accelera, le "oldies" che folletti e rilasciato la canzone esplode come un fine fuochi d'artificio. Octavio Paz scrive in "Il labirinto della solitudine" rappresentazioni popolare messicana sono sempre una presa in giro della vita, "Insignificanza dell'esistenza umana". La "danza dei vecchietti", il loro funerale tempo, abbiamo chiodo sulla testa. Riflette questo profondo senso di solitudine, la pace altoparlante- "Che afferma e nega alternativamente malinconia e gioia, nel silenzio e l'urlo, Libero nel crimine e fervore religioso ", e la definizione di identità messicana.
À noite chegamos no hotel. No pátio esperávamos um espetáculo. É a "Dança dos Homens pouco velho". Nós vemos cinco homens com roupas de camponês eo rosto coberto com uma máscara de madeira pintada de rosa e desdentado antigas facções e zombando. A dança começa com uma coreografia lenta, descansando nos calcanhares, e tremor das varas no chão de madeira. A melodia é cativante e melancolia. Pouco a pouco o ritmo acelera, os "oldies" que daemons são liberados ea canção explode como um grand finale. Octavio Paz escreve em "O Labirinto da Solidão" que as representações são sempre um escárnio popular mexicana de vida, "Insignificância da existência humana". A "Dança dos Homens pouco velho", seu funeral tempo, que prego na cabeça. Ela reflete o profundo sentimento de solidão do alto-falante Paz- "Afirmando e recusa-se alternadamente melancolia e alegria, no silêncio eo grito, no fervor religioso e livre crime ", e define a identidade mexicana.
De noche llegamos al hotel. En el patio nos espera un espectáculo sobrecogedor. Es la “Danza de los Viejitos”. Vemos a cinco hombres con ropas de campesino y la cara cubierta con una máscara de madera pintada de rosa y facciones de viejo desdentado y burlón. El baile comienza con una coreografía lenta, apoyada en el taconeo y el temblor de los bastones sobre el suelo de madera. La melodía es pegadiza y melancólica. Poco a poco el ritmo se acelera, de "oudjes" die imps en bracht het nummer explodeert als een vuurwerk einde. Octavio Paz schrijft in "Het Labyrint van Eenzaamheid" representaties Mexicaanse folk zijn altijd een aanfluiting van het leven, "Insignificance van het menselijk bestaan". De "Dans van de Little Old Men", hun tijd begrafenis, we spijker op de kop. Weerspiegelt deze diep gevoel van eenzaamheid-de spreker Vrede- "Dat bevestigt en ontkent afwisselend melancholie en vreugde, in stilte en de schreeuw, Gratis in de criminaliteit en religieuze ijver ", en het definiëren van Mexicaanse identiteit.
De nit arribem a l'hotel. Al pati ens espera un espectacle esglaiador. És la "Dansa dels Viejitos". Veiem a cinc homes amb robes de pagès i la cara coberta amb una màscara de fusta pintada de rosa i faccions de vell desdentat i burleta. El ball comença amb una coreografia lenta, recolzada en el taloneig i el tremolor dels bastons sobre el terra de fusta. La melodia és enganxosa i melancòlica. A poc a poc el ritme s'accelera, els "vellets" s'alliberen qual diablons i esclata la cançó com una traca final. Octavio Paz escriu a "El laberint de la solitud" que les representacions populars mexicanes són sempre un burla de la vida, "Insignificança de l'existència humana". La "Dansa dels Viejitos", amb el seu temps fúnebre, se'ns clava al cap. Reflecteix aquest profund sentiment de solitud-de què parla Pau- "Que s'afirma i es nega alternativament a la malenconia i la joia, en el silenci i el crit, en el crim gratuït i el fervor religiós ", i que defineix la identitat mexicana.
Noću smo stigli u hotel. U dvorištu se očekuje spektakl. To je "Ples od Little Old Men". Vidimo pet muškaraca u seljačkoj nošnji i lica prekrivena drvenom maskom naslikana ružičaste i bezubi stare frakcije i izrugivanja. Ples počinje sa sporim koreografije, odmor na petama, i tremor od šipki na drvenom podu. Melodija je privlačan i melankolija. Malo po malo ubrzava tempo, su "oldies", koji se pojavljuju i demone pjesma eksplodira poput velikog finala. Octavio Paz piše u "labirint samoće" da su prikazi uvijek popularan meksički ruglo od života, "Beznačajnost ljudskog postojanja". "Ples od Little Old Men", njihovo vrijeme sprovoda, mi nokat na glavu. To odražava dubok osjećaj usamljenosti zvučnika mir- "Potvrđujući i odbija naizmjence tuga i radost, u tišini i vrisak, u kriminal slobodno i vjerski zanos ", i definira meksički identitet.
Ночью мы прибыли в отель,. Во дворе мы ожидаем, что подавляющее зрелище. Это "Танец маленьких Старикам". Мы видим, пять мужчин, одетых в крестьянскую одежду и лицо покрыты деревянной маской выкрашенные в розовый цвет и беззубая старая фракций и насмешливый. Танец начинается с медленной хореографией, опираясь на каблуки и дрожания палочки на деревянном полу. Мелодия является броским и меланхолии. Постепенно темп ускоряется, «старичков», которые бесов и выпустил песню взрывается, как конец фейерверки. Октавио Пас пишет в "Лабиринт одиночества" мексиканские народные представления всегда насмешка над жизнью, "Ничтожество человеческого существования". "Танец маленьких Старикам", свое время похорон, Мы гвоздь в голову. Отражает это глубокое чувство одиночества-спикер Мира- "Это подтверждает и отрицает поочередно тоски и радости, в тишине и крик, Бесплатно в преступности и религиозного рвения ", и определение мексиканской идентичности.
Gauez iritsi zen hotelean dugu. Patioan jasanezinak ikuskizun bat espero dugu. "Zaharrean Little Gizon Dantza" da. Bost gizon baserritar jantziak eta aurpegia egurrezko maskara batekin estalita jantzita margotu arrosa eta toothless fakzio zaharra ikusiko dugu, eta mocking. Dantza motela koreografia batekin hasten, takoi eta astindu on makila, zurezko solairu gainean. Da melodia gogoraerrazak eta malenkonia. Erritmoa apur azkarrago-poliki, eta "oldies" eta horrek imps kaleratu abestia su artifizialak amaiera bat bezala lehertzen. Octavio Paz errepresentazioak folk Mexikoko "Bakardadearen labirintoan" idazten dira beti bizitzaren mockery, "Giza existentziaren Insignificance". "Zaharrean Little Gizon Dantza" The, euren denbora hileta, egitetik buruan dugu. Bakardade-du hizlari Bakearen sentimendu sakon honetan islatzen- "Hori dio, eta ukatu egiten du txandaka malenkonia eta poza, isiltasuna eta garrasi batean, Delitua eta erlijio debozio libre ", eta Mexikoko nortasuna definitzeko.
  La revista de viajes co...  
Vemos a cinco hombres con ropas de campesino y la cara cubierta con una máscara de madera pintada de rosa y facciones de viejo desdentado y burlón. El baile comienza con una coreografía lenta, apoyada en el taconeo y el temblor de los bastones sobre el suelo de madera.
La nuit, nous sommes arrivés à l'hôtel. Dans la cour, nous nous attendons à un spectacle écrasante. Il s'agit de la «Danse des petits vieux". Nous voyons cinq hommes portant des habits de paysan et le visage recouvert d'un masque en bois peinte en rose et édenté vieilles factions et se moquant. La danse commence par une lente chorégraphie, reposant sur les talons et les bâtonnets de se serrent sur le plancher en bois. La mélodie est entraînante et mélancolique. Peu à peu, le rythme s'accélère, les «anciens» qui lutins et sorti la chanson explose comme un feu d'artifice final. Octavio Paz écrit dans "Le Labyrinthe de la solitude" représentations folkloriques mexicains sont toujours un simulacre de vie, «L'insignifiance de l'existence humaine". La "danse des petits vieux", leurs funérailles de temps, nous clou sur la tête. Reflète ce profond sentiment de solitude, la paix du haut-parleur- "Qui affirme et nie en alternance mélancolie et de joie, dans le silence et le cri, Libre de la criminalité et de ferveur religieuse ", et la définition de l'identité mexicaine.
In der Nacht kamen wir im Hotel. Im Hof ​​erwartet ein Spektakel. Es ist der "Tanz der kleinen Old Men". Wir sehen fünf Männer im bäuerlichen Gewand und Gesicht mit einer Maske aus Holz bedeckt rosa gestrichen und zahnlosen alten Fraktionen und Spott. Der Tanz beginnt mit einer langsamen Choreographie, ruht auf den Fersen, und Tremor der Stangen auf dem Holzboden. Die Melodie ist eingängig und Melancholie. Nach und nach das Tempo beschleunigt, die "Oldies", die Dämonen freigesetzt werden und das Lied explodiert wie ein großes Finale. Octavio Paz schreibt in "Das Labyrinth der Einsamkeit", die Darstellungen sind immer eine beliebte mexikanische Verhöhnung des Lebens, "Bedeutungslosigkeit der menschlichen Existenz". Der "Tanz der kleinen Old Men", ihre Zeit Beerdigung, wir auf den Kopf nageln. Es spiegelt die tiefe Gefühl der Einsamkeit des Lautsprechers Frieden- "Bekräftigung und weigert sich abwechselnd Wehmut und Freude, in der Stille und der Schrei, in der Tat frei und religiöser Inbrunst ", und definiert mexikanischen Identität.
Di notte siamo arrivati ​​in albergo. Nel cortile ci aspettiamo uno spettacolo travolgente. E 'la "danza dei vecchietti". Vediamo cinque uomini che indossano abiti da contadino, e il viso coperto da una maschera di legno dipinta di rosa e senza denti vecchie fazioni e beffardo. La danza inizia con una coreografia lenta, appoggiato sui talloni e bastoni scossa sul pavimento di legno. La melodia è orecchiabile e malinconia. A poco a poco il ritmo accelera, le "oldies" che folletti e rilasciato la canzone esplode come un fine fuochi d'artificio. Octavio Paz scrive in "Il labirinto della solitudine" rappresentazioni popolare messicana sono sempre una presa in giro della vita, "Insignificanza dell'esistenza umana". La "danza dei vecchietti", il loro funerale tempo, abbiamo chiodo sulla testa. Riflette questo profondo senso di solitudine, la pace altoparlante- "Che afferma e nega alternativamente malinconia e gioia, nel silenzio e l'urlo, Libero nel crimine e fervore religioso ", e la definizione di identità messicana.
À noite chegamos no hotel. No pátio esperávamos um espetáculo. É a "Dança dos Homens pouco velho". Nós vemos cinco homens com roupas de camponês eo rosto coberto com uma máscara de madeira pintada de rosa e desdentado antigas facções e zombando. A dança começa com uma coreografia lenta, descansando nos calcanhares, e tremor das varas no chão de madeira. A melodia é cativante e melancolia. Pouco a pouco o ritmo acelera, os "oldies" que daemons são liberados ea canção explode como um grand finale. Octavio Paz escreve em "O Labirinto da Solidão" que as representações são sempre um escárnio popular mexicana de vida, "Insignificância da existência humana". A "Dança dos Homens pouco velho", seu funeral tempo, que prego na cabeça. Ela reflete o profundo sentimento de solidão do alto-falante Paz- "Afirmando e recusa-se alternadamente melancolia e alegria, no silêncio eo grito, no fervor religioso e livre crime ", e define a identidade mexicana.
De noche llegamos al hotel. En el patio nos espera un espectáculo sobrecogedor. Es la “Danza de los Viejitos”. Vemos a cinco hombres con ropas de campesino y la cara cubierta con una máscara de madera pintada de rosa y facciones de viejo desdentado y burlón. El baile comienza con una coreografía lenta, apoyada en el taconeo y el temblor de los bastones sobre el suelo de madera. La melodía es pegadiza y melancólica. Poco a poco el ritmo se acelera, de "oudjes" die imps en bracht het nummer explodeert als een vuurwerk einde. Octavio Paz schrijft in "Het Labyrint van Eenzaamheid" representaties Mexicaanse folk zijn altijd een aanfluiting van het leven, "Insignificance van het menselijk bestaan". De "Dans van de Little Old Men", hun tijd begrafenis, we spijker op de kop. Weerspiegelt deze diep gevoel van eenzaamheid-de spreker Vrede- "Dat bevestigt en ontkent afwisselend melancholie en vreugde, in stilte en de schreeuw, Gratis in de criminaliteit en religieuze ijver ", en het definiëren van Mexicaanse identiteit.
De nit arribem a l'hotel. Al pati ens espera un espectacle esglaiador. És la "Dansa dels Viejitos". Veiem a cinc homes amb robes de pagès i la cara coberta amb una màscara de fusta pintada de rosa i faccions de vell desdentat i burleta. El ball comença amb una coreografia lenta, recolzada en el taloneig i el tremolor dels bastons sobre el terra de fusta. La melodia és enganxosa i melancòlica. A poc a poc el ritme s'accelera, els "vellets" s'alliberen qual diablons i esclata la cançó com una traca final. Octavio Paz escriu a "El laberint de la solitud" que les representacions populars mexicanes són sempre un burla de la vida, "Insignificança de l'existència humana". La "Dansa dels Viejitos", amb el seu temps fúnebre, se'ns clava al cap. Reflecteix aquest profund sentiment de solitud-de què parla Pau- "Que s'afirma i es nega alternativament a la malenconia i la joia, en el silenci i el crit, en el crim gratuït i el fervor religiós ", i que defineix la identitat mexicana.
Noću smo stigli u hotel. U dvorištu se očekuje spektakl. To je "Ples od Little Old Men". Vidimo pet muškaraca u seljačkoj nošnji i lica prekrivena drvenom maskom naslikana ružičaste i bezubi stare frakcije i izrugivanja. Ples počinje sa sporim koreografije, odmor na petama, i tremor od šipki na drvenom podu. Melodija je privlačan i melankolija. Malo po malo ubrzava tempo, su "oldies", koji se pojavljuju i demone pjesma eksplodira poput velikog finala. Octavio Paz piše u "labirint samoće" da su prikazi uvijek popularan meksički ruglo od života, "Beznačajnost ljudskog postojanja". "Ples od Little Old Men", njihovo vrijeme sprovoda, mi nokat na glavu. To odražava dubok osjećaj usamljenosti zvučnika mir- "Potvrđujući i odbija naizmjence tuga i radost, u tišini i vrisak, u kriminal slobodno i vjerski zanos ", i definira meksički identitet.
Ночью мы прибыли в отель,. Во дворе мы ожидаем, что подавляющее зрелище. Это "Танец маленьких Старикам". Мы видим, пять мужчин, одетых в крестьянскую одежду и лицо покрыты деревянной маской выкрашенные в розовый цвет и беззубая старая фракций и насмешливый. Танец начинается с медленной хореографией, опираясь на каблуки и дрожания палочки на деревянном полу. Мелодия является броским и меланхолии. Постепенно темп ускоряется, «старичков», которые бесов и выпустил песню взрывается, как конец фейерверки. Октавио Пас пишет в "Лабиринт одиночества" мексиканские народные представления всегда насмешка над жизнью, "Ничтожество человеческого существования". "Танец маленьких Старикам", свое время похорон, Мы гвоздь в голову. Отражает это глубокое чувство одиночества-спикер Мира- "Это подтверждает и отрицает поочередно тоски и радости, в тишине и крик, Бесплатно в преступности и религиозного рвения ", и определение мексиканской идентичности.
Gauez iritsi zen hotelean dugu. Patioan jasanezinak ikuskizun bat espero dugu. "Zaharrean Little Gizon Dantza" da. Bost gizon baserritar jantziak eta aurpegia egurrezko maskara batekin estalita jantzita margotu arrosa eta toothless fakzio zaharra ikusiko dugu, eta mocking. Dantza motela koreografia batekin hasten, takoi eta astindu on makila, zurezko solairu gainean. Da melodia gogoraerrazak eta malenkonia. Erritmoa apur azkarrago-poliki, eta "oldies" eta horrek imps kaleratu abestia su artifizialak amaiera bat bezala lehertzen. Octavio Paz errepresentazioak folk Mexikoko "Bakardadearen labirintoan" idazten dira beti bizitzaren mockery, "Giza existentziaren Insignificance". "Zaharrean Little Gizon Dantza" The, euren denbora hileta, egitetik buruan dugu. Bakardade-du hizlari Bakearen sentimendu sakon honetan islatzen- "Hori dio, eta ukatu egiten du txandaka malenkonia eta poza, isiltasuna eta garrasi batean, Delitua eta erlijio debozio libre ", eta Mexikoko nortasuna definitzeko.
Á noite chegamos ao hotel. No patio esperabamos un espectáculo. É a "Danza dos Homes pouco vello". Vemos cinco homes con roupa de campesiño eo rostro cuberto cunha máscara de madeira pintada de rosa e desdentado antigas faccións e mofando. A danza comeza cunha coreografía lenta, descansando nos talóns, e tremor das varas no chan de madeira. A melodía é cativante e melancolía. Aos poucos o ritmo acelera, os "Oldies" que daemons son liberados ea canción explota como un grand finale. Octavio Paz escribe en "O Labirinto da Soidade" que as representacións son sempre un escarnio popular mexicana de vida, "Insignificancia da existencia humana". A "Danza dos Homes pouco vello", seu funeral tempo, que prego na cabeza. Ela reflicte o profundo sentimento de soidade do altofalante Paz- "Afirmando e rexeita-se alternativamente melancolía e alegría, no silencio eo berro, no fervor relixioso e libre crime ", e define a identidade mexicana.
  La revista de viajes co...  
Llegamos allí y tuvimos que coger una barcaza de madera para 40 personas en la que íbamos 63 para hacer un papel en Inhambane, y esperar a que terminaran una hoja de ordenador que tecleaban con un dedo, y  cambiaron por lenta a la persona y vino una que tecleaba con dos, y volvimos a la barcaza con otras 60 personas, y llegamos a la oficina de Maxixe, y dejamos mis papeles tras tres horas de esperas y fotocopias, y volvimos una semana después, y habían perdido mis papeles, y mi pasaporte no estaba, y me decían que es que no tienen etiquetas porque Maputo no se las manda, y estaba ilegal, y a nadie le importaba, y todos los que estaban alrededor de mí salían también sin documentos, y la cola de gente salía de la vieja oficina donde los trabajadores no atendían porque no les daba la gana, y nadie se quejaba, y trataban mal a la gente, y yo grité enfadado, y el Sr Marsinhe hizo algo parecido a un susurro para mostrar su enfado solidario, y los demás miraban extrañados al extranjero que se enfadaba, y yo no entendía nada, y escuchaba a una imbécil tratarme como un imbécil, y mantuve conversaciones de imbécil, y el Sr Matsinhe sonreía, y entonces entró en un despacho, y salió después de otra sala, y un tipo mientras quería venderme un mapa de toda África en una escena surrealista, y una de las funcionarias me explicaba que el problema era de Maputo, y otra jugaba a las cartas, y yo pensé que nunca iba a salir de aquel lugar, y me reía a carcajadas, y me daba cabezazos, y me dijeron que no podían hacer nada, y de pronto salió el Sr Matsinhe con mi pasaporte en la mano, con un visado, y me dijo que nos podíamos ir a casa.
Nous sommes arrivés et j'ai dû prendre une barge en bois 40 personnes à qui nous 63 à jouer un rôle dans Inhambane, et attendre pour eux de finir un morceau de l'ordinateur avec un doigt tambours, et modifié par la personne qui est venue lentement un tambour à deux, et est retourné à la barge avec les autres 60 Les gens, et est arrivé au bureau de Maxixe, et laisser mes papiers après trois heures d'attente et de photocopies, et retourné une semaine plus tard, et j'avais perdu mon papier, et mon passeport n'était pas, et j'ai dit qui n'est pas étiqueté parce qu'ils ne sont pas envoyés Maputo, et qu'elle était illégale, et personne ne se souciait, et tous ceux qui étaient autour de moi aussi venu sans documents, et la ligne de personnes de l'ancien bureau où les travailleurs ont participé parce qu'ils se sentaient comme, et personne ne s'est plaint, et les gens maltraités, et j'ai crié rageusement, et M. Marsinhe fait quelque chose comme un murmure de montrer leur solidarité de la colère, et d'autres regardaient étrangement étranger qui est en colère, et je n'ai rien compris, et écouté de me traiter comme un réflexe idiot, et a eu des entretiens trou du cul, et M. Matsinhe sourire, et ensuite dans un bureau, et est allé après l'autre chambre, et un gars voulait me vendre une carte tout à travers l'Afrique dans une scène surréaliste, et l'un des responsables m'a dit que le problème était à Maputo, et d'autres cartes à jouer, et je pensais que je n'aurais jamais quitter cet endroit, et j'ai ri à haute voix, et m'a donné têtes, et ils ont dit qu'ils ne pouvaient rien faire, et soudain M. Matsinhe avec mon passeport à la main, avec un visa, et j'ai dit que nous pouvions rentrer à la maison.
Wir kamen dort und musste eine hölzerne Lastkahn nehmen 40 Menschen, in der wir 63 eine Rolle zu spielen in Inhambane, und warten, bis sie ein Stück von Computer mit einem Finger trommeln beenden, und geändert durch die Person langsam kam ein mit zwei Trommeln, und kehrte nach dem Lastkahn mit anderen 60 Die Menschen, und kam zu dem Büro von Maxixe, und ließ meine Papiere nach drei Stunden des Wartens und Fotokopien, und kehrte eine Woche später, und hatte meine Arbeit verloren, und mein Pass war nicht, und ich sagte, dass ist nicht markiert, weil sie nicht gesendet werden Maputo, und war illegal, und niemand kümmerte sich, und alle, die um mich herum waren kam auch ohne Papiere, und die Linie des Menschen aus dem alten Büro, wo Arbeiter besucht, weil sie das Gefühl, und niemand beschwert, und misshandelt Menschen, und ich schrie wütend, und Herr Marsinhe machte etwas wie ein Flüstern, um ihre Wut Solidarität zeigen, und anderen sahen seltsam fremd, wer ist böse, und ich habe nichts verstanden, und hörte mir wie ein Idiot Ruck behandeln, und führte Gespräche Arschloch, und Herr Matsinhe lächelnd, und ging dann in ein Büro, und ging nach einem anderen Raum, und ein Mann verkaufen wollte mir eine Karte, während in Afrika in einer surrealen Szene, und einer der Beamten sagte mir, dass das Problem in Maputo war, und andere Spielkarten, und ich dachte, ich würde nie verlassen diesen Ort, und ich lachte laut, und stieß mich, und sie sagten, sie könnten nichts tun, und plötzlich kam Herr Matsinhe mit meinem Pass in der Hand, mit einem Visum, und ich sagte, wir könnten nach Hause gehen.
Siamo arrivati ​​e abbiamo dovuto prendere un barcone di legno 40 persone a cui ci 63 a svolgere un ruolo in Inhambane, e attendere per loro di finire un pezzo di computer con un dito drumming, e modificato dalla persona lentamente è venuto un drumming con due, e restituito alla chiatta con altri 60 Persone, e arrivato alla carica di Maxixe, e lasciare che le mie carte, dopo tre ore di attesa e fotocopie, ed è tornato una settimana dopo, e aveva perso la mia carta, e il mio passaporto non era, e io ho detto che non è etichettato in quanto non vengono inviati Maputo, ed era illegale, e nessuno importava, e tutti quelli che erano intorno a me è venuto anche senza documenti, e la fila di persone fuori del vecchio ufficio in cui i lavoratori hanno partecipato perché si sentivano come, e nessuno si lamentava, e le persone maltrattate, e ho gridato con rabbia, e il signor Marsinhe fatto qualcosa di simile a un sussurro per mostrare la loro solidarietà rabbia, e altri sembravano stranamente alieno che è arrabbiato, e non ho capito niente, e ascoltato a trattarmi come un idiota idiota, e ha tenuto colloqui stronzo, e il signor Matsinhe sorridente, e poi è andato in un ufficio, e se ne andò dopo un'altra stanza, e un ragazzo voleva vendermi una mappa, mentre in tutta l'Africa in una scena surreale, e uno dei funzionari mi ha detto che il problema era a Maputo, e altre carte da gioco, e ho pensato che non avrei mai lasciare quel posto, e ho riso ad alta voce, e mi butted, e hanno detto che non potevano fare niente, e improvvisamente è venuto il signor Matsinhe con il mio passaporto in mano, con un visto, e io ho detto che potevamo andare a casa.
Chegamos lá e tive que tomar uma barcaça de madeira 40 pessoas em que nós 63 para desempenhar um papel na Inhambane, e esperar folha computador acabado com um dedo percussão, e modificadas pela pessoa devagar e veio uma bateria com dois, e voltou para o barco com outros 60 Pessoas, e chegou ao cargo de Maxixe, meus documentos e saiu depois de três horas de espera e fotocópias, e voltou uma semana depois, e tinha perdido meus documentos, e meu passaporte não foi, Eles me disseram que você não tem rótulos, porque eles não são enviados Maputo, e era ilegal, e ninguém se importava, e todos os que estavam ao meu redor também veio sem documentos, ea linha de pessoas que saem do antigo escritório, onde os trabalhadores participaram porque senti como, e ninguém reclamou, e as pessoas maltratadas, e eu gritei com raiva, eo Sr. Marsinhe fez algo como um sussurro para mostrar a sua solidariedade raiva, e outros parecia estranhamente estrangeiro que está com raiva, e eu não entendi nada, e ouviu a me tratar como um idiota idiota, e manteve conversações idiota, sonreía y el Sr. Matsinhe, e, em seguida, entrou em um escritório, e seguiu a outra sala, e um cara queria me vender um mapa enquanto em toda a África em uma cena surreal, e um dos policiais me disse que o problema era em Maputo, e outras cartas de baralho, e eu pensei que nunca iria sair daquele lugar, e eu ri alto, e me dava cabezazos, e eles disseram que não podia fazer nada, e de repente veio o Sr. Matsinhe com o meu passaporte na mão, com um visto, e eu disse que poderia ir para casa.
Llege en Allie tuvimos dat coger una houten schuit naar 40 mensen erin dat íbamos 63 hacer voor een rol in Inhambane, en wacht tot de afgewerkte ene blad tecleaban computer met een vinger, en aangepast aan de persoon langzaam en zag dat een met de tecleaba, en toen gingen we weer aan de bak met otras 60 Mensen, llege en het kantoor van de Augurk, y mis dejamos rol na drie uur wachten en fotokopieën, en kwamen een week na, en de meeste papieren had verloren, en mijn paspoort was, en ik zei dat niet wordt bestempeld omdat ze niet worden verzonden Maputo, en dat zij onwettig, en niemand wat schelen, en allen, die rondom mij waren kwam ook zonder documenten, en de lijn van mensen uit het oude kantoor waar de arbeiders woonden omdat ze voelde als, en niemand klaagde, en mishandeld mensen, en ik schreeuwde woedend, en de heer Marsinhe maakte iets als een fluistering om hun woede solidariteit te tonen, en anderen keken vreemd vreemdeling die boos is, en ik heb niets te begrijpen, en luisterde naar me behandelen als een idioot jerk, en gesprekken lul gehouden, en de heer Matsinhe lachend, en vervolgens ging in een kantoor, en ging na de andere kamer, en een man wilde verkopen mij een kaart, terwijl in Afrika in een surrealistische scène, en een van de ambtenaren vertelden me dat het probleem was in Maputo, en andere speelkaarten, en ik dacht dat ik zou nooit die plaats te verlaten, en ik lachte hardop, en butted me, en ze zeiden dat ze konden niets doen, en kwam plotseling de heer Matsinhe met mijn paspoort in de hand, met een visum, en ik zei dat we konden naar huis gaan.
Llegamos allí y tuvimos que coger una barcaza de madera para 40 personas en la que íbamos 63 para hacer un papel en Inhambane, y esperar a que terminaran una hoja de ordenador que tecleaban con un dedo, y  cambiaron por lenta a la persona y vino una que tecleaba con dos, y volvimos a la barcaza con otras 60 persones, y llegamos a la oficina de Maxixe, y dejamos mis papeles tras tres horas de esperas y fotocopias, y volvimos una semana después, y habían perdido mis papeles, y mi pasaporte no estaba, y me decían que es que no tienen etiquetas porque Maputo no se las manda, y estaba ilegal, y a nadie le importaba, y todos los que estaban alrededor de mí salían también sin documentos, y la cola de gente salía de la vieja oficina donde los trabajadores no atendían porque no les daba la gana, y nadie se quejaba, y trataban mal a la gente, y yo grité enfadado, y el Sr Marsinhe hizo algo parecido a un susurro para mostrar su enfado solidario, y los demás miraban extrañados al extranjero que se enfadaba, y yo no entendía nada, y escuchaba a una imbécil tratarme como un imbécil, y mantuve conversaciones de imbécil, y el Sr Matsinhe sonreía, y entonces entró en un despacho, i va sortir després d'una altra sala, i un tipus mentre volia vendre un mapa de tota Àfrica en una escena surrealista, i una de les funcionàries m'explicava que el problema era de Maputo, i una altra jugava a les cartes, i jo vaig pensar que mai sortiria d'aquell lloc, i reia a riallades, i em va donar encapçalats, i em van dir que no podien fer res, i de sobte va sortir el Sr Matsinhe amb el meu passaport a la mà, amb un visat, i em va dir que ens podíem anar a casa.
Imamo tamo i morali uzeti drvenu skelu 40 ljudi u kojoj smo 63 igrati ulogu u Inhambane, i čekati da ih završiti komad računalo s prstom bubnjanje, i mijenja osobu polako došao bubnjanje s dva, i vratio se na šlepu sa drugima 60 Ljudi, i stigao u uredu Maxixe, i neka moje radove nakon tri sata čekanja i fotokopijama, i vratio tjedan dana kasnije, i izgubio moj papir, i moja putovnica nije bio, i sam je rekao da nije označen, jer oni ne šalju Maputo, i bila nezakonita, i nitko nije mario, i svi koji su bili oko mene također je došao bez dokumenata, i linija ljudi iz starog ureda gdje radnici prisustvovao jer su se osjećali kao, i nitko ne prigovara, i maltretirao ljude, i ja bijesno uzvikivao, i gospodin Marsinhe napravili nešto poput šapata pokazati svoj gnjev solidarnost, i drugi izgledao neobično stranac koji je ljut, i ja ne razumijem ništa, i slušao me tretirati kao idiot kreten, i razgovarao šupak, i gospodin Matsinhe smiješi, , a zatim je otišao u ured, i otišao nakon još jedne sobe, i dečko htjeli prodati mi plan, a diljem Afrike u nadrealnom sceni, i jedan od dužnosnika mi je rekao da je problem bio u Maputo, i drugi kartaju, a ja mislio da sam nikada ne bih ostavio to mjesto, i ja sam se smijao naglas, i dao mi zaglavlja, i rekli su mogli učiniti ništa, i odjednom je došao g. Matsinhe s mojom putovnicom u ruci, s vizom, a ja sam rekao da možemo ići kući.
Llegamos allí y tuvimos que coger una barcaza de madera para 40 personas en la que íbamos 63 para hacer un papel en Inhambane, y esperar a que terminaran una hoja de ordenador que tecleaban con un dedo, y  cambiaron por lenta a la persona y vino una que tecleaba con dos, y volvimos a la barcaza con otras 60 люди, y llegamos a la oficina de Maxixe, y dejamos mis papeles tras tres horas de esperas y fotocopias, y volvimos una semana después, y habían perdido mis papeles, y mi pasaporte no estaba, y me decían que es que no tienen etiquetas porque Maputo no se las manda, y estaba ilegal, y a nadie le importaba, y todos los que estaban alrededor de mí salían también sin documentos, y la cola de gente salía de la vieja oficina donde los trabajadores no atendían porque no les daba la gana, y nadie se quejaba, y trataban mal a la gente, y yo grité enfadado, y el Sr Marsinhe hizo algo parecido a un susurro para mostrar su enfado solidario, y los demás miraban extrañados al extranjero que se enfadaba, y yo no entendía nada, y escuchaba a una imbécil tratarme como un imbécil, y mantuve conversaciones de imbécil, y el Sr Matsinhe sonreía, y entonces entró en un despacho, y salió después de otra sala, y un tipo mientras quería venderme un mapa de toda África en una escena surrealista, y una de las funcionarias me explicaba que el problema era de Maputo, y otra jugaba a las cartas, y yo pensé que nunca iba a salir de aquel lugar, y me reía a carcajadas, y me daba cabezazos, y me dijeron que no podían hacer nada, y de pronto salió el Sr Matsinhe con mi pasaporte en la mano, con un visado, y me dijo que nos podíamos ir a casa.
Llegamos allí y tuvimos que coger una barcaza de madera para 40 personas en la que íbamos 63 para hacer un papel en Inhambane, y esperar a que terminaran una hoja de ordenador que tecleaban con un dedo, y  cambiaron por lenta a la persona y vino una que tecleaba con dos, y volvimos a la barcaza con otras 60 pertsona, y llegamos a la oficina de Maxixe, y dejamos mis papeles tras tres horas de esperas y fotocopias, y volvimos una semana después, y habían perdido mis papeles, y mi pasaporte no estaba, y me decían que es que no tienen etiquetas porque Maputo no se las manda, y estaba ilegal, y a nadie le importaba, y todos los que estaban alrededor de mí salían también sin documentos, y la cola de gente salía de la vieja oficina donde los trabajadores no atendían porque no les daba la gana, y nadie se quejaba, y trataban mal a la gente, y yo grité enfadado, y el Sr Marsinhe hizo algo parecido a un susurro para mostrar su enfado solidario, y los demás miraban extrañados al extranjero que se enfadaba, y yo no entendía nada, y escuchaba a una imbécil tratarme como un imbécil, y mantuve conversaciones de imbécil, y el Sr Matsinhe sonreía, y entonces entró en un despacho, y salió después de otra sala, y un tipo mientras quería venderme un mapa de toda África en una escena surrealista, y una de las funcionarias me explicaba que el problema era de Maputo, y otra jugaba a las cartas, y yo pensé que nunca iba a salir de aquel lugar, y me reía a carcajadas, y me daba cabezazos, y me dijeron que no podían hacer nada, y de pronto salió el Sr Matsinhe con mi pasaporte en la mano, con un visado, y me dijo que nos podíamos ir a casa.
Chegamos alí e tiña que tomar unha barca de madeira 40 persoas en que 63 a desempeñar un papel en Inhambane, e esperar por eles para rematar unha peza de ordenador cun dedo percusión, e modificadas pola persoa lentamente veu a batería con dous, e devolto á barcaça con outra 60 Persoas, e chegou ao cargo de Maxixe, e deixar meus documentos logo de tres horas de espera e fotocopias, e unha semana despois volveu, e perdera o meu papel, e meu pasaporte non foi, e eu dixen que non é rotulado, porque eles non son enviados Maputo, e era ilegal, e ninguén lle importaba, ea todos os que estaban ao meu redor tamén veu sen documentos, ea cola de persoas para fóra do vello escritorio, onde os traballadores participaron porque se sentían como, e ninguén reclamou, e as persoas maltratadas, e eu berrei con rabia, e Mr Marsinhe fixo algo como un sussurro para mostrar a súa solidariedade rabia, e outros, parecía estrañamente estranxeiro que está con rabia, e eu non entendín nada, ea escoitou a tratar-me como un idiota idiota, e mantivo conversacións idiota, e Mr Matsinhe sorrindo, e logo, entrou nunha oficina, e foi despois do outro cuarto, e un cara quería me vender un mapa, mentres que en toda a África nunha escena surreal, e un dos empregados me dixo que o problema era en Maputo, e outras cartas de baralla, e eu penso que nunca ía saír daquel lugar, e eu rin alto, y me daba cabezazos, e eles dixeron que non podía facer nada, e de súpeto chegou Mr Matsinhe co meu pasaporte na man, con un visto, e eu dixen que podería ir a casa.