|
|
Вместо этого я наблюдаю внешний стимул данной эмоции. Это только умножит гнев, это не решение. Очень трудно наблюдать любую абстрактную негативность, абстрактную эмоцию в отрыве от внешнего объекта, который ее вызвал.
|
|
|
Angenommen, die Einsicht überwiegt und ich beschimpfe ihn nicht. Stattdessen sage ich: "Vielen Dank, dass du aufgepasst hast. Jetzt muss ich mich hinsetzen und diesen Ärger beobachten." Aber ist das überhaupt möglich? Sowie ich meine Augen schließe und versuche, den Ärger zu beobachten, kommt mir das Objekt meines Ärgers in den Sinn – die Person oder der Vorfall, über den ich mich geärgert habe. Dann beobachte ich nicht den Ärger selbst, sondern lediglich den äußeren Anlass, den Auslöser dieses Gefühlsausbruches. Das aber stimuliert den Ärger nur, es vervielfältigt ihn, anstatt ihn aufzulösen. Es ist sehr schwierig, eine Negativität des Geistes, eine starke Emotion abstrakt, das heisst isoliert von ihrem äußeren Anlass zu betrachten.
|
|
|
Supongamos que prevalezca la sabiduría y que no le regaño sino que le digo: "Muchas gracias, ahora debo sentarme y observar mi ira". Pero, ¿acaso es eso posible? Nada más cerrar los ojos para observar la ira, y el objeto de mi ira, ya sea una persona o un incidente, surge de inmediato en mi mente y ya no observo la propia ira sino meramente el estímulo externo de aquella emoción, lo cual, sólo conducirá a la multiplicación de la ira y por tanto, no es una solución. Es muy difícil observar una negatividad abstracta, una emoción abstracta divorciada del objeto exterior que la originó.
|
|
|
Ας πούμε όμως πως τελικά επικρατεί η σύνεση και δεν τη χαστουκίζω. Αντίθετα της απαντώ, “Σ’ευχαριστώ πολύ. Τώρα πρέπει να καθίσω να παρατηρήσω το θυμό μου.” Γίνεται όμως; Μόλις κλείσω τα μάτια και προσπαθήσω να παρατηρήσω το θυμό μου, αμέσως το αντικείμενο του θυμού μου έρχεται στο νου -το άτομο ή το περιστατικό που μ’έκανε να θυμώσω- και δεν παρατηρώ πια τον ίδιο το θυμό, αλλά το εξωτερικό ερέθισμα του συναισθήματος μου. Το μόνο που καταφέρνω έτσι είναι να πολλαπλασιάζω το θυμό μου. Δεν είναι λύση αυτή. Είναι πολύ δύσκολο να παρατηρήσει κανείς έναν αφηρημένο αρνητισμό, ένα αφηρημένο συναίσθημα, ξεκομμένο απ’το εξωτερικό αντικείμενο που το προκαλεί.
|
|
|
Дори да предположим, че мъдростта надделее и аз не го зашлевя, а вместо това му кажа: „Благодаря ти много. Сега трябва да седна и наблюдавам гнева си.” Възможно ли е това? Щом затворя очите си и се опитам да наблюдавам гнева, обектът на гнева моментално изниква в съзнанието ми. Започвам да мисля за личността или събитието, което е предизвикало гнева у мен. Тогава аз не наблюдавам самия гняв, а просто външния стимул на тази емоция. Така само ще допринеса за увеличаването на гнева. Значи това не разрешава проблема. Изключително трудно е човек да наблюдава дадена негативност или емоция като абстрактен феномен, без да я свързва с външния обект, който я е предизвикал.
|
|
|
मान लो मुझे होश आया और मैं ने उसे नहीं डांटा। मैं कहता हूं—बड़ा अच्छा कहा तूने. अब मैं क्रोध का ही दर्शन करूंगा, उसके प्रति साक्षीभाव रखूंगा। क्या यह संभव है ? जब आंख बंद कर क्रोध देखने का प्रयास करूंगा तब जिस बात को लेकर क्रोध जागा, बार-बार वही बात, वही व्यक्ती, वह ही घटना मन में आयेगी। मैं क्रोध को नहीं, क्रोध के आलंबन को देख रहा हूं। इससे क्रोध और भी ज़ादा बढेगा। यह कोई उपाय नहीं हुआ। आलंबन को काटकर केवल विकार को देखना बिल्कुल आसान नहीं होता।
|
|
|
Tegyük fel, hogy a bölcsesség kerekedik felül és nem szidom le. Helyette azt mondom: "Köszönöm szépen. Most ugye le kell ülnöm és figyelni a haragot." Lehetséges ez? Amint behunyom a szemem és elkezdem szemlélni a haragot, azonnal a harag tárgya jelenik meg a tudatomban, a személy vagy az incidens, ami miatt dühös lettem. Ekkor viszont nem a haragot magát szemlélem, hanem csupán az érzés külső kiváltó okát. Ez csak tovább fokozza haragot, ezért nem megoldás. Nagyon nehéz valamilyen elvont negativitás, elvont érzelem megfigyelése az azt előidéző külső tényezőtől elkülönítve.
|
|
|
Andaikan kebijaksanaan menang dan saya tidak memarahinya, sebaliknya saya berkata: "Terima kasih banyak. Sekarang saya harus duduk dan mengamati kemarahanku." "Namun apakah itu mungkin? Segera setelah saya memejamkan mata saya dan mencoba mengamati kemarahan, objek kemarahan datang ke pikiran saya--orang atau kejadian yang memicu kemarahan. Jadi saya tidak mengamati kemarahan itu sendiri, saya hanya mengamati rangsangan luar dari emosi itu. Ini hanya akan menggandakan kemarahan, maka ini bukan solusi. Adalah sangat sulit untuk mengamati negativitas serta emosi yang abstrak, terpisah dari objek luar yang menyebabkannya.
|
|
|
Wyobraźmy sobie jednak, że mądrość zwycięża i sekretarz nie oberwał. Mówimy: “Dziękuję ci. W porządku. Teraz muszę usiąść i poobserwować swój gniew.” Czy to jest możliwe? Kiedy tylko zamkniemy oczy i spróbujemy obserwować gniew, w umyśle pojawi się obraz osoby lub wydarzenia, które wywołały naszą złość. W takim razie obserwujemy nie sam gniew jako taki, lecz zewnętrzny bodziec będący jego przyczyną. A to jedynie przysłuży się do podsycenia gniewu. To nie jest rozwiązanie. Bardzo trudno jest obserwować abstrakcyjne, negatywne uczucie, abstrakcyjną emocję, oddzieloną od jej zewnętrznego bodźca.
|
|
|
Anta istället att visheten får överhanden. Jag slår inte till honom, utan säger i stället: "Tack så mycket. Nu måste jag sätta mig ner och iaktta min ilska." Men är detta över huvud taget möjligt? Så snart jag sätter mig ner för att iaktta ilskan framträder föremålet för min ilska genast i sinnet - den person eller den händelse som gjorde att jag blev arg. Då iakttar jag inte själva ilskan, utan endast känslans yttre orsak. Det kommer bara leda till att ilskan mångfaldigas och förstärks - det är ingen lösning på problemet. Det är mycket svårt att iaktta en abstrakt negativ känsla, det vill säga att iaktta en känsla skild från det yttre objekt som framkallade den.
|
|
|
Diyelim ki bilgelik üstün geliyor ve onu azarlamıyorum. Onun yerine diyorum ki: “Çok teşekkür ederim. Şimdi oturup öfkemi gözlemlemeliyim.“ Ama mümkün mü? Gözlerimi kapatıp öfkemi gözlemlemeye çalıştığımda, öfkemin nesnesi, öfkeme neden olan kişi ya da olay derhal zihnime gelir. O zaman öfkemin kendisini gözlemliyorumdur, sadece o duygunun dış uyaranını gözlemliyorum. Bu, sadece öfkeyi çoğaltmaya yarar ve bu yüzden de çözüm değildir. Herhangi bir soyut olumsuzluğu, soyut duyguyu, öfkenin ortaya çıkışının orjinal nedeni olan dış nesneden ayırıp gözlemlemek çok zordur.
|
|
|
Giả sử tôi vẫn còn đủ khôn ngoan và không la mắng người thư ký. Trái lại, tôi còn nói: “Cám ơn nhiều. Bây giờ tôi phải ngồi xuống để quan sát cơn giận của tôi”. Tuy nhiên, điều này có thể thực hiện được hay không? Ngay sau khi tôi nhắm mắt để quan sát, đối tượng gây nên sự giận dữ lập tức hiện ra trong đầu – người hoặc sự việc gây ra cơn giận này. Nhưng lúc đó tôi không quan sát chính cơn giận mà chỉ quan sát căn nguyên bên ngoài gây ra sự giận dữ này. Điều này chỉ làm cho cơn giận gia tăng và chẳng giải quyết được gì cả. Thật khó mà quan sát bất cứ phiền não hoặc cảm xúc trừu tượng mà không nghĩ đến đối tượng bên ngoài gây ra chúng.
|
