|
|
Երեսունմեկ տարեկան էր, գյուղում ոչինչ չկար' ո՛չ դեղեր, ո՛չ բժիշկներ, ո՛չ ոք չէր կարող օգնություն ցույց տալ»: Իսկ դուստրը ուտելիք է տարել զինվորականներին: Ընդամենը տասնութ տարեկան էր, երբ զոհվել է: Տատիկը նաեւ հիշում է հերոս-շանը, որ «Պրիմա» ծխախոտ է հասցրել շրջափակված մարտիկներին:
|
|
|
“My son was awarded the order of the Military Cross of the Second Degree,” she says proudly. He was seriously wounded three times but he escaped death. But the fourth time the damned bullet killed him. He was thirty-one; there was nothing in the village—no medicine, no doctors. No one could come to help.” As for her daughter, she was taking food to the soldiers. She was just eighteen when she was killed. The woman remembers also her hero-dog who delivered “Prima” cigarettes to the soldiers when they were surrounded.
|
|
|
- У меня муж в июне умер, деньги для похорон взяли в долг, но в этом году - не урожай, долги вернуть не смогли, только фасоль удалось продать. Нам дали землю, только нет у меня рабочих рук. Старший внук учится в Степанакерте, невестка дважды родила с кесаревым сечением, нельзя ей тяжелую работу делать.
|
