moi – Übersetzung – Keybot-Wörterbuch

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Français English Spacer Help
Ausgangssprachen Zielsprachen
Keybot 10 Ergebnisse  www.polarwind-expeditions.com
  Princesse camionneuse C...  
De belles jantes sont tout aussi importantes qu’un poids lourd bien nettoyé. C’est la première impression et pour moi, il est très important que tout soit propre.
Schöne Felgen sind genauso wichtig wie ein schön geputzter LKW. Das ist der erste Eindruck und für mich sehr, sehr wichtig, dass alles sauber ist.
Unas llantas bonitas son tan importantes como un camión bien limpio. Esa es la primera impresión y para mí es muy, muy importante que todo esté limpio.
Avere dei bei cerchi è importante quanto avere un camion pulito. È la prima impressione, e per me è molto, molto importante che tutto sia pulito.
Ter jantes bonitas é tão importante como ter um camião muito bem limpo. É muito importante para mim como primeira impressão que tudo esteja impecável.
Hezké disky jsou stejně tak důležité jako pěkně vyleštěný kamion. To dělá první dojem a pro mne je velice, velice důležité, aby všechno bylo čisté.
Piękne felgi są tak samo ważne jak pięknie wyczyszczona ciężarówka. To składa się na pierwsze wrażenie i dla mnie jest bardzo, bardzo ważne, żeby wszystko było czyste.
  Les étudiants de la for...  
Bärbel: «J’ai reçu un conseil de l’agence pour l’emploi et j’ai été immédiatement intéressée, car je trouve cool l’industrie de la technologie. Aussi bien mes parents que moi sommes des motocyclistes enthousiastes.»
Bärbel: «Ich habe einen Tipp von der Arbeitsagentur erhalten und war sofort interessiert, da ich die Technikbranche cool finde – sowohl meine Eltern als auch ich sind begeisterte Motorradfahrer.»
Bärbel: «La agencia de empleo me hizo la sugerencia y me interesó de inmediato porque considero que el sector tecnológico es genial. Cabe señalar que tanto mis padres como yo somos aficionados a las motos».
Bärbel: «L’agenzia per il lavoro mi ha dato questo suggerimento che ha riscosso subito il mio interesse perché trovo entusiasmante il settore tecnico. Sia io che i miei genitori siamo motociclisti appassionati.»
Bärbel: “Recebi uma dica da agência de emprego e fiquei logo interessada, uma vez que tenho interesse na área técnica – tanto os meus pais como eu adoramos de andar de mota.”
Bärbel: «Dostala jsem tip od pracovní agentury a okamžitě mě to zaujalo, protože technický sektor považuji za úžasný – mí rodiče i já jsme nadšení motorkáři.»
Bärbel: „Dostałam informację z agencji pośrednictwa pracy i natychmiast się nią zainteresowałam, ponieważ uważam, że branża techniczna jest cool – zarówno moi rodzice jak i jesteśmy zapalonymi motocyklistami”.
  RONAL GmbH Landau - Ron...  
Je me demande toujours comment le temps a pu passer aussi vite. J’ai passé une très longue période de ma vie chez RONAL. J’ai aussi pu suivre le processus de développement de RONAL GROUP à partir de 1988. C’est pourquoi cet anniversaire compte beaucoup pour moi.
Dieses Jahr habe auch ich mein 30-jähriges RONAL Jubiläum. Ich frage mich immer wieder, wo wohl die Zeit geblieben ist. Einen sehr langen Zeitraum in meinem Leben habe ich bei der RONAL verbracht. Auch habe ich den Entwicklungsprozess der RONAL GROUP ab 1988 mitverfolgen dürfen. Deshalb ist mir dieses Jubiläum sehr wichtig.
Este año también celebro mi 30 aniversario en RONAL. No dejo de preguntarme, dónde se quedó el tiempo. He estado un largo período de mi vida en RONAL. También he tenido la oportunidad de seguir el proceso de desarrollo de RONAL GROUP desde 1988. Por esa razón, este aniversario es tan importante para mí.
Anche io festeggio i miei 30 anni con RONAL e continuo a ripetermi che il tempo è volato. Ho passato tantissimo tempo della mia vita presso RONAL. E ho avuto la fortuna di seguire passo passo la crescita di RONAL GROUP dal 1988. Questo anniversario, per me, è davvero molto importante.
Este ano celebro o meu 30.º aniversário na RONAL. Pergunto-me vezes sem conta onde foi parar o tempo. Uma parte significativa da minha vida foi passada na RONAL. E também acompanhei o processo de desenvolvimento do RONAL GROUP desde 1988. Por isso este meu aniversário é muito importante.
Letos mám i já své 30leté jubileum u společnosti RONAL. Stále znovu a znovu se ptám, kam se všechen ten čas poděl. U firmy RONAL jsem strávil velký kus mého života. Měl jsem i příležitost sledovat proces rozvoje koncernu RONAL GROUP od roku 1988. Proto je pro mne toto výročí velmi důležité.
W tym roku również ja obchodzę 30-lecie pracy w RONAL. Ciągle pytam sam siebie, jak to możliwe, że ten czas upłynął tak szybko. W RONAL spędziłem bardzo dużą część mojego życia. Począwszy od roku 1988 mogłem na bieżąco śledzić proces rozwoju RONAL GROUP. Dlatego ten jubileusz jest dla mnie bardzo ważny.
  Princesse camionneuse C...  
J’ai rejoint les «Asphalt Cowboys» plutôt par hasard. La société de production a entendu parler de moi et m’a écrit pour me demander si j’aurais envie de participer. D’abord, j’ai cru que c’était une blague.
Ich bin zu den „Asphalt Cowboys“ eher zufällig gekommen. Die Produktionsfirma ist auf mich aufmerksam geworden und hat mich angeschrieben, ob ich Lust hätte, da mitzumachen. Ich dachte erst an einen Witz. Nach langer Recherche stellte sich heraus, dass es aber doch kein Scherz ist. Ich konnte es kaum glauben, rief meinen Chef an und fragte, ob er sich das vorstellen könne. Er sagte ohne zu zögern ja, und dann nahm alles seinen Lauf.
Llegué a «Asphalt Cowboys» por pura casualidad. La empresa de producción se interesó en mí y me escribió si estaba interesada en participar. Primero pensé que se trataba de una broma. Después de una larga investigación resultó que no se trataba de una broma. No lo podía creer, llamé a mi jefe y le pregunté si se podía imaginar algo así. Sin titubar me dijo que sí y luego las cosas siguieron su curso.
Sono arrivata a “Asphalt Cowboys” davvero per caso. La società di produzione ha sentito parlare di me e mi ha scritto per sapere se avevo intenzione di partecipare. All’inizio pensavo ad uno scherzo. Dopo una lunga ricerca ho invece scoperto che non si trattava per niente di uno scherzo. Non ci potevo credere, ho chiamato il mio capo e gli ho chiesto se poteva immaginarselo. Ha risposto di sì, senza nemmeno pensarci ed è andata così.
Entrei nos “Asphalt Cowboys” por mero acaso. A produtora reparou em mim e escreveu-me para saber se eu tinha vontade de participar. Primeiro pensei que fosse uma brincadeira. Depois de investigar um pouco constatei que afinal não era uma piada. Nem queria acreditar, chamei o meu chefe e perguntei-lhe se ele podia imaginar. Ele disse sem hesitar que sim e depois tudo seguiu o seu curso.
K pořadu „Asphalt Cowboys“ jsem přišla spíš náhodně. Produkční společnost si mě nějak všimla a napsala mi, jestli bych měla chuť s nimi spolupracovat. Nejdřív mě napadlo, že je to jen vtip. Po dlouhém zjišťování se ale ukázalo, že to nakonec žádný vtip není. Nemohla jsem tomu věřit, zavolala jsem svému šéfovi a zeptala se ho, jestli by si to dokázal představit. On bez váhání odpověděl, že ano, a všechno pak nabralo rychlý spád.
Do „Asphalt Cowboys” trafiłam raczej przypadkowo. Producenci zwrócili na mnie uwagę i napisali, czy nie miałabym ochoty wystąpić w programie. Z początku myślałam, że to żart. Po dłuższym badaniu tematu okazało się, że to jednak nie jest kawał. Nie mogłam w to uwierzyć, zadzwoniłam do szefa i zapytałam, czy mógłby to sobie wyobrazić. On bez wahania odpowiedział tak i później wszystko nabrało tempa.
  Alessandro «Alex» Zanar...  
La vie est un cadeau et vous met parfois dans des situations difficiles, où vous devez combattre et bien sûr réagir. Certaines personnes trouvent cela difficile et d’autres au contraire, comme moi-même, sont peut-être nés avec cette attitude positive et trouvent un peu plus «facile» de réagir.
Das Leben ist ein Geschenk und manchmal gerät man in schwierige Situationen, in denen man kämpfen muss und sich nicht unterkriegen lassen darf. Für manche Menschen ist das schwierig. Andere hingegen, wie ich selbst, sind vielleicht mit dieser positiven Einstellung auf die Welt gekommen und finden es etwas «einfacher», sich dem zu stellen. Ich sage etwas, denn auch ich habe traurige Phasen durchgemacht. Aber die Familie und gute Menschen um sich zu haben, ist in diesen Momenten die beste Unterstützung und das beste Heilmittel für den Körper, die Seele und das Herz. Ich hatte Glück, denn ich bekam diese Unterstützung die ganze Zeit über. Das hat mir sehr geholfen.
La vida es un regalo, pero a veces te pone en situaciones difíciles en las que debes luchar y, por supuesto, reaccionar. A algunas personas les resulta difícil hacerlo, otras en cambio, como yo, tal vez nacen con esa actitud positiva y encuentran un poco «más fácil» reaccionar. Un poco porque, en cualquier caso, también he tenido mis momentos de tristeza. Pero tener una familia y buenas personas a tu alrededor es el mejor apoyo y el mejor remedio para sanar el cuerpo, la mente y el corazón en esos momentos difíciles. Yo he tenido suerte porque tuve ese tipo de apoyo todo el tiempo y eso seguramente me ayudó.
La vita è un dono e a volte ti mette in situazioni difficili in cui devi lottare e ovviamente reagire. Per alcune persone è difficile farlo, altre invece, come me, forse sono nate con quell’atteggiamento positivo e per loro è un po’ “più facile” reagire. Dico un po’, perché in ogni caso anche io ho avuto i miei momenti di tristezza. Ma avere al proprio fianco una famiglia e delle brave persone è il miglior supporto e la migliore cura per guarire il corpo, la mente e il cuore durante questi momenti. Io sono stato fortunato perché ho avuto questo tipo di supporto continuamente ed è stato sicuramente d’aiuto.
A vida é uma oferta e por vezes põe-te em situações difíceis onde tens de lutar e, claro, reagir. Algumas pessoas acham difícil, outras, como eu, talvez nasçam com essa atitude positiva e acham um pouco “mais fácil” reagir. Digo um pouco, porque em qualquer caso também tive os meus momentos de tristeza. Mas ter a família e pessoas boas à tua volta é o melhor apoio e a melhor cura para o corpo, a mente e o coração durante estes momentos. Tenho tido sorte porque tive sempre esse tipo de apoio e ajudou muito.
Život je dar a někdy vás uvede do složitých situací, kdy musíte bojovat a samozřejmě reagovat na to, co přichází. Někteří lidé s tím mají potíže, jiní zase naopak, jako například já, se možná narodili s určitým pozitivním přístupem k myšlení, a tak je pro ně o trochu “jednodušší” reagovat. Říkám o trochu, protože i já jsem zažil v každém případě okamžiky smutku. Ale rodina a další dobří lidé kolem vás jsou tou nejlepší podporou a nejlepším lékem na uzdravení těla, mysli i srdce během takových chvil. Měl jsem štěstí, protože právě tento typ podpory jsem měl celou dobu a ta mi určitě pomáhala.
Życie to prawdziwy dar, lecz czasem stawia Cię w sytuacjach, w których musisz walczyć i reagować. Niektórzy mają z tym trudności, a inni – w tym ja – są chyba urodzeni z pozytywnym nastawieniem, dzięki któremu jest to odrobinę „łatwiejsze”. Tylko odrobinę, gdyż ja również miewałem gorsze momenty. Jednak rodzina i pomocni ludzie są najlepszym wsparciem i lekiem dla ciała, umysłu i serca w tych trudnych chwilach. Miałem szczęście, ponieważ mogłem stale liczyć na to wsparcie – bardzo mi to pomogło.
  Avec le vélo - Ronal Gr...  
Quand je me suis envolé pour la Pologne pour l’introduction SAP, je n’avais pas que mon ordinateur portable et les documents de travail avec moi, mais aussi mon vélo de course. Il a pris l’avion dans un carton.
Als ich zur SAP-Einführung nach Polen geflogen bin, hatte ich nicht nur meinen Laptop und die Arbeitsunterlagen dabei, sondern auch mein Rennrad. Es ist in einem Karton im Flugzeug mitgereist. Nach den drei Arbeitstagen in unseren Werken in Waldenburg und Jelcz hatte ich Urlaub. Mit dem Rennrad bin ich zunächst am Freitagmittag von Waldenburg über Land und Grenze nach Jicin (Tschechien) und tags darauf dann nach Prag gefahren, wo meine Freundin mit dem Flieger ankam. Sonntagmorgen ging die gemeinsame Tour los.
Cuando viajé a Polonia para la introducción del sistema SAP, no solo llevé mi laptop y los documentos de trabajo, sino también mi bicicleta de carreras que iba en una caja de cartón en el avión. Después de los tres días de trabajo en nuestras plantas de Waldenburg y Jelcz, tenía vacaciones. El viernes al mediodía conduje con la bicicleta primero por Waldenburg pasando la frontera hasta Jicin (República Checa) y al día siguiente llegué a Praga donde me esperaba mi novia que llegó en avión. El domingo por la mañana comenzó nuestro tour.
Quando sono andato in Polonia per la presentazione SAP, non avevo con me solo il mio laptop e i documenti di lavoro, bensì anche la mia bici da corsa. È venuta in viaggio in aereo con me in uno scatolone. Dopo tre giorni di lavoro nelle nostre fabbriche a Waldenburg e Jelcz ho fatto vacanza. Per prima cosa, venerdì a mezzogiorno sono andato con la bici da corsa da Waldenburg a Jicin (Repubblica Ceca) passando per la campagna e superando il confine. Il giorno seguente sono andato a Praga dove mi ha raggiunto in aereo la mia ragazza. Domenica mattina è cominciato il tour insieme.
Quando viajei para a apresentação SAP na Polónia, não levei apenas o meu portátil e os documentos de trabalho mas também a minha bicicleta de estrada. Viajou comigo dentro de uma caixa de cartão no avião. Após os três dias de trabalho nas nossas fábricas em Waldenburg e Jelcz entrei de férias. Com a bicicleta de estrada, parti na sexta-feira à tarde Waldenburg e atravessei a fronteira para Jicin (Tchetchénia) e dias depois cheguei a Praga onde me encontrei com a minha namorada com o cronómetro. No domingo de manhã começámos o tour em conjunto.
Když jsem letěl do Polska při příležitosti zavádění systému SAP, neměl jsem s sebou jen svůj notebook a pracovní podklady, ale také své silniční kolo. To se mnou v letadle cestovalo zabalené do kartonového obalu. Po třech pracovních dnech v našich závodech ve Waldenburgu a Jelczi jsem měl dovolenou. Na kole jsem nejdřív v pátek kolem poledne vyjel přes polské vnitrozemí a hranici do Jičína (Česko) a o den později jsem poté dorazil do Prahy, kam letadlem přiletěla moje přítelkyně. V sobotu ráno jsme zahájili naši společnou cyklotour.
Kiedy leciałem do Polski w celu wdrożenia systemu SAP, spakowałem nie tylko laptop i dokumenty służbowe, ale też swój rower szosowy. Podróżował ze mną samolotem zapakowany w karton. Po trzech dniach pracy w naszych zakładach w Wałbrzychu i Jelczu miałem zaplanowany urlop. W piątek w godzinach południowych ruszyłem rowerem szosowym z Wałbrzycha, przez granicę, do Jiczyna (Czechy), a następnego dnia pojechałem do Pragi, dokąd moja dziewczyna przyleciała samolotem. W niedzielny poranek rozpoczęła się wspólna jazda.
  RONAL GROUP - Ronal Group  
Bien que la course de 24h ait parfois été très fatigante, j’ai trouvé que c’était un événement génial. Pour moi en tant que «néophyte des sports de course», c’était une expérience géniale de participer activement à l’équipe Schirmer.
„Ich war im Team Räder und Reifen, sprich war zuständig dafür, dass die Rennautos auch immer frische «Sohlen» hatten. Obwohl das 24h-Rennen einem teilweise ganz schön was abverlangt hat, fand ich es ein geniales Event. Für mich als «Rennsport-Greenhorn» war es eine tolle Erfahrung, ein aktiver Teil von Team Schirmer zu sein. Es hat riesig Spaß gemacht! Mein persönliches Highlight war der gesamte Teamspirit von RONAL und Pirelli. Es war einfach klasse, wie jeder seinen Beitrag geleistet hat, um als Team am gleichen Strang zu ziehen.“
«Yo estuve en el equipo de llantas y neumáticos, es decir que era responsable de que los autos de carreras tuviesen siempre «suelas» nuevas. Aunque la carrera de 24 horas fue en parte muy demandante, me pareció un evento genial. Para mí, un «novato en carreras», fue una experiencia fantástica haber sido parte del Team Schirmer. ¡Fue muy divertido! Lo que más me llamó la atención fue el espíritu de equipo de RONAL y Pirelli. Realmente fue fantástico ver como cada quien ha desempeñado su papel como parte del equipo siguiendo la misma línea».
“Essere nel team “ruote e pneumatici” significava essere responsabili di fornire “ruote sempre pronte” alle auto da corsa. Nonostante la 24 ore richieda degli sforzi immani, trovo che sia un evento davvero geniale. Sono alle prime armi nelle corse, ma è stata davvero una bella esperienza essere parte attiva del team Schirmer. Mi sono divertito un sacco! La cosa migliore era lo spirito di squadra di RONAL e Pirelli. È stato semplicemente meraviglioso il modo in cui ognuno ha dato il proprio contributo per raggiungere lo stesso obiettivo.
“Estive na equipa Rodas e Jantes, ou seja fui responsável por garantir que os carros de corridas tivessem sempre com “solas” novas. Apesar de a corrida das 24 horas ser um bocado exigente achei um evento genial. Para mim, como novato nos desportos de corrida, foi uma experiência fantástica poder participar na equipa Schirmer. Foi muito divertido! O que mais me impactou foi todo o espírito de equipa da RONAL e da Pirelli. Foi espetacular a forma como cada um contribuiu para puxar para o mesmo lado como equipa.”
„Já jsem byl v týmu Disky a pneumatiky, takže jsem měl zodpovědnost za to, aby závodní vozy měly pořád čerstvé «podrážky». Ačkoli si celý 24hodinový závod od každého vyžádal na jednu stranu svůj pořádný kus práce, vnímal jsem to jako naprosto geniální událost. Být aktivní součástí týmu Schirmer byla pro mne jakožto «zelenáče v závodním sportu» skvělá zkušenost. Ohromně mě to bavilo! Nejvíc se mi na tom všem líbil týmový duch celé skupiny kolem společností RONAL a Pirelli. Bylo jednoduše skvělé, jak každý svým dílem přispíval k tomu, aby všichni táhli za jeden provaz jako jeden tým.“
„Pracowałem w zespole Koła i opony, czyli innymi słowy, odpowiadałem za to, aby wyścigowe auta wciąż miały świeże «obuwie». Chociaż 24-godzinny wyścig kosztował mnie niemało zdrowia, to uważam to za genialne wydarzenie. Dla mnie jako «wyścigowego żółtodzioba» bycie aktywnym członkiem teamu Schirmer było wspaniałym doświadczeniem. Miałem z tego mnóstwo frajdy! Największe wrażenie zrobił na mnie teamspirit, panujący w zespołach RONAL i Pirelli. Po prostu świetne było to, gdy każdy wykonywał swoje zadania, aby jako zespół dążyć do tego samego celu”.
  Eddy tatoueur de jantes...  
J’ai donc tout simplement demandé et on m’a donné une jante superbe pour essayer – et tout a démarré là. Je n’avais pas la moindre idée de l’avalanche que cela allait susciter. J’ai été invité par l’écurie tankpool24 au Truck Grand Prix et ai eu le privilège d’y présenter mes travaux.
Actually, the idea came to me when I was driving a good friend of mine to work. There was a truck dealership opposite, and there stood a beautiful truck with shiny aluminum rims. I was thinking that it needed something on it. So I just asked, and got this awesome wheel rim to have a crack at – and it all took off from there. I had no idea what kind of snowball effect that would have. I was invited by the tankpool24 racing team to the Truck Grand Prix at the Nürburgring and had the pleasure of presenting my work there. It was there that I also met Uwe Springer, Sales Manager at SPEEDLINE TRUCK for Germany and Austria. And now, at his invitation, I’m here at the IAA. An exciting and very cool experience for me!
En realidad, la idea se me ocurrió cuando llevé al trabajo a una buena amiga. Enfrente se encuentra un negocio de camiones y allí estaba un camión hermoso con llantas de aluminio brillantes. Entonces pensé: aquí falta algo. Así que simplemente pregunté y obtuve una llanta excelente para probar: ese fue el inicio. No tenía idea de la avalancha que esto iba a desencadenar. El equipo de carreras tankpool24 me invitó al premio internacional Truck Grand Prix en Nürburgring, donde tuve la oportunidad de presentar mis trabajos. Allí también conocí a Uwe Springer, Gerente de Ventas de SPEEDLINE TRUCK para Alemania y Austria. Y ahora estoy en el Salón Internacional del Vehículo Comercial (IAA) por invitación de él. ¡Una historia emocionante y genial para mí!
In realtà ebbi l’idea quando un giorno accompagnai una cara amica al lavoro. Mi trovai di fronte ad un concessionario in cui era parcheggiato un bellissimo camion con degli splendidi cerchioni in alluminio. Pensai, allora, che ci volesse qualcosa sopra. Su mia richiesta mi diedero un fantastico cerchione da provare, e così cominciai. Non avrei mai immaginato il successo che ne sarebbe derivato. Fui invitato dal team corse tankpool24 al Truck Grand Prix al Nürburgring dove potei presentare le mie opere e dove incontrai anche Uwe Springer, Sales Manager di SPEEDLINE TRUCK per la Germania e l’Austria. Su suo invito, eccomi qui all’IAA. Per me è stata un’avventura davvero emozionante e grandiosa!
A ideia surgiu quando levei ao emprego uma grande amiga minha. Lá encontrava-se um revendedor de camiões e lá estava um lindo camião com jantes de alumínio brilhantes. Na altura pensei, faz falta ali qualquer coisa. Pedi e deram-me uma jante fantástica para experimentar – e foi assim que tudo começou. Não fazia a menor ideia da avalanche que isto ia desencadear. Fui convidado pela equipa de corridas tankpool24 para o Truck Grand Prix em Nürburgring e tinha de apresentar lá o meu trabalho. Lá encontrava-se também Uwe Springer, Sales Manager na SPEEDLINE TRUCK para a Alemanha e a Áustria. E agora estou aqui na IAA com este convite. Um presente muito excitante e muito cool para mim!
Ta myšlenka se objevila vlastně v jeden den, když jsem vezl jednu svou dobrou kamarádku do práce. Naproti přes ulici je prodejna nákladních automobilů, kde stál pěkný náklaďák s lesknoucími se hliníkovými disky. Napadlo mne, že by na nich něco mělo být. Jednoduše jsem se tedy zeptal a dostal skvělý disk na vyzkoušení – a potom se to rozeběhlo. Netušil jsem, jakou lavinu to do budoucna spustí. Byl jsem závodním týmem tankpool24 pozván na Truck Grand Prix na Nürburgringu, kde jsem dostal příležitost prezentovat své práce. Tam jsem narazil také na pana Uwe Springera, obchodního manažera značky SPEEDLINE TRUCK pro Německo a Rakousko. A na jeho pozvání jsem teď tady na IAA. Pro mne se jedná o vzrušující a velmi zajímavý vývoj věcí!
Pomysł pojawił się, gdy odwoziłem do pracy moją dobrą znajomą. Naprzeciwko jej firmy miał siedzibę sprzedawca ciężarówek, a przed nią stał wóz z błyszczącymi alufelgami. Pomyślałem, że czegoś im jeszcze brakuje. Po prostu poprosiłem i dostałem świetną obręcz do wypróbowania – i poszło. Nie miałem pojęcia, jaką lawinę to spowoduje. Wyścigowy team tankpool24 zaprosił mnie na Truck Grand Prix na torze Nürburgring, gdzie mogłem pokazać swoje prace. Tam spotkałem Uwe Springera, dyrektora sprzedaży SPEEDLINE TRUCK na Niemcy i Austrię. A teraz na jego zaproszenie jestem na IAA. Jeśli o mnie chodzi, to jest to świetna i ekscytująca przygoda!
  PDG DE RONAL GROUP Yvo ...  
«Mais», conclut-il, «la Zetti et moi sommes restés tout entiers ! C’était la première fois que j’ai conduit une telle voiture. Un rêve d’enfance oublié est à l’improviste devenu réalité, et je le ferais encore et encore.» Et qu’est-ce qui a été particulièrement difficile pour notre PDG ?
Nach der Mittagspause war es dann soweit – Yvo ging ganz alleine auf die Strecke und bretterte mit Höchstgeschwindigkeiten bis zu 240km/h über die Piste. „Am Freitagmorgen habe ich mich beim Frühstück schon gefragt, ob es richtig war, die Einladung anzunehmen“, schmunzelt er. „Aber“, so lautet sein Fazit, „der Zetti und ich sind ganz geblieben! Es war das erste Mal, dass ich so ein Auto gefahren bin – für mich wurde damit unverhofft ein vergessener Kindheitstraum wahr, und ich würde es immer wieder tun.“ Und was war besonders herausfordernd für unseren CEO? „Das Anfahren war nicht einfach bzw. eine gewisse Stresssituation für mich, aber ich habe nicht abgewürgt!“, erklärt Yvo stolz. „Außerdem hat es Mut und Überwindung gekostet, durch die Kurven zu fahren anstatt abzubremsen.“ Besonders beeindruckend seien die ganzen Mechaniken, die aufeinander abgestimmt werden müssten, genauso wie die Koordination des Teams und der Fahrer – „da ist auf jeden Fall super Teamwork gefragt!“ Respekt habe er auch die ganze Zeit über vor den anderen Fahrzeugen auf der Strecke gehabt.
Después del almuerzo, había llegado el momento: Yvo se dirigió completamente solo a la pista y condujo a velocidades máximas de hasta 240 km/h. «El viernes por la mañana, durante el desayuno, me pregunté si era correcto aceptar la invitación», dice sonriente. «Pero», y esta fue su conclusión, «el Zetti y yo quedamos enteros. Era la primera vez que yo conducía un coche como este. Para mí, esto significó hacer realidad inesperadamente un sueño de la infancia ya olvidado, y lo volvería a hacer de nuevo en cualquier momento». ¿Qué considera nuestro CEO como un desafío especial? «El arranque no fue fácil o mas bien me resultó estresante, pero el motor no se paró», explica Yvo orgulloso. «Además, se necesita mucho coraje y esfuerzo para desplazarse por las curvas sin frenar». Particularmente impresionantes son todos los mecanismos que se deben coordinar entre sí, así como la coordinación del equipo y de los pilotos. «Definitivamente, aquí se requiere un trabajo en equipo excelente». Además, todo el tiempo miró con respeto los otros vehículos en el circuito.
Dopo la pausa pranzo è arrivato il momento culminante: Yvo è sceso in pista da solo e si è lanciato con velocità massime fino a 240 km/h. «Venerdì mattina a colazione mi stavo già chiedendo se fosse il caso di accettare l’invito», ride in tono sommesso. «Ma», conclude, io e la Zetti siamo ancora tutti interi! È stata la prima volta che ho guidato una macchina del genere – per me è stato un sogno d’infanzia dimenticato che è diventato inaspettatamente realtà, e non avrei voluto smettere». Ma qual è stato il momento più arduo e impegnativo per il nostro CEO? «La partenza non è stata facile, anzi mi ha causato un certo stress, ma non mi sono ingolfato!», spiega Yvo con orgoglio. «Inoltre mi ci sono voluti coraggio e un enorme sforzo per affrontare le curve in corsa piuttosto che rallentare». Yvo è rimasto particolarmente impressionato da tutti i meccanismi da armonizzare tra loro, così come dal coordinamento tra team e pilota: «lì ci vuole sicuramente un eccellente lavoro di squadra!» Per tutto il tempo è rimasto ammirato anche dagli altri veicoli in pista.
Depois de uma pausa a meio do dia – Yvo foi sozinho para a pista e conduziu com velocidades máximas de 240km/h. “Na sexta de manhã, já me tinha perguntado se tinha feito bem em aceitar o convite” sorri. “Mas”, sua conclusão é de que “o Zetti e eu estamos completamente ligados! Foi a primeira vez que conduzi um carro destes, para mim foi inesperado e era um sonho de criança por realizar e sempre quis fazer isto.“ E o que foi mais desafiante para o nosso CEO? “A partida não foi fácil e foi uma situação de stress para mim, mas não estrangulei!”, esclarece Yvo com orgulho. “Além disso foi preciso coragem e superação para passar pelas curvas em vez de travar.” Especialmente marcantes foram todos os mecânicos, que têm de estar afinados uns com os outros, bem como a coordenação entre a equipa e o piloto – “é exigido um super trabalho de equipa!” Também teve sempre imenso respeito por todos os outros carros na pista.
Po polední pauze k tomu došlo – Yvo vyjel na dráhu zcela sám a svištěl po ní největšími rychlostmi až 240 km/h. „V pátek ráno jsem se sám sebe u snídaně ptal, jestli to bylo vlastně správně, že jsem toto pozvání přijal,“ usmívá se. „Ale,“ jak zní jeho závěr, „vůz Zetti i já jsme zůstali celí! Bylo to pro mne poprvé, kdy jsem takové auto řídil – aniž bych v to doufal, splnil se mi tak již dávno zapomenutý dětský sen a kdykoli bych do toho šel znovu.“ A co bylo pro našeho generálního ředitele největší výzvou? „Start nebyl jednoduchý, resp. to pro mne byl do jisté míry stresový moment, ale nezadrželo mě to od pokračování!“ vysvětluje Yvo hrdě. „Kromě toho mě stálo hodně odvahy a přemáhání, abych zatáčky projížděl pod plynem namísto přibržďování.“ Zvlášť silně prý působily všechny mechanismy, které musejí být vzájemně dokonale odladěné, stejně jako koordinace týmu a jezdců – „v každém případě je tady žádaná bezvadná týmová práce!“ Respekt měl však prý také po celou dobu před ostatními vozy na dráze.
Po przerwie obiadowej nadszedł czas, by Ivo został na torze w pojedynkę, co zakończyło się jazdą z maksymalną prędkością dochodzącą do 240 km/h. „Już w piątek przy śniadaniu zadawałem sobie pytanie, czy przyjęcie zaproszenia nie było błędem” – śmieje się. „Ale – jak podsumowuje – Zetti i ja wyszliśmy z tego cało! Po raz pierwszy miałem okazję jeździć takim samochodem – nieoczekiwanie spełniło się moje zapomniane marzenie z dzieciństwa i na pewno bym to powtórzył.” Co okazało się dla naszego CEO największym wyzwaniem? „Ruszanie nie było proste, wpływ miał na to również stres, ale udało mi się nie zgasić silnika!” – mówi Yvo z dumą. „Poza tym pokonywanie zakrętów bez hamowania wymagało pewnej odwagi i przezwyciężenia blokad”. Wrażenie zrobił na nim również aspekt techniczny, działanie wszystkich mechanizmów musi być zgrane, podobna kwestia dotyczy koordynacji między zespołem a kierowcami – „praca zespołowa jest bardzo ważna!” Przez cały czas respekt budziły w nim także inne pojazdy na torze.
  PDG DE RONAL GROUP Yvo ...  
«Mais», conclut-il, «la Zetti et moi sommes restés tout entiers ! C’était la première fois que j’ai conduit une telle voiture. Un rêve d’enfance oublié est à l’improviste devenu réalité, et je le ferais encore et encore.» Et qu’est-ce qui a été particulièrement difficile pour notre PDG ?
Nach der Mittagspause war es dann soweit – Yvo ging ganz alleine auf die Strecke und bretterte mit Höchstgeschwindigkeiten bis zu 240km/h über die Piste. „Am Freitagmorgen habe ich mich beim Frühstück schon gefragt, ob es richtig war, die Einladung anzunehmen“, schmunzelt er. „Aber“, so lautet sein Fazit, „der Zetti und ich sind ganz geblieben! Es war das erste Mal, dass ich so ein Auto gefahren bin – für mich wurde damit unverhofft ein vergessener Kindheitstraum wahr, und ich würde es immer wieder tun.“ Und was war besonders herausfordernd für unseren CEO? „Das Anfahren war nicht einfach bzw. eine gewisse Stresssituation für mich, aber ich habe nicht abgewürgt!“, erklärt Yvo stolz. „Außerdem hat es Mut und Überwindung gekostet, durch die Kurven zu fahren anstatt abzubremsen.“ Besonders beeindruckend seien die ganzen Mechaniken, die aufeinander abgestimmt werden müssten, genauso wie die Koordination des Teams und der Fahrer – „da ist auf jeden Fall super Teamwork gefragt!“ Respekt habe er auch die ganze Zeit über vor den anderen Fahrzeugen auf der Strecke gehabt.
Después del almuerzo, había llegado el momento: Yvo se dirigió completamente solo a la pista y condujo a velocidades máximas de hasta 240 km/h. «El viernes por la mañana, durante el desayuno, me pregunté si era correcto aceptar la invitación», dice sonriente. «Pero», y esta fue su conclusión, «el Zetti y yo quedamos enteros. Era la primera vez que yo conducía un coche como este. Para mí, esto significó hacer realidad inesperadamente un sueño de la infancia ya olvidado, y lo volvería a hacer de nuevo en cualquier momento». ¿Qué considera nuestro CEO como un desafío especial? «El arranque no fue fácil o mas bien me resultó estresante, pero el motor no se paró», explica Yvo orgulloso. «Además, se necesita mucho coraje y esfuerzo para desplazarse por las curvas sin frenar». Particularmente impresionantes son todos los mecanismos que se deben coordinar entre sí, así como la coordinación del equipo y de los pilotos. «Definitivamente, aquí se requiere un trabajo en equipo excelente». Además, todo el tiempo miró con respeto los otros vehículos en el circuito.
Dopo la pausa pranzo è arrivato il momento culminante: Yvo è sceso in pista da solo e si è lanciato con velocità massime fino a 240 km/h. «Venerdì mattina a colazione mi stavo già chiedendo se fosse il caso di accettare l’invito», ride in tono sommesso. «Ma», conclude, io e la Zetti siamo ancora tutti interi! È stata la prima volta che ho guidato una macchina del genere – per me è stato un sogno d’infanzia dimenticato che è diventato inaspettatamente realtà, e non avrei voluto smettere». Ma qual è stato il momento più arduo e impegnativo per il nostro CEO? «La partenza non è stata facile, anzi mi ha causato un certo stress, ma non mi sono ingolfato!», spiega Yvo con orgoglio. «Inoltre mi ci sono voluti coraggio e un enorme sforzo per affrontare le curve in corsa piuttosto che rallentare». Yvo è rimasto particolarmente impressionato da tutti i meccanismi da armonizzare tra loro, così come dal coordinamento tra team e pilota: «lì ci vuole sicuramente un eccellente lavoro di squadra!» Per tutto il tempo è rimasto ammirato anche dagli altri veicoli in pista.
Depois de uma pausa a meio do dia – Yvo foi sozinho para a pista e conduziu com velocidades máximas de 240km/h. “Na sexta de manhã, já me tinha perguntado se tinha feito bem em aceitar o convite” sorri. “Mas”, sua conclusão é de que “o Zetti e eu estamos completamente ligados! Foi a primeira vez que conduzi um carro destes, para mim foi inesperado e era um sonho de criança por realizar e sempre quis fazer isto.“ E o que foi mais desafiante para o nosso CEO? “A partida não foi fácil e foi uma situação de stress para mim, mas não estrangulei!”, esclarece Yvo com orgulho. “Além disso foi preciso coragem e superação para passar pelas curvas em vez de travar.” Especialmente marcantes foram todos os mecânicos, que têm de estar afinados uns com os outros, bem como a coordenação entre a equipa e o piloto – “é exigido um super trabalho de equipa!” Também teve sempre imenso respeito por todos os outros carros na pista.
Po polední pauze k tomu došlo – Yvo vyjel na dráhu zcela sám a svištěl po ní největšími rychlostmi až 240 km/h. „V pátek ráno jsem se sám sebe u snídaně ptal, jestli to bylo vlastně správně, že jsem toto pozvání přijal,“ usmívá se. „Ale,“ jak zní jeho závěr, „vůz Zetti i já jsme zůstali celí! Bylo to pro mne poprvé, kdy jsem takové auto řídil – aniž bych v to doufal, splnil se mi tak již dávno zapomenutý dětský sen a kdykoli bych do toho šel znovu.“ A co bylo pro našeho generálního ředitele největší výzvou? „Start nebyl jednoduchý, resp. to pro mne byl do jisté míry stresový moment, ale nezadrželo mě to od pokračování!“ vysvětluje Yvo hrdě. „Kromě toho mě stálo hodně odvahy a přemáhání, abych zatáčky projížděl pod plynem namísto přibržďování.“ Zvlášť silně prý působily všechny mechanismy, které musejí být vzájemně dokonale odladěné, stejně jako koordinace týmu a jezdců – „v každém případě je tady žádaná bezvadná týmová práce!“ Respekt měl však prý také po celou dobu před ostatními vozy na dráze.
Po przerwie obiadowej nadszedł czas, by Ivo został na torze w pojedynkę, co zakończyło się jazdą z maksymalną prędkością dochodzącą do 240 km/h. „Już w piątek przy śniadaniu zadawałem sobie pytanie, czy przyjęcie zaproszenia nie było błędem” – śmieje się. „Ale – jak podsumowuje – Zetti i ja wyszliśmy z tego cało! Po raz pierwszy miałem okazję jeździć takim samochodem – nieoczekiwanie spełniło się moje zapomniane marzenie z dzieciństwa i na pewno bym to powtórzył.” Co okazało się dla naszego CEO największym wyzwaniem? „Ruszanie nie było proste, wpływ miał na to również stres, ale udało mi się nie zgasić silnika!” – mówi Yvo z dumą. „Poza tym pokonywanie zakrętów bez hamowania wymagało pewnej odwagi i przezwyciężenia blokad”. Wrażenie zrobił na nim również aspekt techniczny, działanie wszystkich mechanizmów musi być zgrane, podobna kwestia dotyczy koordynacji między zespołem a kierowcami – „praca zespołowa jest bardzo ważna!” Przez cały czas respekt budziły w nim także inne pojazdy na torze.