տն – -Translation – Keybot Dictionary

  Թեմաներ | Տնտեսութիւն |...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Բոլոր հայաբնակ վայրերու նման, Հաճընի մէջ նոյնպէս, հին ժամանակներէն լայն տարածում ունէին տնային արհեստները (...)
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain	In Hadjin as in other Armenian populated areas, home-based trades were widely practiced (...)

  Քարտէսներ | Հալէպի վիլա...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Ժամանակակից հեղինակներ կը մատնանշեն Մարաշի մէջ Կիրակի կամ տօն օրերուն եկեղեցական արարողութեանց ժողովուրդի խուռներամ ներկայութիւնը, նաեւ մարաշցիներու խոր յարգանքն ու ակնածանքը եկեղեցական կանոնացուած տօներուն եւ ծիսական արարողութիւններուն հանդէպ:
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain	According to authors of histories of Marash, at the end of the 19th century the majority of the young people are free of old-style strict traditionalism, while at the same time their educated and progressive element sees, in festivals, their important role in the preservation of the peoples national awareness. [3]

  Քարտէսներ | Հալէպի վիլա...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Պահքը կը լուծարեն ճաշակելով չոր նուիկի (վայրի բանջար) տապակայ. այն յիշողութեամբ, որ Յիսուս ծնած ըլլալով մսուրի մէջ, Աստուածածինը իրեն պարուրած է այդ բանջարի տերեւներով [3]: Ապա երեքական գաւաթ կը խմեն իրենց տնական օղիէն եւ կը ճաշակեն մատաղի միսն ու արգանակը, բրինձ-ապուր, ձուածեղ, քամած մածուն, կարագ ու մեղր [4]:
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain	The fast ends by eating fried dry nuvig (wakerobin, a wild vergetable), recalling that Christ was born in a stable and the Holy Mother of God surrounded Him with that vegetable’s leaves. [3] Then they each drink three cups of their house oghi (raki) and feast on sacrificed meat and broth, rice-soup, fried eggs, yogurt curds, butter and honey. [4]

  Քարտէսներ | Հալէպի վիլա...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Մարաշի տօները նկարագրող Յակոբոս Վարժապետեան, Վարդավառի աւանդական տօնը ներկայացնելով կը գրէ, թէ անցեալին մարաշցի հայեր կը հաւատային, որ Վարդավառի գիշերը ջուրերը կը շատնան, եւ ով տեսնէ այդ պահը եւ բան մը խնդրէ անպայման կը կատարուի:

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain

A number of the pilgrims reach St Catherine’s fountain, which flows from the base of the Taksarakoli or Karasunagn mountain, before sunrise. They stop next to the cold water and have their breakfast and take their ease. The women like to be sprinkled with water from the fountain, believing in its healing qualities. The pilgrims greet the sunrise singing ‘Zartir park im’ (Awake, my glory), ‘Aravod luso’ (The morning light) and other canticles, singing in unison.

  Քարտէսներ | Հալէպի վիլա...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Սանտրագործութիւնն (թարագճըլըգ) ալ բացառապէս հայկական արհեստ է: Հայ վարպետները կը շինեն տնական գործածութեան երկկողմանի (մէկ կողմը խիտ, միւս կողմը նօսր) նաեւ մէկ կողմով փոքր չափի սանտրեր: Սանտր պատրաստելու համար կը գործածեն տօսախ (շիմշիր - մշտադալար թուփ՝ կարծր եւ շատ յարգի փայտով) կոչուած կարծր դեղնագոյն փայտը:

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain

Comb making (tarakcılık) is a completely Armenian trade. Armenian craftsmen make combs for home use with on side coarse-toothed, the other fine, as well as single-sided small ones. Combs are made of boxwood (şimşir), a hard, yellowish wood that is much prized. Naturally it is not possible to produce large quantities by hand using primitive methods, but these combs have been used in Marash and the surrounding area until cheap European imports arrived, leading to the forgetting of this trade. The Mikilian family and a few others may be remembered as comb makers. [58]

  Քարտէսներ | Հալէպի վիլա...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Միջակ մանուած թելով կը գործուի պէզ կամ մաղրում կոչուած տեղական կոշտ կտաւը, որ մեծ սպառում ունի Մարաշի եւ շրջակայ գիւղերուն մէջ: Մեծ մասամբ կիներ կը գործեն տուներու մէջ, դերձանը նոյնպէս իրենք մանելով: Կը գործածուի անկողինի եւ տնային այլ պարագաներու համար, կանանց անթարի կոչուած վերնազգեստ եւ անդրավարտիք (շալվար):
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain	Thick yarn is made into rough cloth used for the making of clothing worn by men: the coats called abay, yelek and zbun (zıbın) made from this material and dyed blue, and shalvars from that dyed black and so on.

  Քարտէսներ | Տիարպեքիրի ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Տնայագործութեան մաս կազմող ամէնէն կարեւոր աշխատանքներէն մէկը անկասկած որ ոստայնանկութիւնն է։ Գիւղական գրեթէ ամէն տուն իր հորը (տէզկեահ) ունի, որ կը ծառայէ հիւսուածքներ գործելու։ Իսկ հորի աշխատանքին կը նախորդեն այլ փուլեր, որոնց ընթացքին գիւղացին բամպակը կը վերածէ մանածի։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain

The most important work carried out in the home is, without doubt, weaving. Nearly every village home has its pit loom, used to make cloth. Before weaving, however, the villager has to go through all the stages of making cotton into thread. It is during these that he uses the chalkhavou (a tool made of thin willow branches woven into a basket) that cleans the cotton bolls. Then he uses the cotton gin (djerdjer) that separates the seeds from them. Then cotton is carded, using a bow. Finally the spinning wheel is used to turn it into thread. When the thread is ready, then the work of turning it into fabric on the loom begins. We know that weaving fabric in the villages provides the opportunity to barter goods between them. In the case of the village of Baghin, the amount of local cotton is insufficient to produce the amount of woven goods required, therefore the villagers get their cotton from the Kurdish villagers in the surrounding area that produce it, bartering walnuts, that are plentiful in Baghin, for it. Thus they receive two cotton bolls for a walnut. [2]

  Քարտէսներ | Տիարպեքիրի ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Երբ խօսք կ՝ըլլայ Բալուի գիւղերուն մէջ հայերու հագուստ-կապուստին մասին, տեղական առած մը լաւագոյնս կը բացատրէ զայն. «մօր մանած, հօր գործած»։ Այլ խօսքով գիւղացիին վրայի զգեստներն ու արդուզարդը ամբողջութեամբ տնայագործութիւններ են, շինականը ոտքէն գլուխ տունի գործեր կը հագուի [1]։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain

When people talk about the clothes Armenians wear in villages of Palu, a local saying explains them best: ‘Spun by mother, worked by father’. In other words the clothes and their accessories are all home-made; the peasant wears, from head to toe, home-produced things. [1] The same is usual in the case of preparation of foodstuffs. The best example is wheat, the villager’s main staple. The threshing of harvested wheat, it’s winnowing and turning it into bulghur is carried out by the villager with his own means in his own house. He only needs to approach the village miller to make the wheat into flour. The same is true of the work of preparing bulghur, for which he needs a circular stone press turned by animals (deng or ding). This last is a tool that is not owned by every house. The prepared bulghur is milled at home using hard millstones. Like these, many vital things are similarly home-made, such as the making of clay vessels, baking bread, the distilling of oghi (raki), making of wine, sesame and linseed oil and the preparation of syrup and the repair of agricultural items.

  Քարտէսներ | Տիարպեքիրի ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL	Յուշամատեանի խմբագրութիւնը սոյն նիւթին մասին նիւթեր հաւաքելու ու զանոնք խմբագրելու ընթացքին մէջ է։ Դուք եւս կրնաք մասնակից դառնալ այս աշխատանքին այս մասին ձեզի ծանօթ կամ ձեր տրամադրութեան տակ գտնուող աղբիւրներ մատնանշելով, վաւերագրական այլազան նիւթեր մեզի ուղարկելով։
Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain	Houshamadyan's editorial board is in the process of collecting and editing items for this theme. You too can become a part of this work by pointing out sources that you know or are available to you and sending us various materials.

  Քարտէսներ | Անգարայի վի...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Այս ձեւով մերկացած ճիւղը ճերմակ գոյն մը կ՚առնէ։ Ապա, հանուած կեղեւը վերստին մէկ մատնաչափ լայնքով կը փաթթեն նոյն ճիւղին՝ շեղակի կերպով, այնպէս մը որ ճերմակ միջոցներ մնան։ Այս վիճակին մէջ ճիւղը կը բռնեն կրակի մը ծուխին վերեւ։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain

Palm Sunday is called Dejgineg in Rumdigin dialect. In that small town the same name is given to canes made from fresh willow branches. On this day each young man cuts off a willow tree branch about 1m (3 feet) long and removes its bark. He then cuts the bark into a strip about a finger’s width and winds it diagonally around the cleaned cane, leaving areas of the white branch wood showing. He then holds it over a smoky fire. A short time later he removes the bark and is left with a handsome cane with a black and white pattern on it.

  Քարտէսներ | Տիարպեքիրի ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Այստեղ իրենց հետ կը բերուին արջառներուն համար պատրաստուած Կաղանդի հացեր, որոնց կու տրուի անասուններուն կճղակներուն ձեւը։ Այլ հացեր նմանցուած են երկրագործական, արհեստի կամ տնային աշխատանքներու վերաբերող գործիքներու (խոփ, կկոց, ուրագ, սղոց, մատնոց, մկրատ)։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain

The dining ceremony begins the following morning – New Year’s Day. First, when the children awake, they find socks suspended above their heads filled with raisins, walnuts and bastegh. The little ones will have been told in advance that the gifts have been brought by shvod (an evil spirit) who can change the appearance of naughty children on New Year’s night. [8] The presents given in the town are usually worth more money. Towards morning, the members of the household come and, in order, kiss the old family members’ hands, wishing them a happy New Year. The old people, in their turn, kiss them, give them their blessing and offer each member of the family a gift, which could be a gold or silver ring, earrings, a handkerchief, a pillow case, money etc. [9]

  Քարտէսներ | Հալէպի վիլա...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Կարեւոր է նկատել, որ սաճի վրայ հաց պատրաստելու աւանդոյթը աւելի բնորոշ է թափառաշրջիկ՝ շարունակ տեղաշարժող ցեղերուն եւ ցեղախումբերուն, ի տարբերութիւն ասոր՝ հայերը որպէս նստակեաց ժողովուրդ, վաղընջական ժամանակներէն ունեցած են թոնիրի մշակոյթ, որ հաստատունութեան եւ հողին կապուածութեան գաղափարը կը խորհրդանշէ: Այս երեւոյթը մատնանշեցինք տարբեր էթնիք խումբերու միջեւ փոխազդեցութիւններու եւ տարբեր աւանդոյթներ ընդունելու իբրեւ օրինակ:

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain

There is the custom in Marash of baking bread at home. That made at home is very, very thin and baked on a dome-shaped metal sheet called a sadj/sac over a fire; thus this kind is called sadj-bread. Two or three weeks-worth of bread is kept in special breadbins (ekmeklik) in the larder. It is important to say that making bread on a sadj is more usually associated with nomadic tribes and tribal groups that are continually on the move, while the Armenians as a sedentary people, have had always used ovens (tonir), which symbolise the ideal of being sedentary and tied to the land. This is pointed out as an example of the influence exerted by one ethnic group on another and the acceptance of a tradition different from their own.

  Քարտէսներ | Հալէպի վիլա...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Երկաթագործութիւնը առաւելաբար թուրքերու յատուկ արհեստներէն է, կան նաեւ հայ երկաթագործներ: Երբ դեռ եւրոպական երկաթեղէնը մուտ չէր գործած Մարաշ, երկաթագործութիւնը կարեւոր տեղ կը զբաղեցնէր թէ' տեղական սպառման, թէ' շրջակայ քաղաքներու եւ գիւղերու կարիքները բաւարարելու առումով:

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain

Metalwork is a trade that is mostly Turkish; there are, however, some Armenian metalworkers. Before European metal items had begun to enter Marash, metalwork had held an important place in satisfying local needs and those of the surrounding towns and villages. In the main cast iron (külüçe) from Zeytun and iron bars brought from Europe serve to make metal items. Household items like nails, locks etc have been made in Marash from ancient times, lately to be replaced by cheap European ones. But until the beginning of the 20th century there has been a great demand for items used in and around the home – tongs, skewers, hooks, trivets, knives, pruning knives, ploughshares, etc. There has also been a demand for items for the various trades – adzes, hammers, pincers, sickles, as well as horseshoes and nails to shoe horses with. The metalworking trades satisfy not only local needs but also those of the surrounding area and certain towns in the plains of Cilicia. Among those remembered in this trade are the Djehizian brothers, who being skilful smiths, were also armourers. [52]

  Քարտէսներ | Տիարպեքիրի ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Երբ խօսք կ՝ըլլայ Բալուի գիւղերուն մէջ հայերու հագուստ-կապուստին մասին, տեղական առած մը լաւագոյնս կը բացատրէ զայն. «մօր մանած, հօր գործած»։ Այլ խօսքով գիւղացիին վրայի զգեստներն ու արդուզարդը ամբողջութեամբ տնայագործութիւններ են, շինականը ոտքէն գլուխ տունի գործեր կը հագուի [1]։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain

When people talk about the clothes Armenians wear in villages of Palu, a local saying explains them best: ‘Spun by mother, worked by father’. In other words the clothes and their accessories are all home-made; the peasant wears, from head to toe, home-produced things. [1] The same is usual in the case of preparation of foodstuffs. The best example is wheat, the villager’s main staple. The threshing of harvested wheat, it’s winnowing and turning it into bulghur is carried out by the villager with his own means in his own house. He only needs to approach the village miller to make the wheat into flour. The same is true of the work of preparing bulghur, for which he needs a circular stone press turned by animals (deng or ding). This last is a tool that is not owned by every house. The prepared bulghur is milled at home using hard millstones. Like these, many vital things are similarly home-made, such as the making of clay vessels, baking bread, the distilling of oghi (raki), making of wine, sesame and linseed oil and the preparation of syrup and the repair of agricultural items.

  Քարտէսներ | Տիարպեքիրի ...  

Show textShow cached sourceOpen source URL

Քարկոփութեան արհեստով յայտնի է մանաւանդ Հաւաւ գիւղը, նկատի առած որ գիւղին շրջակայքը գոյութիւն ունին շինաքարի, աղօրիքի ու կրաքարի հանքեր։ Այս գիւղին մէջ վարպետ քարկոփներէն են Ամբակումեան-Եղիազարեան գերդաստանին անդամները։

Compare text pagesCompare HTM pagesOpen source URLOpen target URLDefine houshamadyan.org as primary domain

Havav village especially is well known for the stonecutting trade, bearing in mind that the village is surrounded with quarries producing stone fit for building, for millstones and limestone. The members of the Ampagumian-Yeghiazarian clan are the stonemasons in this village. They prepare tombstones, fountain stones, tubs, stones for building houses and millstones for mills and presses, as well as hard millstones. [18] The stonecutters are often stonemasons too, of whom the most skilled have later become architects-khalfas (kalfa). In Havav village, for example, a well-known name in this trade is Khalfa Mardiros Boranian, whose parents emigrated from Sasun and settled in Havav. He was the architect in charge of the rebuilding of the bridge over the River Aradzani/Murad opposite Palu town. Another from the village was Garabed Hampartsumian. He spent some time in Istanbul, where he perfected his speciality and was the architect of various government buildings, palaces and urban bath houses. During this time he became an active member of the Havav pro-education organisation that provides financial assistance to the school in the village. After the 1895 massacres many Armenians were exiled from Istanbul and forced to return to their birthplaces. Garabed Hampartsumian was among these. He re-established himself in Havav and has a prolific trade. Under his management buildings have been constructed in Diyarbekir, Charsandjak, Mezire (Mamuret ül-Aziz) and Harput. Both Boranian and Hampartsumian have received medals from the Sultan. [19] Other khalfa-architects in Havav are Mkhsi Baghdig and Mkhsi Margos brothers, as well as Khalfa Garabed. [20]