|
Paulus het die werklike redes van ons verwardheid en bekommernisse geken. Hy spreek die aangeleentheid aan in Romeine 7: "Ek begryp self nie wat ek doen nie, want wat ek wil doen, dit doen ek nie, maar wat ek haat, juis dit doen ek." (Romeine 7: 15, 19).
|
|
Der Apostel sagt damit: „Genau die Sache, die ich nicht tun will, tue ich letztlich doch. Aber die eine Sache, die ich liebend gerne im Gehorsam zu Gott tun würde, kann ich nicht in mir selbst finden, um sie zu vollbringen!“
|
|
Pablo sabía la verdadera causa de nuestras perplejidades y dolores. Él se refiere al asunto en Romanos 7: "Porque lo que hago, no lo entiendo; pues no hago lo que quiero, sino lo que aborrezco, eso hago,... Porque no hago el bien que quiero, sino el mal que no quiero, eso hago" (Romanos 7:15, 19).
|
|
Paolo conosceva le vere ragioni delle nostre perplessità e distrette. Parla di questo soggetto in Romani 7: "Poiché, ciò che faccio, io non lo capisco: infatti non faccio quello che voglio, ma faccio quello che odio ... Infatti il bene che voglio, non lo faccio; ma il male che non voglio, quello faccio" (Romani 7:15,19).
|
|
Paavali tiesi meidän epävarmuuksiemme ja ahdistustemme todellisen aiheuttajan. Hän osoittaa sen aiheen Roomalaiskirjeen luvussa 7: Sillä minä en tunne omakseni sitä, mitä teen; sillä minä en toteuta sitä, mitä tahdon, vaan mitä minä vihaan, sitä minä teen... sillä sitä hyvää, mitä minä tahdon, minä en tee, vaan sitä pahaa, mitä en tahdo, minä teen (Room. 7:15,19).
|
|
Paulus kjente den virkelige årsak til vår forvirring og nød. Han berører emnet i Romerne 7: "Jeg skjønner ikke det jeg gjør. For det jeg vil, det gjør jeg ikke. Men det jeg hater, det gjør jeg .... Det gode som jeg vil, gjør jeg ikke. Men det onde som jeg ikke vil, det gjør jeg." (Rom. 7:15, 19).
|
|
Pavel stia adevarata cauza a tulburarilor si distragerilor noastre. El trateaza acest subiect in Romani 7: "Caci nu stiu ce fac: nu fac ce vreau, ci fac ce urasc...Caci binele pe care vreau sa-l fac, nu-l fac, ci raul, pe care nu vreau sa-l fac, iaca ce fac!" (Romani 7:15,19).
|