|
|
Теперь мы едим песочное кризиса, Теперь, когда принимают наши печали зарплату, Теперь, когда мы без 2012 как одна больница листья, сейчас, для, Я обращаюсь к кладовой-пути и днем. Потому что это не то, что мы можем удалить. То есть, Жизнь на дороге, имена и шок от пейзажей. Каждая фирма оставляет след в памяти маршрут, это инвестиции навсегда. Не пропустите.
|
|
|
Now we eat polvorones crisis, now they take away the salary for sadness, Now that we shed the 2012 as one leaves the hospital, now, as, I appeal to the pantry of days toured. Because that's not what we can remove. That is, life on the road, names and the shock of scenery. Each path leaves a strong trace in memory, is an investment forever. Do not miss.
|
|
|
Maintenant, nous mangeons crise de Sablé, Maintenant que prendre notre salaire des peines pour, maintenant que nous sommes sans 2012 comme un hôpital de feuilles, maintenant, comme, J'en appelle à la journée cellier voyagé. Car ce n'est pas ce que nous pouvons retirer. À savoir, La vie sur la route, Les noms et le choc des paysages. Chaque entreprise laisse une voie de chemin dans la mémoire, C'est un investissement pour toujours. Ne manquez pas.
|
|
|
Jetzt essen wir Shortbread Krise, Nun, nehmen unsere Sorgen Gehalt für, jetzt, dass wir draußen sind 2012 wie man verlässt das Krankenhaus, NUN, wie, Ich appelliere an die Speisekammer gereisten Tag. Denn das ist nicht das, was wir können, zu entfernen. Das ist, Leben auf der Straße, Namen und der Schock der Landschaften. Jede Firma hinterlässt eine Spur Route im Speicher, ist eine Investition für immer. Verpassen Sie nicht.
|
|
|
Ora mangiamo crisi polvorones, ora togliere lo stipendio per la tristezza, Ora che abbiamo versato il 2012 come si lascia l'ospedale, ora, come, Mi appello alla dispensa di giorni in tour. Perché questo non è quello che si può rimuovere. Cioè, vita on the road, nomi e lo shock del paesaggio. Ogni percorso lascia una traccia forte nella memoria, è un investimento per sempre. Da non perdere.
|
|
|
Agora comemos crise polvorones, agora eles tiram o salário para tristeza, Agora que nós perdemos o 2012 como um sai do hospital, agora, como, Apelo para a despensa de dias excursionou. Porque não é o que se pode remover. Que é, a vida na estrada, nomes eo choque do cenário. Cada caminho deixa um traço forte na memória, é um investimento para sempre. Não perca.
|
|
|
Nu we eten polvorones crisis, nu zijn ze weg te nemen het salaris van verdriet, Nu we werpen de 2012 als een het ziekenhuis verlaat, nu, als, Ik roep de pantry van dagen toerde. Want dat is niet wat we kunnen verwijderen. Dat, leven op de weg, namen en de schok van het landschap. Elk pad laat een sterke spoor in het geheugen, is een investering voor altijd. Niet te missen.
|
|
|
今、私たちはpolvorones危機を食べる, 今、彼らは悲しみのために給料を奪う, 今、私たちは流された 2012 1は病院を出るときに, 現在, のために, 私は見学日のパントリーにアピール. それは我々が取り除くことができるものではないので、. つまり, 道路上の生命, 名前や風景の衝撃. 各パスには、メモリ内の強い痕跡を残す, 投資は永遠です. お見逃しなく.
|
|
|
Ara que hem menjar-nos crisi amb polvorons, ara que ens treuen el salari a canvi de tristeses, ara que ens despullem del 2012 com qui surt de l'hospital, ara, doncs, apel · lo al rebost dels dies viatjats. Perquè això no ens ho poden treure. Això queda, la vida a la carretera, els noms propis i el sobresalt dels paisatges. Cada ruta deixa un rastre ferm en la memòria, és una inversió per sempre. No es pot perdre.
|
|
|
Sada ćemo jesti polvorones krizu, Sada su oduzeti plaću za tugu, Sada kada smo prolili 2012 kao jedan ostavlja bolnicu, sada, kao, Apeliram na špajz dana turneji. Budući da to nije ono što možemo ukloniti. To je, život na cesti, imena i šok pejzaža. Svaki put ostavlja snažan trag u memoriji, je ulaganja zauvijek. Ne propustite.
|
|
|
Polboroiek krisi jaten dugu orain, gaur egun tristuraz soldata kentzeko, Orain hori ederki dugu, 2012 uzten bat ospitalera, orain, egiteko, Errekurtsoa bira bat egin zuen egun Jakitegia I. Hori ez da kendu ahal izango dugu delako. Hau da, errepidean bizi, izenak eta paisaia shock. Bidea bakoitzak memoria aztarna handia uzten, inbertsio bat da, betiko. Ez galdu.
|
|
|
Agora comemos crise polvorones, agora sacan o salario para tristeza, Agora que nós perdemos o 2012 como un sae do hospital, agora, como, Chamamento á despensa de días excursionou. Porque non é o que se pode eliminar. Que é, a vida na estrada, nomes eo choque do escenario. Cada camiño deixa un trazo forte na memoria, é un investimento para sempre. Non perda.
|
