|
|
Twenty years has passed since the Spitak earthquake but the situation in the disaster zone is still the same. I also see the miracle of the revival of Yerevan, and every time I visit it I find it even more beautiful and richer, and I am extremely happy for it.
|
|
|
После землетрясения в Спитаке прошло 20 лет, а ситуация в зоне бедствия все та же. Я вижу чудо возрождения Еревана, и с каждым моим приездом он становится еще красивее и богаче, и я этому безумно рада. Однако стоит выехать за пределы столицы, как сталкиваешься с нищетой. Да зачем выезжать за ее пределы, вы только посетите окраины города. И я бы хотела, чтобы представители диаспоры увидели все это своими глазами. Для этого им достаточно одеться попроще и посетить приграничные села Армении, поговорить с их жителями, но не так, чтобы спугнуть их, а по-свойски, и спросить, какие у них есть проблемы. Однако многие люди предпочитают прятаться от проблем и думать, что их не существует. Они укрываются в своих машинах с темными стеклами, оберегая себя от проблем вокруг. Другое дело, если человеку нужна защита, но в данном случае это не так.
|
|
|
Սպիտակի երկրաշարժից 20 տարի է անցել, իսկ իրավիճակը աղետի գոտում նույնն է: Ես տեսնում եմ Երևանի հրաշալի վերածնունդը, իմ ամեն այցելության հետ նա ավելի գեղեցիկ և բարեկեցիկ է դառնում, և ես շատ ուրախ եմ դրա համար: Սակայն, հենց որ դուրս ես գալիս մայրաքաղաքից, անմիջապես բախվում ես աղքատության հետ: Նույնիսկ հարկ չկա դուրս գալ Երևանի սահմաններից, քաղաքի ծայրամասերում նույն պատկերն է: Ես կցանկանայի, որ Սփյուռքի ներկայացուցիչները տեսնեին այդ ամենը սեփական աչքերով: Բավական է ավելի պարզ հագնվել և այցելել Հայաստանի սահմանամերձ շրջաններ` խոսել բնակիչների հետ, սակայն յուրայինի պես, և հարցնել, թե ինչ խնդիրներ ունեն: Սակայն շատերը գերադասում են թաքնվել խնդիրներից և մտածել, որ ոչ մի խնդիր էլ չկա: Նրանք թաքնվում են մութ ապակիներով մեքենաներում` զերծ պահելով իրենց շրջապատի խնդիրներից:
|
