üretimin – -Translation – Keybot Dictionary

Spacer TTN Translation Network TTN TTN Login Deutsch Français Spacer Help
Source Languages Target Languages
Keybot 7 Results  transversal.at
  Yönetimsellik ve Kendin...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
Buna bağlı olarak, günümüzün güvencesiz, cisimsiz, bireyselleştirilmiş iş ve “hayat”ı bağlamında, yeniden üretimin işlevi değişir. Yeniden üretim, başta kadınlar olmak üzere başkalarıyla birlikte dışsallaştırılmaz artık.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine transversal.at as primary domain
La función de la reproducción, por consiguiente, cambia en el presente contexto de trabajo y de «vida» inmaterial, precario y por lo general individualizado. Ya no se externaliza en otros o en otras, como se hacía primordialmente con las mujeres. Ahora la reproducción individual y la reproducción sexual —la producción de la vida— se individualizan y se deslizan, en parte, «dentro» de los propios sujetos. Se trata de la regeneración más allá del trabajo; también a través del trabajo, pero casi siempre fuera del trabajo asalariado adecuadamente pagado. Consiste en la regeneración, renovación, creación a partir de sí, re-producción de sí a partir del propio poder, con el acuerdo de una o uno mismo. La realización de sí se convierte en una tarea reproductiva a cargo de cada uno. El trabajo se supone que garantiza la reproducción de sí.
  Yönetimsellik ve Kendin...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
Sonuç olarak sadece çalışma, üretim cephesi değil, genellikle “hayat” denen şu diğer cephe, yeniden üretim cephesi de güvencesiz hale gelmiştir. Üretim ile yeniden üretimin kesiştiği söylenebilir mi öyleyse?
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine transversal.at as primary domain
A resultas de todo ello no sólo el trabajo y la producción se han convertido en precarios, sino también lo que se decía de su reverso, aquello que con frecuencia se define como «vida»: la reproducción. ¿Coinciden por lo tanto la producción y la reproducción? Sí, en el caso de estos productores y productoras culturales, tanto de una vieja como de una nueva manera. Lo que esto revela es que, en la forma neoliberal de individuación, algunas partes de la producción y la reproducción se depositan «en» los sujetos. Panagiotidis y Tsianos argumentan en esta línea cuando afirman: «La progresiva derrota de la división entre producción y reproducción no se da en el hogar o en el lugar de trabajo, sino por medio de una corporeización del propio trabajo: ¡un modo reflexivo de precarización!».[33] Pero lo que se materializa en los cuerpos, más allá del trabajo, es siempre también la vida gubernamental, ya que las relaciones de poder gubernamentales biopolíticas funcionan obstinadamente mediante la producción de cuerpos y relaciones consigo mismo hegemónicas y normalizadas.
  Kitlelerin Aldatılış...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
Burada, kültür endüstrisini özgürlüğü elinden alınmış, endüstrileşmiş bir alan olarak yorumlayan Eleştirel Kuram’ın yaklaşımının ters çevrilmesiyle, önümüzde verimli bir alan açılıyor: Adorno ve Horkheimer kültür endüstrisini Fordist dönüşüme direndiği için gecikmiş bir olgu olarak okurlarken, Virno onu post-Fordist üretimin habercisi ve paradigması olarak ele alıyor.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine transversal.at as primary domain
Eine mögliche Erklärung für dieses Paradox erschließt sich aus der genaueren Betrachtung der Subjektivierungsweisen in den Feldern, Strukturen und Institutionen, die mit den Begriffen Kreativ- und Kulturindustrie(n) beschrieben wurden und werden. Ich möchte diese Subjektivierungsweisen und die spezifischen Institutionen des Feldes diskutieren, indem ich vier Komponenten des Kulturindustrie-Konzeptes untersuche und sie dann in gegenläufiger Reihenfolge von vier bis eins mit ihren aktualisierten Gegenstücken innerhalb der heutigen Creative Industries vergleiche.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine transversal.at as primary domain
Se puede obtener una posible explicación de esta paradoja a partir de una observación más profunda de las formas de subjetivación que se dan en los ámbitos, estructuras e instituciones que eran y son descritos con el concepto «industria(s) de la cultura y de la creatividad». Me gustaría discutir aquí estas formas de subjetivación y las instituciones específicas de este ámbito, investigando para ello cuatro componentes del concepto «industria cultural» para compararlos después, en orden inverso, con sus equivalentes actuales dentro de las creative industries contemporáneas.
  Yönetimsellik ve Kendin...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
Sonuç olarak sadece çalışma, üretim cephesi değil, genellikle “hayat” denen şu diğer cephe, yeniden üretim cephesi de güvencesiz hale gelmiştir. Üretim ile yeniden üretimin kesiştiği söylenebilir mi öyleyse?
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine transversal.at as primary domain
A resultas de todo ello no sólo el trabajo y la producción se han convertido en precarios, sino también lo que se decía de su reverso, aquello que con frecuencia se define como «vida»: la reproducción. ¿Coinciden por lo tanto la producción y la reproducción? Sí, en el caso de estos productores y productoras culturales, tanto de una vieja como de una nueva manera. Lo que esto revela es que, en la forma neoliberal de individuación, algunas partes de la producción y la reproducción se depositan «en» los sujetos. Panagiotidis y Tsianos argumentan en esta línea cuando afirman: «La progresiva derrota de la división entre producción y reproducción no se da en el hogar o en el lugar de trabajo, sino por medio de una corporeización del propio trabajo: ¡un modo reflexivo de precarización!».[33] Pero lo que se materializa en los cuerpos, más allá del trabajo, es siempre también la vida gubernamental, ya que las relaciones de poder gubernamentales biopolíticas funcionan obstinadamente mediante la producción de cuerpos y relaciones consigo mismo hegemónicas y normalizadas.
  Yönetimsellik ve Kendin...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
Bu türden bir yeniden üretimin hayatta net bir yeri yoktur; dolayısıyla bu özlem hep tatmin edilemeden kalacak ve insan bu eksikten hep muzdarip olacaktır.İnsanın “kendini bulmak” için sakinleşip rahatlama arzusunu tatmin etmesi imkânsızdır artık.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine transversal.at as primary domain
Esta situación de precarización de sí está conectada a experiencias de miedo a la pérdida de control, a sentimientos de inseguridad por la falta de certidumbres y salvaguardas, así como al miedo al fracaso, el declive social y la pobreza. También por estas razones es difícil frenar o ejercer otras formas de abandono de los paradigmas hegemónicos. Todo el mundo tiene que continuar «a toda velocidad»; si no lo haces te quedas fuera. No hay tiempos claros para relajarse o recuperarse. Este tipo de reproducción no tiene un lugar determinado, lo cual redunda en el anhelo, imposible de satisfacer, de un lugar estable y, por lo mismo, en el sufrimiento por su carencia. El deseo de relajar el ritmo para «encontrarse» se torna insaciable. Estos tipos de prácticas reproductivas, por lo general, tienen que aprenderse desde cero. Carecen de toda autoevidencia y deben ser peleadas de forma encarnizada contra uno mismo, y contra los demás. A cambio, todo esto hace que el anhelo de reproducción, de regeneración, sea tan extremadamente comercializable.
  n-1. à‡okluÄŸu OluÅŸtur...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
Açıktır ki çokluk, saçılım, çeşitlilik; post-Fordist kapitalizmin çağdaş üretim tarzlarının, mevcut yaşam biçimlerinin parçası haline gelmiştir; ancak bu unsurlara politik örgütlenme biçimleri içinde nadiren rastlanılmaktadır. Çokluk post-Fordist üretimin teknik bileşimi haline gelmiş, ama aynı oranda onun politik bileşimine dönüşememiştir.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine transversal.at as primary domain
Aus diesem Blickwinkel kann die Potenzialität des human microphone als offensive Form für die Vielheit und Vielstimmigkeit betont werden, in der der Chor als Verstärkung sich weder auf die euphorische noch auf die automatische Affirmation der SprecherInnen beschränkt. In dieser Hinsicht ist das human microphone allerdings weder „menschlich“ noch „Mikrophon“. Es ist kein Mikrophon, weil es nicht auf elektrischen Spannungsänderungen und der möglichst genauen Wiedergabe einer Quelle beruht, auf der Unterdrückung von Nebengeräuschen. Es befördert vielmehr die Vielfalt, die Vervielfältigung der Stimmen, und zugleich produziert es „Nebengeräusche“, anstatt sie zu unterdrücken. Es geht also nicht (nur) um die möglichst genaue Wiedergabe des Sprachmaterials, um die reine Reproduktion linguistischen Inhalts, sondern um eine fortgesetzte Auffaltung der Äußerung.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine transversal.at as primary domain
To prawda, wielość jest przywoływana już od ponad dekady. „W rzeczywistości, nie wystarczy zawołać ‘Niech żyje wielość’, choć sam ten akt jest niełatwy do wykonania. […] Wielość należy budować.”[1] To zalecenie, wyartykułowane przez Gillesa Deleuze’a oraz Félixa Guattariego ponad trzydzieści lat temu, zdaje się - podobnie jak sama różnorodność - być dopiero teraz powoli dostrzegane przez liczące się organizacje polityczne – “z ilością dostępnych nam wymiarów, która zawsze wynosi n – 1.”[2] n -1, formuła różnorodności z dzieła Mille plateaux. Capitalisme et schizophrénie (1980) Deleuze’a i Guattariego realizowana była w wymiarze szerszym niż kiedykolwiek podczas protestów i antyestablishmentowych zgromadzeń w przestrzeni miejskiej, których świadkami byliśmy w ostatnich latach, szczególnie od roku 2011. Aktywiści, społecznicy i protestujący używają innowacyjnych technik celem “zbudowania wielości”.
  Protestonun Eklemlenmes...  
Show textShow cached sourceOpen source URL
Biçimin standardize edilmiş geleneksel dilinin seviyesinde, farklı ifadeler, bir biçimsel eşitlikler zincirine dönüştürülmüştür. Bu zincir, siyasi talepleri, üretimin medya zincirinde yer alan geleneksel montaj zincirinde görüntülerin ve seslerin birlikte dizilişiyle aynı şekilde yan yana getirmektedir.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine transversal.at as primary domain
The directors, or rather the editors of the film Ici et Ailleurs[3], Godard and Mieville, take a radically critical position with respect to the terms of the popular. Their film consists of a self-critique of a self-produced film fragment. The collective Dziga Vertov (Godard/Morin) shot a commissioned film on the PLO in 1970. The heroizing propaganda film that blusters about the people's battle was called "Until Victory" and was never finished. It consisted of several parts with titles such as: the armed battle, political work, the will of the people, the extended war - until victory. It showed battle training, scenes of exercise and shooting, and scenes of PLO agitation, formally in an almost senseless chain of equivalencies, in which every image, as it later proved, is forced into the anti-imperialistic fantasy. Four years later, Godard and Mieville inspect the material more closely again. They note that parts of the statements of PLO adherents were never translated or were staged to begin with. They reflect on the stagings and the blatant lies of the material - but most of all on their own participation in this, in the way they organized the pictures and sound. They ask: How did the adjuring formula of the "voice of the people" function here as populist noise to eliminate contradictions? What does it mean to edit the Internationale into any and every picture, rather like the way butter is smeared on bread? Which political and aesthetic notions are added together under the pretext of the "voice of the people"? Why did this equation not work? In general, Godard/Mieville arrive at the conclusion: the additive "and" of the montage, with which they edit one picture onto another, is not an innocent one and certainly not unproblematic.
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine transversal.at as primary domain
Redatelji, ili bolje, montazeri filma Ici et Ailleurs[3] Godard i Mieville, odnose se radikalno kriticki prema pojmovima popularnoga. Njihov se film sastoji iz samokritike jednog filmskog fragmenta koji su sami proizveli. Kolektiv „Dziga Vertov“ (Godard/Morin) je tisucu devetsto sedamdesete po narudzbi Palestinske oslobodilacke organizacije (PLO) snimio film o toj organizaciji i njezinoj borbi. Propagandni film, prepun heroiziranja i samozadovoljnog velicanja palestinskog naroda i njegove borbe zvao se „Do pobjede“ i nikada nije bio dovrsen. Sastojao se iz vise dijelova koji su nosili naslove kao sto su: „oruzana borba“, „politicki rad“, „narodna volja“, „rat, produzen do konacne pobjede“. Prikazana je borbena obuka, scene tjelesne vjezbe i vjezbe gadjanja, kao i scene agitacije za Palestinsku oslobodilacku organizaciju (PLO), formalno u jednom gotovo postupno neosvijestenom lancu ekvivalencija u kojem je svaka slika, kao sto ce se kasnije ispostaviti, na silu natisnuta u okvir antiimperijalisticke fantazije. Cetiri godine kasnije Godard i Mieville jos jednom su podrobno analizirali snimljeni materijal. Utvrdili su da dijelovi izjava pripadnika Palestinske oslobodilacke organizacije nikada nisu bili prevedeni odnosno da su otpocetka bili namjesteni. Kriticki su reflektirali inscenaciju i neprikrivene lazi materijala - prije svega medjutim svoje vlastito sudjelovanje u tome, posebice u vezi s nacinom na koji su organizirali slike i tonove. Na temelju te samorefleksije postavili su sljedeca pitanja: Na koji nacin je ta, poput mantre neumorno ponavljana, formula o „glasu naroda“ funkcionirala kao populisticka buka kojom se uklanjaju proturjecja? Koje slike su tim postupkom prisilno dovedene u vezu? Koji ton je povezan uz koju sliku? Sto to znaci kada se uz bilo koju sliku montira internacionala, na primjer na nacin na koji se mast namazuje na kruh? Koje su to politicke i estetske predodzbe pod izgovorom „glasa naroda“ zbrojene jedna s drugom? I zasto taj racun na koncu uopce ne funkcionira? U generalnom smislu Godard/Mieville dosli su do sljedeceg zakljucka: znak zbrajanja u montazi, ono „i“ s kojim su montirali jednu sliku do druge, nije nimalo nevin, a pogotovo ne neproblematican.