|
|
Как она рассказала, она не хотела выходить замуж и просила помощи у всех, кого могла: "Мне было 15 лет, когда я была обручена, и я сказала своему учителю, что не хочу выходить замуж. Я хотела учиться, а затем выйти замуж за человека, которого полюблю. Когда в полиции узнали об этом, моего отца попросили написать заявление что он не заставит меня выходить замуж. Когда мне было 17 лет, они назначили дату свадьбы, и я попросила помощи у журналиста, работающего в нашем районе. После этого мне позвонили из офиса омбудсмена, и сказали не бояться. Они помогли мне уйти из дома за несколько дней до свадьбы".
|
|
|
Another woman to have enrolled in the Programme for Social Reintegration for Women-Victims of Domestic Violence” is 18-year-old Chinara, who recently turned 18 while at the shelter. She became a victim of domestic violence because of her father, who forced her to marry. As she tells us, she did not want to marry and was asking for help from anybody who would listen to her: “I was 15 when I got engaged, and I told my teacher that I did not want to marry. I wanted to study and then marry the person I’d fallen in love with. When the police learned about this, my father was asked to write a letter [to state] that he would not force me to marry. When I was 17, they set the wedding date, and I asked for help from a journalist working in our district. After this, I received a call from the ombudsman’s office and was told not to be afraid. They helped me to leave home a few days before the wedding.”
|
|
|
კიდევ ერთი გოგონა, რომელიც „ოჯახში ძალადობის მსხვერპლი ქალების სოციალური რეინტეგრაციის პროგრამაშია“ ჩართული - 18 წლის აზერბაიჯანელი გოგონა ჩინარაა, რომელსაც 18 წელი თავშესაფარში შეუსრულდა. ჩინარა ოჯახში ძალადობის მსხვერპლი მამის მხრიდან გახდა, რომელიც ქორწინებას აიძულებდა. როგორც თვითონ ყვება, გათხოვება არ უნდოდა და დახმარებას სთხოვდა ყველას, ვისთანაც ხმა მიუწვდებოდა - „როცა ნიშნობა გაიმართა, 15 წლის ვიყავი. მასწავლებელს მოვუყევი, რომ გათხოვება არ მინდოდა. მინდოდა მესწავლა და მერე გავთხოვილიყავი ისეთ ადამიანზე, რომელიც შემიყვარდებოდა. როდესაც ამის შესახებ პოლიციამ გაიგო, მამაჩემს ხელწერილი დააწერინეს, რომ არ გამათხოვებდა. 17 წლის რომ ვიყავი, ქორწილის თარიღი დანიშნეს და ჩვენს რაიონში მომუშავე ჟურნალისტს ვთხოვე, დახმარება. რის შემდეგაც სახალხო დამცველის აპარატიდან დამირეკეს და მითხრეს, არ შემშინებოდა. ქორწილამდე რამდენიმე დღით ადრე სახლიდან მათი დახმარებით წამოვედი“.
|
