|
|
Когато ни завладее гняв, той ни обсебва толкова бързо, че дори не си даваме сметка за това. Тогава, подвластни на този гняв, ние извършваме словесни или физически действия, които нараняват както нас самите, така и заобикалящите ни.
|
|
|
Das hört sich wunderbar an, aber ist es auch praktikabel? Es ist nicht einfach, sich den eigenen Unreinheiten zu stellen. Aufsteigender Ärger zum Beispiel überwältigt uns, ehe wir uns dessen gewahr werden, und während der Ärger uns in seiner Gewalt hat, lassen wir uns leicht zu Äußerungen oder Handlungen hinreißen, die uns selbst und anderen schaden. Später, wenn der Ärger abgeklungen ist, bedauern wir, was wir getan haben, bereuen es und bitten Gott oder jene betroffene Person um Verzeihung: “Oh, ich habe einen Fehler gemacht. Ich bitte um Entschuldigung.” Aber wenn wir dann irgendwann wieder in eine ähnliche Situation geraten, reagieren wir wieder auf dieselbe Weise. Bereuen und Klagen hilft uns nicht weiter, ganz und gar nicht.
|
|
|
Esto suena muy bien, pero ¿es practicable en la realidad? ¿Resulta fácil para una persona corriente enfrentarse a las contaminaciones? Cuando surge la ira, nos coge tan de sorpresa que ni siquiera nos damos cuenta de ello. Arrastrados por la ira cometemos actos físicos o mentales que nos dañan a nosotros y a los demás. Poco después, al desaparecer la ira, empezamos a llorar y a arrepentirnos, pidiendo perdón a los demás o pidiendo perdón a Dios: "Oh, he hecho un error, perdóname". Pero la próxima vez que nos encontremos en una situación semejante volveremos a reaccionar igual. Este arrepentimiento no nos habrá servido para nada.
|
|
|
Ακούγεται υπέροχο, είναι όμως στ’αλήθεια πρακτικό; ‘Άραγε είναι εύκολο για ένα μέσο άνθρωπο ν’αντιμετωπίσει έναν αρνητισμό του; ‘Όταν ξεσπάει ο θυμός, μας κυριεύει τόσο γρήγορα που ούτε το καταλαβαίνουμε. Και κατεχόμενοι απ’το θυμό μας, κάνουμε ορισμένες σωματικές ή λεκτικές πράξεις που είναι βλαβερές για μας και για τους άλλους. Αργότερα, όταν ο θυμός καταλαγιάσει, αρχίζουμε τα κλάματα και τις μετάνοιες, εκλιπαρούμε να μας συχωρέσει αυτό ή εκείνο το άτομο, ή κι ο Θεός: “Αχ! Έκανα ένα λάθος, σας παρακαλώ, συχωρέστε με!” Την επόμενη φορά όμως που θα βρεθούμε σε μια παρόμοια κατάσταση, αντιδρούμε πάλι με τον ίδιο τρόπο. Κι όλες οι μετάνοιες μας πήγαν χαμένες.
|
|
|
कहना तो बड़ा आसान है, लेकिन करना बड़ा कठिन। अपने विकारों का सामना करना आसान नहीं है। जब क्रोध जागता है, तब इस तरह सिर पर सवार हो जाता है कि हमें पता भी नहीं चलता। क्रोध से अभिभूत होकर हम ऐसे शारीरिक एवं वाचिक काम कर जाते हैं जिससे हमारी भी हानि होती है, औरों की भी। जब क्रोध चला जाता है, तब हम रोते हैं और पछतावा करते हैं, इस या उस व्यक्ति से या भगवान से क्षमायाचना करते हैं— हमसे भूल हो गयी, हमें माफ कर दो। लेकिन जब फिर वैसी ही स्थिति का सामना करना पड़ता है तो हम वैसे ही प्रतिक्रिया करते हैं। बार-बार पश्चाताप करने से कुछ लाभ नहीं होता।
|
|
|
Ez csodálatosan hangzik, de valóban hasznos? Nem könnyű szembesülni saját hibáinkkal. Amikor a harag felbukkan, olyan hamar felülkerekedik rajtunk, hogy észre sem vesszük. A harag hatása alatt olyanokat teszünk és mondunk, amivel ártunk magunknak és másoknak. Később, amikor a harag elmúlik, sírva fakadunk, megbánunk mindent és elnézést kérünk ettől vagy attól a személytől vagy Istentől: „Jaj, hibáztam, kérlek bocsáss meg!” Legközelebb, egy hasonló szituációban viszont ugyanilyen módon reagálunk. A folytonos megbánás egyáltalán nem segít.
|
|
|
Ini kedengarannya bagus, tapi apakah ini benar-benar berguna? Tidaklah mudah untuk menghadapi ketidakmurnian diri sendiri. Saat kemarahan timbul, begitu cepat ia menguasai kita sehingga kita bahkan tidak menyadarinya. Dikuasai oleh kemarahan, kita akan melakukan tindakan-tindakan fisik maupun vokal yang merugikan kita dan orang lain. Kemudian saat amarah telah berlalu, kita mulai menangis dan menyesal, meminta ampun dari orang ini dan itu atau dari Tuhan: "Oh, saya telah membuat kesalahan, mohon ampuni saya!" Tapi saat berikutnya, kita berada dalam situasi yang sama, sekali lagi kita bereaksi dengan cara yang sama. Semua penyesalan-penyesalan itu sama sekali tidak menolong.
|
|
|
Brzmi to wspaniale, ale czy jest możliwe w praktyce? Czy przeciętnemu człowiekowi łatwo jest stawić czoło negatywnościom? Gniew ogarnia nas tak szybko, że nawet nie zauważamy kiedy. Obezwładnieni gniewem mówimy i robimy rzeczy, które wyrządzają szkodę nam i innym. Później, kiedy już ochłoniemy, zaczynamy płakać i żałować tego, co zrobiliśmy, przepraszając ludzi albo błagając Boga o wybaczenie: “Och, popełniłem błąd, proszę o wybaczenie!” Ale następnym razem, w podobnej sytuacji reagujemy dokładnie tak samo. Cały ten żal i skrucha w niczym nie pomagają.
|
|
|
Звучит это замечательно, но как же на практике? Когда возникает гнев, он захватывает нас так быстро, что мы даже этого не замечаем. Тогда, охваченные гневом, мы совершаем физические или речевые действия, которые вредят нам и другим людям. Позже, когда гнев проходит, мы начинаем плакать и раскаиваться, моля о прощении того или иного человека или Бога: “О, я совершил ошибку, пожалуйста, простите меня!”. А в следующий раз снова в подобной ситуации реагируем точно так же. Все это раскаяние вовсе не помогает.
|
|
|
Det låter underbart, men är det praktiskt möjligt? När ilska uppstår övermannas vi så fort att vi inte ens märker vad som hänt. Och när ilskan har tagit överhanden gör och säger vi saker som är till skada för oss själva och andra. Senare, när ilskan klingat av, ångrar vi vad vi gjort och ber Gud eller någon person om förlåtelse: "Åh, jag gjorde ett misstag. Jag ber om förlåtelse." Men nästa gång vi hamnar i samma situation handlar vi på exakt samma sätt. All denna ånger är inte till någon hjälp för oss.
|
|
|
Kulağa harikulade geliyor, ama bu gerçekten uygulanabilir mi? Kişinin kendi kirlilikleriyle yüzleşmesi kolay değildir. Öfke ortaya çıktığında, bizi o kadar çabuk etkisi altına alır ki, farkına bile varmayız. Böylece öfkenin etkisi altında, kendimizi ve başkalarını inciten fiziksel ya da sözel eylemler sergileriz. Daha sonra öfke gittiğinde ağlamaya, pişman olmaya, insanlardan ya da Tanrı'dan af dilemeye başlarız. “Bir hata yaptım, lütfen beni affet!“ Ancak daha sonra benzer bir durumda yine aynı şekilde tepki veririz. Böyle sürekli pişman olmanın hiçbir faydası yoktur.
|
|
|
Điều này nghe rất hay, nhưng trên thực tế có thực hiện được không? Đối phó với cái xấu của chính mình không phải là dễ dàng. Khi cơn giận dữ nổi lên, nó chế ngự chúng ta nhanh đến nổi chúng ta không thể nhận ra nó được. Rồi mù quáng vì giận dữ, chúng ta có những hành động và lời nói làm hại chính mình và người khác. Sau đó, khi đã nguôi giận, chúng ta khóc lóc, hối hận, cầu xin sự tha thứ từ người này, người nọ, hoặc từ các vị thần linh: “Ôi, con đã phạm lỗi, xin tha thứ cho con”. Nhưng rồi lần tới, chúng ta lại rơi vào tình trạng tương tự và cũng hành xử y như thế. Liên tục hối lỗi kiểu này không mang lại ích lợi gì cả.
|
