|
|
(Nasıl İyi Olunur) romanında ana karakter bilimi sanat ile karşılaştırmakta ve “tüm empati ve hayal gücü ve keşif ve yeninin şoku ve sonuç, belirsiz” demektedir. İşte bu, her gün, işim hakkında nasıl hissettiğimi tanımlıyor.
|
|
|
”, el personaje principal compara la ciencia y las artes, diciendo que una es “toda empatía e imaginación y exploración y el impacto de lo nuevo, y el resultado es incierto”. Así es como veo yo mi trabajo cada día. De hecho, el personaje de Hornby en realidad hablaba de las artes, añadiendo que la ciencia “pulsa un botón, luego otro y ¡bingo! Las cosas suceden. Es como el funcionamiento de un ascensor.” Créeme, no se parece en nada a lo que hacemos, y solo demuestra que Hornby debería pasar más tiempo en un laboratorio de física.
|
|
|
, główny bohater porównuje naukę i sztukę charakteryzując jedno z nich, jako: „cała empatia i wyobraźnia, odkrywanie oraz zaskoczenie tym, co nowe a rezultat i tak jest nie do przewidzenia”. Właśnie tak postrzegam moją pracę każdego dnia. Prawdę powiedziawszy główny bohater wypowiadające te słowa miał na myśli sztukę a kontynuując stwierdził, że nauka funkcjonuje jak włącznik: „nacisnąć przycisk, jeden drugi i już jest - bingo! Rzeczy po prostu się dzieją – to jak np. przywoływanie windy przez naciśnięcie odpowiedniego guzika”. Wierzcie mi, nauka jest zupełnie czymś innym, a Hornby powinien był spędzić znacznie więcej czasu w laboratorium fizycznym.
|
