չկ – -Translation – Keybot Dictionary

  Զարուհի Չաթալյան :: Մար...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Մենք 1993-ին եկանք Լիբանան: Գիտեք՝ ինչ մութ ու փիս օրեր էին Հայաստանում, ուրիշ ճամփա չկար մեզ գնալու։
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	We had a chance to leave Armenia before that but we didn’t take it. That was during the Soviet period, when our papers arrived from America for us to go.

  Անահիտ Պողիկյան :: Մարդ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Մեր տղաներից մի քանիսը չդիմացան եւ փորձեցին փախչել, սահմանն անցնել: Ես լավատես էի՝ ոչինչ, մեր հայրենիքն է, նոր է պատերազմից դուրս եկել, տղամարդիկ չկան, մահացել են, գնացել են, իսկ մենք գոնե մեր աշխատանքով օգնենք:

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain

We would stand in line, with a voucher, for a piece of black bread. Some of our lads couldn’t take it and tried to flee across the border. I was an optimist. Never mind, it’s the homeland. It just exited the war. There are no men; they died. At least we should help by working. Many skilled craftsmen arrived. They helped out. I received a higher education. My husband remained a tradesman. He would ask, ‘Must someone keep us, or not?’ But the government started to discriminate and did many wrong things.

  Անահիտ Պողիկյան :: Մարդ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Տեղի հայկական կուսակցություններից մեկն սկսեց հակառակ բաներն ասել՝ հիմա ժամանակը չէ, մի՛ շտապեք, հայրենիքը դեռ նոր է պատերազմից դուրս եկել , ծանր վիճակ է այնտեղ: Բայց լսող չկար, եւ 1946-ի ապրիլից արդեն ընտանիքները հերթով սկսեցին մեկնելու թույլտվություն ստանալ:

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain

One of the local Armenian political parties began to say things in opposition – ‘Now isn’t the time. Don’t rush. The homeland has just exited the war and conditions are difficult’. But no one listened and by April 1946 families started to receive permission to go. They would collect their belongings and prepare to leave. There were ‘homeland farewell’ parties in people’s homes; also at weddings. The caravans started leaving in June.

  Արմեն Աճեմյան :: Մարդիկ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Ունեմ երեք զավակ, թոռներ, բոլորն էլ ինձ սիրում, հարգում են, բայց հիմա էստեղ մենակ եմ ապրում: Ես կյանքս տվել եմ արվեստին: Կարող էի ես էլ, ասենք, հարսանիքներին նվագել, բայց ինձ չկարողացա էդ բանը ստիպել:
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	It wasn’t that hard to leave Armenia in 1989. At the ministry where I worked, everyone was surprised, saying, “Armen where are you going and why?” It was after the earthquake. The Kharabakh movement had already started. They gave me a visa with no problems. We all came to America – me, my wife, my mother-in-law and two of my children.

  Անահիտ Պողիկյան :: Մարդ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Մեր հերթն էլ հասավ, իջանք: Անձրեւ: Տուն չկա, չորս կողմը վրաններ են: Ինչպես Բեյրութում, այստեղ էլ կարանտինի մեջ մնացինք: Ցեխ, անձրեւ, մենք՝ ծանր բագաժներով (բեռնարկղեր)։ Ոչինչ, հայրենի՛ք ենք գնում: Մեր իրերը՝ սունդուկ, անկողին և այլն, հանձնեցինք բեռնատար վագոններ, մենք էլ գնացք նստեցինք:

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain

Our turn came and we disembarked. Rain. There were no houses, just tents all around. As in Beirut, we were quarantined. Mud, rain, and we had all that baggage. No problem, we were going to the homeland. We handed over our belongings, trunks and beds, to the train baggage cars. We sat inside. Entering Armenia, the wagons were separated. One to Leninakan, the other to Kirovakan…They took us to Yerevan. We saw Ararat. We all knelt and kissed the ground.

  Վահե Գաբուչյան :: Մարդի...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Բեռնատարից տեսնում էինք Երեւանը՝ մռայլ քաղաք, երթեւեկություն չկա: Զգացվեց, որ ինչպիսի ահավոր պատերազմից է դուրս եկել երկիրը:
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	We spotted Yerevan from the truck. It was a gray city with no traffic. You really got a sense of how terrible the war was that the country had gone through.

  Թորգոմ Փահլեւանյան :: Մ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Պոլսեցիներին, ախպարներին Սովետում պաշտոն չէին տալիս: Ես ցեխի մաստեր էի, ուզեցին նաչալնիկ տալ, ես ինքս չուզեցի, որովհետեւ պլանները կատարելու հարցերի մեջ ես չկայի, արհեստավոր մարդ էի ես:
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	They didn’t give posts to the Bolsetstis or the akhpars. I was a master worker in a factory and they wanted to promote me……………I didn’t want the job because I was a craftsman and had no aptitude for meeting project plans.

  Ռոբերտ Տեր-Մերգերյան ::...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Թե ինչու իրենց աքսորեցին, չպարզվեց։ Ես միայն այն գիտեմ, որ նրանց հայրը հասարակության մեջ բարձրաձայն բողոքում էր՝ սա լավ չի, նա լավ չի, էս ի՞նչ է՝ հաց չկա, հացի հերթեր են… Գուցե դա էր պատճառներից մեկը, ես չգիտեմ, իրենք էլ չասացին:

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain

One of my mother’s close friends and her family were deported to Siberia. They were the Pirian family. My mother would send them packages; food and clothes. They returned in 1951 or 52. They lived with us until they found an apartment. It was never explained why they were deported. I only know that the father would publicly protest out loud - this isn’t good, that isn’t good. There are bread lines. Perhaps this was one of the reasons. I don’t know and they didn’t say. Mr. Pirian then built a house next to ours. We’d frequently visit each other.

  Հակոբ Մուշոյան :: Մարդի...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Առաջին տարիներին, անշուշտ, ես փոքր էի՝ կենցաղային դժվարությունների մասին քիչ գիտեմ, որովհետև տանը երեխաներից թաքցնում էին դժվարությունները: Բայց գիտեմ, որ Հայաստանը պատրաստ չէր հարյուր հազար մարդ ընդունելու. բնակարանային հարմարություններ չկային, աշխատանքային հարմարությունները էն չէին, նույնիսկ ուտելիքը էն չէր:
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	Those first years, of course, I was young, so I don’t know much about the living difficulties. At home, they concealed those difficulties from the children. But I know that Armenia wasn’t prepared to receive hundreds of thousands of people. There were no apartment conveniences, no work, and even the food was lacking.

  Արմեն Աճեմյան :: Մարդիկ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Հայաստան վերադառնալ, իհարկե, ես ինքս կուզեմ, բայց միայն մի դեպքում, երբ որ նորմալ իշխանություն լինի: Երբ որ կիմանամ, որ դիսկրիմինացիա չկա, ու տաղանդավոր մարդու տեղը մի անշնորհքի չեն ընդունի գործի:
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	Yes, I would like to return to Armenia, but only when the government is normal. When I find out that there is no discrimination and when they do not give a job to someone unqualified instead of someone talented.

  Ռոբերտ Տեր-Մերգերյան ::...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Ֆրանսիայից տարել էինք ամեն ինչ, տուն կառուցելու գործիքներ էլ: Ես հետս վերցրել էի գրենական պիտույքներ՝ ռետին, մատիտ եւ այլն: Դպրոց էի տանում, եւ մեկ շաբաթ հետո գողացան, չկա՛ր։ Մեկ ուրիշ հիշողություն ասեմ։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain

They had brought everything from France, even tools to build a house. I had brought stationery supplies – erasers, pencils, etc. I took them to school and they were stolen a week later. They disappeared. Here’s something else I remember. It was probably 1949. I was at the market with my father. It was on the site of the Rosia cinema. I wanted ice cream and my father bought some. Walking around with my father, I started to eat the ice cream. A boy rushed up and grabbed the ice cream. He stole it from my hand. I can’t condemn him. There was nothing to eat. Life was hard.

  Ռոբերտ Տեր-Մերգերյան ::...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Ֆրանսիայից տարել էինք ամեն ինչ, տուն կառուցելու գործիքներ էլ: Ես հետս վերցրել էի գրենական պիտույքներ՝ ռետին, մատիտ եւ այլն: Դպրոց էի տանում, եւ մեկ շաբաթ հետո գողացան, չկա՛ր։ Մեկ ուրիշ հիշողություն ասեմ։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain

They had brought everything from France, even tools to build a house. I had brought stationery supplies – erasers, pencils, etc. I took them to school and they were stolen a week later. They disappeared. Here’s something else I remember. It was probably 1949. I was at the market with my father. It was on the site of the Rosia cinema. I wanted ice cream and my father bought some. Walking around with my father, I started to eat the ice cream. A boy rushed up and grabbed the ice cream. He stole it from my hand. I can’t condemn him. There was nothing to eat. Life was hard.

  Ռոբերտ Տեր-Մերգերյան ::...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Բաթումում մեզ տեղավորեցին մի հսկայական անգարի (պահեստ) մեջ, երեք օր մնացինք, հետո գնացք նստեցինք։ Գիշերով հասանք Թիֆլիս, մեզ ասացին՝ պատուհանից ոչ մի բան չկախե՛ք, կարող են գողանալ։ Ուտելիքներ էինք կախում պատուհանից, որ չփչանան:
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	In Batum, we were housed in a huge warehouse. We stayed there for three days and later boarded a train. We reached Tiflis at night. They told us not to hang anything from the windows, lest it be stolen. We would hang food outside so it wouldn’t go bad. My father told me, “See, this is a famous city. Many Armenians lived here.” At one time, they’d call Tiflis the little Paris.

  Հայրենադարձության թանգա...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Սովետական Հայաստան ներգաղթած սփյուռքահայերը ոչ միայն խոստացված «երկրային դրախտը» չգտան, այլեւ շատ արագ հասկացան, որ հետդարձի ճանապարհ չկա։ Այս աննշան «մանրուքը» նրանց չէր բացատրվել, իսկ տրված հարցերը մնացել էին անպատասխան։
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	Disaporan Armenian repatriates not only never found the promised “paradise on earth”, but quickly realized there was no road of return. This insignificant ‘detail’ was never brought to their attention and their questions remained unanswered.

  Ռոբերտ Տեր-Մերգերյան ::...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Ասեմ նաեւ, որ Ստալինի մահից առաջ փոխադարձ վստահություն չկար, նույնիսկ եղբայրը եղբորը չէր վստահում։ Հայրս խոհանոցում դրել էր Ստալինի մեծ նկարը եւ ասում էր՝ այս նկարը մեզ գուցե պաշտպանի, եւ մեզ Սիբիր չքշեն:
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	I should add that before Stalin died there was no mutual trust. Even brothers didn’t trust one another. My father has placed a large picture of Stalin in the kitchen. He would say – perhaps this picture will save us and they won’t take us to Siberia.

  Պողոս Սնապյան :: Մարդիկ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Հիմա իմ ընկերներես մեկը կըսե կոր՝ եղբա՛յր, տնտեսապես հոս ալ խեղճ էինք ՝ հաց չկար, ջուր չկար, տուն չկար, կով չկար. բան մը չկար, բայց մեկ բան միայն կար հոս՝ ազատությունը։ Հոն ալ hաց չկար, ջուր չկար, բնակարան չկար, աս չկար, ան չկար, եւ բոլոր «չկաներու» քով նաեւ վախը կար։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain

One of my friends now says, ‘Brother, we were poor economically here as well. There was no bread, no water, no houses, no cows. There was nothing. But there was one thing here, freedom. There was no bread, water apartments, no this or that there as well. But there was fear.’ That was terrible and intolerable for us. And we saw that the soil under our feet was native soil. This isn’t the homeland. This isn’t the homeland that we dreamt of. Consequently, an open of doors, someone with nerve, escaped, finding a way.

  Պողոս Սնապյան :: Մարդիկ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Հիմա իմ ընկերներես մեկը կըսե կոր՝ եղբա՛յր, տնտեսապես հոս ալ խեղճ էինք ՝ հաց չկար, ջուր չկար, տուն չկար, կով չկար. բան մը չկար, բայց մեկ բան միայն կար հոս՝ ազատությունը։ Հոն ալ hաց չկար, ջուր չկար, բնակարան չկար, աս չկար, ան չկար, եւ բոլոր «չկաներու» քով նաեւ վախը կար։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain

One of my friends now says, ‘Brother, we were poor economically here as well. There was no bread, no water, no houses, no cows. There was nothing. But there was one thing here, freedom. There was no bread, water apartments, no this or that there as well. But there was fear.’ That was terrible and intolerable for us. And we saw that the soil under our feet was native soil. This isn’t the homeland. This isn’t the homeland that we dreamt of. Consequently, an open of doors, someone with nerve, escaped, finding a way.

  Հակոբ Առաքելյան :: Մարդ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Երեւանում, ընտանիքս էր՝ հայրս, մայրս, կինս, երեխաս։ Հետ եկա Երեւան, որտեղ իմ մասնագիտությամբ աշխատանք չկար: Գնացի այն ժամանակվա Ախտայի, հիմիկվա՝ Հրազդանի շրջանի Ալափարս գյուղ։ Երկու տարի աշխատեցի այնտեղ որպես գերմաներենի եւ ռուսերենի դասատու։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain

My family was back in Yerevan – my parents, my wife and child. I returned to Yerevan. There was no work in my specialty. I went to a village called Alapars in the Hrazdan area; then called Akhta. I worked there two years as a German and Russian instructor. Later, I began to teach Latin at various institutes. In 1959 I passed a competition at the medical institute and became a senior Latin instructor. In 1960, I was appointed faculty director of foreign languages and Latin.

  Անդրանիկ Կրանյան :: Մար...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Եվ որ վանք բարձրացա, ուրիշ մի տեսարան պարզվեց ինձի համար։ Առաջին հերթին իմ պատրիարքս՝ Աղաջանյան, դեմ կեցավ ներգաղթին. գնա՛նք Հայաստան, բայց՝ ոչ հիմա: Ինչու՝ ոչ հիմա, որովհետեւ հոն կոմունիզմ կա, ազատություն չկա, հավատ չկա, կրոնականը չկա, սպասեք՝ մի՛ երթաք։
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	I ascended the Zmar Monastery to dedicate my life to the church. When I ascended to the monastery another image appeared for me. In the first place, my patriarch, Aghajanian, was opposed to the repatriation, saying, ‘Go to Armenia, but not now, because there’s communism there. There is no freedom or religion or clergy. Wait, don’t go’.

  Անդրանիկ Կրանյան :: Մար...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Եվ որ վանք բարձրացա, ուրիշ մի տեսարան պարզվեց ինձի համար։ Առաջին հերթին իմ պատրիարքս՝ Աղաջանյան, դեմ կեցավ ներգաղթին. գնա՛նք Հայաստան, բայց՝ ոչ հիմա: Ինչու՝ ոչ հիմա, որովհետեւ հոն կոմունիզմ կա, ազատություն չկա, հավատ չկա, կրոնականը չկա, սպասեք՝ մի՛ երթաք։
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	I ascended the Zmar Monastery to dedicate my life to the church. When I ascended to the monastery another image appeared for me. In the first place, my patriarch, Aghajanian, was opposed to the repatriation, saying, ‘Go to Armenia, but not now, because there’s communism there. There is no freedom or religion or clergy. Wait, don’t go’.

  Պողոս Սնապյան :: Մարդիկ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Հիմա իմ ընկերներես մեկը կըսե կոր՝ եղբա՛յր, տնտեսապես հոս ալ խեղճ էինք ՝ հաց չկար, ջուր չկար, տուն չկար, կով չկար. բան մը չկար, բայց մեկ բան միայն կար հոս՝ ազատությունը։ Հոն ալ hաց չկար, ջուր չկար, բնակարան չկար, աս չկար, ան չկար, եւ բոլոր «չկաներու» քով նաեւ վախը կար։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain

One of my friends now says, ‘Brother, we were poor economically here as well. There was no bread, no water, no houses, no cows. There was nothing. But there was one thing here, freedom. There was no bread, water apartments, no this or that there as well. But there was fear.’ That was terrible and intolerable for us. And we saw that the soil under our feet was native soil. This isn’t the homeland. This isn’t the homeland that we dreamt of. Consequently, an open of doors, someone with nerve, escaped, finding a way.

  Անդրանիկ Կրանյան :: Մար...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Եվ որ վանք բարձրացա, ուրիշ մի տեսարան պարզվեց ինձի համար։ Առաջին հերթին իմ պատրիարքս՝ Աղաջանյան, դեմ կեցավ ներգաղթին. գնա՛նք Հայաստան, բայց՝ ոչ հիմա: Ինչու՝ ոչ հիմա, որովհետեւ հոն կոմունիզմ կա, ազատություն չկա, հավատ չկա, կրոնականը չկա, սպասեք՝ մի՛ երթաք։
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	I ascended the Zmar Monastery to dedicate my life to the church. When I ascended to the monastery another image appeared for me. In the first place, my patriarch, Aghajanian, was opposed to the repatriation, saying, ‘Go to Armenia, but not now, because there’s communism there. There is no freedom or religion or clergy. Wait, don’t go’.

  Անդրանիկ Կրանյան :: Մար...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Ժողովուրդը ամբողջ ոտքի հանեց ներգաղթը, մարդ չմնաց, որ չխանդավառվի՝ երթա՜ նք, երթա՜ նք հայրենի Հայաստան։ Հանձնախումբեր ստեղծվեցան թե՛ աջեն, թե՛ ձախեն, ամեն տեսակ մարդու կողմեն: Տուներու մեջ խոսակցությունները բոլորը ներգաղթի մասին էին, հակառակ կեցող մարդ չկար։
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	I was a youth. The repatriation movement got everyone excited. ‘Let’s go to our native Armenia’, they exclaimed. Committees were formed all over the place. Conversations in the homes were all about the repatriation. No one opposed it.

  Մովսես Այնթապյան :: Մար...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Ես վստահ եմ՝ նորեն մեր ժողովրդին մի կարեւոր մասը հայրենիք պիտի երթար՝ հայրենասիրութենե մղված, բայց երբ որ հայրենիք կերթա եւ մեծ ակնկալություններ ունի, սակայն կը տեսնե, որ այդ ակնկալությունները չկան այնտեղ, ասիկա խոր հիասթափություն կը պատճառե:
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	But I believe the repatriation was the right thing, even though the propaganda was wrong. I am convinced that a sizeable segment of our people would again go to the homeland motivated by patriotism. However, when you go to the homeland with great expectations and see that they don’t exist, it’s greatly depressing.

  Անդրանիկ Կրանյան :: Մար...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Եկան զիս համոզելու: Ես որ արդեն կարդինալ Աղաջանյան պատրիարքի հորդորը լսած էի, ըսի՝ չեմ երթար երկիր մը, ուր կրոնական ազատություն չկա ։ Մայրս դարձավ հորս, ըսավ՝ քանի որ տղաս չի գա, ես ալ չեմ գա, եւ այդպես մնացինք Լիբանան։
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	They came to convince me. Having already heard the exhortation of Cardinal Aghajanian, I said that I wouldn’t go to a country where there was no freedom of religion. My mother turned to my father and said, “Since my son won’t go neither will I.” That’s how we wound up staying in Lebanon.

  Զարուհի Չաթալյան :: Մար...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Էստեղ տղաս է մենակ աշխատում, դժվար է, չիմանաք, թե դրսում ենք՝ շատ լավ ենք ապրում։ Դժվար օրեր էստեղ էլ ենք անցկացրել։ Դպրոցը՝ փողով, հիվանդանոցը՝ փողով. դուշմանս թող չընկնի հիվանդանոց էստեղ։ Եղբայրս էր օգնում, հիմա չի կարողանում։ Էնտեղ էլ գործ չկա, վիճակը լավ չի։
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	My son is the only one working here. We’ve seen tough times here as well. You have to pay for school and the hospital. I wouldn’t want my enemy to have to wind up in the hospital here. My brother used to help out. Now he can’t. There’s no longer any work here. The situation isn’t good.

  Պողոս Սնապյան :: Մարդիկ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Գացին, հուսախաբ եղան մարդիկը, տեսան, որ իրենց երեւակայածին պես, իրենց մտածածին պես հայրենիք մը չկա։ Տակավին Հայաստան չհասած՝ Բաթումի մեջ անգամ, մեր ներգաղթողները զգացին, որ խաբված են։ Զգացին, որ բռնության մը ծոցը կերթան կոր։
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	People went and were disillusioned. They saw that there was no homeland as they imagined or thought. Even before reaching Armenia, in Batum, our immigrants felt deceived. They felt like they were going to the bosom of violence.

  Անդրանիկ Կրանյան :: Մար...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	գնա՛նք Հայաստան, բայց՝ ոչ հիմա: Ինչու՝ ոչ հիմա, որովհետեւ հոն կոմունիզմ կա, ազատություն չկա, հավատ չկա, կրոնականը չկա, սպասեք՝ մի՛ երթաք...
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	Go to Armenia, but not now, because there’s communism there. There is no freedom or religion or clergy. Wait, don’t go...

  Անդրանիկ Կրանյան :: Մար...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	գնա՛նք Հայաստան, բայց՝ ոչ հիմա: Ինչու՝ ոչ հիմա, որովհետեւ հոն կոմունիզմ կա, ազատություն չկա, հավատ չկա, կրոնականը չկա, սպասեք՝ մի՛ երթաք...
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	Go to Armenia, but not now, because there’s communism there. There is no freedom or religion or clergy. Wait, don’t go...

  Անդրանիկ Կրանյան :: Մար...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	գնա՛նք Հայաստան, բայց՝ ոչ հիմա: Ինչու՝ ոչ հիմա, որովհետեւ հոն կոմունիզմ կա, ազատություն չկա, հավատ չկա, կրոնականը չկա, սպասեք՝ մի՛ երթաք...
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine hayrenadardz.org as primary domain	Go to Armenia, but not now, because there’s communism there. There is no freedom or religion or clergy. Wait, don’t go...