|
Вольга Карач: Ёсць розніца ў канцэпцыі, вельмі вялікая. Зразумела, што пол не мае значэння пры фарміраванні ідэалогіі. Калі глянем на спадарыню Ярмошыну, то ўбачым, што яна не дэманструе дэмакратычных якасцяў, альбо поглядаў. Жанчына ці мужчына, тут не так важна… Ведаеце, у мяне ёсць мара — я хачу і працую на тое, каб праз сто гадоў Беларусь была паважанай і моцнай краінай. Разумею, што гэта дзіўна гучыць. Але паглядзіце на Лукашэнку — для яго гісторыя Беларусі і тое, што адбываецца — яно пачынаецца з яго, і яно павінна ім скончыцца. І калі мы кажам пра апазіцыйных мужчын (я не хачу некага крытыкаваць), то часта адбываецца такая сітуацыя, што прыходзіць чалавек у апазіцыю, і для яго ўся гісторыя апазіцыйнага рухУ пачынаецца з яго. І чалавек пачынае не з таго, што ацэньвае ранейшыя памылкі, а пачынае з нуля. Усё, што было да яго, — не важна. Але гэта не так, гэта важна… Чаму я кажу пра стогадовую праграму? Нам трэба стварыць устойлівую платформу для краіны, для беларускага народа, для культуры. Лукашэнка стварыў сітуацыю тут і цяпер, але пры ёй праз 50 гадоў не застанецца ніводнага беларуса.
|