|
|
Darüber hinaus trugen sie nur wenig oder gar keine Rüstung und waren mit drei Wurfspeeren bewaffnet. Nachdem sie den Feind angegriffen hatten, zogen sich Peltasten schnell zurück, ehe Gegenangriff oder Flankenmanöver erfolgen konnten.
|
|
|
These skirmishers were named for their small crescent-shaped leather or wicker shields or 'peltai'; it was common among the Greeks to name troops for their style of shield. In addition, they wore little or no armour and carried three javelins. After harassing the enemy, peltasts would hastily retreat before any counter-charge or flanking move could be carried out. As armies developed and tactics became more complex, peltasts were expected to fight hand-to-hand too, being given stiffened-linen cuirasses and short swords with which to defend themselves in melee. They were still expected to use javelins, but could then join in the close-quarters fighting. Eventually, as infantry got heavier during the iron age, peltasts even exchanged their characteristic shield for the heavier thureos, although their name and battlefield function remained unchanged.
|
|
|
Los peltastas eran escaramuzadores que recibían su nombre por los escudos, o peltai, de cuero o mimbre y con forma de luna creciente, que portaban. En el mundo griego, era costumbre habitual bautizar a las tropas en función del tipo de escudo que portaban. Apenas llevaban armadura e iban armados con tres jabalinas. Tras hostigar al enemigo, lanzándole jabalinas, se retiraban raudamente antes de que este pudiera llevar a cabo cualquier posible contracarga o movimiento de flanqueo. A medida que los ejércitos fueron elaborando tácticas más complejas, los peltastas se vieron obligados a tomar parte en los combates cuerpo a cuerpo y tuvieron que armarse con corazas de lienzo rígido y espadas cortas. En ningún momento dejaron de usar sus jabalinas, pero estaban equipados para luchar en las distancias cortas. Al final, los peltastas cambiaron su característico escudo por el tureo, más pesado, aunque su nombre y su función en el campo de batalla siguieron siendo los mismos.
|
|
|
Come era pratica comune nel mondo greco, questi schermagliatori dovevano il proprio nome ai loro scudi, a forma di crescente e rivestiti di cuoio o vimini, noti come "peltai". Erano corazzati alla leggera, o non avevano alcuna corazza, e armati di tre giavellotti. Dopo aver tormentato il nemico con questi ultimi, i peltasti si ritiravano velocemente prima del contrattacco o di essere aggirati dagli avversari. Con l'evolversi degli eserciti e il complicarsi delle tattiche, ci si aspettava che anche i peltasti prendessero parte al combattimento ravvicinato: è per questo che furono armati con corazze di lino cartonato e spade corte. Dovevano comunque usare i giavellotti, ma poi potevano anche partecipare agli scontri ravvicinati. Alla fine, nell'età del ferro, quando la fanteria divenne più corazzata, i peltasti sostituirono il proprio caratteristico scudo con il più pesante thureos. Ciò nonostante, il loro nome e la loro funzione in battaglia non mutarono.
|
|
|
Tito harcovníci byli pojmenováni po svých malých kožených nebo proutěných štítech ve tvaru půlměsíce zvaných „pelta“. Ve starověkém Řecku byly jednotky pojmenovávány podle tvaru svých štítů poměrně běžně. Peltasti nenosili skoro žádnou zbroj, ale mívali tři vrhací oštěpy. Obtěžovali nepřítele a pak rychle ustoupili před odvetným útokem nebo než mohli být napadeni z boku. Jak se armády a taktiky stávaly stále komplexnějšími, peltasti se museli přizpůsobit, aby obstáli i v boji zblízka: byli proto vyzbrojeni kyrysem z vyztuženého plátna a krátkým mečem. Stále mohli vrhat své oštěpy, ale byli schopni bojovat i zblízka. Když pěchota během doby železné ztěžkla, po čase vyměnili dokonce i charakteristickou peltu za těžší štít thureos. Jejich název a funkce na bojišti už ale zůstaly stejné.
|
|
|
Peltaści byli harcownikami, których nazwa pochodzi od małych wiklinowych tarcz w kształcie półksiężyca, zwanych „peltai”. W Grecji nazywanie formacji wojskowych w oparciu o rodzaj noszonych tarcz było powszechnym zwyczajem. Peltaści z reguły nie nosili pancerza i posługiwali się trzema oszczepami. Po obrzuceniu przeciwnika pociskami z krótkiego dystansu wycofywali się, zanim wróg zdołał się zebrać do kontrnatarcia lub ataku z flanki. Wraz ze wzrostem złożoności armii i taktyki peltaści zostali przystosowani do walki wręcz. Wyposażono ich w usztywniony lniany pancerz i krótki miecz i nadal mogli posługiwać się oszczepami, a następnie kontynuować walkę wręcz. Ostatecznie, wraz ze stosowaniem coraz bardziej ciężkozbrojnych formacji w toku epoki żelaza, zastąpiono peltę cięższą tarczą thureos, lecz nie spowodowało to zmiany nazwy formacji.
|
|
|
Исторически пельтастами называли застрельщиков, которые носили пельты, небольшие серповидные щиты из кожи или прутьев — греки часто называли отряды по видам щитов. Доспехов у пельтастов не было, а оружием служили три дротика — один был в руке, а два крепились к щиту. После метания дротиков с близкого расстояния они спешно ретировались, чтобы не оказаться на пути вражеской атаки или флангового маневра. По мере развития военной тактики пельтасты стали участвовать в рукопашных схватках. В дополнение к дротикам они получили усиленный льняной панцирь и короткий меч. Часто пельту заменяли более тяжелым щитом-туреосом, но название отрядов при этом не менялось.
|
|
|
Bu avcı erleri, isimlerini ufak, hilâl şeklindeki deri veya hasır kalkanları 'peltai'den almıştı, Yunan dünyasında birlikleri kalkan biçimlerine göre isimlendirmek yaygındı. Ayrıca hiç ya da çok az zırh giyerler ve üç cirit taşırlardı. Düşmanı taciz ettikten sonra, bir misilleme saldırısı ya da kanat kuşatma harekâtı yapılamadan hızlıca geri çekilirlerdi. Ordular ve taktikler daha karmaşık bir hal alınca peltastlardan göğüs göğüse mücadeleye katılmaları da beklenir oldu ve bu doğrultuda kendilerini savunmaları için sert keten zırhlar giyip küçük kılıçlar kuşandılar. Yine de ciritlerini kullanmaları ve ancak ondan sonra yakın savaşa geçmeleri bekleniyordu. Nihayetinde, demir çağında piyadeler daha da ağırlaşmaya başladıkça, peltastlar da karakteristik kalkanlarını daha ağır bir kalkan olan thueros ile değiştiler ama isimleri ve savaş meydanındaki işlevleri yine de değişmeden kaldı.
|
